Heracles
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. II. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1921-1962)
- σοὶ ταῦτα δώσω. πανταχοῦ δέ μοι χθονὸς
- τεμένη δέδασται· ταῦτʼ ἐπωνομασμένα
- σέθεν τὸ λοιπὸν ἐκ βροτῶν κεκλήσεται
- ζῶντος· θανόντα δʼ, εὖτʼ ἂν εἰς Ἅιδου μόλῃς,
- θυσίαισι λαΐνοισί τʼ ἐξογκώμασι
- τίμιον ἀνάξει πᾶσʼ Ἀθηναίων πόλις.
- καλὸς γὰρ ἀστοῖς στέφανος Ἑλλήνων ὕπο
- ἄνδρʼ ἐσθλὸν ὠφελοῦντας εὐκλείας τυχεῖν.
- κἀγὼ χάριν σοι τῆς ἐμῆς σωτηρίας
- τήνδʼ ἀντιδώσω· νῦν γὰρ εἶ χρεῖος φίλων.
- θεοὶ δʼ ὅταν τιμῶσιν, οὐδὲν δεῖ φίλων·
- ἅλις γὰρ ὁ θεὸς ὠφελῶν, ὅταν θέλῃ.
- οἴμοι· πάρεργα μὲν τάδʼ ἔστʼ ἐμῶν κακῶν,
- ἐγὼ δὲ τοὺς θεοὺς οὔτε λέκτρʼ ἃ μὴ θέμις
- στέργειν νομίζω, δεσμά τʼ ἐξάπτειν χεροῖν
- οὔτʼ ἠξίωσα πώποτʼ οὔτε πείσομαι,
- οὐδʼ ἄλλον ἄλλου δεσπότην πεφυκέναι.
- δεῖται γὰρ ὁ θεός, εἴπερ ἔστʼ ὀρθῶς θεός,
- οὐδενός· ἀοιδῶν οἵδε δύστηνοι λόγοι.
- ἐσκεψάμην δὲ καίπερ ἐν κακοῖσιν ὤν,
- μὴ δειλίαν ὄφλω τινʼ ἐκλιπὼν φάος·
- ταῖς συμφοραῖς γὰρ ὅστις οὐχ ὑφίσταται,
- οὐδʼ ἀνδρὸς ἂν δύναιθʼ ὑποστῆναι βέλος.
- ἐγκαρτερήσω βίοτον· εἶμι δʼ ἐς πόλιν
- τὴν σήν, χάριν τε μυρίων δώρων ἔχω.