Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

10 sqq. Ὄφρα μὲν Ἕκτωρ ζωὸϲ ἔην καὶ μήνι’ Ἀχιλλεύϲ,

[*](*B f. 158b ad ὄφρα. L f. 253a. A f. 154b c. l. ὄφρα μὲν Ἕκτωρ ζωόϲ. Cf. Phil. XVIII, p. 345, Π.)

καὶ Πριάμο ιο ἄνακτοϲ ἀπόρθητοϲ πόλιϲ ἔπλε,

τόφρα δὲ καὶ μέγα τεῖχοϲ Ἀχαιῶν ἔμπεδον ἦεν.

ἀπορίαν εἰκότωϲ παρέϲχε τὰ ἔπη ταῦτα, ἃ περὶ τοῦ τείχουϲ τῶν Ἀχαι ῶν ὁ ποιητὴϲ ἀναπεφώνηκεν. τὸ γὰρ τεῖχοϲ τῶν Ἀχαιῶν οὐκ ἔμενεν ἔμπεδον ἐφ’ ὅϲον ὁ μὲν Ἕκτωρ ἔζη καὶ ἐμήνιεν Ἀχιλλεὺϲ, ἡ δὲ τοῦ Πριάμου πόλιϲ ἀνάλωτοϲ ἔμενε, μετὰ δὲ τὴν ἄλωϲιν Ἰλίου καὶ τὸν ἀπόπλουν τῶν Ἀχαιῶν τότε κατηρείφθη· ἔτι γὰρ τοῦ πολέμου ϲυνεϲτῶτοϲ 345, Π. εϲτῶτοϲ καὶ Ἀχιλλέωϲ μηνίοντοϲ, Ἕκτοροϲ δὲ περιόντοϲ καὶ ἀριϲτεύοντοϲ, ὑπὸ τῶν Πρώων τὸ τεῖχοϲ τῶν Ἀλχαιῶν κατηρείφθη καὶ διοδεύ γέγονε τοῖϲ πολεμίοιϲ· ὁ μὲν γὰρ Ϲαρπηδὼν τὰϲ ἐπάλξειϲ αὐτοῦ καὶ μέροϲ τι καταβέβληκεν, ὁ δὲ Ἕκτωρ τοὺϲ ὀχῆαϲ αὐτοῦ καὶ τὰϲ πύ διέρρηξεν, ὁ δὲ Ἀπόλλων ϲχεδὸν ὅλον αὐτὸ διέλυϲε. φηϲὶ γὰρ ἐπὶ μὲν Ϲαρπηδόνοϲ·

Ϲαρπηδὼν ὼν δ’ ἄῤ ἔπαλζιν ἐλ. ὼν χερϲὶ ϲτιβαρῇϲιν

ἕλχ᾿ , ἡ δ᾿  ἕϲπετο πᾶϲα διαμπερέϲ, αὐτὰρ ὕπερθε

τεῖχοϲ ἐγυμνώθη, πολέεϲϲι δὲ θῆκε κέλευθον

(Ν 397 — 99),

ἐπὶ δὲ τοῦ Ἕκτοροϲ·

ὣϲ Ἕκτωρ ἰθὺϲ ϲανίδων φέρε λᾶαν ἀείραϲ,

αἵ ῥα πύλαϲ εἴρυντο πύκα ϲτιβαρ ῶϲ ἀραρυίαϲ

ϲτῆ δὲ μάλ᾿  ἐγγὺϲ ἰὼν καὶ ἐρειϲάμενοϲ βάλε μέϲϲαϲ,

εὖ διαβάϲ, ἵνα μή οἱ ἀφαυρότερον βέλοϲ εἴη,

ῥῆξε δ’ ἀπ᾿  ἀμφοτέρουϲ θαιρούϲ· πέϲε δὲ λίθοϲ εἴϲω

βριθοϲύνῃ, μέγα δ’ ἀμφὶ πύλαι μύκον, οὐδ’ ἄῤ ὀχῆεϲ

ἐϲχεθέτην, ϲανίδεϲ δὲ διέτμαγεν ἄλλυδιϲ ἄλλη

λᾶοϲ ὑπαὶ ῥιπῆϲ. ὁ δ᾿  ἄῤ ἔϲθορε φαίδιμοϲ Ἕκτωρ,

κέκλετο δὲ Τρώεϲϲιν, ἑλιξάμενοϲ καθ' ὅμιλον,

τεῖχοϲ ὑπερβ αίνειν· τοὶ δ᾿  ὀτρύνοντοϲ ἄκουϲαν·

αὐτίκα δ’ οἱ μὲν τεῖχοϲ ὑπέρβαϲαν, οἱ δὲ κατ᾿  αὐτὰϲ

ποιητὰϲ ἐϲέχυντο πύλαϲ (Μ 453. 54; 5 — 62: 67 —70).

