Ancoratus

τὸ δὲ ἔτι βαθύτατον καὶ παρ᾿ ἐλπίδα ἀνθρώπων πολλῷ μακρότερον, ὅτε ἦλθεν ἐπὶ τὸν τετραήμερον Λάζαρον, οὐδὲ εἶπεν ἀνάστηθι, οὐδὲ ἥψατο τῇ χειρὶ τοῦ μνήματος, ἀλλλ᾿ οὕτως ἐν ἑτοίμῳ καλεῖ έν τῇ

ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ, »Λάζαρε, δεῦρο ἔξω«. πολὺ δὲ εὐχερέστερόν ἐστι καὶ ἑτοιμότερον τό »δεῦρο ἕξω« παρὰ τὸ ἅψασθαι, τὸ δὲ ἅψασθαι πόλιν εὐχερέστερόν ἐστι πολὺ τοῦ καλέσαι ἡ »ἡ παῖς ἀνάστηθι«. ὡδε δὲ πάντα ποιεῖ ὁ ἁγιος τοῦ θεοῦ Λόγος, ἵνα ἡμῖν τὴν ἐλπίδα ὑποδείξῃ τῆς ἀναστάσεως.

101. Εἰ δὲ βουληθείην τὰς πόσας μαρτυρίας ἐκ πασῶν τῶν γραφῶν ἐκλέξασθαι, μικρὸς μὲν ό ἡμέτερος νοῦς βραχύς τε καὶ ἰδιώτης, ὅμως διὰ τὸ πλῆθος <δέδια μὴ> εἰς πολὺ πλάτος ἐπεκτείων τὸν λόγον· συνελὼν δὲ ἐρῶ ὅτι ἡ ἡμῶν σωτηρία σύντομός ἐστιν, ἐν πᾶσι δὲ > μιᾶς ἐλπίδος τῆς ἀναστάσεως ἡμῖν κεκηρυγμένης.

ταῦτα δὲ ἀπιστοῦσιν ἄπιστοι, παραφθείρουσι κακόδοξοι, οὐ δέχνται φιλόνεικοι, ἀπωθοῦνται κενόδοξοι. τοῖς δὲ πᾶσιν ό θεὸς τὸ ἔλεος παράσχῃ καὶ [*](1f vgl. Joh. 11, 25 — 4 Matth. 27, 52f — 5 vgl. Matth. 25, 10 — 13 Luk. 8, 54 — 16 Luk. 7, 14 — 21 Joh. 11, 43 L J) [*](2 ὦδε γὰρ *] ὅ γὰρ L ό δὲ γὰρ γὰρ vom Rubricator durchgestrichen) J 3 <εἰ μὴ> *, vgl. Z.9 4 γὰρ *] δὲ L J 9 ὅτι *] οἳ LJ | ἄλλοι L 14 τῷ *] τὸ L J | δὴ *] δὲ L J 20 τῆς χειρὶ J 28 <δέδια μὴ> * 30 <ὁμοία> * μιᾶς ἐλπίδος *] ἐν μιᾷ ἐλπίδι L J 32 παράσχοι J)

Ἕλληνες μὲν γὰρ <μὴ> λαβόντες πνεῦμα ἅγιον ἐλεχθήσονται ὑπὸ τῆς ἀληθείας καὶ πασῶν τῶν προλεχθεισῶν μαρτυριῶν, μάλιστα δὲ ὑφ’ ὑμῶν τῶν υἱῶν τῆς ἀγίας τοῦ θεοῦ ἐκκλησίας καὶ ὁρθοδόξου πίστεως.

διδάσκετε γάρ, λαβόντες πνεῦμα ἄγιον καταξιωθέντες τε λόγου εὐθέτου ἐν ἀνοίξει τοῦ στόματος‘ πρῶτον μέν. ὅτι μαθηταὶ τοῦ Χριστοῦ καταξιωθέντες εἲναι τοῦ »ἀρχιποίμενος« καὶ προστάτου τῶν ἡμετέρων ψυχῶν‘ *, ὡς τὰ τρόφιμα τοῖς τοῦ Χριστοῦ ποιμνίοις τοῖς ἐαυτῶν λαοῖς συναγαγόντες μεριμνῶντές <τε> ὅπως ἐαυτούς τε καὶ τὰ τοῦ θεοῦ φημὶ δὲ τὸν βουλόμενον πάντως ώφελεῖσθαι, ἐκ τῆς ἀγίας γῆς τῆς χαρὰ Μωυσῇ αἰνιττομένης θρέψητε.

