Declamatio 6
Libanius
Libanius, Declamatio 6, Libanii Opera, Vol V, Declamationes I-XII, Teubner, Foerster, 1909
ὁ δ’ ἐμὸς πατήρ, | ὦ ἄνδρες, [*](R IV 115) κοινῇ ψήφῳ τοῦ στόλου παντὸς ἡγεμὼν αἱρεθεὶς καὶ [*](5 cf. p. 240, 6 15 Eur. Iph. A. 84) [*](1 πῶς οὖν καὶ ante πόθεν Va 2 ἡμῖν om VaViCl inser Ma2 | ἀπάντων inser Va 2 Ι ἀπαρχή Va 4 ξενίου Ma sed ’ u in ras m 3 5 ἀδίκοις — Ἑλένην citat Plan fol 104v | εἶδε reposui ex HVaLaBMGl Plan auctore Re εἶδεν ViMa et coni lacobs Anth Pal III 595 οἶδε V edd Ι τὴν om Re | τὴν Ἑλένην] τὸν ἄνθρωπον Plan 6 ἀνήρπαστο scripsi e Μ ἥρπαστο reliqui libri edd | μὲν in ras 4 litt inser Ma2 Ι ἦν Vi sed οὑν in marg m2 οὖν ἢν HV sed in hoc οὖν eras γὰρ ἦν Cl 7 τῶ πεπονθότι τοῦτο MVi 8 καὶ om Β | ta ἐμῶ Η V τῶ 'μῶ Β τοὐμῷ MaCl | ἔκδημον scripsi ex HVVaB auc- tore Re coll. t. II Ι38,9 ἔνδημον La sed v in κ’ corr s, Μ ViMa sed in hoc v m κ corr m3, Cl edd Ι στρατιὰν MaCl | ἐκρότουν Ma sed σὺν antep m3 et καὶ συνῆγον suprascr m2, Cl) [*](10 πᾶσα lacobs Phil 202 | κατὰ om Re 11 εἵνεκα La sed ε(2) ex αἰ et ἁ ex αἰ corr ras ὁ ἕνεκα HVBVi ἕνεκεν MaCl 12 ἐκείνοις Vi et coni lacobs Lect 95 | ἔμελλε HVa LaMViCl Ι μηδ’ ὁτιοῦν scripsi e VaMMaCl μὴ δ’ ὁτιοῦν Η VBVi μηδοτιοῦν La edd 13 καὶ inserui auctore Re om libri edd 14 δὲ HVVa 15 κοινὴ — αἱρεθεὶς citat Plan fol 104v I καὶ om Cl inser Ma)
μεταξὺ τοίνυν δακρύων ὁ μὲν πλοῦς, φησίν, ὧς ὁρᾷς, ὦ γύναι, μακρός, αἱ δὲ περὶ τοῦ ζῆν ἡμῖν ἐλπίδες ἄδηλοι· δεῖ γάρ, ἢν δέῃ, πάντα παθεῖν, ὅπως σωφρονῶσιν ἡμῖν αἰ γυ- ναῖκες. σὲ δὲ τί ποιεῖν βούλομαι; ταυτί σοι παρακατατίθεμαι τὰ παιδία, λέγων ἡμᾶς. οἰκού- ρει καὶ φύλαξ τῆς οἰκίας ἕσο πιστή. καὶ μεῖνον ἀπόντι τἀνδρὶ γυνὴ καὶ τοῖς παισὶ μήτηρ καὶ πατὴρ ἀντ’ ἐμοῦ. ἴσως ἐπανήξω καὶ ἐπαινέσο- [*](13 Eur. Iph. Τ. 23 14 Aesch. Ag. 914 Ι cf. t. IV 1137, 25 R Nicol. t. I 419, 28 ed. Walz) [*](2 μητέρα scripai ex HVVaLa sed in hoc γιναίκα in marg f, BMVi γυναῖκα MaCl edd | παραστησάμενος Vi sed στήσας su- prascr m 2 Ι μικρούς ἡμᾶς reposui e libiis ἡμᾶς μικροὺς edd τοὺς om VaB num ὄντας? 