Hippolytus

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.

  1. — φίλαι, τί δρῶμεν; ἢ δοκεῖ περᾶν δόμους
  2. λῦσαί τ’ ἄνασσαν ἐξ ἐπισπαστῶν βρόχων;
  3. — τί δ’; οὐ πάρεισι πρόσπολοι νεανίαι;
  4. τὸ πολλὰ πράσσειν οὐκ ἐν ἀσφαλεῖ βίου.
Τροφός
  1. ὀρθώσατ’ ἐκτείνοντες ἄθλιον νέκυν·
  2. πικρὸν τόδ’ οἰκούρημα δεσπόταις ἐμοῖς.
Χορός
  1. — ὄλωλεν ἡ δύστηνος, ὡς κλύω, γυνή·
  2. ἤδη γὰρ ὡς νεκρόν νιν ἐκτείνουσι δή.
Θησεύς
  1. γυναῖκες, ἴστε τίς ποτ’ ἐν δόμοις βοή;
  2. ἠχὼ βαρεῖα προσπόλων ἀφίκετο.
  3. οὐ γάρ τί μ’ ὡς θεωρὸν ἀξιοῖ δόμος
  4. πύλας ἀνοίξας εὐφρόνως προσεννέπειν.
  5. μῶν Πιτθέως τι γῆρας εἴργασται νέον;
  6. πρόσω μὲν ἤδη βίοτος, ἀλλ’ ὅμως ἔτ’ ἂν
  7. λυπηρὸς ἡμῖν τούσδ’ ἂν ἐκλίποι δόμους.
Χορός
  1. οὐκ ἐς γέροντας ἥδε σοι τείνει τύχη,
  2. Θησεῦ· νέοι θανόντες ἀλγυνοῦσί σε.
Θησεύς
  1. οἴμοι· τέκνων μοι μή τι συλᾶται βίος;
Χορός
  1. ζῶσιν, θανούσης μητρὸς ὡς ἄλγιστά σοι.
Θησεύς
  1. τί φῄς; ὄλωλεν ἄλοχος; ἐκ τίνος τύχης;