Oratio 52
Libanius
Libanius, Oratio 52, Libanii Opera, Vol IV, Orationes LI-LXIV, Teubner, Foerster, 1908
ἔτι τοίνυν, εἰ μὲν ἐπ’ ἀγαθῷ τῳ τὰς συνουσίας οἵδε ταύτας ἔμελλον συνέσεσθαι καὶ τοῦθ’ οἱ μάντεις προὔλεγον, εἴων ἄν· εἰ δὲ ἐμπορία τὸ πρᾶγμά ἐστι καὶ κακῶς χρήσονται ταῖς τῶν ἀρχόν- τῶν ὁμιλίαις, ἐγὼ μὲν ὃ χρὴ γενέσθαι λέγω, σὸν δ’, ὦ βασιλεῦ, τὸ γενέσθαι.
τιθῶμεν δ’, εἰ δοκεῖ, μὴ πάντας ἔσεσθαι τοιούτους, ἀλλά τινας καὶ συμφέ- [*](4 cf. p. 16,19 sq. 5 cf. t. II 296,19 7 cf. t. I 83,1) [*](1 δ’ Re 1 et 2 τα PI 2 αὐτῶ Ρ sed ’ add m 3 αὐτῷ ΙΒ 3 ταῖς Ι sed αι in ras m 2 9 πενθήσει βοί 12 ἄξιόν ἐστιν Re 18 οἶδεν Α Got 14 ὑφέξων λόγον om Got lacunam indicans | γνώμαις reposui e CPIVaB γνώμα cum 2 litt plane detritis Α γνώμαιν Re cf. t. III p. XIII om Got lacunam indicans 17 τῶ CP sed in hoc ~ eras om Got 18 οἶδε Ρ sed “ in ras m 2 οἶδε Α οἶδε IVa 19 δ’ Re) [*](22 „num τὸ ἐπιμελεῖσθαι τοῦ γενέσθαι?“ Re)
29. Τοῖς διδασκάλοις δέ, φησιν, οὐκ ἀνοί- γεις τὰς θύρας; οὔ. διὰ τί; ὅτι καὶ τούτους οἶδα ταῦτα ποιήσοντας, συμμαχήσοντας, πολεμήσοντας, κα- κῶς ἑκάτερον. ὁρῶ γὰρ δὴ καὶ τούτους τὴν περὶ τὰ χρήματα νοσοῦντας νόσον καὶ μόνους εὐδαίμονας τοὺς ἐν πλούτῳ ζῶντας ἡγουμένους καὶ τὸν Κροῖσον Σόλω- [*](R III 92) νος εὐδαιμονέστερον. ἤδη δέ τινος | αὐτῶν ἀκήκοα καὶ τὸν Μίδαν ζηλοῦντος τῆς τελευτῆς. λιμῷ μὲν γὰρ ὡμολόγει τὸν Φρύγα τελευτῆσαι, ἀλλ’ ἔργον εἶναι χρυ- σοῦ τὸν λιμόν. καὶ Σατύρου μὲν οὐχ ὑπῆρξε γενέ- [*](1 cf. p. 16, 21 sq. 3 Theogn. 35 sq. cf. ep. 79 1366. Xen. Mem. I 2,20 13 cf. p. 12, 16 sq. 18 cf. Her. I 30 sq.) [*](20 cf. t. II 648,13 sq.) [*](1 οἱ εἰ Β οἱ om Got 2 εἰ οὑν] οὐκοῦν εἰ Va | ἀληθὴς — 5 ἐξέβαλεν citat Macar fol. 91 v ὄντως ὁ Macar 3 καὶ om Macar | μὲν γάρ Macar 6 <τοσούτῳ(aut τοσοῦτον);> δυνατώ- τερον, ὅσῳ coni Re 7 μηδ’ ἑτέροις CI Got μὴ δ’ ἑτέροις APVaB 10 ἅτι PIB | μόνον Α 11 αὐτῶ] „malim τοῦ “ Re 13 ἀνοίγειν Β 14 διατί PIB Got 15 ante συμμαχήσοντας ras 2 litt Β | κακῶν Got)