Ancoratus

οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ λογοις στυγητοῖς καὶ αἰσχροῖς ῥήμασιν ἀποτασσόμενοι μακαρίαις ἐλπίσιν »ὑπὸ χεῖρα κραταιὰν« τοῦ ἀγαθοῦ ποιμένος δι’ ὑμῶν τῶν καλῶν, τῶν μαθητῶν ἕκαστος βουκολεῖσθαι παραδίδωσιν ἑαυτόν· ἀφέξεται γὰρ ἕκαστος πάντως τῆς πλάνης.

καὶ πρὸ όφθαλμῶν παρατίθεσθε τὴν ἀλήθειαν, εἴδωλα μὲν παραχαράττοντες καὶ ἀναφανδὸν τὴν περὶ αὐτῶν πλάνην ἀνακηρύττοντες οὔτε γὰρ νεκροὺς τούτους ἡγεῖσθε, ἐπεὶ μήποτε ἔζησαν), κενὰ δὲ καὶ μάταια καὶ οὐκ ὅντα εἰκότως πάντας πάντοτε διδάσκοντες.

οὐ γὰρ ἠσάν ποτε, ἵινα <τι> ὡσιν ἐκεῖνοι· εἰδὶ δὲ κακοδαίμονες, ἀνθρωπίνης διανοίας παράθεσις, ἡδονῶν ἀφορμὰς ἐπιρρώσασα· καὶ ἔνθεν ὑπὸ ἑκάστου τὸ ἴδιον πάθος εἰς σέβασμα κυρωθὲν τετόλμηται.

πρῶτον γὰρ εὐθὺς ὅτε τοῦτο τοῖς ἀνθρώποις ἐκαινοτόμητο διὰ δαιμόνων κακουργίας, »πρώτη« αὕτη »πορνεία« ἀπεφθέγγετο καὶ σκιογραφίαις τὰ εἴδωλα προετυποῦτο. ἔπειτα τέχνην τὴν ιδίαν, ἥν μετὰ χεῖρας εἶχεν ἕκαστος, δι᾿ ἦς τὴν εὐπορίαν ἔσψεν, εἰς σέβασμα τοῖς ἰδίοις παρεδίδου τέκνοις καὶ διὰ τῆς ὕλης τῆς ἰδίας τεχνουργίας θεοὺς ἀνεπλάσαντο, καὶ κεραμεὺς μὲν ἐκ πηλοῦ, τέκτων ἐκ ξύλου, χρυσοχόος ἐκ χρυσίου καὶ ἀργυροκόπος ὡσαύτως.

103. ἔτι δὲ πόλιν ἕκαστος τὸ ἔδιον πάθος εἰς μορφοεμφερείας > τῶν ἰδίων ὀφθαλμῶν διέγραφεν, ό μὲν αἱμοβόρος τις ἀνὴρ Ἄρεα φάσκων, μοιχὸς δὲ ἢ μοιχὰς τὴν πολύκοινον Ἀφροδίτην, τύραννος δὲ Νίκην ἀναπτερώσας.

αὐχμώδης γὰρ καὶ περὶ τὰ βιωτικὰ κεχηνὼς Κρόνου τὸν τύπον ἔγραφε, θηλυνόμενος δὲ Κυβέλην καὶ Ῥέαν διὰ τὸ ῥευστόν, οἶμαι, τῆς ἀπὸ τῶν σωμάτων πολυμιξίας.

ἄλλος τε ῥεμβὸς ἢ ῥεμβὰς Ἄρτεμιν κυνηγέτριαν προετύπου καὶ μέθυσον Διόνυσον καὶ πολύμοχθον Ἡρακλέα, πολύμιξ δέ τις Δία καὶ Ἀπόλλωνα.

καὶ τί μοι τὰ πλήθη λέγειν μυρίων παθῶν ἐν ἀνθρώποις ὑπαρχόντων; πλέον δὲ πάντων Αἰγύπτιοι πλανηθέντες οὐ μόνον τὰ ἴδια πάθη ἐσεβάσθησαν, ἀλλὰ πτηνὰ καὶ τετράποδα, χερσαῖά τε καὶ ἔνυδρα καὶ άτίθασσά τινα θηρία καὶ τὰ εἰς δοῦλα αὐτοῖς [*](3 vgl. I Petr. 5, 6 — 12 —18 vgl. Panarion Anacephalaeosis von tom. 1 des 1. Buchs 3, 2f — 13 Weish. Sal. 14, 12 — 28 ff vgl. Weish. Sal. 12, 24 Aristides apol. 12 Theophilus ad Aut. I 10; S. 90 Otto dement. Hom. VI 23; S. 80, 20 Lagarde dem. Recogn. V 20 Clemens AI. Protr. 39, 5; I 29, 18 ff ählin L J) [*](2 μακαρίας J 7 τούτους sc. τοὺς νομιζομένους θεοὺς | ἡγεῖσθαι L 9 <τι> * 9f εἰσὶ δὲ *] δέ εἰσι LJ 11 ἐπιρρώσασα *] ἐπιρρεύσασα 17 ἀνεπλάσα[ν]το? * 20 <πρὸ> * 28 πάντων *] πάντως)

καὶ ὡς ὄντες τῇ διανοίᾳ κτηνώδεις ὑπερασεβοῦσι. τὰ ζῷα τὰ παρ’ αὐτοῖς θεοποιοῦντες καὶ οὐκ αἰσχυνόμενοι, κύνα τὸ ὑλακτικόν, αἴλουρον τὸ ἑρπετοφάγον, τράγον τὸ ἀκόλαστον, πρόβατον τὸ βληχρόν, κροκόδειλον τὸ πολυσχιδὲς καὶ άμειδέστατον, ἶβιν τὴν ἰοβόρον καὶ ἰκτῖνα καὶ ἱέρακα καὶ κόρακα τὰ δουλοπρεπέστατα, ὄφιν δὲ τὸ σκολιὸν καὶ ἀηδέστατὂν.

καὶ ἁπαξαπλῶς ὣ τῆς μεγάλης αἰσχύνης τῶν μή<τε> ὄψει τὸν τὸν ἑαυτῶν ἔλεγχον κατανοούντων καὶ] μήτε τὴν αἴσθησιν πἂραλαμβανόντων μήτε διανοίᾳ * τῶν παρ᾿ αὐτοῖς ματαλίως γινομένων συνεέντων.

κακῷ γοῦν μόρῳ πεπληγμένοι εἰσὶ μηδὲ τοῖς ἰδίοις φιλοσόφοις ἐγκαταυγαζόμενοι μηδὲ τοῖς μηδὲ τοῖς τῆς ἁληθείας ἐγκυκληταῖς συνθεαταὶ γινόμενοι.

οὐκ ἀκούουσι γὰρ Διαγόρου τοῦ τὸν ἴδιον Ηρακλέα ξύλινον ὄντα δι’ ἀπορίαν ξύλων ὑποκαύσαντος καὶ ἐπισκωμματικὼς αὐτῷ λέγοντος· »ἄγε δή, Ἥρακλες, τὸν τρισκαιδέκατον ἀθλον ἐκτελῶν πάρελθε, τὸ ὄψον ἡμῖν ἑψήσων«· ὅν δὴ λαβὼν καὶ σχιδακίσας, καταγελῶν τοῦ ἰδίου θεοῦ ὡς οὐκ ὄντος, τῷ παρατεθέντι αὐτῷ ἀρίστῳ γελοιάζων ἐτρέφετο.