ἐπὶ δὲ τοῦ Ἀπόλλωνοϲ καὶ τῶν Πρώων·

τῇ ῥ’ οἵγε προχέοντο φαλαγγηδόν, πρὸ δ’ Ἀπόλλων

[*](1—3 versus om. A (ubi schol. in marg. exter. ah alia manu litteris mino scriptum est) et L 4 εἰκότωϲ om. L παρέχει A 5 ὁ Ὅμηροϲ ἀναπεφώνηκεν A, h. l. versibus ὄφρα μὲν ἦεν ddditis 5 6 τὸ γὰρ — ἔμπεδον om. A 6 ἐμήνι᾿  L. Ἀχ δὲ ἐμήνιεν A 8 κατηρίφθη L, κατερίφθη A ὅτι γὰρ A. 9 μὲν ante μηνίοντοϲ ins. A L 10 κατηρίφθη L, κατερίφθη A 12 τοὺϲ ὀχ. αὐτοῦ om. A (Dind.) 13 — p. 172, 10 φηϲὶ γὰρ ἔχουϲι om. A 24. θερούϲ, supra scrpt. αι, L 25 ἄρα L 27 ὑπὸ L 29 ὀτρύνοντα L 30 κατ’, τ e θ fact., L. 31 εἰϲέχυντο L 33 φαλαγγιδόν, ο ex ω fact, L)

αἰγίδ’ ἔχων ἐρίτιμον, ἔρειπε δὲ τεῖχοϲ Ἀχαι ῶν

ῥεῖα μάλ’, ὡϲ ὅτε τιϲ ψάμαθον παῖϲ ἄγχι θαλάϲϲηϲ

ἢ ἀθύρματα νηπιέῃϲιν

ἂψ αὖτιϲ ϲυνέχευε ποϲὶ καἰ χερϲὶν ἀθύρων.

ὥϲ ῥα ϲύ, ἤιε Φοῖβ ε, πολὺν κάματον καὶ ὀϊζὺν

ϲύγχεαϲ Ἀργείων (Ο 360 —66).

οἱ δὲ Πανέλληνεϲ τοῖϲ γεγενημένοιϲ μαρτυροῦντέϲ φαϲι ϲυμφώνωϲ·

τεῖχοϲ μὲν γὰρ δὴ κατερήριπεν, ᾧ ἐπέπιθμεν,

ἄρρηκτον νηῶν τε καὶ αὐτῶν εἶλαρ ἔϲεϲθαι,

οἱ δ’ ἐπὶ νηυϲὶ θοῇϲι μάχήν ἀλίαϲτον ἔχουϲι (Ξ 55 — 57).

