Scholia in Iliadem

158. λὰξ ποδὶ κινήσας] εἰκὸς διὰ τοὺς μεθ᾿ ἡμέραν κόπους οὐκ αἰσθά- νεσθαι· καλῶς δέ, ὅτι οὐ μονοειδῶς ἅπαντες διυπνίζονται. δυσωπητικὸν δὲ τὸ ὑπὸ τοῦ γέροντος ἀνίστασθαι· διὸ καὶ “λάξ” αὐτὸν ἀνίστησιν ὀνειδίζων τὴν ἀπρονοησίαν.

*διὰ τοῦ “κινήσας” ἰάσατο τὸ “λάξ.” τῷ ὑποκάτω τῶν δακτύ- λων μέρει.

159. *ἔγρεο, Τυδέος υἱέ] γράφεται καὶ “ὄρσεο·” διχῶς αἱ [*](A=) Ἀριστάρχου.

* ἀωτεῖς] κοιμᾷ, ἀπὸ τοῦ ἀέσαι.

160. οὐκ ἀίεις] Ἀγαμέμνονα μὲν καταπληχθέντα παραμυθεῖ- [*](B=) ται, Διομήδεα δὲ ἀμελοῦντα ἀναπτεροῖ, καὶ ἄμφω βελτίους ποιεῖ. τὸ δὲ “ἀίεις” ἀντὶ τοῦ ἀκούεις πρὸς πλείονα ἐπίτασιν, ὡς πλησιασάν- των αὐτῶν.

ἐπὶ θρωσμῷ πεδίοιο] οἳ μὲν τῷ ἀντικρύ, οἳ δὲ τῷ ὑψηλῷ, οἳ δὲ τῷ [*](Α+) πλατεῖ.

161. εἳαται ἄγχι νεῶν, ὀλίγος δέ τε χῶρος ἐρύκει] οὕτω διὰ τοῦ [*](Α+) τέ ᾿᾿ γραπτέον· 〈γράφεται δὲ〉 καὶ “ὀλίγος δʼ ἀπὸ χῶρος ἐέργει.”

164. σχέτλιος ἐσ〈σ〉ί, γεραιέ] ἡδὺ ἐπίπληξις φιλοπονίας καὶ ἀρετῆς.

σχέτλιος] ὁ ἄξια ἀγανακτήσεως πράσσων· εἰώθαμεν δὲ ἀμελείας [*](A Β=) κρινόμενοι φιλοπονωτέρους τ⌈οῦ⌋ δέοντος φάσκειν τοὺς ἐγκαλοῦντας, τῷ ἐπαίνῳ ἐκείνων τὸν ἴδιον ἀπολυόμενοι ψόγον, οὐχ ἑαυτοὺς ἧττον τοῦ δέοντος φάσκοντες πονεῖν, ἀλλʼ ἐκείνους τοῦ δυνατοῦ περαιτέρω.

167. ἀμήχανος ἐσσί] ἀνίκητος, πρὸς ὃν οὐδὲ τὸ γῆρας μηχανήσα- [*](A+Β=) σθαί τι δύναται.

169. ναὶ δὴ ταῦτά γε— κατὰ μοῖραν ἔειπες] ὁ γέρων ἐπαινεθεὶς [*](B=) ἰᾶται τὸ “τί πάννυχον ὕπνον ἀωτεῖς (159);” φρονίμως δὲ οὐ συνεχώρησε τοῦτο, ὅτι φιλοπονώτερός ἐστι τῶν ἄλλων — φορτικὸν γὰρ 〈ἂν〉 ἦν—ἀλλὰ τὸν καιρὸν ἐπικίνδυνον εἶναι καὶ τῆς παρὰ δύναμιν φιλοπονίας δεόμενον.

170. εἰσὶ δέ μοι παῖδες] ὅτι εἰς τὰς κοινὰς ὑπηρεσίας πρώτους καταλέγει τοὺς ἑαυτοῦ παῖδας.

173. ἐπὶ ξυροῦ ἵσταται ἀκμῆς] καὶ διὰ τὸ ὀξὺ καὶ διὰ τὸ λεπτὸν [*](Α–) ἐπικίνδυνον τοῦτο. §. τὴν πρώτην δὲ τοῦ “ξυροῦ” συσταλτέον διὰ τὸ [*](A=) μέτρον.

174. ἢ μάλα λυγρὸς ὄλεθρος—ἡὲ βιῶναι] ἄμφω τοὺς συνδέσ- μους ἐγκλιτέον· διαζευκτικοὶ γάρ εἰσιν· οὐκ εἶπε δὲ κρατῆσαι ἢ κρατηθῆναι, ἀλλʼ ἢ κακῶς ἀπολέσθαι ἢ ζῆσαι.

