Declamatio 9

ἀλλὰ ταῦτα μὲν ὕστεροι, τότε δέ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πολλὰ τούτου πράττοντος ἐφ’ οἷς ὑπὸ τῶν φίλων ἐνεκαλούμην ἐγώ, παρ’ ἐμοῦ γὰρ ἡγοῦντο δεδόσθαι τὴν ἐξουσίαν, ἔλεγον πρὸς τοῦτον· ὦ παῖ, παῦσαι τούτων τῶν ἔργων ἃ τοὺς μὲν ἐπιτηδείους ἡμῖν ἀνιᾷ, τοὺς δὲ δυσμενεῖς εὐ- φραίνει. κράτει τῶν ἡδονῶν αἷς ἀκολουθεῖ ψόγος. μέγα φρονοῦσιν οἱ τῶν ἄλλων πατέρες [*](5 Plut. Them. 2, 1 10 cf. p. 488, 8 sq.; 496, 18. Plut. Them. 2, 2) [*](1 τῇ inaerui e libris om edd 2 τοὺς inserui e CBL om reliqui libri sed verba usque ad τοῦτον in Ma detrita, edd) [*](3 αὑτῶν CI sed in hoc ’e’ corr m 2 4 παρὰ reposui e libris sed in Ma detrita et in L utrumque ἁ in ras m 2 περὶ edd sed „lege παρὰ aut πρὸς“ Re 11 πολλάκις ἔφη scripsi eCMaBILau ἔφη πολλάκις L edd 12 ἐπιδώσει I 14 ὑπο- κλίνη I | τί C 15 15 καὶ om Md | γὰρ C 16 ὑμῖν scripsi e CBILau ἡμῖν MaL edd 18 τὸν φίλον Ma 19 ἡγεῖτο C I ἂν post ἔλεγον CMaLILau edd delevi 21 ὑμῖν Ma)

ἐπὶ τοῖς υἱέσιν, ἐγὼ δὲ ἐρυθριῶ. καὶ πρὸς Δῖός, ὦ ἄνδρες δικασταί, εἴ τι ψεύδομαι τούτων, οὗτος αὐτὸς ὑφ’ ὑμῶν ἐρωτάσθω. φήσει γὰρ ὡς ἀκήκοε καὶ ταῦτα καὶ ἔτι πλείω. μάτην δὲ ἄρα ἔλεγον. ἑαυτῷ γὰρ ἠξίου προσέχειν, ἀλλ’ οὐ τῷ πατρί.