τὸ καταρριφὲν οὖν τεῖχοϲ οὐχ ὑπὸ ἀνθρώπων μόνων ἀλλὰ καὶ θεῶν ἐντὸϲ τῷ τῆϲ μήνιδοϲ χρόνῳ, τοῦτο λέγειν ἀϲφαλὲϲ καὶ ἀρηρὸϲ ἐντὸϲ τῷ τοῦ πολέμου καιρῷ διαμεμενηκέναι μέχρι πορθήϲεωϲ Ἰλίου ἄπορον. εἰϲ λύϲιν οἱ μὲν οὖν γραμματικοὶ κατὰ τοῦ πλείϲτου μέρουϲ ἀξιοῦϲι λέγειν ἔμπεδον· ὀλίγον γὰρ εἶναι τὸ ϲαλευθὲν ὑπὸ τῶν Τρώων. ἀγνοοῦϲι δὲ οὗτοι, ὅτι τινὰ, κἂν ἐκ μέρουϲ πάθῃ, οὔτ᾿  ἔμπεδά ἐϲτιν οὔτ᾿  ἀρη καὶ ἀμφορεὺϲ διατρηθείϲ, κἂν ϲχεδὸν ὅλον τὸ κύτοϲ ἄθραυϲτον ᾖ, οὐκέτι ἐϲτὶν ἔμπεδοϲ ἀμφορεύϲ ἀλλ’ ὄϲτρακον. καὶ τεῖχοϲ, ὃ μηκέθ᾿  οἷον φυλάϲϲειν τοὺϲ τειχίϲανταϲ, οὐκέτ᾿  ἂν εἴη ἔμπεδον τεῖχοϲ ἀλλὰ ϲωρὸϲ λίθων. μήποτ’ οὖν ἡ ἔμπεδον λέξιϲ οὐκ εἴληπται νῦν μεταφορικῶϲ ἐντὸϲ ἴϲῳ τῷ ἀϲφαλὲϲ καὶ ἀρηρόϲ, οὐδέ ἐϲτιν ὅμοιον τῷ οὐδέ μοι ἦτορ ἔμπεδον ἀλλ’ ἀλαλύκτημαι (Κ 93) οὐδὲ τῷ τοὶ δ’ ἄῤ ἔϲαν δίδυμοι, ὁ μὲν ἔμπεδον ἡνιόχευεν (Ψ 641), ἀλλὰ κυρίωϲ νῦν ἐξενήνεκται, τὸ πέδον ἐχούϲηϲ ἐντεταγμένον τῆϲ λέξεωϲ, ὥϲτε ϲημαίνοι ἂν τὸ ἐντὸϲ τῷ πεδίῳ κείμενον καὶ μὴ ἁλίπλοον· ἀντέθηκε γὰρ τὸ ἔμπεδον τῷ ἁλιπλόῳ, τὸ ἐντὸϲ τῷ πεδίῳ πρὸϲ τὸ αὖθιϲ ἁλίπλουν γενόμενον· οὐ γὰρ ἔφη· τόφρα δὲ καὶ μέγα τεῖχοϲ ἀπόρθητον ἦν καὶ ἄθραυ ἀλλ’ ἔμπεδον, καὶ πάλιν· oὔτι πολὺν χρόνον ἔμπεδον ἦεν M 9). τί οὖν πάϲχει ὕϲτερον, τῶν ποταμῶν πάντων, φηϲὶν,

ὁμόϲε ϲτόμα τ᾿  ἔτραπε Φοῖβοϲ Ἀπόλλων,

ἐννῆμαρ δ᾿  ἐϲ τεῖχοϲ ἵει ῥόον· ὗε δ᾿  ἄρα Ζεὺϲ

[*](1 αἰγίδα ἔχων ἐρίτυμον ἔριπε δὲ κτλ. L 2 ῥεῖθα L 8 κατήριπεν codd. 10 μάχον L 11 καταριφὲν A (hinc pergens) et L. μόνον A L 14 ἀπὸ τοῦ πλ. μέρ. A 15 Τρώων in cod. B⟩ postea pallidiore atram. additum; fuisse vi vacuum spatium ὑπὸ τῶν τροφῶν L 16 οὔτε ἐϲτὶν ἔμπ. οὔτε ἀρ. AL) 18 ἦ in cod. B⟩ postea pallidiore atram. add. καὶ τεῖχοϲ οὐκέθ’ οἷόν τε κρύ τοὺϲ τειχ. Α id. L, nisi quod οἷόν τε φυλάϲϲειν habet 20 ἔμπεδοϲ BL. 21 ἀραρόϲ A οὐδέν ἐϲτιν BL. 22 ἀλύκτημα L. οὐδὲ — δίδυμοι om. A. ἦϲαν B⟩ 24 ἐξενήνεκτο L. ὅτι pro τὸ A 26 γιγνόμενον A 28 οὔτοι L 31 εἰϲ L. υἷε AB ζεὺϲ, acc. in ras., B⟩) [*](24 Apollon. v. ἔμπεδο: . . . . ποτὲ δὲ ἐντὸϲ τῷ πέδῳ, οἷον τῷ ἐδάφει· τόφρα δὲ καὶ μέγα τεῖχος Ἀχαιῶν ἔμπεδο ἦεν. Eust. M. p. 889, 13: ἤτοι. ἁπλῶς ἐντὸϲ τῷ πέδῳ ἑστώς. Etym. M. p. 335, 49. ἔμπεδον· ἑδραῖον, ἰσχυρόν· ἐκ τοῦ πέδον, ἡ γῆ· πρὸς ἀντιδιαστολὴν τῶν ἐντὸϲ τῇ θαλάσσῃ.)

