Scholia in Iliadem

289. * καὶ ὑπὸ τοῦ ὕψους καὶ τῶν κλάδων καὶ τῆς μεταμορφῶ- [*](Β=) σεως οὐχ ὁρᾶται.

290. *ὄρνιθι λιγυρῇ ἐναλίγκιος] κατὰ τὴν καθέδραν· ἡ γὰρ ὄρνις [*](AB=) οὐ καθέζεται.

*ἥν τ᾿ ἐν ὄρεσσιν] λείπει ‘διατρίβουσαν.’

291. χαλκίδα] τὸ εὔφωνον ὄνομα τοῖς θεοῖς τίθησιν· οἶδε δὲ τὰ θεῶν ὡς ὑπὸ Μουσῶν καταπνεόμενος. τινὲς δέ φασιν αὐτὴν εἶναι Ἁρπαλύκην, ἢ μιγεῖσα τῷ πατρὶ Κλυμένῳ κατὰ βίαν ἑψήσασα τὸν υἱὸν Πρέσβωνα παρέθηκεν αὐτῷ. ἢ ὅτι Διὶ συνῆλθεν, Ἥρα δὲ ὠρνί- θωσεν αὐτήν· ἐν Χαλκίδι δὲ διῆγεν ἄνθρωπος οὖσα. οἳ δὲ τὴν μητέρα τῶν Κορυβάντων Χαλκίδα φασίν. ἢ ὅτι χαλκίζει τὴν χροιάν, ἢ ὅτι κατὰ νύκτα ὁρᾶται. τινὲς δὲ τὴν γλαῦκα.

κύμινδιν] ὅτι ἀεὶ τὴν κεφαλὴν ὑπὸ τοὺς κλάδους κρύπτει· ὁ γὰρ κύμινδις οἰκεῖ μὲν ὄρη, ἔστι δὲ μέλας, χαλκίζων τὴν χροιάν, καὶ μέγεθος ὅσον ἱέραξ ὁ φασσοφόνος, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης (H. A. 9. 12). παρὰ δέ τισι θηλυκῶς λέγεται· εὐεπίφορον δὲ εἰς ὕπνον τὸ ὄρνεον.

292. * τὸ “Γάργαρον” ἄκρον, ἡ δὲ πόλις θηλυκῶς, καὶ οἱ πολῖται Γαργαρεῖς.

294. ὡς δ᾿ ἴδεν, ὥς μιν ἔρως] ἐπαναλαμβάνει τὸ “ἴδεν,” ὑπο- φαίνων ὡς οὐκ ἐν παρέργῳ αὐτὴν εἶδεν. ἔστιν οὖν ὡς τὸ “ἠράσατ᾿ , ὀφθαλμοῖσιν ἰδών” (Il. 16. 182).

*πυκινάς] πρὸς ἐπίτασιν τοῦ πάθους. §. “ἀμφεκάλυψε” δὲ ἀντὶ [*](B=) τοῦ ἤγρευσεν, ἀπὸ τῶν δικτύων.

295. * ὅτε πρώτιστον] Ἀρίσταρχος “ὅτε πρῶτόν περ.”

296. εἰς εὐνὴν φοιτῶντε φίλους λήθοντε τοκῆας] καὶ πῶς φησι (202) παῤ Ὠδκεανῷ αὐτὴν τρέφεσθαι; ἢ τὸ ἀτιτάλλειν (ib.) οὐκ ἐκ νηπίας· φησὶ γοῦν “ἄταλλε δὲ κήτε᾿ ὑπ᾿ αὐτοῦ” (Il. 13. 27) καὶ “τοὺς μὲν τέσσαρας αὐτὸς ἔχων ἀτίταλλ᾿ ἐπὶ φάτνῃ” (Il. 5. 271). λάθρα οὖν ἐμίγη· ὅτε δὲ ἐταρταρώθη Κρόνος, ὡς παρθένος ὑπονοου- μένη ἐξεδόθη Διὶ ὑπὸ Τηθύος καὶ Ὠκεανοῦ. τεκοῦσαν γοῦν Ἥφαι- στον προσποιεῖσθαι δίχα μίξεως κυεῖν. καὶ Κηδαλίωνι τῷ Ναξίῳ παραδοῦναι χαλκευτικὴν διδάξαι· διὸ καὶ μέχρι νῦν ὑπόμνημα φυλάσ- σεσθαι παρὰ Ναξίοις καὶ τὸν Ἀμφιθάλην τῇ Ἰτάλῃ συγκατατεθεῖ- σθαι· ἄλλοι τὸν Δία φασὶν ἐν Σάμῳ λάθρα τῶν γονέων διαπαρθενεῦσαι τὴν Ἤραν· ὅθεν Σάμιοι ζήλῳ τῆς θεοῦ μνηστεύοντες τὰς κόρος λάθρα συγκο〈ι〉μίζουσιν, εἶτα παρρησίᾳ τοὺς γάμους θύουσιν. [*](11. φασσόφωνος B ‖ 17. ἠράσατο ‖ 22. λήθων τε || 28. τεκεῖν Eust. ‖ 29, 30. φυλάξασθαι ‖ 30. συγκατατεθεῖσθαι Bekker: συγκατατιθεῖσθαι ‖ 31. ἀποπαρθενεῦσαι B || 32. μνηστεύοντες B: μνηστεύσαντες || 33. Supplevi ex B Eust. || ποιοῦσι B)

