Scholia in Lucianum
Scholia in Lucianum
Scholia in Lucianum. Rabe, Hugo, editor. Leipzig: Teubner, 1906.
ἔπιπλα*] τὰ ἐλαφρότατα τῶν κτημ⸤άτων⸥ οὕτω φασὶ παρὰ τὸ ἐπιπολά⸤ζειν⸥. ~ ⸤B⸥CφMNΩ
ἀποβάθραν*] κλίμακα, δι’ ἧς ἐπὶ τὸ πλοῖον ἀναβαίνουσι. ~ R
ἔμβαινε κτλ.] βαβαί· μεταξὺ π⸤αι⸥διᾶς καὶ σκωμμάτων ⸤οἷα⸥ ἡμῖν σπουδαῖα π⸤αι⸥δεύματα παρατίθεται ὁ ⸤γενναῖος⸥ οὑτοσὶ καὶ ῥήτωρ ⸤καὶ κωμῳ⸥δὸς καὶ σιλλοποιὸς ἐμ⸤φρόνως⸥ τε καὶ δριμέως τὰ μά⸤ταια τῆς⸥ ἀνθρωπίνης σπουδῆς ἀ⸤ξίως δια⸥σύρων ἐπιτηδεύμα⸤τα⸥. ~ ⸤B⸥ΝΩ
ἐφεστρίδα*] ⸤τὸ⸥ ἐπὶ τοῖς ἱματίοις ⸤ἐπ⸥ίβλημα ἤτοι μαν⸤δύ⸥αν καὶ χλαμύδα καὶ ⸤π⸥όρπην καλουμένην. ~ ⸤B⸥CφΩ
— ] ἐφεστρὶς τὸ φορούμενον ἔξωθεν ἱμάτιον παρὰ τοῖς βασιλεῦσι. ~ R
ἀνεκήρυξεν*] ὡς εὐεργέτην δηλονότι. ~ ΓRφ
ὁ ἔνοπλος] ὁ στρατηγός. ~ φ
ὅσην μὲν τὴν ἀλαζονείαν κτλ.] τὶ ταῦτα τοῖς καθ’ ἡμᾶς μοναχοῖς ἁρμόδια. ~ N
πεντηκόντορος*] ναῦς ὑπὸ ν′ ἀνδρῶν κωπηλατουμένη. ~ ΓRΩ
κινάβραν*] κινάβρα ἐστὶ κυρίως ἡ τῶν τράγων δυσωδία. ἐνταῦθα οὖν μεταφορικῶς λέγει δυσωδίαν τὸ πάντας σιαίνειν. ἴσως δὲ καὶ κινάβραν λέγει τὴν πήραν. ~ ΓBRNΩ
ἀντιθέσεις — βαρβαρισμούς*] τὰ ἐν σχήματι προφ⸤ερόμενα⸥ τῷ λόγῳ χάριτος ἕνε⸤κεν ὡς τὸ οἱ δὲ⸥ δύο σκόπελοι [Hom. μ 73] καὶ τ⸤ὰ παραπλήσια⸥. ~ ⸤B⸥ΝΩ
ἢν* ἰδού] εἴρηται πολλάκις ὡς ⸤ἠθικὸν⸥ καὶ ἀφελὲς κατὰ δεῖ⸤ξιν ἐπί⸥φθεγμα. ~ ⸤B⸥Ν
δεδῃωμένος*] πεπορθημένος. ~ ΓR
χαμαιτυπεῖα*] πορνεῖα. ~ ΓR