Oratio 32
Libanius
Libanius, Oratio 32, Libanii Opera Vol 3, Orationes XXVI-L, Teubner, Foerster, 1906
τί δ’ ἂν καὶ μεῖζον εἶχες εἰπεῖν τῶν ἀνα- [*](23 cf. p. 153, 9 sq.) [*](1 πολλὴν Re πολλῶν libri sed ~ eras et ω in η corr V, Bong 2 τ’ V 3 ταῦτ’ V | ἐπηγγελόμην Ι Bong 4 δή scripsi e V δέ reliqui libri edd 6 ἀμύναι Α 7 χαλεπὸν Bong 10 οἳ Α οἴ V 13 ἐπέβαλεν? 16 αὐτόν inser I3) [*](17 num φίλτρον, μῖσός<τε> καὶ ? 18 μὲν e με corr 19 κηδομένου? 20 χρῆν Α 21 δὲ Re)
19. Τῶν τοίνυν ἀκουόντων περὶ τῶν γεγενημένων ἀπιστούντων, εἰ πρὸς τοσοῦτον ἥκοι θράσους, πάλιν ἐποιεῖτο τὴν αὐτὴν ἐπίδειξιν καὶ πάλιν αὐτὸς ἦν ταὐτὰ μὲν κατηγορῶν, ταὐτὰ δὲ ἀπειλῶν, ταὐτὰ δὲ φθεγγό- μενος ἐν ξένοις, ἐν πολίταις, ἐν τοῖς ἐμοῖς φιλτάτοις. εἶθ’ ὡς ἀπεῖπεν ὑβρίζων, παριόντα προσεῖπε κυνὸς ἁπάσης παρελθὼν ἀναίδειαν. ἐγὼ δὲ ὢν ὅσπερ εἰμί, πάντως δὲ οὐκ ἀγνοεῖς, ὦ Νικόκλεις, τὸν τρόπον οὐδ’ ὡς μεμελέτηκα τὰ τοιαῦτα φέρειν, τί οὖν ἔμελλον δράσειν ἢ ὅπερ πεποίηκα; ἀντιπροσεῖπον.