Iphigenia in Tauris

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. II. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1921-1962)

  1. οὐκ οἶδʼ· ἄπελθε τοῦ λόγου τούτου, γύναι.
Ἰφιγένεια
  1. μὴ πρὸς θεῶν, ἀλλʼ εἴφʼ, ἵνʼ εὐφρανθῶ, ξένε.
Ὀρέστης
  1. τέθνηχʼ ὁ τλήμων, πρὸς δʼ ἀπώλεσέν τινα.
Ἰφιγένεια
  1. τέθνηκε; ποίᾳ συμφορᾷ; τάλαινʼ ἐγώ.
Ὀρέστης
  1. τί δʼ ἐστέναξας τοῦτο; μῶν προσῆκέ σοι;
Ἰφιγένεια
  1. τὸν ὄλβον αὐτοῦ τὸν πάροιθʼ ἀναστένω.
Ὀρέστης
  1. δεινῶς γὰρ ἐκ γυναικὸς οἴχεται σφαγείς.
Ἰφιγένεια
  1. ὦ πανδάκρυτος ἡ κτανοῦσα --- χὡ κτανών.
Ὀρέστης
  1. παῦσαί νυν ἤδη μηδʼ ἐρωτήσῃς πέρα.
Ἰφιγένεια
  1. τοσόνδε γʼ, εἰ ζῇ τοῦ ταλαιπώρου δάμαρ.
Ὀρέστης
  1. οὐκ ἔστι· παῖς νιν ὃν ἔτεχʼ, οὗτος ὤλεσεν.
Ἰφιγένεια
  1. ὦ συνταραχθεὶς οἶκος. ὡς τί δὴ θέλων;
Ὀρέστης
  1. πατρὸς θανόντος τήνδε τιμωρούμενος.
Ἰφιγένεια
  1. φεῦ·
  2. ὡς εὖ κακὸν δίκαιον εἰσεπράξατο.
Ὀρέστης
  1. ἀλλʼ οὐ τὰ πρὸς θεῶν εὐτυχεῖ δίκαιος ὤν.
Ἰφιγένεια
  1. λείπει δʼ ἐν οἴκοις ἄλλον Ἀγαμέμνων γόνον;
Ὀρέστης
  1. λέλοιπεν Ἠλέκτραν γε παρθένον μίαν.
Ἰφιγένεια
  1. τί δέ; σφαγείσης θυγατρὸς ἔστι τις λόγος;
Ὀρέστης
  1. οὐδείς γε, πλὴν θανοῦσαν οὐχ ὁρᾶν φάος.