Oratio 52

Libanius

Libanius, Oratio 52, Libanii Opera, Vol IV, Orationes LI-LXIV, Teubner, Foerster, 1908

| βούλομαι δέ σοί τι διελθεῖν ἐν καταγωγῇ ποτε γεγονός. ἀπεῖπε μὲν δι- δοὺς ἄρχων χάριτας, ὧν τὰς ὑστάτας ἐν βαλανείῳ, εἷς δέ τις ἀτυχῶν μέν, τυχεῖν δὲ ἐπιθυμῶν ἀποδύντος ἀποδὺς τὸ βιβλίον εἰσενεγκὼν καὶ μέλαν καὶ κάλαμον διὰ γέλωτος οὐκ ἄπρακτος ἀπῆλθεν, ἀλλ’ ἐκφέρων ἅμα ἱδρῶτι γράμματα.

[*](7 cf. p. 8, 7 sq. 19 cf. p. 10,14)[*](8 διακόψοντες Re, fortasse racte 10 post γὰρ ras 7 litt I 11 μὴ δ’ APIB 14 δέ edd 17 πεινῶσι Α sed γρ πίνουσι in marg, Β πίνουσι CP sed in hoc πεινῶσι suprascr m 2, IV a | δέ σοί scripsi cum Β σοι δέ reliqui libri σοι τοιόνδε Iacobs addens: „saltem transponenda sunt βούλομαι δέ σοι “ | τί Β)[*](18 γεγονός I Re γεγονώς reliqui libri Got 19 ὧν Re ὧν Α sed γρ τάσσων in marg cum ras 1 litt post ν, 6 litt infra vocem, Got („vel γρ ὄντας“ in marg) τάσσων reliqui libri)[*](20 δ’ Re 23 ἱδρῶτι B sed τι in ras m2)
29

8. Αὑται αἰ εἴσοδοι, βασιλεῦ, καθεῖλον μὲν τοῦ δικαίου τὴν ἰσχύν, τῷ δὲ ἀδικεῖν δύναμιν περιέθηκαν καὶ τοὺς μὲν ἀπήλλαξαν τιμωρίας, τοὺς δὲ ἀπεστέρησαν. αὗται πολλοὺς μὲν ἀνδροφόνους ἐξήρπασαν θανάτου, πολλοὺς δὲ μοιχούς, πολλοὺς δὲ τάφων ἁψαμένους, πολλοὺς δὲ περὶ χρήματα κακούς, τοὺς μὲν παρακατα- θήκας οὐκ ἀποδόντας, τοὺς δὲ δανείσματα, τοὺς δέ ἡρπακότας, τοὺς δὲ πὺξ πατάξαντας, τοὺς δὲ λακτί- σαντας, τοὺς δὲ λοιδορίαις ὑβρίσαντας μὲν ἑαυτούς, ὑβρίσαντας δὲ πατέρας οἰχομένους, τοὺς καθ’ ἕκαστον τῶν ἀδικημάτων εἶδος εἰκότως ἂν τοῖς ἐκ τῶν νόμων ζημιωθέντας ῥύονται, συμπράττουσι, σκοποῦσιν ὅπως ἂν καταγελάσωσι τῆς δίκης.

κἄν τις τῶν σῶν ὑφέ- ληταί τι καὶ κατεδηδοκὼς ἐπὶ κρίσιν ἄγηται, τῶν κω- λυσόντων γενέσθαι τιμωρίαν οὐκ ἀπορήσει, ἀλλ’ ἅμα τέ τις ἠνέχθη κατά τινος αἰτία, καὶ δρόμος τοῦ δεί- σαντος ἐπὶ τὸν ἀμυνοῦντα κἀκείνου πάλιν ἐπὶ | [*](R III 78) τὸν δικάσοντα, καὶ ὁ μέν συκοφαντεῖ, κἂν μὴ συκο- φαντῇ, ὁ δέ, κἂν ᾖ πονηρός, χρηστός ἐστι. πολλοὺς δὲ ἀξίους κεκολάσθαι σώζοντες οὐκ ἐλάττους ζῆν ἀξίους [*](20) ζῶντας κατὰ τοὺς νόμους ἀπώλεσαν πένητάς τε ἐκ πλουσίων ποιοῦντες διατελοῦσι καὶ ταπεινοὺς ἐκ λαμ- πρῶν καὶ ταῖς οἰκίαις ἀποδιδόντες τοὺς μὲν καταδίκῃ πεπληγμένους, τοὺς δὲ μολύβδῳ, τοὺς δέ ἀμφοῖν.

