Scholia in Iliadem

77. *ὅτι οὐδαμοῦ τὸν Ἀχιλλέα πτολίπορθον.

80. ὡς δʼ ὅτ’ ἄν ἀΐξῃ νόος ἀνέρος ὥσπερ δὲ νοῦς ἀνδρὸς πολλὴν ἐπεληλυθότος γῆν καὶ πολλὰ ἱστορηκότος ἐν ὑπομνήσει ποιεῖται τὰ ἱστορημένα καὶ ταχέως ἄλλοτε ἐπʼ ἄλλο μεταβαίνει, οὕτω καὶ ἡ Ἥρα τότε ἐκ τῆς Ἴδης ὀξέως παρεγένετο εἰς τὸν Ὅλυμπον.

ὅτι τὸ κατὰ διάνοιαν θεῖον τάχος τῆς ἐπιπτήσεως τῶν τόπων τὸ [*](8. ἐκεῖνος Lehrsius] ἐκείνοις 28. *Πορφυρίου praefixum.) [*](18. ἠθετοῦντο] ἠθέτηντο Bekkerus. 31. *Ἥρα] ἡμέρα Sed conf. schol. ad v. 231. 32. τὸ κατὰ—κινήσει] τὸ θεῖον) [*](19. ὅτι] I. e, ἀθετοῦνται, ὅτι —: τάχος τῆς ἐπιπτήσεως τῶν τόπων τῇ nam versibus 63, 64, obelus est κατὰ διάνοιαν κινήσει Lehrsius. praefixus in textu.)

82, *οὕτως Ἀρίσταρχος ἔνθʼ εἴην, μετὰ του ν, καὶ διὰ τῶν δύο η μενοινήῃσί τε.

86, Ἀρίσταρχος σημειοῦται ὅτι οὕτως μόνως γραπτέον δέπασσιν· φησὶ γοῦν ἐν τοῖς ἑξῆς “Θέμιστι δὲ καλλιπαρῄῳ δέκτο δέπας.” ἐν ἐνίοις δὲ “κάλεόν τέ μιν εἰς ἓ ἕκαστος,” οὐκ εὖ· ἰδίαν γὰρ ἔχει καθέδραν· πῶς οὖν πρὸς ἑαυτὸν ἕκαστος καλεῖ: ἐπὶ μὲν τῆς Ἴριδος ἁρμόζει τῆς πρὸς τοὺς ἀνέμους παραγεγονυίας (ΙΙ 23, 203). ἀλλὰ μὴν οὐδʼ ἐπέεσσι γραπτέον· ἐπιδίδωσι γὰρ ἡ Θέμις αὐτῇ τὸ ποτήριον. ὁ δὲ Θρᾷξ Διονύσιος παρακεῖσθαί φησι τὸ σημεῖον ὅτι διὰ παντὸς τοὺς θεοὺς συνίστησι πίνοντας καὶ ταύτην ἀρίστην διαγωγὴν ἔχοντας, πρὸς τὸ ἐν Ὀδυσσείᾳ “οὐ γὰρ ἔγωγέ τί φημι τέλος χαριέστερον εἶναι ἢ ὅταν εὐφροσύνη μὲν ἔχῃ” (Od. 9, 5).

*ταὐτὰ ὁ Δίδυμος τῷ Ἀριστονίκῳ λέγει περὶ τῆς γραφῆς τῆς δέπασσι.

87. *Θέμιστι ὅτι πτῶσις ἤλλακται καὶ πρόθεσις παρεῖται, ἀντὶ τοῦ παρὰ Θέμιδος.

92. *θεὰ λευκώλενος ἐν ἄλλῳ βοῶπις πότνια Ήρη.

94. *ἐκείνου Ἀρίσταρχος κείνου Ἰακῶς.