*φίλους] τοὺς οἰκείους· “ἀπὸ μὲν φίλα εἵματα δύσω” (Il. 2. 261).

297. στῆ δ᾿ αὐτῆς προπάροιθεν] κινηθεὶς ὑπὸ τοῦ κεστοῦ αὐτὸς [*](B=) πρόσεισι τῇ γυναικί.

298. * πῆ μεμαυῖα] εἰς τίνα τόπον ὡρμημένης τόδ᾿ ἱκάνεις] λείπει 〈τὸ〉 ὄρος· “ἢ ἑὸν αὐτοῦ χρεῖος ἐελ- [*](B-) δόμενος τόδʼ ἱκάνει” (Od. 1. 409). μήποτε δὲ ἰσοδυναμεῖ τῷ παῤ Αἰολεῦσι ‘τυῖδε.’ καὶ πληθυντικῶς “οὐχ᾿ ὅ γ᾿ ἄνευθε θεοῦ τάδε μαίνεται” (Il. 5. 185) ἀντὶ τοῦ ἐνθάδε· οὐ γινώσκει δὲ τὴν 〈συ〉- σκευὴν διὰ τὰ πάθη, “ἅ τ᾿ ἔκλεψε νόον πύκα〈περ φρονεόντων〉” (217).

299. ἵπποι δ᾿ οὐ παρέασι] ἠθικῶς πάνυ καταπαύει τὴν ὁδὸν ὡς μὴ [*](Β-) τῶν ἐπιτηδείων παρόντων, ἵνα πείσας μένειν εὗ χρήσηται τῇ σχολῇ· οὐ γὰρ πιθανὸν ἦν ἀποτρέψαντι τῆς ὁδοῦ θέλειν ἐμπελάζειν. προ- φάσει οὖν χρῆται. ἡ δὲ δολίως ἐπιτείνει τὴν ἐπιθυμίαν τοῦ ἀνδρός, φάσκουσα πάντα αὐτῇ εὐτρεπῆ εἶναι πρὸς τὴν ὁδόν, “ἵπποι δ᾿ ἐν πρυμνωρείῃ” (307).

300. τὸν δὲ δολοφρονέουσα] δολίαν εἰσάγει τὴν Ἥραν καὶ ἐν τῷ [*](Β=) περὶ Ἡρακλέους “δολοφροσύνῃσ᾿ ἀπάτησεν” (Il. 19. 97). σχεδὸν οὖν κηρύττει ὁ ποιητὴς φυλάττεσθαι τῶν γυναικῶν τοὺς λόγους.

304—6. ἀθετοῦσιν ὡς ἀμβλύνοντας τὴν ἐπιθυμίαν Διός· ἀλλ᾿[*](B+) οὐκ ἠμβλύνθη τοῦ κεστοῦ ἐπιτείναντος, ἄλλως τε περὶ ἀφροδισίων λέγουσα ἐπιτείνει τὸν πόθον καὶ πλέον ἐξάπτει.

* ἠθετοῦντο παρὰ Ζηνοδότῳ.