3 πρῶτον reposui e libris πρῶτα edd I πρὶν τί HVaVi | καὶ ante λέγειν MViMaCl delevi 5 οὐ HVVa sed in hoc in οὔπω corr m 2 6 τότε τῆς in ras 3 litt Ma | τῆς om Οἶ’ Ι ἡλικίας ἐτύγχανον MaCl Mor 7 δα- κρύεις Va sed εἰς in ras m 2 9 ὦ om MaCl 11 εἰ πάντα δέοι MaCl et in marg La 3 12 δέ τι Η Ι ταυτί Ma sed αὐτί in ras m 3 ταύτῃ La sed in ταυτὶ corr, Cl sed γρ ταυτὶ suprascr σε Vi 13 παρακατατίθημι HV | οἰκούρει Ma sed οἰκου- ρεῖν suprascr οἰκουρεῖν Β 14 ἕσο τῆς οἰκίας Mor | ἕσο in ras Ma 3 | πιστή La sed πιστὸς ἡμῶν suprascr f 15 τἀνδρὶ scripsi πάλιν libri edd ἡ πάλαι Iacobs Add 357 16 ἴσως — 379,5 Ἀγαμέμνονα citat loannes Glycys de vera syntaxeos ratione ed. Alb. lahn Bernae 1849 p. 52, 19 ἔτι τῇ παρεμβολὴ καὶ τῇ ἐξ αὐτῆς διακοπὴ καὶ ὁ σοφιστὴς Λιβάνιος ὕστερον ἐχρήσατο ἐν τού- τοις· τοῦ Ὀρέστου ἀπολογουμένου ὑπὲρ τοῦ φόνου τῆς μητρὸς καὶ)
αὕτη τῶν καθ’ ἡμᾶς ἀτυχημάτων ἀρχή. ταύτην ἂν εἴποι τις τὴν ἡμέ- ραν ἄρξαι καὶ τῇ μητρὶ ὧν διεπράξατο | καὶ τῷ [*](R IV 116) πατρὶ τοῦ πάθους καὶ <ἡμῖν> a ὧν πεπειράμεθα. ὁ μὲν γὰρ τὸ Ἴλιον καταλαβών, πόλιν ἀλλοδαπήν, ὑπὲρ ἑτέ- [*](3 ζήτει πῶς ἐν ἐπαναλήψεσι τρέπουσιν οἱ Ἀττικοὶ τὴν σύν- ταξιν οἷ βούλονται δέον γὰρ ἐνταῦθα εἰπεῖν πρὸς τὸ ὁ παῖς οὑτοσὶν, οὗτος ἔσται σοι ἀντ’ ἐμοῦ, ὁ δὲ τοῦτον ἔξεις φησὶν ἀντ’ ἐμοῦ Mm) [*](ἐν ταῖς ἐπαναλήψεσιν οὐ μόνον πρὸς τὴν προηγουμένην μετ- οχὴν ἐπάγομεν τὴν ἀπόδοσιν, ἀλλὰ καὶ ὧς βουλόμεθα, ἐκείνην μὲν ἀναπόδοτον ἐῶντες, ποιοῦντες δ’ ἑτέραν ἀπόδοσιν. εἰπὼν γὰρ ἐνταῦθα ἀνδρωθεὶς ὁ παῖς οὑτοσὶ καὶ τὰ ἐξῆς, εἶτα ἐπανάληψιν ποιησάμενος, διὰ τοῦ εἰπεῖν τοῦτον τοῦτο Ma) ἑτέρως τὴν σύνταξιν ἔτρεψεν εἰπὼν τοῦτον τοῦτο Ma) ἔξεις, φησίν, ἀντ’ ἐμοῦ Ma2B) [*](διεξιόντος λόγους ἐν τῷ ἀπιέναι τοῦ πατρός, ὡς δὴ πρὸς τὴν μητέρα, φησὶν ὡς ἐκείνου λέγοντος ἄλλα τε δὴ καὶ ταῦτα· ἴσως κτλ. πλὴν οὕτω μὲν καὶ οὗτος τῇ διακοπῇ χρησάμενος ἐνταῦθα τὸ ἀσφαλὲς ἐτήρησεν, ἐν ἄλλοις δὲ καινοτομεῖν τε καὶ αὐτὸς προῄ- ρηται καὶ τῆς διακοπῆς χωρὶς τὴν σύνταξιν συνῆψε | τῆς οἰκου- ρίας σε ἐπαινέσομαι Va) [*](1 δ’ HVLa δή Ma | ἕτερόν ἑτέρως V) τι περὶ ἡμῶν Η V I ἔτι La Ι ἑτέρως V Mor 2 δόξη Glyc „aut δόξῃ aut δόξειε leg.“ a Re 3 ἀνέθηκε BMVi sed in hoc ἑ supra ἁ m 2 | Va sed γ(2) in κ corr m 2 6 ταῦτα καὶ τὰ om HV inser Va 2 ταῦτα] τοιαῦτα Cl 6 περιβάλλων HLaBMViMa sed in hoc ’ del et ' supra ω m 3, Cl Mor 7 ἡμῶν ante ἀπηλλάττετο Μ et in marg inser Ma 3 Re ἀπηλλάττητο Β | καθ’ ἡμᾶς om Va 8 τίς HLa Ι ἡμετέραν La sed ετ eras 10 πένθους Β καὶ om LaBMaCl Ι ἡμῖν in)
