Oratio 32

ὡς οὖν ἐξαληλιμμένων ἁπάντων ἐκείνων τοῖς ὀλίγοις τούτοις ῥήμασι | τοῖς προσρήσεως ἕλκων ἐρυθριῶντα τὸν [*](R II 233) αὑτοῦ κηδεστὴν εἰσελθὼν οὗ σύνειμι τοῖς νέοις νέοις ἐκά- θητο οὐ κύπτων εἰς γῆν, οὐ κνώμενος τὴν κεφαλήν, ἃ τῶν αὑτῶν κατεγνωκότων ἐστί. καίτοι ἔγωγε ἡγού- μην ἠδικηκέναι μὲν ὁμολογήσειν αὐτόν, ἐγκώμια [*](21 cf. p. 152, 23) [*](5 ἔκ τινος Ι 7 num παρίει praeferendum? 9 ἀκου- όντων Ι sed ου ex o corr et ντ in ras m3 11 ὁ αὐτὸς Ι Bong cf. 15. 1 118,5 13 ἐμοὶ Re fortasse recte, quamquam improbavit Cobetus Coll. 129 14 παριόντα <με> 16 Bong | δ’ Re 21 αἰτοῦ IV Bong 24 αὐτόν scripsi e V αὑτὸν reliqui libri edd)

συγγνώμης ἐρεῖν γονάτων τε τούτων ἐχόμενον ἀξιώ- σειν τυχεῖν ὧνπερ ἄν, εἰ ἐμεμήνει. ὁ δ’ ὥσπερ ἐπὶ τιμωρίαν εἰσελθὼν καὶ δικαίως ἂν ἱκετευθεὶς πὰρ ἐμοῦ θυμόν τε ἐδείκνυ καὶ μικρόν τι μικρᾷ τῇ φωνῇ φθεγξάμενος ᾤχετο.