Scholia in Iliadem

236. οἴκαδέ περ σὺν νηυσί] σὺν τῷ στόλῳ. κακοήθως δὲ τοὺς Ἕλληνας ὑπέμνησε τοῦ νόστου, ἐφʼ ὅ〈ν〉περ ὁρμήσαντες κατεσχέ- θησαν. καὶ διὰ τοῦ “νεώμεθα” τὸ “φεύγωμεν” ἰάσατο.

237. *γέρα πεσσέμεν] κυβεύειν ἢ κατέχειν· “χόλον θυμαλγέα πέσσων” (Il. 9. 505).

238. *προσαμύνομεν] διὰ τὸ “οἵ με μέγα πλάζουσιν” (132).

241. ἀλλὰ μάλʼ οὐκ Ἀχιλῆι χόλος] οὕτω τὴν χολήν. τοῦτο δὲ σρὸς τὸ ἀτελὲς τῆς ξιφουλκίας.

ἀλλὰ μεθήμων] ἔκλυτος· ἔνθεν καὶ μέθη.

243. ὣς φάτο νεικείων Ἀγαμέμνονα —Θερσίτης] μεθʼ ὑποκρίσεως ἀντιπαρέθηκε πρὸς ἀγανάκτησιν τὰ ὀνόματα, ἐμφαίνων ὅτι τὸν ἄριστον ὁ αἴσχιστος ὠνείδιζεν. ἠθικὴ οὖν ἔσται ἡ ἀνάγνωσις.

ὣς φάτο νεικείων] ὡς καὶ μεταξὺ λέγοντι παρέστη Ὀδυσσεύς. ἀναφέρει δὲ ἐπὶ τὰ “ὃν δʼ αὖ δήμου 〈τ〉 ἄνδρα ἴδοι” (198)· οὐκοῦν οὐ τῶν βασιλέων Θερσίτης· βασιλικῶς δὲ ὑπερφρονεῖ τούτου Ἀγαμέμν- νων. καὶ τὸν Ἀλεξάνδρου φασὶ κύνα τὰ μὲν μικρὰ θηρία παρορᾶν, ἐπὶ δὲ σῦς ἢ λέοντας ὁρμᾶν.

245. ἠνίπαπε] ἐνίπτω, ἤνιπα καὶ ἠνίπαπεν ὡς ἠρύκακεν.

246. Θερσῖτʼ ἀκριτόμυθε] μετὰ εἰρωνείας, ὡς καὶ τὸ “λιγύς” οἳ δὲ “ἀκριτόμυθε” ἀντὶ τοῦ ἀμετροεπές, πρὸς κατάγνωσιν τῶν εἰρημένων.

247. μηδʼ ἔθελε] ἀεὶ ἐθέλω ἔφησεν ὁ ποιητής· καὶ ἀλλαχοῦ γὰρ “οὔδʼ ἔθελεν” (Il. 21. 366).

μηδʼ ἔθελʼ οἶος ἐριζέμεναι] καὶ τοῦτον ἐλέγχει καὶ τῶν λοιπῶν ἐνεχυράζει τὴν γνώμην. ὁμώνυμον δὲ ἔρις καὶ ὄνειδος.

248. χερειότερον] ὡς μειζονώτερον, βελτιώτερον.

250. ἀνὰ στόμʼ ἔχων] βασιλῆας ἀνὰ στόμα, διὰ συνεχοῦς μνήμης· [*](B=) ἢ ἀντὶ σκήπτρου τὸ στόμα ἀνέχων.

ἀνὰ στόμʼ ἔχων ἀγορεύοις] ὀνομάζοις, μή τι καὶ ὑβρίζοις.

251. νόστον τε φυλάσσοις] τὴν πρὸς τὴν φυγὴν εὐκαιρίαν παρα- [*](B=) τηροῖς.

252. οὐδέ τι πω σάφα ἴδμεν] ὡς περιττοὶ οἱ ε΄ ἀθετοῦνται. ἔχουσι [*](A + B=) δέ τι καὶ ψευδές.

οὐδέ τι πω σάφα ἴδμεν] ἐντέχνως πάνυ ὡς πρὸς τὸν Θερσίτην [*](B=) λέγων πρὸς τοὺς Ἕλληνας ἀποτείνεται. μέσης γὰρ αὐτῷ δεῖ γνώμης, στοχαζομένῳ τοῦ πλήθους. φησὶν οὖν ὡς οὐκ ἴσασιν, εἰ ἐπʼ ἀγαθῷ τὰ τῆς ἐπανόδου αὐτοῖς ἔσται.

254. τῷ νῦν Ἀτρείδῃ—ἧσαι ὀνειδίζων] ἀδήλου ὄντος τοῦ νόστου, [*](B=) σὺ τὸν βασιλέα ἐπισκώπτεις λέγων ὡς πολλὰ παρὰ τῶν Ἑλλήνων λαμβάνει.

255. ἧσαι ὀνειδίζων] τῶν γὰρ ἄλλων καθεσθέντων Θερσίτης μόνος [*](B=) ἀκοσμεῖ.

