Oratio 46

Libanius

Libanius, Oratio 46, Libanii Opera Vol 3, Orationes XXVI-L, Teubner, Foerster, 1906

Ὀρέστης ὁ τὴν μητέρα ἀπεκτονὼς πῶς ἂν ἀπελογήσατο κάλλιον ἢ κατηγορῶν Κλυταιμνή- στρας ὡς συγχέασα τὰ δίκαια τῶν γάμων προθείη μὲν ἀνδρὸς τοιούτου μειράκιον ἀσελγές, προσθείη δὲ χείᾳ φόνον, ὥσπερ δίκην ὀφείλοντος ὧν ἔπαθεν Ἀγα- μέμνονος; καίτοι τίς ἂν εἴποι μεῖζον περὶ τῆς ἀπο- λογίς ἐκείνης ἢ ὅτι καὶ θεοῖς εὖ ἔχειν ἔδοξε δικασταῖς;

σὺ δὲ ἐβούλου βελτίω ταύτης ζητεῖν ἀπολογίαν τὸν κάπηλον; ποίαν; πόθεν φανουμένην; ὁ μὲν οὖν διὰ τῆς μόνης οὔσης ἀπολογίας ἤρχετο, σὺ δὲ ἀντὶ τοῦ μισεῖν τοὺς εἶναι κακοὺς ἑλομένους τὸν οὐκ ἔχοντα περὶ αὐτῶν εἰπεῖν τι καλὸν ᾤου δεῖν οὐκ εἶναι. σώζεται μὲν γὰρ τῇ τῶν θεῶν εὐνοίᾳ, τὸ δὲ πλῆθος τῶν χειρῶν οὐ τοῦτο ἐβούλετο.

37. Δεινὸν γάρ μοι, φησίν, ἐδόκει πόλιν ὅλην ἀκούειν ὑπὸ καπήλου κακῶς. ἀλλ’ | [*](11 Οd. γ 310 14 Od. ἁ 29 sq. Aesch. Eum. 739 sq. 797 sq.) [*](1 τεθνεῶτος Ρ sed ἑ (1) in ras m2 5 τὸν Β Mor om reliqui libri Re cf. p. a 395,20 τῷ κυβερνήτῃ 6 ἰσχὺν om B 10 συγχέασαν C | προσθείη C Mor 12 ἔπαθεν inser Va2 | γρ. Ἀγαμέμνων in marg Mor 13 εἴπῃ Μor 15 δὺ Re εὖ libri (om in lac 2 litt Β) Mor | δὲ om in lac 1 litt Β δ’ Re | βούλου Mor 17 οὐδὲ Mor 18 τοὺς om Mor 19 αὑτῶν Β Ι τί Ι)

397
εἴπερ ἀληθῆ ταῦτ’ ἦν, μᾶλλον ἔδει δεινὸν δοκεῖν [*](R II 488) τὸ πόλιν ὅλην πλημμελεῖν ἢ τὸ μέμφεσθαί τινα πόλει. μείζων γὰρ ἡ βλάβη τῷ ποιεῖν ἃ μὴ δεῖ, ἢ τὸν τοῦτο λέγοντα εἶναι. ἔτι τοίνυν οὐδ’ ἁπάσης ἔλεγεν εἶναι τὴν αἰτίαν, ὅς γε οὐ περὶ πάντων, τῶν δ’ ὄντων ἐν τῷ θεάτρῳ. πολὺ γὰρ πλέον ἦν τοῦ παρόντος τὸ ἀπόν, καὶ πολλοστὸν μέρος τοῦ τὸ θέατρον οὐχ ὁρῶντος τὸ χωροῦν ἐπ’ αὐτό, ὥστε ἐλθών τις ἄλλοθεν πρῶτον ὁρῶν τὴν πόλιν καὶ τὸ συγκαθήμενον κατὰ θέαν τῶν ἐπὶ τῆς σκηνῆς οὐκ εἰκότως εἶπεν ἂν εἰς πολυάνθρω- πον ἥκειν ἄστυ. οὕτως εἰ καὶ κατὰ πάντων εἴρητο τῶν ἐν τῷ θεάτρῳ τὸ ῥῆμα, οὐ κατὰ πάσης εἴρητο τῆς πόλεως.

φασὶ δὲ καὶ σαφῶς αὐτὸν ἀφεῖναι τῆς αἰτίας τὸ πλέον ἐν τῷ τινὰς εἰπεῖν. εἰπεῖν γὰρ τινῶν εἶναι ταῦτα ζώντων ἐν ἀταξίᾳ. καὶ μὴν ὅ γε συλληφθεὶς νυκτὸς ἦν ὑπὸ τοῖς ἁλοῦσι Ι καὶ [*](R II 489) ἐδάκρυεν. οὕτω τά γε οὐκ εἰρημένα περὶ τῶν φαύλων εἴρητο. οὐδὲ γὰρ ἑωρᾶτο παρὰ τοῦ δικάζοντος οὐδὲ ἀνηρωτᾶτο, ὥστ’ ἦν ἂν ἐν οἷς ἐγένετο καὶ σιωπῶν ἀπὸ τῶν περὶ τὰ μέτρα. τὴν γὰρ ὀργὴν ἀφ’ ἧς εἴληπτο, πληγαὶ δείξειν ἔμελλον.

ὡς δὲ οὕτως ἂν ἔσχεν, ἐκεῖνο σημεῖον μέγιστον. οἱ γὰρ δὴ μηδὲν μήτε θέντες μήτ’ ἀποκρινάμενοι μισθὸν ἔδοσαν ἰατροῖς ὑπὲρ [*](1 ταῦτ’ ἢν Re ταύτην libri Mor 2 πλημελεῖν PVaB | πόλιν C 3 μεῖζον C Mor | τῷ] τὸ V et Sintenis τοῦ Mor 5 πάντων, τῶν δ’ scripsi auctore Sinteni πάντων τῶν libri edd „videtur legendum esse ὅσγε οὐ περὶ πάντων τῶν πολιτῶν ἔλεγεν, ἀλλ’ οὐδὲ περὶ πάντων τῶν ὄντων ἐν τῷ θεάτρῳ“ Re 7 τὸ πολλοστὸν V 10 εἰκότως scripsi εἰδὼς libri edd 14 αἰτίας] σοφίας Ι 15 ὅ γε scripsi ὅτε libri (sed in lac 3—4 a litt om Β) edd ὁμοῦ τε coni Re Anim 16 ἐκτὸς sed γρ νυκτὸς in marg 19 ὥστε edd 20 ὁρμὴν Mor | ἀφεὶς Ι 21 δ’ edd | ἴσχον Mor 23 μήτε V)

398
αὑτῶν καὶ θρήνων τῶν ἴσων ἔτυχον καὶ πρὸς γυναῖκας καὶ παῖδας εἶπον ἔπιθι λέγειν, τελευτὴ προσδοκω- μένη. ἀλλ’, οἶμαι, τὴν κακὴν μοῖραν τῶν ἐν τῇ πόλει κολακεύων καὶ τὰς παρὰ τῶν κακίστων εὐφημίας ἀπό- δεῖξιν ἀρχῆς ἀρίστης ἡγούμενος, ἵνα τὰ τοιαῦτα βοῷεν. ἄχθεσθαί φησιν ὑπὲρ αὐτῶν καὶ κτείνειν τὸν οὐκ οἰ- όμενον αὐτοὺς ἰσοθέους τινὰς εἶναι.