οἷος ἐκείνου θυμός ὅτι τὸ ὑπερφίαλος νῦν μὲν ἐπὶ ψόγου, ὁ ὑπέρσπονδος, βέλτιον δὲ ὁ ὑπέρμετρος· ἐν ἄλλοις δὲ ἐν τάξει ἐγκωμίου· “οὐκ ἀγαπᾶς ὃ ἕκηλος ὑπερφιάλοισι μεθʼ ἡμῖν” ἀντὶ τοῦ ἀγαθοῖς.

97. οἷα Ζεὺς κακὰ ἔργα πιφαύσκεται δύναται καὶ καθʼ ἑαυτὸ τὸ ἡμιστίχιον ἀναγινώσκεσθαι, ἵνʼ ᾖ θαυμαστικὸς ὁ λόγος. βέλτιον δὲ τὸ σύνηθες, ὡς καὶ ἐπάνω “οἶσθα καὶ αὐτὴ οἷος ἐκείνου θυμός” (93).

οὐδέ τί φημι ὁ νοῦς, οὐκέτι οἶμαι τὸν Δία οὐδενὶ τῶν πάντων θεῶν ἢ ἀνθρώπων ἱλαρὸν ἔσεσθαι, εἰ ἄρα καί τις ἐν τῷ παρόντι τῇ αὐτοῦ προσηνείᾳ εὐωχεῖται ἐν ἱλαρότητι.

101. ἡ δὲ γέλασσεν οὗτος ὁ γέλως Σαρδόνιος καλεῖται, ὅταν τις μὴ ἐκ διαθέσεως καὶ κρίσεως γελᾷ. οὗτος δέ ἐστιν ὁ Σαρδόνιος καλούμενος γέλως, ὁ μετὰ δηγμοῦ πρὸς ὑπόκρισιν· οὐ γὰρ γελᾷ. καἰ [*](17. ταὐτὰ] ταὖ 35. *δηγμοῦ] δηχμοῦ)

104. * κατʼ ἔνια τῶν ὑπομνημάτων ἀφρονέοντα.

105. ἦ ἔτι μιν μέμαμεν ἢ ἔπει ἠὲ βίῃ ἔφαμεν τὸν η κατʼ ἀρχὴν ὄντα διαπορητικὸν περισπᾶσθαι, ὥσπερ καὶ ἐνθάδε. τοὺς μέντοι ἑξῆς ἐγκλιτέον ἐν τῇ συντάξει· εἰσὶ γὰρ ἤτοι διαζευκτικοὶ ἢ παραδιαζευκτικοὶ, ὡς τὸ “ἢ ἔπει ἠὲ βίῃ” (Il. 1, 504).

114. *οὕτως καὶ ἡ Ἀριστάρχου καὶ πᾶσαι, ἔπος ηὔδα, οὐ προσηύδα.

116. οὗτός ἐστιν ὁ ἀλλοπρόσαλλος· οἱ γὰρ ἀδικήσαντες αὐτὸν ἦσαν οἱ Τρῶες, οἱ κατάρξαντες τοῦ ἀδικήματος.

119. Δεῖμόν τε Φόβον τε ὅτι ἀντὶ τοῦ Δείμῳ καὶ Φόβῳ, καὶ ὅτι ἐντεῦθεν ἡ πλάνη γέγονε τοῖς δεξαμένοις Δεῖμον καὶ Φόβον ἵππων ὀνόματα. εἰσὶ δὲ Ἄρεως υἱοί· ἐν ἄλλοις γὰρ ῥητῶς φησὶ “τῷ δὲ Φόβος φίλος υἱός” (Il. 13, 299). τὸ δὲ γένος τῆς ἀμφιβολίας ἔστιν εὑρεῖν καὶ ἀλλαχῇ· “τὸν δέ τʼ ἄνδρα ἑλεῖν καὶ εἰς ὁρμὴν ἔγχεος ἐλθεῖν” (Il. 5, 118) καὶ ἐν Ὀδυσσείᾳ (3, 24) “αἰδὼς δʼ αὗ νέον ἄνδρα γεραίτερον ἐξερέεσθαι,” ὅπερ ἀγνοήσαντές τινες ἔγραψαν νέῳ ἀνδρί.