ὅτι οἱ μάλα πολλὰ διδοῦσι] τὸ “ὅτι οἱ” ἐν μιᾷ ὀξείᾳ προενεκ- [*](AB=) τέον· πᾶσα γὰρ δίβραχυς λέξις πρὸ ἐγκλιτικοῦ οὐκ ἐπιδέχεται ἐπάλληλον ὀξεῖαν, εἰ μὴ ἐπιφέροιτο διὰ τοῦ σφ, σεσημειωμένου τοῦ “ἔνθʼ ἔσαν οἱ πέπλοι” (Od. 15. 105).

258. εἴ κʼ ἔτι σ᾿ ἀφραίνοντα] αἱ μὲν Ἀριστάρχου εἶχον “εἰ δέ τι [*](AB +) σε·” ἡ δὲ Σινωπικὴ εἶχε “ κιχήσομαι ὡς τὸ πάρος περ·” ἡ δὲ Μασ- σαλιωτικὴ “ὕστερον αὖτις·” ἡ δὲ κατὰ Φιλήμονα “ἐν Δαναοῖσιν.” κεχήσομαι] Πτολεμαῖος “κιχείομαι” γράφει.

υιχήσομαι ὥς νυ περ] ὅτι ἀφρόνων ἐστὶ τὸ τὰ τοιαῦτα πράσσειν.

259. μηκέτʼ ἔπειτʼ Ὀδυσῆι κάρη] πολέμιοι δειροτομοῦσιν· “ἵν᾿ [*](B=) ἀπʼ ὤμοιιν κεφαλὴν τάμοι” (Il. 17. 126) καὶ “σὺν σφῇσιν κεφα- λῇσιν” (Il. 4. 162).

κάρη ὤμοισι] σὺν τῷ αὐχένι κάρη” λέγεται.

260. μηδʼ ἔτι Τηλεμάχοιο] οὐχ ἑαυτῷ νῦν ἀρᾶται, ἀλλὰ τῷ [*](AB +) παιδί. καὶ ἔστιν ἡ μὲν πρώτη κατάρα κατὰ τοῦ Ὀδυσσέως, ἡ δὲ δευτέρα κατὰ τοῦ Τηλεμάχου· εἰ γὰρ ἀπόλοιτο ὁ παῖς, οὐκέτι πατήρ ἐστιν Ὀδυσσεύς. προοικονομεῖ δὲ τὰ περὶ τὴν Ὀδύσσειαν.

*φίλα] ἴδια.

262. αἰδῶ] ἢ τὴν τοῦ σώματος ἢ τὴν τοῦ μορίου.

μέχρι παρʼ αἰδῶ] ἀντὶ τοῦ μορίου.

τρία ῥητορικῆς εἴδη· συμβουλευτικόν, ὅ ἐστιν ἐκ προτροπῆς καὶ ἀποτροπῆς ὡς νῦν· δικανικὸν ἐκ κατηγορίας καὶ ἀπολογίας, ὡς “δύο δʼ ἄνδρες ἐνείκεον εἵνεκα ποίνης” (Il. 18. 498)· πανηγυρικὸν ἐξ ἐγκωμίου καὶ ψόγου, ὡς τὸ “ὦ μάκαρ Ἀτρείδ,η” (Il. 3. 182), “ ⌈οἰνοβαρὲς⌋ κυνὸς ὄμματ᾿ ἔχων” (Il. 1. 225).

264. *πεπληγώς] ἀντὶ τοῦ πλήσσων.

265. ὣς ἄῤ ἔφη, σκήπτρῳ δέ] πῶς ἠπείλησε μὲν περὶ τῶν ἔπειτα, νῦν δὲ τὴν ἀπειλὴν ἐκτελεῖ; ἀλλʼ οὐχ ἃ ἠπείλησεν 〈ἐτέλεσεν〉, ἀλλὰ διὰ τῆς βραχείας πληγῆς πιστοῦται ὅτι μὴ σωφρονιζόμενος καὶ ταῖς μείζοσιν αἰκισ〈θή〉εται πληγαῖς· ἢ ἀπόπειρα ἦν διὰ τῆς ἀπειλῆς, ὅπως οἱ πολλοὶ ἕξουσι τυπτομένου, εἶτα βουλομένους ἰδὼν τοὺς Ἕλληνας οὐ ὑπερέθετο τὴν κόλασιν, ἀλλὰ παίει τὸν κυρτόν, ἐκ τούτου γέλωτα κινῶν· ἢ νῦν μὲν ἐνδεδυμένον παίει, ὕστερον δὲ γυμνὸν πλήξειν ἀπειλεῖ. δικαίως δὲ τιμωρεῖται βραχείᾳ πληγῇ· κολάζεται γὰρ ὁ μὲν εὐφυὴς νουθεσίᾳ, ὁ δὲ ἄκοσμος ὕβρει, ὑγιὴς δὲ τὸ σῶμα βασάνοις καὶ χρη- μάτων εἰσφοραῖς, ὁ δὲ λελωβημένος, οἷος ὁ Θερσίτης, βραχείῳ πληγῇ καὶ μεθʼ ὅρκων ἀπειλῇ.