“Δημήτριος δὲ περὶ τῆς ἀναιρέσεως τοῦ Αἰγυπτίου καὶ τῆς διαφορᾶς τῆς πρὸς τὸν μηνύσαντα τὸν τελευτήσαντα ὁμοίως τῷ τὴν ἱερὰν βίβλον γράψαντι ἱστόρησε· φυγεῖν μέντοι γε τὸν Μωσῆν εἰς Μαδιὰν, καὶ συνοικῆσαι ἐκεῖ τῇ Ἰοθὸρ θυγατρὶ Σεπφώρᾳ, ἣν εἶναι, ὅσα στοχάζεσθαι ἀπὸ τῶν ὀνομάτων, τῶν γενομένων ἐκ Χεττούρας, τοῦ Ἀβραὰμ γένους, ἐκ τοῦ Ἰεζὰν τοῦ γενομένου Ἀβραὰμ ἐκ Χεττούρας·
v.1.p.508
ἐκ δὲ τοῦ Ἰεζὰν γενέσθαι Δαδὰν, ἐκ δὲ Δαδὰν γουὴλ , ἐκ δὲ Ῥαγουὴλ Ἰοθὸρ καὶ Ἀβὰβ, , ἐκ δὲ tov Ἰοθὸρ Σεπφώραν , ἣν γήμαι Μωσῆν.
καὶ τὰς γενεὰς δὲ συμφωνεῖν· τὸν γὰρ Μωσῆν εἶναι ἀπὸ Ἀβραὰμ ἕβδομον , τὴν δὲ Σεπφώραν ἕκτην. συνοικουντος γὰρ ἤδη τοῦ Ἰσαὰκ, ἀφ’ οὗ Μωσῆν εἶναι, γῆμαι Ἀβραὰμ τὴν Χεττούραν ὄντα ἐτῶν ρμ, καὶ γεννῆσαι Ἰσαὰρ ἐξ αὐτῆς δεύτερον· τὸν δὲ Ἰσαὰκ, ὄντα ἐτῶν ἑκατὸν, γεννῆσαι. ὥστε μβ ἐτῶν ὕστερον γεγονέναι τὸν Ἰσαὰρ, ἀφ’ οὗ τὴν Σεπφώραν γεγενεαλογῆσθαι.
οὐδὲν οὑν ἀντιπίπτει τὸν Μωσῆν καὶ τὴν Σεπφώραν κατὰ τοὺς αὐτοὺς γεγονέναι χρόνους. κατοικεῖν δ’ αὐτοὺς Μαδιὰμ πόλιν, ἣν ἀπὸ ἑνὸς τῶν Ἀβραὰμ παίδων ὀνομασθῆναι. φησὶ γὰρ τὸν Ἀβραὰμ τοὺς παῖδας πρὸς ἀνατολὰς ἐπὶ κατοικίαν πέμψαι · διὰ τοῦτο δὲ καὶ Ἀαρὼν καὶ Μαριὰμ εἰπεῖν ἐν Ἀσηρὼθ Μωσῆν Αἰθιοπίδα γῆμαι γυναῖκα.
λέγει δὲ περὶ τούτων καὶ Ἐζεκιῆλος ἐν τῇ Ἐξαγωγῇ, προσπαρειληφως τὸν ὄνειρον τὸν ὑπὸ Μώσεως μὲν ἑωραμένον, ὑπὸ δὲ πενθεροῦ διακεκριμένον. λέγει δὲ αὐτὸς ὁ Μώσης δι’ ἀμοιβαίων πρὸς τὸν πενθερὸν οὐτῶ πως
ἔδοξ’ ὄρους κατ’ ἄκρα Σιναίου θρόνονμέγαν τιν’ εἶναι μέχρις οὐρανοῦ πτυχὸς,ἐν ᾧ καθῆσθαι φῶτα γενναῖόν τιναδιάδημ’ ἔχοντα, καὶ μέγα σκῆπτρον χερὶεὐωνύμῳ μάλιστα. δεξιᾷ δέ μοιἔνευσε, κἀγὼ πρόσθεν ἐστάθην θρόνου.σκῆπτρον δέ μοι παρέδωκε, κεἰς θρόνον μέγανεἶπεν καθῆσθαι· βασιλικὸν δ’ ἔδωκέ μοιδιάδημα, καὐτὸς ἐκ θρόνων χωρίζεται.• ἐγὼ δ’ ἐσεῖδον γῆν ἅπασαν ἔγκυκλον,κανερθε γαίας καξύπερθεν οὐρανοῦ,καί μοί τι πλῆθος ἀστέρων πρὸς γούναταv.1.p.509
ἔπιπτ’, ἐγὼ δὲ πάντας ἠριθμησάμην,κἀμοὶ παρῆγεν ὡς παρεμβολὴ βροτῶν.εἶτ’ ἐμφοβηθεὶς ἐξανίσταμ’ ἐξ ὕπνου. ὁ δὲ πενθερὸς αὐτοῦ τὸν ὄνειρον ἐπικρίνει οὕτως
