Ancoratus

104. ἄλλος δὲ Ἡράκλειτος Αἰγυπτίοις φησίν· εἰ θεοί εἰσι, διὰ τί θρηνεῖτε αὐτούς; Τυφῶνα γὰρ καὶ Οσιριν καὶ ἄλλους καταχθονόυς λιγυρῶς θρηνῳδοῦντες ὡς κεκηδευμένους πενθοῦσι). φησὶ γοῦν οὑτος· εἰ θεοί εἰσι, διὰ τί θρηνεῖτε αὐτούς; εἰ δὲ τεθνήκασι, μάτην θρηνεῖτε αὐτούς.

ἄλλος δέ, κωμικὸς Εὐδαίμων τοὔνομα, φησίν »εἴπερ εἰσὶ θεοί, οὐ δύναμαι περὶ αὐτῶν λέγειν ούδ΄ ὁποῖοί τινές εἰσι ἰδέαν δηλῶσαι. πολλὰ γάρ εἰσι τὰ κωλύοντά με«. καὶ Ὅμηρος δέ φησιν οὐκ ἀγαθὸν πολυκοιρανίη«.

[*](1 vgl. öm. 1, 25 — 7 —S 130, 8 vgl. von Wilamowitz SBA 1911 S. 759ff — 11f zu τοῖς τῆς ἀληθείας ἐγκυκληταῖς vgl. Clemens AI. protr. 12, 1; I 11, 14 ählin — 12 —17 Clemens AI. protr. 24, 4; I 18, 9. 17ff ählin — 17 12 Clemens AI. protr. 24, 3; I 18, 15 ff; statt Heraklit sonst Xenophanes genannt (Wandergeschichte?), vgl. Diels Vorsokratiker 3 Xenophanes A 13; I 44, 3 ff — 21— 24 vgl. Theophilus ad Aut. III 7; S. 204 Otto; dort richtig Protagoras genannt, vgl. Diels Vorsokratiker 3 Protagoras B 4; II 229, 25 — 24 Β 204 L J)[*](2 ὑπερσέβουσι J 5 ἀμυδέστατον L 7 ἰοδέστατον L | μή<τε> 8 ὄψει Pet.] ὄψιν L J | τὸν . . . ἔλεγχον Pet.] τῶν . . . ἐλέγχων L J | κω] Wil. 9 * <τὴν ἄνοιαν< * 9f γιγνομένων L 10 συνιόντων 14 λέγοντος Ausgg.] λέγοντα L J 18 Αἰγύπτιος J 21 θρηνεῖτε] δέβετε? * 22 δυνάμεθα J 23 οὐδ᾿ < J | ἰδέαν Wilamowitz, nach Diog. ërt. IX 51] δειλιῶν LJ)

Απις γὰρ εὐθὺς ό ἀχυροφάγος μόσχος ὑπὸ Κάμπυος, τοῦ τῶν Ἀσσυρίων βασιλέως, ξίφει τὸν μηρὸν πλήττεται, ἴν, εἰ ῥεύσει αἱμα, ἐλεγχθῇ μὴ ὣν θεός.

Κρονικοὶ δὲ οὐκ ἀρνοῦνται τὸν ἴδιον αὐτῶν θεὸν ἐγκαθεῖρχθαι ἁλύσεσι σιδηραῖς, οὕτως ήγούμενοι. εἰ δέ τις ἐν καθείρξει ὑπάρχει, οὐχ ὰπλῶς ὅτι ἑνὶ μείζονι ὑπόκειται, ἀλλὰ καὶ ὡς κακοῦργος ό τοιοῦτος ἐν καθείρξει ἐστίν.

εἰ δὲ καὶ περὶ * Ἴσιδός μοι ἔσται λόγος τῆς ἤδη καὶ Ατθίδος καὶ Ἰοῦς λεγομένης, θυγατρὸς δὲ Ἄπιδος τοῦ Καππαδόκου τοῦ καὶ Ἰνάχου καλουμένου, αἰσχύνομαι μὲν ἴσως τὰς ἐκείνων πράξεις άνακηρῦξαι·

