Alcestis
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- ἆ, μὴ πρόκλαι’ ἄκοιτιν, ἐς τότ’ ἀμβαλοῦ.
- τέθνηχ’ ὁ μέλλων, κοὐκέτ’ ἔσθ’ ὁ κατθανών.
- χωρὶς τό τ’ εἶναι καὶ τὸ μὴ νομίζεται.
- σὺ τῇδε κρίνεις, Ἡράκλεις, κείνῃ δ’ ἐγώ.
- τί δῆτα κλαίεις; τίς φίλων ὁ κατθανών;
- γυνή· γυναικὸς ἀρτίως μεμνήμεθα.
- ὀθνεῖος ἢ σοὶ συγγενὴς γεγῶσά τις;
- ὀθνεῖος, ἄλλως δ’ ἦν ἀναγκαία δόμοις.
- πῶς οὖν ἐν οἴκοις σοῖσιν ὤλεσεν βίον;
- πατρὸς θανόντος ἐνθάδ’ ὠρφανεύετο.
- φεῦ.
- εἴθ’ ηὕρομέν σʼ, Ἄδμητε, μὴ λυπούμενον.
- ὡς δὴ τί δράσων τόνδ’ ὑπορράπτεις λόγον;
- ξένων πρὸς ἄλλων ἑστίαν πορεύσομαι.
- οὐκ ἔστιν, ὦναξ· μὴ τοσόνδ’ ἔλθοι κακόν.
- λυπουμένοις ὀχληρός, εἰ μόλοι, ξένος.
- τεθνᾶσιν οἱ θανόντες· ἀλλ’ ἴθ’ ἐς δόμους.
- αἰσχρὸν παρὰ κλαίουσι θοινᾶσθαι ξένους.
- χωρὶς ξενῶνές εἰσιν οἷ σ’ ἐσάξομεν.
- μέθες με, καί σοι μυρίαν ἕξω χάριν.