Ancoratus

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915.

»ὅτι ἐν αὐτῷ εὐδόκησε πᾶν τὸ πλήρωμα κατοικῆσαι καὶ δί αὐτοῦ ἀποκαταλλάξαι τὰ πάντα εἰς αὐτόν, εἰρηνοποιήσας διὰ τοῦ αἵματος τοῦ σταυροῦ‘.

παρεγένετο τοίνυν »εἰς οἰκονομίαν τοῦ πληρώματος τῶν καιρῶν‘, καθὼς ἐπήγγελται Ἀβραὰμ καὶ λοιποῖς ἀγέοις, »ἀνκεφαλαιώσασθαι τὰ πάντα ἐν αὐτῷ, τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς«.

διάστασις δὲ ἠν καὶ ἔχθρα ἐν τῇ ἀνοχῇ τοῦ θεοῦ«, »ἀποκατήλλαξε δὲ ἐν τῷ σώματι τῆς σαρκὸς αὐτοῦ‘, »δι αὐτοῦ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἕν«, ἠλθε γὰρ ἡ εἰρήνη ἡμῶν‘) καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φαργμοῦ λύσας, τὴν ἔχθραν ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασι καταρτγήσας, ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ εἰς ἴνα καινὸν ἄνθρωπον«, εἶναί τε τὰ ἔθνη σύσσωμα καὶ συμμέτοχα καὶ συγκληρονόμα τῆς ἀπαγγελίας« ἐκέλευσεν εἰπών »δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς‘.

τοίνυν ἐν ᾦ ἐγὼ ἠσθένουν διὰ τῆς σαρκός‘, ἀπεστάλη μοι σωτὴρ ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας«, οἰκονομίαν τοιαύτην πληρῶν, ἵνα με δουλείας »ἐξαγοράσῃ«, ἵνα με φθορᾶς, ἵνα με θανάτου, καὶ ἐγένετό μοι δικαιοσύνη καὶ ἁγιασμὸς καὶ ἀπολύτωσις«·

δικαιοσύνη [*](2 Rom. 9, 31 — 2 f Rom. 3, 27 — 3 Rom. S, 2 — Rom. 7, 25 — 4 Rom. 7, 22 — 5 vgl. IKor. 3, 16 — 6 f II Kor. 5, 15 — 7 f vgl. Psal. 104, Sf — –10 II Kor. 5, 19 — –12 Kol. 1, 19 f — –15 Ephes. 1, 10 — 15 vgl. Rom. 3, 26 –20 Ephes. 2, 16. 14. 15 — 20 f Ephes. 3, 6 — –23 Matth. 11, 28 — 23 Rom. 8, 3 — 24 Rom. 8, 3 — 25 vgl. Gal. 4, 5 — 26 I Kor. 1, 30 L J pan.) [*](1 > ἢ 003C;L J 2 νόμος πίσεως x003C;L J 3 σαρκὸς] ζωῆς L J 4 συνήδομαι τῷ νόμῳ pan.] συνείδομεν τὸν νόμον L J | τοῦ (vor θεοῦ) x003C; L 5 ὑμῖν L | αὐτὸς γὰρ] ἀλλ αὐτὸς pan. 8 ὅρκου pan.] οἴκου L J 12 τοῦ σταυροῦ pan.] ἐν τῷ σταυρῷ LJ | παραγέγονε pan. 14 τὰ 2 + τε pan. 15 δὲ] γὰρ ? * 20 τε] δὲ pan. 22 πρός με x003C; L J 23 ἐν ᾡ x003C; J 24 vor σωτὴρ + ὁ pan.)

79
μέν, διὰ πίστεως αὐτοῦ ἁμαρτίαν λύσας· ἁγιασμὸς δέ, δι' ὕδατος καὶ πνεύματος καὶ ἐν ῥήματι αὐτοῦ ἐλευθερώσας· ἀπολύτρωσις δέ, τὸ αἶμα αὐτοῦ λύτρον ἀμνοῦ ἀληθοῦς ὑπὲρ ἐμοῦ ἑαυτὸν παραδούς, ἱλαστήριον καθάρσεως κόσμου, καταλλαγῆς ἁπάντων οὐρανοῦ καὶ γῆς, »μυστήριον τὸ ἀπόκρυφον πρὸ τῶν αἰώνων καὶ γενεῶν‘ πληρῶν καιροῖς τοῖς ὡρισμένοις.