[*](1 cf. p. 9, 3 sq. 24 cf. t. II 93, 18; t. III p. XXXXIII; t. III 160,2 R.)[*](2 δ’ Re 4 πολλούς Ρ sed πολ in ras m 2 6 τοὺς Ρ 10 τοὺς δὲ Β 13 τις scripsi e Ρ sed ς add m 2, IVaB τι reliqui libri edd 14 τι scripsi e Ρ sed ι in ras m 2, I sed ι in ras, VaB τε reliqui libri edd 18 συκοφαντεῖ Ρ sed εῖ in ras m 2 20 ἀξίους om C 21 καὶ post τε Got del Re)[*](28 et 24 τους Ρ 24 δέ (1)] „malim addi καὶ“ Re)
30

10. Τὸ οὖν ὀλέθρους τε ἔχον οὐχὶ δικαίου [*](R III 79) σωτηρίας οὐ καλὰς καὶ προσήκει σοι | πι βασιλεῦ, καὶ ῥᾴδιον. τὸ γὰρ εἰπεῖν ῥᾴδιον. ἐλ. ῥῶσον τοίνυν τὰς ψυχὰς τῶν δικαζομένων δέους παρὰ τῶν λυμαινομένων τὸ δίκαιον. ᾧ καὶ τοῦ καὶ δεῖν στέρονται παρατηροῦντες τὰς τῶν βελτιόνων υ τῶν εἰσόδους, δι᾿ οὑς οὐδ’ ὁ πάνυ πιστεύων υ πράγμασιν ἔχει θαρρεῖν. ἔρχετ’ οὖν αὐτῷ νὺξ δυο φέρουσα θάτερον, ἢ ἀγρυπνίαν ἢ μετ᾿ ὀνείρατι χαλεπῶν ὕπνον ἐχόντων τοὺς καθ’ ἑαυτοῦ πρὸς τὶ ἄρχοντα λόγους, πηδᾶν ποιούντων τά τῶν τεταραγ μένων. τοιαύτης δὲ ἀπολαύσας ἐκείνης λύπῃ δέχεται τὴν ἡμέραν τραῦμα πεποιηκότος ἐν τῇ ψυχῇ τοῦ φόβου. δεῖ δέ, ὦ βασιλεῦ, καὶ φοβεῖσθαι καὶ μὴ φοβεῖσθαι τοὺς ἀρχομένους, τὸ μὲν ἐκ τοῦ κακὰ εἰργάσθαι, τὸ δὲ ἐκ τοῦ μηδέν, ἀλλ’ οὐ διὰ τὸν δεῖνα ἢ τὸν δεῖνα.

11. Τοῦτο καὶ τὰς βουλάς σοι βελτίους, ὦ βασιλεῦ, ποιήσει. νῦν μὲν γὰρ ταύτας τἀς ἀσπίδας προβεβλη- μένοι τὸ ζῆν ἡδέως μᾶλλον ἢ καλῶς προτετιμήκασιν· εἰ δ’ οὐκ ἔχοιεν γλώττας τὰς εἰσπεμπομένας, ἐν τοῖς πραττομένοις ἕξουσι τὰς ἐλπίδας. τουτὶ δὲ καὶ αὐτῶν, οἶμαι, κέρδος τῶν εἰς κάλλος βιούντων ὄντας ἀγαθοὺς ἐπαινεῖσθαι καὶ μὴ κολακεύειν τούς ψευσομένους, ἀλλ᾿ [*](R III 80) ἔργοις εὐδοκιμεῖν οὐκ αἰτοῦντας εὐφημίας, | ἀλλ’ ἔχοντας ἀπὸ τῶν καθ’ ἡμέραν.