Dionysiaca
Nonnus of Panopolis
Nonnus of Panopolis. Dionysiaca, Vol. 1-3. Rouse, W.H.D., editor. London: W. Heinemann Ltd.; Cambridge, MA, 1940-1942.
- καὶ χροὸς ἐκτός ἐόντας ἰδὼν πώγωνας ὀιστοῦ
- ἀσπάσιον λάχε θάρσος· ἀφʼ αἱμαλέοιο δὲ μηροῦ
- λευκὸν ἐρευθομένου διδυμόχροον ἕλκος ἀφάσσων
- φειδομέναις παλάμῃσιν ἀνείρυσεν ἄκρον ὀιστοῦ.
- δάκρυα δʼ ἡβητῆρος ὀδυρομένοιο δοκεύων
- ἀμφοτέροις κεχόλωτο, καὶ Ἄρεϊ καἰ Μελανῆι·
- καὶ γλυκεροὺς ἱδρῶτας ἀποσμήξας Ὑμεναίου
- μεμφομένοις στομάτεσσιν ὑποκρυφίην χέε φωνήν·
- ἄμπελον ἔκτανε ταῦρος, Ἄρης Ὑμέναιον ὀλέσσει.
- αἴθε δὲ πάντας ἔπεφνεν, ὅσους ἐκόρυσσα μαχητάς,
- καλλείψας ἕνα μοῦνον ἀνούτατον· ἐν πολέμοις γὰρ
- ποῖον ἄχος κλονέει με δαϊζομένοιο Καβείρου;
- ὠτειλὴ Σατύρου πότε που, πότε Βάκχον ὀρίνῃ;
- Σειληνὸς πεσέτω σταφυληκόμος· ἑσμὸς ἀλάσθω
- Βασσαρίδων, καὶ μοῦνον ἀπήμονα παῖδα νοήσω.
- ἱλήκοι κλυτότοξος· Ἀρισταίοιο πεσόντος
- ποῖον ἐμοί ποτε πένθος, ἐυρραθάμιγγος ὀπώρης
- κρείσσονα κικλήσκοντος ἑῆς ὠδῖνα μελίσσης;
- οὐ τάχα μοι πέπρωτο φυγεῖν ποτε παιδὸς ἀνίην,
- ὅττι πάλιν τάχα τοῦτον ὀλωλότα παῖδα γοήσω.