ὢ ξένε, καλόν σοι τοῦτ’ ἐσήμηνεν θεός ·ζώοιν δ’ ὅταν σοι ταῦτα συμβαίνῃ ποτέ.ἆρά γε μέγαν τιν’ ἐξαναστήσεις θρόνον,καὐτὸς βραβεύσεις καὶ καθηγήσῃ βροτῶν.τὸ δ’ εἰσθεᾶσθαι γῆν ὅλην τ’ οἰκουμένην,καὶ τὰ ὑπένερθεν χὐπὲρ οὐρανὸν θεοῦ,ὄψει τά τ’ ὄντα τά τε προτοῦ τά θ’ ὕστερον. περὶ δὲ τῆς καιομένης βάτου καὶ τῆς ἀποστολῆς αὐτοῦ τῆς πρὸς Φαραὼ πάλιν παρεισάγει δι’ ἀμοιβαίων τὸν Μωσῆν τῷ θεῷ διαλεγόμενον. φησὶ δὲ ὁ Μώσης
ἔα ’ τί μοι σημεῖον ἐκ βάτου τόδε,τεράστιόν τε καὶ βροτοῖς ἀπιστία;ἄφνω βάτος μὲν καίεται πολλῷ πυρὶ,αὐτοῦ δὲ χλωρὸν πᾶν μένει τὸ βλαστάνον.τί δή; προελθὼν ὄψομαι τεράστιονμέγιστον • οὐ γὰρ πίστιν ἀνθρώποις φέρει. εἶτα ὁ θεὸς αὐτῷ προσομιλεῖ
ἐπίσχες, ὢ φέριστε, μὴ προσεγγίσῃς,Μωσῆ, πρὶν ἣ τῶν σῶν ποδῶν λῦσαι δέσιν·ἁγία γὰρ ἧς σὺ γῆς ἐφέστηκας πέλει ’ὁ δ’ ἐκ βάτου σοι θεῖος ἐκλάμπει λόγος •θάρσησον, ὢ παῖ, καὶ λόγων ἄκου’ ἐμῶν·ἰδεῖν γὰρ ὄψιν τὴν ἐμὴν ἀμήχανονθνητὸν γεγῶτα, τῶν λόγων δ’ ἔξεστί σοιἐμῶν ἀκούειν, τῶν ἕκατ’ ἐλήλυθα.ἐγὼ θεὸς σῶν, ὧν λέγεις, γεννητόρων,Ἀβραάμ τε κ Ἰσαὰκ κ’ Ἰακώβου τρίτου.μνησθεὶς δ’ ἐκείνων καὶ ἔτ’ ἐμῶν δωρημάτωνπάρειμι σῶσαι λαὸν Ἑβραίων ἐμὸν,ἰδὼν κάκωσιν καὶ πόνον δούλων ἐμῶν.ἀλλ’ ἕρπε καὶ σήμαινε τοῖς ἐμοῖς λόγοις,v.1.p.510
πρῶτον μὲν αὐτοῖς πᾶσιν Ἑβραίοις ὁμοῦ,ἔπειτα βασιλεῖ, τὰ ὑπ’ ἐμοῦ τεταγμένα,ὅπως σὺ λαὸν τὸν ἐμὸν ἐξάγοις χθονός. εἶτα ὑποβάς τινα ἀμοιβαῖα αὐτὸς ὁ Μώσης λέγει
οὐκ εὔλογος πέφυκα, γλῶσσα δ’ ἐστί μουδύσφραστος, ἰσχνόφωνος, ὥστε μὴ λόγουςἐμοὺς γενέσθαι βασιλέως ἐναντίον. εἶτα πρὸς ταῦτα ὁ θεὸς αὐτῷ ἀποκρίνεται
Αάρωνα πέμψον σὸν κασίγνητον ταχὺ,ᾧ πάντα λέξεις τἀξ ἐμοῦ λελεγμένα,καὐτὸς λαλήσει βασιλέως ἐναντίον,σὺ μὲν πρὸς ἡμῶν, ὁ δὲ λαβὼν σέθεν πάρα. περὶ δὲ τῆς ῥάβδου καὶ τῶν ἄλλων τεράτων οὕτω δι’ ἀμοιβαίων εἴρηκε,