175. Φυλέος υἱόν] Μέγητα· καὶ ἀλλαχοῦ “Φυλείδην τε Μέγητα” [*](Α+) [*](5. κοιμᾷ A: κοιμᾶσαι ‖ 6. καταπληχθέντα B: καταπλήξαντα ‖ 13. sup- plevi ex A ‖ 17. φάσκειν B: ἀποφάσκειν ‖ 24. τοῦτο B: τούτῳ)

176. ἄνστησον, σὺ γὰρ ἐσσὶ νεώτερος, εἴ μʼ ἐλεαίρεις] τὸ ἑξῆς “ἄνστησον, εἴ μʼ ἐλεαίρεις.” οὐκ ἐπιτακτικῶς δέ φησιν, ἀλλʼ ‘ εἰ ταῖς ἀληθείαις ἐλεεῖς με᾿ διὰ τὸ “σὺ μὲν πόνου οὔποτε λήγεις” (166). τὸ δὲ “σὺ γὰρἐσσὶ νεώτερος” πεφυλαγμένως προσέταξε πρὸς τὸ λῆμμα εἰπόντος“οὔ νυ καὶ ἄλλοι ἔασι νεώτεροι υἷες Ἀχαιῶν᾿᾿ (165), ὡς, εἰ μὴ [*](A+) παρῆν, διʼ ἑαυτοῦ ἂν ὁ γέρων ἐκάλεσεν. §. τὸ δὲ “ἄνστησον ” διὰ τοῦ ν.

179. τοὺς δʼ ἔνθεν ἀναστήσας ἄγεν ἥρως] ταχέως καὶ μεγαλείως· τί γὰρ ἔδει διατρίβειν περὶ πρᾶξιν οὐδὲν ἠθικὸν οὐδὲ ἀξιόπιστον ἔχουσαν;

182. ἀλλʼ ἐγρηγορτὶ—εἵατο] καλῶς οὕτε κατακλίνονται, ἵνα μὴ κατενεχθῶσιν εἰς ὕπνον, οὔτε ἑστήκασιν, ἵνα μὴ προκάμωσι τῆς χρείας.

ἐγρηγορτὶ σὺν τεύχεσιν] οἰκεῖον φύλαξι τὸ μὴ κοιμᾶσθαι μηδὲ πρὸς βραχὺ ἀποθέσθαι τὴν ἀσπίδα.

183. ὡς δὲ κύνες περὶ μῆλα] θείως τὴν τῶν φυλάκων ἀγρυπνίαν τῇ τῶν κυνῶν παρέβαλε, καὶ ταῦτα ποιμενικῶν· ὀξυήκοοι γὰρ καὶ ἄγρυπνοι, ἔπειτα καὶ λέοντος προσδοκῶντες ἔφοδον.

*δυσωρήσωνται] ὤρα ἡ φυλακή.

186. ἀπό τε σφι〈σὶ〉ν ὕπνος ὄλωλεν] τοῖς κυσίν· θορύβου γὰρ παρεμπεσόντος, κἂν οἱ ἄνδρες ἀφυπνώσωσιν, οὐκέτι κοιμῶνται οἱ κύνες. διὸ ὑπερβολικῶς εἶπε τὸ “ὄλωλεν,” ὡς μηδὲ ὕστερον εἰ βουληθεῖεν ὑπνωσόντων αὐτῶν.

188. νύκτα φυλασσομένοισι κακήν] κοινῶς, ὡς ἂν εἴποις ‘ κακὴν νύκτα διήγαγον·ʼ καὶ ἔστι παθητικόν, ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ Ἀττικῶς κείμενον. ἅμα δὲ ἐξηγεῖται τὸ “δυσωρήσονται” (183)· δηλοῖ γὰρ τὴν δυσχερῆ παραφυλακήν.

* φυλασσομένοισι] ἀντὶ τοῦ φυλάσσουσιν.

188, 9. πεδίον〈δε〉 γὰρ αἰεὶ τετράφατο] διὰ τοῦ ἀεί δηλοῖ τοὺς μηδʼ ὅλως ἀφυπνίσαντας ἀντιστήσαντας τῷ ὕπνῳ τὸν φόβον.

189. * ἐπὶ Τρώων ἀίοιεν ἰόντων] ἐπιόντων ἀίοιεν.

190. τοὺς δʼ ὁ γέρων γήθησεν] τὸ πᾶν γὰρ αὐτῷ ἐπιτρέπει ὁ Ἀγαμέμνων.