Ion

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. II. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1921-1962)

  1. ναί· κἀπὶ καρπῷ γʼ αὔτʼ ἐγὼ χερὸς φέρω.
Πρεσβύτης
  1. πῶς οὖν κέκρανται δίπτυχον δῶρον θεᾶς;
Κρέουσα
  1. κοίλης μὲν ὅστις φλεβὸς ἀπέσταξεν φόνῳ ---
Πρεσβύτης
  1. τί τῷδε χρῆσθαι; δύνασιν ἐκφέρει τίνα;
Κρέουσα
  1. νόσους ἀπείργει καὶ τροφὰς ἔχει βίου.
Πρεσβύτης
  1. ὁ δεύτερος δʼ ἀριθμὸς ὧν λέγεις τί δρᾷ;
Κρέουσα
  1. κτείνει, δρακόντων ἰὸς ὢν τῶν Γοργόνος.
Πρεσβύτης
  1. ἐς ἓν δὲ κραθέντʼ αὐτὸν ἢ χωρὶς φορεῖς;
Κρέουσα
  1. χωρίς· κακῷ γὰρ ἐσθλὸν οὐ συμμείγνυται.
Πρεσβύτης
  1. ὦ φιλτάτη παῖ, πάντʼ ἔχεις ὅσων σε δεῖ.
Κρέουσα
  1. τούτῳ θανεῖται παῖς· σὺ δʼ ὁ κτείνων ἔσῃ.
Πρεσβύτης
  1. ποῦ καὶ τί δράσας; σὸν λέγειν, τολμᾶν δʼ ἐμόν.
Κρέουσα
  1. ἐν ταῖς Ἀθήναις, δῶμʼ ὅταν τοὐμὸν μόλῃ.
Πρεσβύτης
  1. οὐκ εὖ τόδʼ εἶπας· καὶ σὺ γὰρ τοὐμὸν ψέγεις.
Κρέουσα
  1. πῶς; ἆρʼ ὑπείδου τοῦθʼ ὃ κἄμʼ ἐσέρχεται;
Πρεσβύτης
  1. σὺ παῖδα δόξεις διολέσαι, κεἰ μὴ κτενεῖς.
Κρέουσα
  1. ὀρθῶς· φθονεῖν γάρ φασι μητρυιὰς τέκνοις.
Πρεσβύτης
  1. αὐτοῦ νυν αὐτὸν κτεῖνʼ, ἵνʼ ἀρνήσῃ φόνους.
Κρέουσα
  1. προλάζυμαι γοῦν τῷ χρόνῳ τῆς ἡδονῆς.
Πρεσβύτης
  1. καὶ σόν γε λήσεις πόσιν ἅ σε σπεύδει λαθεῖν.