Heracles

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. II. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1921-1962)

  1. φεῦ·
  2. αὐτοῦ γενοίμην πέτρος ἀμνήμων κακῶν.
Θησεύς
  1. παῦσαι· δίδου δὲ χεῖρʼ ὑπηρέτῃ φίλῳ.
Ἡρακλῆς
  1. ἀλλʼ αἷμα μὴ σοῖς ἐξομόρξωμαι πέπλοις.
Θησεύς
  1. ἔκμασσε, φείδου μηδέν· οὐκ ἀναίνομαι.
Ἡρακλῆς
  1. παίδων στερηθεὶς παῖδʼ ὅπως ἔχω σʼ ἐμόν.
Θησεύς
  1. δίδου δέρῃ σὴν χεῖρʼ, ὁδηγήσω δʼ ἐγώ.
Ἡρακλῆς
  1. ζεῦγός γε φίλιον· ἅτερος δὲ δυστυχής.
  2. ὦ πρέσβυ, τοιόνδʼ ἄνδρα χρὴ κτᾶσθαι φίλον.
Ἀμφιτρύων
  1. ἡ γὰρ τεκοῦσα τόνδε πατρὶς εὔτεκνος.
Ἡρακλῆς
  1. Θησεῦ, πάλιν με στρέψον, ὡς ἴδω τέκνα.
Θησεύς
  1. ὡς δὴ τί; φίλτρον τοῦτʼ ἔχων ῥᾴων ἔσῃ;
Ἡρακλῆς
  1. ποθῶ· πατρός τε στέρνα προσθέσθαι θέλω.