Scholia in Iliadem

50. οὐρῆες λέγονται διὰ τὸ ἄγονον· καὶ οὔρια ᾠὰ καλοῦμεν· [*](ΑB=) εὐπαθῆ δὲ τὰ ζῷα ταῦτα καὶ εὐά⌈λω⌋τα ὑπὸ νόσων· σύμμικτος γὰρ οὖσα ἡ φύσις αὐτῶν καὶ ἐκ διαφερόντων τοῖς εἴδεσιν οὐ μεγάλης εἰς τὸ φθείρεσθαι δεῖται ἀνάγκης, οὐδὲ ἀντέχει μέχρι πολλοῦ βλαπτο- μένη· οἱ δὲ κύνες καθαροῦ δέονται τοῦ ἀέρος ὀξυτέρᾳ τῇ ὀσφρήσει χρώμενοι. §. “ἀργούς” δὲ ἀκουστέον τοὺς λευκούς, ὅτι ἀσθενέστερά [*](A - B=) ἐστι ταῦτα τὰ σώματα τῶν ἐναντίως ἐχόντων, ἀραιότερα ὄντα καὶ εὐπαθέστερα· εἰσὶ δὲ ⌈οἱ μὲν] πρὸς γεωργίαν, οἱ δὲ πρὸς θή⌈ραν⟨⟩⌋ χρειώδεις· ὅθεν μάλιστα τὰς τροφὰς ἐπορίζοντο. §. εἰ δὲ καὶ θεὸς [*](B=) ὢν καὶ πολέμιος ⌈ἡτι⌋μασμένος καιρὸν δίδωσι μετανοίας, τί δεῖ τοὺς ἀνθρώπους ποιεῖν;

51. αὐτοῖς] τοῖς Ἔλλησιν· ⌈πρὶν ἢ δὲ⌋ τὸ ἄκρον καταλαβεῖν, ⌈ἢ- [*](A - B=) τοι τοὺς⌋ ἀρχηγούς, Ἀχιλλεὺς δημηγ⌈ορεῖ⌋.

52. ⟨βάλλε⟩] ἰοῖς ἔβαλλ⌈εν⌋, ὡς τὸ ᾤχετο, κατὰ Ἰωνικὴν περί- [*](Β=) φρασιν· ἢ τὸ “βάλλε” ἀντὶ τοῦ ἐφόνευεν.

Πάμφιλος “θαμεῖαι” λέγει ὡς ὀξεῖαι, Ἀρίσταρχος δὲ ὡς πυκιναι· [*](B=) ὁμοίως δὲ καὶ τὸ ταρφειαί.

53. 〈ἐννῆμαρ〉] ἐπὶ θʼ ἡμέρας, τι οὐδὲ ⌈ἄλλως⌋ ἡδύνατο γνωσθῆναι [*](B-) τὸ ἴδιον τῆς νόσου, ὅτι λοιμικὴ καὶ φθαρτική· ἢ ἐν τοσούτῳ χρόνῳ· ὡς γὰρ ἐπὶ πλέον ἐν ταῖς θʼ ἡμέραις καὶ μικρ⌈όν τι πρό⌈τερον ἢ ὕστερον ⌈κρί⌋νεται τὰ τοιαῦτα ⌈νοσ⌋ήματα ἢ ἀπόλλυσι τοὺς νο- σοῦντας· καλῶς οὖν καὶ ἡ Ἡρα μετὰ τὰς θ´ ἡμέρας ἐπὶ νοῦν τίθησι ζητῆσαι τὸν λοιμὸν Ἀχιλλεῖ, εἰ καὶ μὴ τοῦτο ⌈ἔλε⌋ξεν—Ἥρα γὰρ ὁ ἀήρ—, καὶ φθαρτὸν] γενόμεν⌈ον⌈ον⌋ πρῶτος ὁ Ἀχιλλεὺς ⌈ὡς ὢν⌋ ἰατρὸς καὶ Χείρωνος μαθητὴς τοῦτον συνεβάλετο. §. “λευκώλενον” [*](B=) [*](17. novavit rec. 24. repetitur *ἀντὶ τοῦ ἐφόνευε τὸ “βτάλλε” || 28. τε post ὅτι del. W ‖ 32. καὶ scripsi: γὰρ ‖ supplevi || 34. συνέλαβε)

⟨ᾤχετο⟩] οὐκ εἶπεν ἐπέμπετο, ἀλλʼ ὥσπερ ἐπὶ ἐμψύχῳ εἴδει ἐπορεύετο.

⟨κῆλα⟩] ὡς τὸ δόρυ κοινόν ἐστι καὶ εἰδικόν, οὕτω καὶ τὸ κῆλον· ἢ “κῆλα” τὰ δείματά φησιν ἢ τὰ καύσεως αἴτια.

54. ⟨ἀγορήνδε καλέσσατο λαὸν Ἀχιλλεύς⟩] αὐτοκράτωρ γάρ, οὐ μισθωτὸς ἦν· τὴν δὲ στρατιὰν ὁ θέλων συνῆγεν· συνάγει μὲν γὰρ Ὀδυσσεὺς ἐν τῇ B καὶ Ἀχιλλεὺς ἐν τῇ T, ἄλλως τε καὶ αὐτὸς ἡγεῖται τῆς ὑπαίθρου στρατιᾶς· ὅτι γὰρ οὐ τυραννὶς τοῦτο ἦν, ἐκ τῶν λόγων αὐτοῦ δῆλον, καὶ μάλιστα τῶν ἐν ταῖς Λιταῖς.

55. προϊὼν ἤδη καὶ τοὺς ἐπικούρους θεοὺς διασαφεῖ, τοῦτο μὲν τὸ προνοητικὸν τῶν θεῶν ἐνδεικνύμενος, τοῦτο δὲ καὶ φαντασίαν παρεντι- θείς.

56. κήδετο] πῶς; ὅτι περ ἡ αἰτία γέγονε τῆς μήνιδος Ἀχιλλεῖ· εἰ γὰρ μὴ τοῦτο ὑπῆρξεν, οὐκ ἂν διηνέχθη ὁ Ἀγαμέμνων οὐδὲ ἔχθρα συνέβη, διʼ ὧν μᾶλλον ἐβλάβησαν Ἕλληνες· ῥητέον οὖν, ὅτι συνέ- φερε τὸν Ἀχιλλέα μηνῖσαι, ἵνα θαρρήσαντες οἱ Τρῶες τῷ πεδίῳ προέλθωσι καὶ νικηθῶσιν ἐκ τοῦ ἴσου μαχόμενοι· εἰ γὰρ ἐν τῇ πόλει ἔμειναν πολιορκούμενοι, μακρὸς ἂν ἐγένετο ἢ καὶ ἀτελεύτητος ὁ πόλεμος.

ὅτι ῥα] δασυντέον τὸν ῥά· πάσης γὰρ λέξεως τὸ ρ ἀρχόμενον δασύνεται, πλὴν τοῦ 'Ρᾶρος.