304. καί σφ᾿ ἄκριτα νείκεα λύσω] καὶ πῶς ἐν τῇ A (424) μετὰ [*](Β=) τῶν θεῶν οὖσα ἐν τῷ Ὠκεανῷ οὐ διήλλαξε τὴν ἔριν; ἀλλ᾿ ὅτι οὐ σὺν [*](2. supplevi ex B 13. ἱκάνεις || ἰσοδυναμῇ: corr. Bekker ‖ τὸ π. ‖ 15, 16. supplevi ex B ‖ 17. ἁρμοδίως B ‖ 18. εὖ χρήσηται B: συγχωρή- σηται || 19. ἀποτρέψαντι coni, W; ἀποτρέψαντα ‖ 21. τὰ ante πρὸς add. B || 22. πρυμνῷ ῥείῃ ‖ 26. lemma ἔρχομαι ὀψομένη (301) del. et schol. ad v. 304—6 traiecit Hiller ‖ 27. ἠμβλύνθη B: ἠμβλήνθη || 28. πλέον B: πλείονα ‖ 29. schol. supra 307 scriptum cf. A ‖ καὶ post ἠθ. addit Ludwich ‖ Ζηνοδότου: corr. Bekker ‖ 31. οὐ δ. B: μὴ)

307. πρυμνωρείῃ] ὡς ἀκρωρείᾳ· σημαίνει δὲ τὸ πρὸς τῇ ῥίζῃ τοῦ ὄρους συνορίζον τῷ ἐδάφει· τὰ δὲ ὑπὸ τοῖς ἄκροις ἀκρώρεια καλοῦν- ται.

308. * ἐπὶ τραφερήν τε καὶ ὑγρήν] ἐκ τοῦ παρεπομένου τὴν γῆν· “μάλα δʼ ὦκα περιστρέφεται (Il. 5. 903) ἀντὶ τοῦ πήγνυται.

309. σεῦ εἵνεκα] ἐντέχνως αὐτὸν γοητεύει 〈ὡς〉 τῇ ἐξουσίᾳ ἐκείνου τὰς ἰδίας ὑποστέλλουσα χρείας. καὶ γυναιξὶ δὲ νομοθετεῖ τὰς ἐξό- δους ποιεῖσθαι συγκεχυρημένας ὑπὸ τῶν ἀνδρῶν.

310. *μετέπειτα χολώσεαι] οἱ περὶ Ζηνόδοτον “μετόπισθε χο- λώσεαι.”

313. * ὅρα οἷόν ἐστιν ἡ φιληδονία, ὑπέρθεσιν οὐ δεχόμενον καὶ τῶν καθηκόντων ἐμποιοῦν ἀμέλειαν.

314. τραπείομεν] ἀντὶ τοῦ τρεφθῶμεν· ἐκτρέπει γὰρ τοῦ δέοντος ἡ ἡδονή.

315. οὐ γάρ πω ποτέ μʼ ὧδε] τίνος ἕνεκεν τοσοῦτον ἀκρατῆ παρί- στησι τὸν Δία, ὥσ〈τε〉 μὴ δύνασθαι κρατεῖν ἑαυτοῦ; φαμὲν οὖν ὡς ἀπελογήσατο περὶ τούτου ἐν οἷς διαλαβὼν περὶ τοῦ κεστοῦ φησιν “〈ἔνι—πάρφασις,) ἥ τε κλέψε νόον” (217). ἄλλως τε διδάξαι βού- λεται τοὺς νέους ὁ ποιητής, ὅσον ἐστὶ χαλεπὸν μὴ κρατεῖν τῶν παθῶν, ὅπου καὶ Ζεὺς ὁ παγκρατὴς πάθει νικηθεὶς ἐζημιώθη τὴν ὄνησιν ἣν ἀπὸ τῆς ἀγρυπνίας περιεποιήσατο.

〈θεᾶς ἔρος〉 οὐδὲ γυναικός] ἀντὶ τοῦ θνητῆς· ἀλλαχοῦ “ἢ θεὸς ἠὲ γυνή” (Od. 10. 228). ὡς μείζονα δὲ τὸν γυναικεῖον ἐπήγαγεν ἔρωτα, ἢ ὅτι ὁ τῶν ὁμοφύλων ἔρως οὐ λίαν ἐστὶν ἐπιτεταμένος, ὡς ὁ τῶν παρὰ φύσιν, ἢ διὰ τὸ συμπλεκτικὸν σχῆμα· “〈ἣ δʼ ἐπεὶ〉 εἰσῆλθεν καὶ ὑπέρβη λάινον οὐδόν” (Od. 23. 88). καὶ γὰρ πρώτας τὰς θνητὰς καταλέγει. καὶ “μήτε θεῶν τό γε δείδιθι μήτε τινʼ ἀνδρῶν ὄψεσθαι” (342).