πλὴν δὲ οὐκ αἰσχυνθήσομαι λέγειν ἃ αὐτοὶ προσκυνεῖν οὐκ αἰσχύνονται. αἰσχυνέσθωσαν δὲ οἱ ταύτης προσκυνηταὶ καὶ καὶ <τῆς> [*](1 f vgl. Theophilus ad Aut. III 7; S. 204 Otto (= Kock, Com. att. fragmenta II 529); zu Φιλήμων — 2 —4 vgl. Clemens AI. protr. 52,6; 140, 32 ff ählin — 4 — 7 über die Κρονικοὶ vgl. Panarion ßabschnitt περὶ πίστεως 11, 1ff — 8 — 10 zur Gleichsetzung von Isis, Atthis u. Jo vgl. Panarion h. 4, 2, 5; Isis = Jo, der Tochter des Inachus, nach Eusebius praep. ev. X 9; Migne 21, 809B u. Hieronymus Chronik S. 27, 14f Helm; über Atthis vgl. Hieronymus Chronik S. 44, 2 Helm (Plutarch de Is. et Osir. c. 9; 354 C u. c. 62; 376 A) — 10 f Clemens AI. protr. 14, 1; I 12, 20 f ählin — 12 f vgl. Clemens AI. protr. 33, 6; I 24, 26 ff ählin L J 6 — S. 132, 5 in saidischer Übersetzung hersg. v. J. Leipoldt, Berichte der philol.-hist. Kl. der K. ächs. Ges. der Wiss. 1902 S. 136 ff (= ïd.) 1 ὁ δὲ Φιλήμων Ausgg. nach Theophilus] ό δὲ ὐφ᾿ ἡμῶν L ό δ’ ἐφ᾿ ήμῶν J ό δ᾿ Εὐφήμων Wilamowitz 2 ἀχυροφαγομόσχος L 3 Κάμπιος J Καμβύσου Ausgg. 6 οὐχ ἁπλῶς ὅτι, bei Epiph. nicht selten = so geschieht dies nicht einfach darum weil] οὐχ ὅπως Wilamowitz | ὅτι] ἔτι J 8 περὶ * Ἴσιδος] περὶ Ἴσιδος <καὶ Ἀφροδίτης> Leipoldt, auf Grund von Αφρογενείας Z. 12 f u. der Plurals θεῶν u. ἐρ[οωσαι im Folgenden. ß ein Name ausgefallen ist, scheint sicher; aber die zu änzende öttin ß jedenfalls vor Isis stehen, weil sonst die auch Pan. h. 4 wiederholte Gleichung Isis, Jo, Atthis zersprengt wird. An- statt an Hathor (Leipoldt S. 165) öchte ich bei der φρογένεια lieber an Nephthys denken, die der hier zugrunde liegende Plutarch de Is. et Osir. c. 12; 355 F mit Aphrodite zusammenstellt. So ist vielleicht einzusetzen περὶ <Νέφθυος καὶ> | Ἀτθίδος *, nach Pan. h. 4] Ατμίδος L J Atho ïd. 9 Ἄπιδος ἀσπίδος LJ Hape ïd. 10 ἐκείνων Leipoldt] ἐκείνης L J jener ïd. 11 δὲ] Wilamowitz | ἅ Ausgg.] ἅς L J 12 αἰσχυνέσθωσαν] sie ögen nur immer bete εὐχέσθωσαν) ïd. | <τῆς> * 12 f Αφρογενείας Leipoldt] ἀφρογενεῖς L der Aphrodite ïd.)

καὶ εὐθὺς μὲν Οσίρεως ἐρῶσαι τοῦ ἰδίου αὐτῶν ἀδελφοῦ Τυφῶνος <τε> τοῦ ἀδελφοῦ τοὺς ἰδίους ἀδελφοὺς κατ᾿ ἀλλήλων στρατεύουσι. πολλὴ δὲ αἰσχύνη θεᾶς τῆς μήτε αἰδοῦς <τοῦ> ἰδίου ἀδελφοῦ αἰσθομένης, ἐρώσης μὲν καὶ μὴ ἀρκουμένης τοῖς ἔξωθεν ἀνδράσιν, ἀλλὰ καὶ ἕως τοῦ ἰδόυ ἀδελφοῦ φθανούσης.

οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ ἀδελφοκτονίαν διὰ τὴν ἰδίαν τῆς ἐπιθυμίας ἀκορεστίαν τοῖς φιλτάτοις ὑποδείκνυσι.

καὶ Ὡρον μὲν ἴνα γεννᾷ παῖδα, ἥ οὐκ ἠδυνήθη παραστῆσαι, τίς ὁ γνήσιος ἀληθῶς ἔστιν αὐτοῦ πατήρ. εἰ γὰρ μὲν Τυφῶνα ὀνομμάσῃ, διστάζει μὴ οὐκ ἔστιν αὐτοῦ γονεύς· εἰ δὲ τὸν Ὄσιριν, τίς τούτου τὴν άκρίβειαν παραστήσειε;

καλὸν δὲ θεὸν <αὐτὸν γενέσθαι> ἡ τοιαύτη μήτηρ ἐδίδασκε, παραλαβοῦσα αύτὸν καὶ ἐν Τύρῳ πορνεύσασα ἴτη δέκα.

Σέραπιν δὲ τὸν Απιν βασιλέα <καλούμενον> Σινωπέων παῖδες θεοποιοῦντες τυραννίδι μᾶλλον ἐδούλευσαν ἤπερ ἀληθείᾳ.