Ancoratus

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915.

65. ἐπεφάνη γὰρ ἡ χάρις τοῦ κυρίου ἡμῶν καὶ σωτῆρος, διδάσκουσα ἡμᾶς ἵνα ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ εὐσεβῶς καὶ δικαίως ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ· ὃς ἔδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν, λυτρώσηται λυτρώσηται ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀνομίας, καὶ καθαρίσῃ ἑαυτῷ λαὸν περιούσιον, ζηλωτὴν καλῶν ἕργων«·

»ἐξαἡμῶν, τὸ καθ’ ἠμῶν χειρόγραφον , τοῖς δόγμασιν ὃ ἦν ὑπεναντίον ἡμῶν, ἦρκεν ἐκ μέσου προσηλώσας αὐτὸ τῷ σταυρῷ, ἀπεκδυσάμενος τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας, ἐδειγμάτισεν ἐν παρρησίᾳ, θριαμβεύσας αὐτοὺς ἐν αὐτῷ «· »πύλας συντρίψας καὶ μοχλοὺς σιδηροῦς συνθλάσας« τὸ φῶς αὖθις ὑπέδειξε τῆς τῆς χεῖρα ὀρέγων, ὁδοποιῶν, ὐποβάθρας οὐρανῶν ὑποδεικνύς, παράδεισον αὖθις οἰκεῖν ἀξιῶν.

τοίνυν κατῴκησεν ἐν ἠμῖν« καὶ »τὸ δικαίωμα τοῦ νόμου« δοὺς [*](13 vgl. Rom. 7, 19 f — –23 Tit. 2, –14 –23–27 Kol. 2, 14f — 27 f Jes. 45, 2 — 30 vgl. Job. 1, 14 — Rom. S, 4 L J 17 — S. 93, 7 wiederholt Panarion haer. 74 c. 2 — 10 (= pan.)) [*](3 f ὀκνήσαιμι L S ἐκ 2 < 3 13 μοι] ἡμῖν J 17 γὰρ < 17 f καὶ σωτῆρος] Ἰησοῦ Χριστοῦ pan. 10 καὶ δικαίως par.] < L J 25 pan.] ἄρας L J | προσηλώσας αὐτὸ pan.] καὶ προσηλώσας L J 26 ἐδειγμάτισεν pan.] παρεδειγμάτισεν L J 27 αὐτὰς J | πύλας] θύρας pan, 28 χεῖρας pan. 29 ὑποβάθρους L ὑποβάθραν pan. | οὐρανὸν L J)

78
ἡμῖν τοῦ πνεύματος εἰς τὸ γνῶναι αὐτὸν <καὶ> ὄτι τὰ περὶ ἐστιν ἀρχὴ καὶ τέλος ζωῆς, νόμος δικαιοσύνης‘ γέγονενε ἡμῖν, νόμος πίστεως« νόμος πνεύματος«, ἐλεύθερος ἐκ νόμου σαρκὸς ἁμαρτίας«.

διὸ »συνήδομαι τῷ νόμῳ τοῦ θεοῦ κατὰ τὸν ἴσω ἄνθρωπον«· ἴσω δὲ ἡμῶν ὁ Χριστός, εἴπερ οἰκεῖ ἐν ἡμῖν.

αὐτὸς γὰρ θανὼν ὁδὸς ζωῆς ὑπὲρ ἡμῶν γέγονεν, ἴνα οἱ ζῶντες μηκέτι ἑαυτοῖς ζῶσιν, ἀλλὰ τῷ ὐπὲρ ἡμῶν ἀποθανόντι καὶ ἐγερθέντι« αἰτίῳ ζωῆς· τοῦ πρὸ πολλῶν γενεῶν ὅρκου μνησθείς« κατὰ τὸν Δαυίδ, θεὸς ἠν ἐν Χριστῷ κόσμον καταλλάσσων ἑαυτῷ μὴ λογιζόμενος ἀυτοῖς τὰ παραπτώματα αὐτῶν.,