Oratio 46

Libanius

Libanius, Oratio 46, Libanii Opera Vol 3, Orationes XXVI-L, Teubner, Foerster, 1906

Καὶ φιλῶ δή, φησί, τὴν πόλιν. πάνυ γε, ὡς ἔδειξεν ἀπὸ τῆς περὶ τὴν βουλὴν ἀτιμίας μέσον 10 μὲν αὑτοῦ τε καὶ τῆς ἐκείνων προσρήσεως στάδιον Ι [*](R II 490) ποιησάμενος, οὐχ ὑπομείνας δὲ ταὐτὸ ποιῆσαι πολλοῖς ὑπάρχοις γενναίοις, οἳ τὴν βουλὴν ὁπότε ἐν τούτῳ θεάσαιντο, μάλα ὀξέως ἐπὶ τὰς χεῖρας τῶν χαμαὶ στησόντων σφᾶς ἐπήδων, καὶ κατεῖχεν αὐτοὺς ἄνω τῶν πάντων οὐδέν, οὐκ ὄμβρος, οὐ χιών, οὐ πηλός, οὐ βροντῶν κτύπος, οὐκ ἀστραπῶν σέλας, οὐ τὸ μέγι- στον, σκιαὶ ποδῶν ἀντὶ ποδῶν κατερρυηκότων ποδάγρᾳ.

οὐκ ἔστι φιλοῦντος ἡμᾶς, οὐκ ἔστι τὰ περὶ τοὺς ἁμιλλητηρίους ἵππους παρὰ τὸν νόμον πεπραγμένα [*](R II 491) τὸν ἀφιέντα πόνον Ι εἰς ἀπόλαυσιν τῆς πόας, οὗ διὰ μὲν τὴν ὥραν τοῖς ἵπποις ἔρως, διὰ δὲ σὲ στέρη- σις, ἀφ’ ἧς ὄλεθρος. ὅθεν τῷ λειτουργοῦντι πενία, τῆς δὲ περὶ τὸ μέρος ζημίας τὸ κοινὸν αἰσθάνεται.

φιλοῦντος ἦν τὸ ἀρχόμενον μὴ τοῖς δικαζομένοις [*](15 cf. t. II 324,7 17 cf. Lync. apud Athen. VI p. 246a) [*](1 αὑτῶν Ρ sed ‘ in ras m2 αὐτῶν CIBV 2 ἄπιτε voce Mor desinit | τελευτὴ C τελευτὴ Ρ 10 αὑτοῦ Ρ sed ‘ in ras m2, Re αὐτοῦ αὐτοῦ reliqui libri | στάδιον reposui e libris παιδίον Re 13 ταὐτῷ vel ἀπόπτῳ coni Re 16 βροντῶν Ρ sed ρον in ras m2 20 πόνον reposui e libris (πόνου Β) πόνων Re | οὑ scripsi οὐ libri ἦς Re)

399
ποιῆσαι τὸ δικαστήριον ὑφάλων χαλεπώτερον. τίς γὰρ ἂν ἐνέγκαι τοσούτων ὑπηρετῶν στόματα νικῶντα τὰ τῶν λύκων; πάντων μὲν λαβεῖν ἀξιούντων, μετρίου δὲ οὐδενὸς ἀρκοῦντος, ἀεὶ δὲ τοῦ πλείονος ζητουμένου μένει μὲν οὐδεὶς ὅρος τῶν πάλαι σταθέντων, ἐπέκλυσε δὲ τοὺς ψήφου δεομένους ἡ δι’ ὧν τε πορεύονται περὶ τὰ κέρδη μανία ὅ τε κορυφαῖος τῶν λῃστῶν τὸν ἔνα τέτταρας εἰργασμένος ὥσθ’ οἱ μὲν πλήρεις στα- τήρων ἀπιόντες τῇ χειρὶ τοῦτον ὑμνοῦσιν, ὁ δὲ τῆς χλαμύδος εἰς τοῦτο χρῄζων διψῶν ὅμως ἀπέρχεται. καὶ δοκεῖς δὴ μετέχειν τῆς συλλογῆς· μὴ γὰρ ἂν ἀνα- σχἐσθαι τοσοῦτον κακὸν μὴ κοινωνίας οὔσης.