ϲυνεχέϲ, ὄφρα κε θᾶϲϲον ἁλίπλοα τείχεα θείη.

αὐτὸϲ δ’ ἐννοϲίγαιοϲ ἔχων χείρεϲϲι τρίαιναν

ἡγεῖτ’, ἐκ δ’ ἄρα πάντα θεμείλια κύμαϲι πέμπε,

φιτρῶν καὶ λαῶν, τὰ θέϲαν μογέοντεϲ Ἀχαιοί,

λεῖα δ’ ἐποίηϲεν παῤ ἀγάρροον Ἑλλήϲποντον

(Μ 24 — 30).

ὥϲτε εἰ καὶ πεπτωκὸϲ ἦν τὸ τεῖχοϲ, ἀλλ’ ἐπὶ τῷ πέδῳ ἦν τὰ πτώματα καὶ τὰ θεμέλια· ὕϲτερον δὲ πάντα δι’ ὕδατόϲ φηϲιν εἰϲ θάλαϲϲαν ἐξενεχθῆναι. ϲυνεϲτώϲηϲ δὲ τῆϲ πόλεωϲ οὐδὲν τοῦ τείχουϲ ἁλίπλουν γέγονεν, οὐδ’ ὅτε Ξάνθοϲ ἐπλημμύρει κατ’ Ἀχιλλέωϲ. καὶ τὸ κατὰ μεταφορὰν δ’ ἔμπεδον, τὸ ϲημαῖνον τὸ ἀκίνητον, ἀπὸ τῶν ἐντὸϲ τῶ πέδῳ μενόντων ἀκινήτων λέγεται. τὸ δὲ τεῖχοϲ καθ’ αὑτὸ μὲν ἐκινήθη, ἐκ μέντοι τοῦ πεδίου οὐ κατηνέχθη εἰϲ θάλαϲϲαν, ὅπερ φηϲὶν αὐτὸ ὕϲτερον παθεῖν. διὰ τί ϲχεδὸν ὅλου καταλυθέντοϲ τοῦ τείχουϲ ἐντὸϲ τῷ πολέμῳ,[*](*B f. 158b ad ὄφρα. Lf. 251b, Π.) πρῶτον μὲν ὑπὸ Ϲαρπηδόνοϲ·

Ϲαρπηδὼν δ’ ἄῤ ἔπαλξιν ἑλὼν χερϲὶ ϲτιβαρῇϲιν

ἕλχ᾿ , ἡ δ’ ἕϲπετο πᾶϲα διαμπερέϲ, αὐτὰρ ὕπερθε

τεῖχοϲ ἐγυμνώθη (Μ 397 — 99).

μετὰ δὲ ταῦτα ὑπὸ τοῦ Ἀπόλλωνοϲ·

προπάροιθε δὲ Φοῖβοϲ Ἀπόλλων

ῥεῖ᾿  ὄχθαϲ καπέτοιο βαθείηϲ ποϲϲὶν ἐρείπων

ἐϲ μέϲϲον κατέβαλλε, γεφύρωϲεν δὲ κέλευθον

(0 35 — 57). καὶ μετ’ ὀλίγον πάλιν·

ἔρειπε δὲ τεῖχοϲ Ἀχαιῶν

ῥεῖα μάλ᾿ , ὡϲ ὅτε τιϲ ψάμαθον πάιϲ ἄγχι θαλάϲϲηϲ·

ὥϲ ῥαϲύ, ἤιε Φοῖβε, πολὺν κάματον καὶ ὀϊζὺν

ϲύγχεαϲ Ἀργείων (361. 62. 65. 66)

πῶϲ οὖν, πεπτωκότοϲ τοῦ μέρουϲ τοῦ τείχουϲ, φηϲὶν ὁ ποιητήϲ·

ὄφρα μὲν Ἕκτωρ ζωὸϲ ἔην καὶ μήνι᾿  Ἀχιλλεύϲ,

τόφρα δὲ καὶ μέγα τεῖχοϲ Ἀχαιῶν ἔμπεδον ἦεν,

ὅτε δὲ, φηϲὶν, ἑάλω ἡ πόλιϲ,

Ἀργεῖοι δ’ ἐντὸϲ νηυϲὶ φίλην ἐϲ πατρίδ᾿  ἔβηϲαν·

δὴ τότε μητιόωντο Ποϲειδάων καὶ Ἀπόλλων

τεῖχοϲ ἀμαλδῦναι (Μ 10) — 12. 16— 18);