τίς δὲ τῶν εὐ φρονούντων εἰς ὑμᾶς τοὺς εὐλαβεῖς καὶ πιστοὺς σκοπῶν, ὠ ὀρθόδοξοι καὶ υἱοὶ τῆς ἐκκλησίας ἐνίους γὰρ λέγων πάντας τοὺς τοὺς τῆς ἀληθείας λέγω, κατὰ τὸ γεγραμμένον), τίς περὶ τούτων ἀμφιβάλοι;

σοφῆς γὰρ ὄντες καὶ ἀνδρειοτάτης υἱοὶ γυναιός, ἡς τὸ κλέος παρὰ Σολομῶντι λέγνοντι »γυναῖκα ἀνδρείαν τίς εὑρήσει;« ὡς σπανίας οὔσης, μᾶλλον δὲ μιᾶς). τὸ κρεῖττον ἐκλέξεσθε καὶ τὸ ὠφέλιμον ἀγαπήσετε.

ἀνδρείαν δὲ γυναῖκα νοεῖτέ μοι τὴν ἐκκλησίαν τοῦ θεοῦ, τὴν ὑμῶν μητέρα, ἡς οὐδὲν ἀνδρειότερον, θνῃσκούσης καθ’ ἕκαστον ἐπεγειρόμενον διωγμὸν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος τοῦ ἰδίου ἀνδρός.

102. Αὕτη οὐν ἡ ἐπιεικεστάτη τὸν ἵδιον νυμφίον ἀκριβῶς ἐρωτᾷ ἐν τῇ βίβλῳ τῶν ᾀσμάτων ποῦ ποιμαίνεις; ποῦ κοιτάζεις ἐν μεσημβρίᾳ;«· ποιμαίνει δὲ Χριστὸς ἐν ἀγίᾳ γῇ τῇ προειρημένῃ καὶ οὐ μόνον ποιμαίνει, ἀλλὰ καὶ προστάσσει λύειν τὸ ὑπόδημα τῶν ποδῶν τῶν ποιμένων, ὡς Μωυσῇ πρῶτον λέγει·

παρ΄ οὺ τὴν παράδοσιν παρειληφότες καὶ αὐτοὶ τοὺς εἰς τὴν ὰγίαν ἐπιστήμην εἰσαγομένους ἀσφαλῶς χειραγωγεῖτε πρῶτον, τὰ ὑποδήματα ἑκάστου ἐπιλύεδθαι ἐπιμελό- μενοι. ὑποδήματα δὲ ἐκάστου ἡμῶν ἔχει διαφοράν.

τῇ γὰρ ἰδίᾳ ἑαυτοῦ πράξει ἕκαστος ὑπεδήσατο. καὶ λοιπὸν ὑμῶν τῶν μαθητῶν καὶ καλῶν ποιμένων ὑπακούων ἕκαστος, ὅς μὲν ὑπεδήσατο εἰδωλολατρείαν, ὑπελύσατο τῇ ὑμῶν νουθεσίᾳ, ἄλλος δὲ μοιχείαν ὑπελύσατο, [*](5 Ephes. 6, 19 — Ι Petr. 5, 4 — I Petr. 2, 25 — 13f vgl. Mark. 13, 37 — 16 Prov. 29, 28 — 22 Hohel. 1, 7 — 24 f vgl. Exod. 3, 5 L J) [*](1 διαυγάσει L J | <μὴ> * 5 τε < J 7 * änze τὸ ἐν ὑμῖν ποίμνιον τοῦ θεοῦ«> * 9 <τε> * 12 ήμᾶς L 14 17 ἐκλέξησθε L | ἀγαπάσατε L 23 ἁγίᾳ < J 24 τοὺς ποιμένας? 25 Μωυσῇ *] Μωυσῆς L J 28 ὴμῶν *] ὑμῶν L J 29 ὑπεδύσατο L 31 ἡμῶν J)