Scholia in Iliadem

626. καὶ κτήματα πάντα] μετὰ γὰρ πολυτελοῦς κατασκευῆς, ὡς ἐπὶ θυσίαν ἥκουσα, ἥρπαστο ὑπʼ αὐτοῦ.

631. Ζεῦ πάτερ] ἠθικὴ καὶ ἔμψυχος ἡ δικαιολογία ὡς πρὸς παρόντα τὸν Δία. τὸ δὲ περὶ φρένας ἔμμεναι ἀντὶ τοῦ ταῖς φρεσὶ περιεῖναι τῶν ἄλλων.

τὸ ἄλλων πρὸς τὸ ἀνδρῶν ἀποδοτέον, ἤτοι πάντων· τὸ δὲ θεῶν συναπτέον τῷ λοιπῶν. εὖ δὲ τὸ μὴ προσθεῖναι, σὺ δὲ ἀνόητος εὑρέθης, καὶ πάντα δὲ ἐκ σοῦ ἐστὶ τὰ γινόμενα· κρατεῖ γὰρ ὡς ἐχέφρων τῆς λύπης.

633. οἷον] ἀντὶ τοῦ πῶς· ἔστι δὲ μετὰ θαύματος καὶ μέμψεως, ἅμα μὲν ἐπεὶ ταμίας ἐστὶ πολέμου, ἅμα δʼ ἐπεὶ Τρωσὶν ἐβοήθει διὰ Θέτιν.

636. πάντων μὲν κόρος] κἀκείνων κόρος ἐστὶν ων τις ἐφίεται πλησθῆναι μᾶλλον τῆς τοῦ πολέμου πλησμονῆς.

637. περισσὸν αὐτὸν εἶναί φασί τινες· ἥττων γὰρ ἡ ἐπιθυμία τῆς μολπῆς. ἢ ὅτι ἔμελεν αὐτοῖς “χοροῖο νέον λήγοντας καθίζειν” (Il. 3, 394). ἀμύμονος δὲ τοῦ ἀμωμήτου· ἔστι δέ τις καὶ φαύλη ὄρχησις.

638. τῶν κέν τις] τούτων καὶ μᾶλλον ἐπιθυμεῖ τις κορεσθῆναι· πολέμου δὲ οὐδὲ τὴν ἀρχὴν θεάσασθαι βούλεται, ἢ πλησθῆναι καὶ διακορὴς γενέσθαι. οἱ δὲ Τρῶες τούτου ἀκόρητοί εἰσιν. ὅτι δὲ ἀδικήσαντες μάχονται, τοῦτο ὕβρεως, οὐκ ἀνδρείας. τὸ δὲ ἐξῆς οὕτως, πάντων μὲν κόρος ἐστὶ, Τρῶες δὲ μάχης ἀκόρητοι ἔασιν.

640. τὰ μὲν ἔντε’—αἱματόεντα] τὰ μὲν αἱματ όεντα ἔντεα, ὡς τὸ “τὸν Χρύσην ἠτίμασεν ἀρητῆρα” (Il. 1, 11).

643. ἔνιοι τοῦτον ἐνόμιζον εἶναι τὸν ἐν τῇ E(576) ἀναιρεθέντα·. “ἔνθα Πυλαιμένεα ἑλέτην ἀτάλαντον Ἄρηϊ, ἀρχὸν Παφλαγόνων.” ἔστιν οὖν ὁμωνυμία, ἐκείνου μὲν ἄρχοντος ὄντος, τούτου δὲ βασιλέως. πολλαὶ γὰρ παρὰ τῷ ποιητῇ ὁμωνυμίαι· Σχεδίοι γὰρ δύο Φωκέων ἡγούμενοι, ὁ μὲν Περιμήδους, ὁ δὲ Ἰφίτου, σὓς ἀμφοτέρους Ἕκτωρ ἀναιρεῖ· Εὐρυμέδοντες δύο ἡνίοχοι, ὁ μὲν Ἀγαμέμνονος, ὁ δὲ Νέστορος· κήρυκες Εὐρυβάται δύο, ὁ μὲν Ὀδυσσέως, ὁ δὲ Ἀγαμέ- μνονος· Ἄδραστοι τρεῖς βάρβαροι, ὁ μὲν ὑπὸ Διομήδους, ὁ δὲ ὑπὸ Μενελάου, ὁ δὲ ὑπὸ Πατρόκλου ἀναιρούμενος· Ἀκάμαντες δύο, ὁ μὲν Εὐσώρου, ὁ δὲ Ἀντήνορος· Ἀστύνοοι δύο, ὁ μὲν ὑπὸ Διομήδους ἀναιρούμενος, ὁ δὲ Πολυδάμαντος ἡνίοχος· Θόωνες βάρβαροι τρεῖς,. ὁ μὲν ὑπὸ Διομήδους, ὁ δὲ ὑκὸ Ὀδυσσέως, ὁ δὲ ὑπὸ Ἀντιλόχου ἀναιρούμενος· Μελάνιπποι τρεῖς, ὁ μὲν ὑπὸ Ἕκτορος παραινούμενος ἐμπεσεῖν ταῖς ναυσὶν, ὁ δὲ ὑπὸ Τεύκρου, ὁ δὲ ὑπὸ Πατρόκλου ἀναι- ρούμενος· Ὀφελέσται δύο, ὁ μὲν ὑπʼ Εὐρυπύλου, ὁ δὲ ὑπʼ Αἴαντος· Πυλάρται δύο, ὁ μὲν ὑπʼ Αἴαντος, ὁ δὲ ὑνὸ Πατρόκλου· Πείσαν- δροι δύο, ὁ μὲν ὑπʼ Ἀγαμέμνονος, ὁ δὲ ὑπὸ Μενελάου.