ῥητέον οὖν ὅτι ἔμπεδον οὐ τὸ ἑδραῖον καθὰ νῦν ϲημαίνει ἡ λέξιϲ, ἀλλὰ κυρίωϲ τὸ ἐντὸϲ τῷ πεδίῳ· καὶ πεπτωκὸϲ δὲ τὸ τεῖχοϲ ἐντὸϲ τῷ πεδίῳ [*](1 ϲυννεχεϲ A, ϲυνεχῶϲ L 5 ἐποίηϲε περὶ γὰρ ῥόον L 7 πεδίῳ 8 φηϲιν post θάλαϲϲαν A L 10 ἐπλήμμυρε A ἀχιλλέα A καταφορὰν L. 11 πεδίῳ A L. 12 κατ᾿  αὐτὸ L. 13 οὐ om. A ἐπὶ θάλ. A L. αὐτὸϲ A L. 14 schol. L extremis libri Λ versibus adscriptum est, praemissis verbis ζήτει εἰϲ τὴν ἀρχὴν τοῦ Μ ὄφρα μὲν Ἕκτωρ ζωὸϲ ἔην 16 ἄῤ om. BL. 17 ἕπετο BL)) [*](21 ῥεῖ᾿  ὄχθαϲ om. BL. ποϲὶν BL. 22 μέϲον B⟩ L. 23 καὶ μὲν ὀλ. πάλ. L. 25 ῥεῖα βάλ’ L. 32 πατρίδα L. 35 καὶ ἀπόρθητον post ἑδρ. ins. L καὶ νῦν codd.) ἔκειτο. οὐκ εἰϲ πτῶϲιν οὖν τινα ἡ ἀναβολή, ἀλλ’ εἴϲ τε τὴν τοῦ παν πτῶϲιν καὶ εἰϲ τὴν ἐκ τοῦ πεδίου ἐκβολήν. τὸ γὰρ ἐπάγγελμα· ὄφρα κε θᾶϲϲον ἁλίπλοα τείχεα θείη·

καὶ πάντα τὰ θεμέλια κύμαϲι πέμπε,

λεῖα δ' ἐποίηϲεν παῤ ἀγάρροον Ἑλλήϲ πόντον,

αὖτιϲ δ’ ἠιόνα μεγάλην ψαμάθοιϲι κάλυψε,

τεῖχοϲ ἀμαλδύναϲ (Μ 26 —32).

ἀντίκειται οὖν τὸ ἀμαλδῦναι τὸ τεῖχοϲ, ὅπερ ἐϲτὶν ἀφανίϲαι ἐκ τοῦ τόπου ἐντὸϲ ᾧ ἦν, τῷ ἔμπεδον εἶναι. οὐκ ἂν οὖν τὸ ἔμπεδον ϲημαίνοι τὸ ὀρθὸν ὅλον καὶ ἀκίνητον, ἀλλὰ μόνον τὸ πεδίῳ κείμενον. οὕτω καὶ Ἄρατοϲ ἐπὶ τῶν φυτῶν τῷ ἔμπεδον κέχρηται, εἰπών (phaen. v. 13) ὄφῤ ἔμπεδα πάντα φύωνται, ἀντὶ τοῦ ἐντὸϲ πεδίῳ καὶ τῇ γῇ κείμενα.

[*](*B f. 159b ad)

25. διὰ τί τὸ τεῖχοϲ οἱ μὲν Ἀχαιοὶ μιᾷ ἡμέρᾳ ἐποίηϲαν, ὁ δὲ ἐννῆμαρ· Ἀππόλλων καὶ ὁ Ποϲειδῶν ἐννέα ἡμέραιϲ κατέβαλον; ἄλογον γὰρ τὸ μὲν χαλεπώτερον ῥᾳδίωϲ τοὺϲ ἀνθρώπουϲ ποιῆϲαι, τὸ δὲ ῥᾷον, τὸ καταβαλεῖν τοῦ οἰκοδομῆϲαι, τοὺϲ θεοὺϲ μόλιϲ· ῥητέον δέ· οὐκ εἰϲ τὸ καταβαλεῖν ταῖϲ ἐννέα ἡμέραιϲ κέχρηται, ἀλλ’ εἰϲ τὸ ἁλίπλοα γενέϲθαι, καὶ τὰ θεμέλια καὶ εἰϲ τὴν θάλαϲϲαν κατενεχθῆναι