43. Τοιοῦτος ἡμῖν ὁ τῶν καπήλων παιδευτὴς ὁ τὰ μικρὰ μὲν ὁρῶν, τὰ μείζω δὲ οὐ βουλόμενος. καὶ εἰ μὲν ἠγνόει τὴν περὶ ταῦτα ἀσέβειαν, καὶ οὕτω μὲν ἂν ἡμάρτανεν οὐκ εἰδὼς ἃ προσῆκεν, ἦν δ’ ἂν ἴσως τι καὶ συγγνώμης· νῦν δ’ εἰσὶν οἱ πρὸς αὐτὸν εἶπόν τε καὶ διηγήσαντο καὶ παρῄνεσαν αὑτοῦ φροντίσαι | καὶ βοηθῆσαι τῷ δικαστηρίῳ λέγοντες, ὡς ὠμότεροι [*](R II 492) τῶν ἐν ταῖς ἐρημίαις κακούργων εἰσὶν οἱ λαμβανόμενοι τῶν ὑπὲρ δικῶν δεῦρο ἀφικνουμένων μελλόντων τε ἀγωνιεῖσθαι καὶ μετὰ τὴν γνῶσιν. ὁ δὲ ταῦτα ἀκούων πλάττει μῦθον ὅς οὕτως ἐστὶν ἀπίθανος, ὥστ’ οὐδὲ παῖδα ἂν λάβοι. καί φησιν οὐχ αὑτοῦ ταῦτα εἶναι, τῶν δὲ κεκελευκότων.

ἐγὼ δὲ οὔτε κατ’ Ἀριστείδου [*](1 cf. t. III 41,27 R 10 cf. p. 95,15 23 cf. t. Ι 198,6 25 cf. t. II 437,15) [*](1 num τῶν ὑφάλων? 4 ἀρκοῦντος Ρ sed ~ et o (2) in ras m2 7 λῃστῶν ΡΙΒ 17 τί V 18 αὑτοῦ Re αὐτοῦ libri 21 post δεῦρο lac 5 litt Ι | μέλλον Ι 23 πλάττειν V| οὗτος CI | ὃς CV ὥστε Va Re 24 λάβη V | οὐχ αὑτοῦ scripsi οὐκ αὐτοῦ libri Re)

400
τοῦ Λυσιμάχου τοῦτον ἂν ἐδεξάμην τὸν λόγον οὗτός τε τὴν οὐκ οὖσαν ἀνάγκην αἰτιᾶται. οὐδὲ γὰρ ἀκοὴν τοιαύτην ἐκεῖνος ἤνεγκεν ἄν. ἦ που γε εἶπεν ἄν· ἀλλὰ διανοεῖται δρᾶν τὸν φιλοῦντα δει- κνύουσιν αἰ στοαί; ἀλλ’ οὐδὲ αἰ πρότεραι τῶν φιλούντων ἦσαν τὴν πόλιν, ἀλλ’ ἑαυτοὺς πηγῆς στοᾶς ἑκάστης χρυσοῦ καθισταμένης, τῆς δ’ αὐτῆς καὶ κρύων. τὰ γὰρ δὴ πρῶτα τῶν στοῶν οἰκιῶν κατα- σκαφαὶ πολλὰς γενεὰς δεξαμένων, ὥστ’ αὐτοῖς ἀντὶ οἰκήσεως γενέσθαι τὰ τῶν λίθων χρήματα. ἄγει δὴ καὶ τοῦτον ὁ αὐτὸς λογισμὸς ἐπὶ ταῦτα. καὶ λόγος εὐρυτέραν αὐτὸν τὴν ὁδὸν διὰ στοᾶς ποιήσειν, εἶθ’ ἵν’ εὐρυτέρα παλαιστῇ γένηται, τάφος ἅπας ἀποκεκά- [*](R II 493) λυπται καὶ θήκη Ι πᾶσα καθύβρισται καὶ τῶν τὴν πόλιν οἰκησάντων τὰ ὀστᾶ διέρριπται, αἰδὼς δὲ μία νεκροῖς ἀνδρῶν ἀγαθῶν.

45. Ἀλλὰ ἀντίκρουσον, ὦ βασιλεῦ, καὶ τοὺς κει- μἐνους ἐλέησον καὶ τήρησον ἑκάστῳ τὰ τελευταῖα. οὐδὲ γὰρ ἀδεὲς ἴσως τοσαύτας ψυχὰς ἐκπολεμῶσαι τῇ πόλει καὶ ποιῆσαι δυσμενεῖς τοῖς μὲν ὡς ἠδικηκόσι, τοῖς δὲ ὡς ἠμεληκόσιν.

[*](3 ἦ που reposui e libris ἤπου Re qui nonnulla excidisse coni 4 ἀλλ’ ἃ scripsi cum Β ἀλλὰ reliqui libri Re | δεικνύ- ουσιν scripsi δείκνυσιν libri Re 6 πληγῆς V 7 ἑκάστου Ι | χρυσὸν V 9 γενεὰς scripsi γενεῶν libri Re sed „malim γενεάς“ adnotavit 13 ἴν’ Ρ sed in ras m2 14 θίβη V)[*](15 οἰκισάντων Α οἰκησάντων Ι οἰκησάντων reliqui libri οἰκισάντων Re | οὐδὲ μία Α 21 ἠμεληκόσι CAPI Re | τέλος τοῦ κατὰ φλωρεντίου subscr A, κατὰ φλωρεντίου Ρ)