652. ὑπʼ ὀστέον ἐξεπέρησεν] δηλονότι φεύγοντος. τοῦτο δὲ Ἕλλην οὐχ εὑρίσκεται πεπονθώς. ὡς ἐπίπαν δὲ ὑπὸ Μηριόνου οὕτως τιτρώ- σκονται.

654. θυμὸν ἀποπνείων] ἐντεῦθεν δῆλον ὅτι πνεῦμα ἡ ψυχή. ὡς σκώληξ δὲ, ὅτι ἢν θίγῃ τις αὐτοῦ, ἀκινητεῖ.

657. ἀνέσαντες] ἤτοι καθίσαντες, μᾶλλον δὲ ἀναθέντες. νεκρὸς γάρ ἐστιν. οὐδένα δὲ τῶν ἀποθανόντων οὕτως ἐξάγει· διὸ ἀθετεῖται ὁ στίχος. ἢ δίφρῳ ἀπάγεται ὡς μακρὰν τῆς μάχης οὔσης· ἐπὶ ναυσὶ γὰρ μάχονται.

662. ἀπλοῦς ὁ στίχος ἐστὶ καὶ ἀποίκιλος. μὴ θέλων δὲ αὐτὸν οὕτως ἐᾶσαι, ἄλλης ἀρχῆς ἐπελάβετο.

664. ἀγαθός] ἐξ ἀγαθότητος γὰρ πάσχουσιν ἄμφω, καὶ ὁ νέος, ὅτι ἧκεν εἰδὼς τὸν θάνατον, καὶ ὁ πατὴρ, ὅτι οὐκ ἐκώλυσεν αὐτόν.

665. ὅς ῥʼ εὖ εἰδὼς] οὐκ εἶπεν ὅτι ὁ πατὴρ τάδε προεῖπεν αὐτῷ περὶ τοῦ τέλους, ἵνα μὴ ἀδολεσχεῖν δοκῇ, καὶ ἵνα τὸ τελευταῖον προθῇ τοῦ διηγήματος καὶ τῷ παραδόξῳ τῆς ἀναφωνήσεως εἰς προσ- οχὴν τὸν ἀκροατὴν ἐπισπάσηται, εἶτα ἐξ ἀναστροφῆς πάλιν διηγῇ- ται.

670. νοῦσον] τὴν ἐν γήρᾳ τιμωρίαν. ἢ νόσον ἀπλῶς.

671. ὑπὸ γναθμοῖο καὶ οὔατος] ὑπὸ τῆς γνάθου, ἤτοι κατὰ τὸν ὑπὸ τὸ οὖς τόπον. οἱ δὲ γνάθον τὴν σιαγόνα.

675. ἐπʼ ἀριστερὰ τοῦ Ἕκτορος, οὐ τοῦ στρατοῦ· εἰ γὰρ ἐπʼ ἀριστεροῖς ἐστὶν ἡ πύλη διʼ ἧς εἰσῆλθεν, αὐτόπτης ἂν ἐγίνετο.

677. τοῖος] ἀντὶ τοῦ μετὰ τοσαύτης προθυμίας.

678. πρὸς δὲ σθένει αὐτὸς ἄμυνεν] οὐ πᾶν τὸ ἔργον ἦν τοῦ θεοῦ, ἀλλὰ πρὸς τῷ αὐτῶν σθένει καὶ αὐτὸς ἐπεκούρει. δηλοὶ δὲ ὅτι ἀεὶ ταῖς προθυμίαις συμβάλλεται τὸ θεῖον.

683. τεῖχος χθαμαλώτατον] ἀντὶ τοῦ χθαμαλόν, ὡς “ἀκρό- τατον δʼ ἂρ ὀιστός” (Il. 4, 139)· ἦν δὲ χθαμαλὸν διὰ τὸ ἀφῃρῆ- σθαι τῆς ἐπάλξεως ὑπὸ Σαρπηδόνος, ἢ ὡς πρὸς σύγκρισιν τοῦ πολυανδρίου, ὡς ἠπειγμένως ποιήσαντες οὐκ ἐξωμάλισαν αὐτό· διὸ καὶ ἡ ὑπέρβασις τοῖς βαρβάροις δυνατὴ ἐγένετο.