Ancoratus

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915.

ἳνα δὲ πάντας ἐλέγξῃ τοὺς ἀπιστοῦντας εἰς τὴν ἡμῶν φημὶ δὲ δὲ τὴν ἀνάστασιν, ὁ εἰς λεπτότητα μεταβάλλων τὸ σῶμα καὶ εἰς πνεῦμα συγκεράσας τὴν <σάρκα μετὰ ἀνάστασιν οὐκ ἀπήλειψε τὰς οὐλὰς τῶν ἣλων οὐδὲ τὸν τύπον τῆς λόγχης,

ἀλλ᾿ ἔδειξεν αὐτὸ τὸ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ πεπονθὸς ὃτι οὐκ ἄλλο ἦν τὸ ἀναστὰν οὐδὲ ἀπ᾿ αὐτοῦ ἓτερον φυέν, φυέν, αὐτὸ τὸ πεπονθὸς ἀπαθὲς καὶ αὐτὸς ὁ πεσὼν κόκκος ἀναστάς, ἀναστὰς δὲ ἄφθαρτος.

καὶ ἳνα πάλιν μὴ νομίσωμεν μέρος τι ἐγηγέρθαι ἐξ αὐτοῦ, * αὐτὸ μὲν ὃλον οὐκ εἶδε διαφθοράν, λέγει γάρ οὐ δώσεις τὸν ὃσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν‘), αὐτὸ δὲ ὃλον ἀνέστη, λέγει γάρ] ἀνέστη, οὐχ ἔστιν ὡδε«.

εἰ δὲ ήγέρθη καὶ οὐκ ἔστιν ὡδε, ἀληθινῶς ἀνέστη· καὶ οὐ σφάλλονται αἱ γραφαί, οὖσαι ἡμετέρα ζωή. καὶ ἴνα μὴ εὓρωσιν οἱ ἠπατημένοι πρόφασιν, όστέα καὶ σάρκα ἔδειξε τῷ Θωμᾷ καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ αὐτοῦ ἔλεγεν με, ὃτι ἐγώ εἰμι. πνεῦμα γὰρ ὀστέα καὶ σάρκα οὐχ καθῶς καθὼς ἐμὲ θεωρεῖτε ἔχοντα«.

[*](P96)[*](3f vgl. Job. 20, 25. 26. 27 — 9f vgl. I Kor. 15, 53 — 20 Psal. 15, 10 Act. 2, 27 — 22 Mark. 16, 6 — 24 vgl. Job. 20, 27 — 25 Luk. 24, 39 L J Sa Pa (bis Ζ. 4 λόγχης)Π Niceph.)[*](1f ού ἤγειρε τὸ ἡμῶν Sa Pa Niceph.] ἤγειρετο ήμῶν ἳνα LJ 2 κατέστη Sa Pa Niceph.] καταστῆ LJ 4 τύπον Niceph.] τόπον LJ Sa Pa 6 ἀλλ’ αὐτὸ τὸ ὄν Niceph.] < L J | θεότητα] ἑνότητα Niceph. 8 τις] τις] 3 | von äterer Hand η über υ gesetzt L ὀγκηρόν Niceph.] μικρὸν J 9 ἐν ἀληθείᾳ Niceph.] < L J | καὶ < Niceph. 10 ἐνδύεται ἀθανασίαν Niceph.] * 14 <σάρκα μετὰ > * 16 τὸ Niceph.] < L J Niceph. 19 f ἐξ αὐτοῦ ἐγηγέρθαι Niceph. 20 * etwa <ἀλλὰ γνῶμεν, ὅτι> 20 f λέγει γὰρ οὐ — διαφθορὰν < L J 21 αὐτὸ δὲ Niceph.] ἀλλ’ αὐτὸ 22 γάρ] * | εἰ δὲ — ἔστιν ὦδε < L J 23 ἀληθινὸν L Niceph. 26 καὶ ὀστέα Niceph. | καθὼς] ὡς Niceph. | δρᾶτε Niceph.)
113

92. ’Εὰν δέ τις σοφιζόμενος εἴπῃ· ἀλλὰ τὸ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν σῶμα ἐξαίρετον ἠν διὰ τὸ μόνον συνειλῆφθαι ἀπὸ Μαρίας καὶ χωρὶς σπέρματος άνδρός, ἀρα yohv καὶ τὸ τοῦ Αδὰμ ἄλλο ήν παρὰ τὸ ἡμῶν, ὅτι ἀπὸ γῆς μόνον ἐλήφθη χωρὶς. σπέρματος ἀνδρός; ἀλλ οὐδεὶς ἔχει τοῦτο εἰπεῖν οὐδὲ ἀποδεῖξαι.