Heracles
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. II. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1921-1962)
- Σπάρτης τε Θηβῶν θʼ, ὡς ἀνημμένοι κάλῳς
- πρυμνησίοισι βίον ἔχοιτʼ εὐδαίμονα.
- καὶ ταῦτα φροῦδα· μεταβαλοῦσα δʼ ἡ τύχη
- νύμφας μὲν ὑμῖν Κῆρας ἀντέδωκʼ ἔχειν,
- ἐμοὶ δὲ δάκρυα λουτρά — δύστηνος φρενῶν.
- πατὴρ δὲ πατρὸς ἑστιᾷ γάμους ὅδε,
- Ἅιδην νομίζων πενθερόν, κῆδος πατρός.
- ὤμοι, τίνʼ ὑμῶν πρῶτον ἢ τίνʼ ὕστατον
- πρὸς στέρνα θῶμαι; τῷ προσαρμόσω στόμα;
- τίνος λάβωμαι; πῶς ἂν ὡς ξουθόπτερος
- μέλισσα συνενέγκαιμʼ ἂν ἐκ πάντων γόους,
- ἐς ἓν δʼ ἐνεγκοῦσʼ ἀθρόον ἀποδοίην δάκρυ;
- ὦ φίλτατʼ, εἴ τις φθόγγος εἰσακούεται
- θνητῶν παρʼ Ἅιδῃ, σοὶ τάδʼ, Ἡράκλεις, λέγω·
- θνῄσκει πατὴρ σὸς καὶ τέκνʼ, ὄλλυμαι δʼ ἐγώ,
- ἣ πρὶν μακαρία διὰ σʼ ἐκλῃζόμην βροτοῖς.
- ἄρηξον, ἐλθέ· καὶ σκιὰ φάνηθί μοι·
- ἅλις γὰρ ἐλθὼν κἂν ὄναρ γένοιο σύ·
- κακοὶ γάρ εἰσιν οἳ τέκνα κτείνουσι σά.
- σὺ μὲν τὰ νέρθεν εὐτρεπῆ ποιοῦ, γύναι·
- ἐγὼ δὲ σέ, ὦ Ζεῦ, χεῖρʼ ἐς οὐρανὸν δικὼν