πλὴν ἀλλ’ ἐκείνην μὲν εἷλε καὶ τοὺς ἀδικοῦντας ἠμύνατο καὶ ἐπανῆλθεν ὧς οὐκ ἴδει, ἐνταῦθα δὲ πέπτωκεν, οἴμοι, περὶ τὴν πατρῴαν τράπεζαν, περὶ τοὺς κρατῆ- ρας αὐτούς, γυμνός, ἄοπλος μετὰ τοὺς πολλοὺς πολέ- μους, μετὰ τὰς πολλὰς μάχας καὶ ἀριστείας καὶ τρό- παια καὶ θάλατταν ὅσην. πέπτωκεν, ὦ Ζεῦ, ὁ στρατη- γὸς τῶν Ἑλλήνων, ὁ τὴν Τροίαν ἑλών, ὁ πανταχοῦ τῇ φήμῃ βοώμενος, ὁ μέχρι τοῦ τὴν οἰκείαν ἰδεῖν εὐτυχής. οὐδὲ γὰρ ἤρκεσεν, ὧς ἔοικε, τὰ προλαβόντα τῇ πικρᾷ τύχη, ἔνα μὴ τῇ μητρὶ λέγω, ἀλλὰ τὴν μοι- χείαν διεδέξατο φόνος.
ποῖος ἤνεγκε τοιαῦτα χρό- νος; τί παράδειγμα τῶν ἡμετέρων κακῶν; τί δὲ τῶν μετὰ ταῦτα δεινότερον ἔσται; οὐκ ἤνεγκαν οἱ θεοὶ [*](8 Od. λ 418. Philostr. im. II 10) [*](1 γυναίου HV Ι post ἠγωνίζετο Iacuna 5 litt Va | πᾶσαν Μ 4 πῶς ἂν εὐπρεπῶς εἴποιμι, καταλιπὼν Vi Mor 5 πάριν Ma sed ’ ριν in ras m 3 6 εἶδε La sed δ in λ corr s 7 ἐνταῦθα — 8 τράπεζαν omissis vocabulis δὲ et οἴμοι citat Plan fol 104 v ἐνταῦθα Ma sed ἐν in ras m 3 8 περὶ scripsi ex HVVaLa coll. Od. λ 419 παρὰ BMVi sed in hoc περὶ suprascr m 2, Ma Cl Plan edd | πατρῴαν HVaBCl | περὶ scripsi ex HVVaLa παρὰ BMVi sed in hoc περὶ in marg m 2, MaCl edd 10 καὶ ἀριστείας in marg Ma 2 om Cl 11 θάλασσαν HVa θάλατταν ἀμήχανον ὅσην coni Re | τόσην Iacobs Lect 95 num τοσαύτην ? at cf. p. 404, 12 13 τῇ om Mor | βοώμενος Vi sed περι- αδόμενος in marg m 2 περιβοώμενος Β | οἰκείαν scripsi auc- tore Re οἰκίαν libri edd et tuetur Iacobs Ach Tat 800 14 γὰρ inserui e libris om edd | ἤρκεσεν Ma sed ν add m 3 | ὧς ἔοικε inser Ma 3 16 ἤνεγκε Ma sed ε(2) in ras m 3 | τοι- αῦτα scripsi ταῦτα libri edd 18 τοῦτο Β)
12. Τί οὖν ἐχρῆν με ποιεῖν; ἤδη γὰρ ἐρέσθαι βού- λομαι τὸν κατήγορον καὶ μαθεῖν τι τῶν προσηκόντων, παριδεῖν μὲν ἀνῃρημένον ὑφ’ ὧν ἥκιστα ἐχρῆν ἐμὲ τὸν πατέρα τὸν ἐμαυτοῦ, ἀπιστεῖν δὲ θεῷ τοσούτῳ καὶ καλοῦντι μὴ πείθεσθαι, συνεῖναι δὲ τοῖς δεδρακόσι καὶ τὴν γνώμην ἐπαινεῖν καὶ θαυμάζειν τὰ πεπραγμένα; ταῦτά με ποιεῖν ἔδει; ἀλλ’ οὐχ οὕτως ἂν εἴποι τις εὐσεβεῖν | εἰδὼς καὶ βουλόμενος ἔχειν οἶκον εὐ- [*](R IV 117) τύχη καὶ παῖδας ἀγαθοὺς καὶ σωφρονοῦσαν γυναῖκα.