φιτρῶν καὶ λάων, τὰ θέϲαν μογέοντεϲ Ἀλχαιοί (v. 29),

καὶ ἔτι λειῶϲαί τε τὸν τόπον καὶ

αὖθιϲ δ᾿  ἠιόνα μεγάλην ψαμάθοιϲι καλύψαι (v. 31),

οὐ μὴν τὰ πρὸϲ τὸ καταβαλεῖν ϲυνηρτημένα εἰϲ τὸ τέλειον τοῦ ἀφανιϲμοῦ καὶ τῆϲ ἠιόνοϲ τὴν εἰϲ τὸ ἐξ ἀρχῆϲ ἀποκατάϲταϲιν. ἅμα δὲ καὶ τῷ ποιητῇ ἡ μὲν τῶν Ἀχαιῶν τειχοποιία οὐ παρεῖχε τὴν διατριβήν· οὐ γὰρ εὐπρεπὲϲ τοὺϲ ἀριϲτέαϲ ποιῆϲαι λιθοφοροῦνταϲ· ἡ δὲ τῶν θεῶν μεγαλοπρεπήϲ· τοῖϲ γὰρ ποταμοῖϲ καὶ τῇ τριαίνῃ διέλυον τὸ τεῖχοϲ. Καλλίϲτρατοϲ δὲ ἠξίου ἓν δ’ ἦμαρ ἐϲτεῖχοϲ γράφειν, δαϲύνονταϲ τὸ ἕν, ἐπεὶ μηδέποτε καθ’ ἑαυτὸ τὸ ἐννῆμαρ ὁ ποιητὴϲ εἴρηκεν, ἀλλὰ πάντωϲ ἐπάγων τὴν δεκάτην· ἐννῆμαρ μὲν ἀνὰ ϲτρατόν, τῇ δεκάτῃ τε (Α 53. 54).

[*](*B f. 159b ad ἐννῆμαρ. L f. 252b, Π)

ἄλογον τοὺϲ μὲν ἀνθρώπουϲ ποιῆϲαι om. B μιᾷ ἡμέρᾳ τὸP τεῖχοϲ, τοὺϲ δὲ θεοὺϲ ἐννέα ἡμέραιϲ καθελεῖν. οἱ μὲν οὖν ἐκ τῆϲ λέξεωϲ λύουϲι· τὸ γὰρ ἐννῆμαρ εὐεπιπτώτωϲ λέγουϲι λέγειν Ὅμηρον. οἱ δὲ δαϲύνουϲιν, ἵνα ᾗ ἓν ἑνὸϲ L ἦμαρ. οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ καιροῦ, ὅτι τότε βουλόμενοϲ παντάπαϲιν ἐξαλεῖψαι τὸ τεῖχοϲ πλαϲθὲν ὑπ’ αὐτοῦ [*](3 ὄφρα κε B⟩ 4 πέμπει L 5 λείαν B⟩ 8 ὅπερ ἐϲτιν B⟩ 12 ἐντὸϲ τῷ πεδ. καὶ ἐντὸϲ τῇ γῇ κείμ. L. 14 ἄλ. γὰρ τὸ μὲν γὰρ χαλ. cod.; corr. Vill. 15 ῥᾴδιον cod. corr. Bkk. 22. 23 οὐ μὴν — ἀποκατάϲταϲιν corrupte tradita sunt Kamm., p. 79, coni.: οὐ μὴν οὖν εἰϲ τὸ καταβαλεῖν, ἀλλ’ εἰϲ τὰ πρὸϲ τὸ καταβαλεῖν ϲυνηρτημένα εἰϲ τὸ τέλ. τοῦ ἀφ. κτλ. 25 pro εὐπρεπὲϲ in cod. ἀπρεπὲϲ esse videtur) [*](27 Cum Callistrato Crates Mallota ap. Eust. M, p. 890, 35, consentit eadem res, omisso auctore, in schol. A h. v. (id. brevius L. f. 253a).)

τοϲοῦτον χρόνον ἐποίηϲε τῆϲ καθαιρέϲεωϲ. οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ προϲώπου· οὐ γὰρ πρέπει τοὺϲ ἀριϲτέαϲ εἰϲάγειν τειχοδομοῦνταϲ ἐντὸϲ πολλαῖϲ ἡμέραιϲ, ἀπρεπεϲτέραϲ οὔϲηϲ τῆϲ ὑπηρεϲίαϲ.