121. μείζων τοῦ πρὸς Ἥραν καὶ Ἀθηνᾶν καὶ Ποσειδῶνα χόλου.

122. *ὅτι ἐκ παραλλήλου ὡς ἰσοδυναμοῦντα τὸν χόλον καὶ τὴν μῆνιν.

123. * περιδδείσασα διὰ τοῦ ἑτέρου δ. αἱ Ἀριστάρχου.

125. τοῦ δʼ ἀπὸ μὲν καὶ ἐπὶ Ὀδυσσέως “αὐτίκʼ ἀπὸ κρατὸς κυνέην καὶ σάκος ὤμοιν, δόρυ δʼ ἔκβαλεν ἔκ τε χειρός” (Od. 14, 276). δῆλον δὲ ὅτι ἀφοπλίζουσα τὸν Ἄρεα ταῦτα ἔλεγεν· οὐ γὰρ σιωπῶσα.

127. ἡ ὅτι ἐξ ἀναλήψεως τὰ ἄρθρα λαμβάνει. ὅμοιον δέ ἐστι τοῦτο τῷ “αὐτὰρ Ἀθηναίη κούρη Διός,” εἶτα “ἡ δὲ χιτῶνʼ ἐνδῦσα Διός” (Il. 5, 733, 736). δασυντέον δὲ τὸ ἡ ἄρθρον. δύναται μέντοι καὶ σύνδεσμος ἐξακούεσθαι, ἵνα γένηται καὶ ἐπέεσσι καθάπτετο. καὶ ἔστιν ὅμοιον τοῖς τοιούτοις “βεβλήκει γλουτὸν κατὰ δεξιὸν, ἡ δὲ διὰ πρό” (l. 5, 66) “ἡ δὲ χιτῶνʼ ἐνδῦσα (ib. 736)· καὶ γὰρ. ἐπὶ τούτων διχῶς ἀνέγνωσαν, ὥσπερ καὶ ἐπὶ τοῦ ἐν τῇ Ὀδυσσείᾳ” [*](16. τὸν δέ τʼ] Librarii error 25. ἔκ τε] Libri ἔκτοσε vel ἔκτοθι. pro δὸς δέ τέ μʼ. 28. ἀναλήψεως] ἐπαναλήψεως Vill.)

128. μαινόμενε, φρένας ἠλέ μετὰ τὴν πρώτην λέξιν στικτέον· μετὰ δὲ τὸ ἠλέ ἀμφίβολος ἡ στιγμή. ἤτοι γὰρ καὶ αὐτὸ προσαγορευτικόν ἐστιν “ὦ φρένας ἠλέ” εἶτα καθʼ ἑαυτὸ “διέφθορας·” ἢ συναπτέον ὅλον, ἵνʼ ᾖ τὸ ἑξῆς φρένας διέφθορας. τὸ δὲ ἠλέ ὡς καλέ ἐπιθετικῶς. εἴτε δὲ ἀπεκόπη εἴτε συνεκόπη ἐκ τοῦ ἠλεέ, ἔρρωται τὰ τοῦ τόνου.

134. ἡ Ἀριστοφάνειος κακὸν μέγα πᾶσι, Ζηνόδοτος δὲ αὐτὰρ τοῖς ἄλλοισι θεοῖς μέγα πῆμα φυτεῦσαι.

*ἐν ἄλλῳ πῆμα φυτεῦσαι.

138. ὅτι Ζηνόδοτος γράφει υἷος ἑοῖο. τοῦτο δὲ ἐν τῷ περί τινος λόγῳ τίθεται. νῦν δὲ πρὸς πρόσωπόν ἐστι, καὶ δεῖ γράφειν ἑῆος. ἠγνόηκε δὲ τὴν λέξιν· ἔστι γὰρ ἑῆος ἀγαθοῦ, καὶ δοτῆρες ἑάων. προπερισπαστέον δὲ τὴν υἷος γενικήν· προείρηται δὲ πῶς γέγονεν.