Alcestis

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.

  1. γυναῖχ’ ὑπὲρ σοῦ· κᾆτ’ ὀνειδίζεις φίλοις
  2. τοῖς μὴ θέλουσι δρᾶν τάδʼ, αὐτὸς ὢν κακός;
  3. σίγα· νόμιζε δʼ, εἰ σὺ τὴν σαυτοῦ φιλεῖς
  4. ψυχήν, φιλεῖν ἅπαντας· εἰ δ’ ἡμᾶς κακῶς
  5. ἐρεῖς, ἀκούσῃ πολλὰ κοὐ ψευδῆ κακά.
Χορός
  1. πλείω λέλεκται νῦν τε καὶ τὰ πρὶν κακά·
  2. παῦσαι δέ, πρέσβυ, παῖδα σὸν κακορροθῶν.
Ἄδμητος
  1. λέγʼ, ὡς ἐμοῦ λέξαντος· εἰ δ’ ἀλγεῖς κλύων
  2. τἀληθές, οὐ χρῆν σ’ εἰς ἔμ’ ἐξαμαρτάνειν.
Φέρης
  1. σοῦ δ’ ἂν προθνῄσκων μᾶλλον ἐξημάρτανον.
Ἄδμητος
  1. ταὐτὸν γὰρ ἡβῶντ’ ἄνδρα καὶ πρέσβυν θανεῖν;
Φέρης
  1. ψυχῇ μιᾷ ζῆν, οὐ δυοῖν, ὀφείλομεν.
Ἄδμητος
  1. καὶ μὴν Διός γε μείζονα ζῴης χρόνον.
Φέρης
  1. ἀρᾷ γονεῦσιν οὐδὲν ἔκδικον παθών;
Ἄδμητος
  1. μακροῦ βίου γὰρ ᾐσθόμην ἐρῶντά σε.