Θ. τί δ’ ἐν χεροῖν σοῖν τοῦτ’ ἔχεις; λέξον τάχος.Μ. ῥάβδον τετραπόδων καἰ βροτῶν κολάστριαν.Θ. ῥῖψον πρὸς οὖδας, κἀποχώρησον ταχύ.δράκων γὰρ ἔσται φοβερὸς, ὥστε θαυμάσαι.Μ. ἰδοὺ βέβληται· δέσποθ’, ἵλεως γενοῦ·ὡς φοβερὸς, ὡς πέλωρος· οἴκτειρον σύ με,πέφρικ’ ἰδὼν, μέλη δὲ σώματος τρέμει.Θ. μηδὲν φοβηθῇς, χεῖρα δ’ ἐκτείνας Μεοὐρὰν, πάλιν δὲ ῥάβδος ἔσσεθ’ ὥσπερ ἢν.ἔνθες δὲ χείρ εἰς κόλπον, ἐξένεγκέ τε.ἰδοὺ τὸ ταχθὲν, γέγονεν ὡσπερεὶ χιών.ἔνθες πάλιν δ’ εἰς κόλπον, ἔσται δ’ ὥσπερ ην.” τούτοις ἐπάγει, μετά τινα τὰ μεταξὺ αὐτῷ εἰρημέωα, λέγων
“ Ταῦτα δέ φησιν οὕτω καὶ Ἐζεκιῆλος ἐν τῇ Ἐξαγωγῇ λέγων, περὶ μὲν τῶν σημείων τὸν θεὸν παρεισάγων λέγοντα οὕτως
ἐν τῇδε ῥάβδῳ πάντα ποιήσεις κακά ’πρῶτον μὲν αἷμα ποτάμιον ῥυήσεται,πηγαί τε πᾶσαι χυδάτων συστήματα •βατράχων τε πλῆθος καὶ σκνίπας ἐμβαλῶ χθονί.v.1.p.511
ἔπειτα τέφραν οἶς καμιναίαν πάσω,ἀναβλύσει δείν’ ἐν βροτοῖς ἕλκη πικρά.κυνόμυια δ’ ἥξει, καὶ βροτοὺς Αἰγυπτίωνπολλοὺς κακώσει. μετὰ δὲ ταῦτ’ ἔσται πάλινλοιμὸς, θανοῦνται δ’ οἶς ἔνεστι καρδίασκληρά· πικρανῶ δ’ οὐρανόν· χάλαζα νῦνσὺν πυρὶ πεσεῖται, καὶ νεκροὺς θήσει βροτούς.καρποί τ’ ὀλοῦνται, τετραπόδων τε σώματα·σκότος δὲ θήσω τρεῖς ἐφ’ ἡμέρας ὅλας,ἀκρίδας τε πέμψω. καὶ περισσὰ βρώματαἅπαντ’ ἀναλώσουσι καἰ καρποῦ χλόην.ἐπὶ πᾶσι τούτοις τέκν’ ἀποκτενῶ βροτῶνπρωτόγονα. παύσω δ’ ὕβριν ανθρώπων κακῶν.Φαραὼ δὲ βασιλεὺς πείσετ’ οὐδὲν ὣν λέγω,πλὴν τέκνον αὐτοῦ πρωτόγονον ἕξει νεκρόν·καὶ τότε φοβηθεὶς λαὸν ἐκπέμψει ταχύ ·πρὸς τοῖσδε λέξεις πᾶσιν Ἑβραίοις ὁμοῦο μεὶς ὅδ’ ὑμῖν πρῶτος ἐνιαυτοῦ πέλει·ἐν τῶδ’ ἀπάξω λαὸν εἰς ἄλλην χθόνα,εἰς ἣν ὑπέστην πατράσιν Ἑβρκαίων γένους.’λέξεις δὲ λαῷ παντὶ, μηνὸς οὑ λέγωδιχομηνίᾳ, τὸ πάσχα θύσαντας θεῷτῇ πρόσθε νυκτὶ, αἵματι ψαῦσαι θύρας,ὅπως παρέλθῃ σῆμα δεινὸς ἄγγελος.ὑμεῖς δὲ νυκτὸς ὀπτὰ δαίσεσθε κρέα.σπουδῇ δὲ βασιλεὺς ἐκβαλεῖ πρόπαντ’ ὄχλον.ὅταν δὲ μέλλητ’ ἀποτρέχειν, δώσω χάρινλαῷ, γυνή τε παρὰ γυναικὸς λήψεταισκεύη, κόσμον τε πάνθ’ , ὃν ἄνθρωπος φέρει,χρυσόν τε καὶ ἄργυρον ἠδὲ καὶ στολὰς, ἴναἀνθ’ ὧν ἔπραξαν μισθὸν ἀποδῶσιν βροτοῖς.ὅταν δ’ ἐς ἴδιον χῶρον εἰσέλθηθ’, ὅπωςἀφ’ ἧσπερ ἠοῦς ἐφύγετ’, Αἰγύπτου δ’ ἄποἑπτὰ διοδοιποροῦντες ἡμερῶν ὁδὸν,πάντες τοσαύτας ἡμέρας ἔτος κάταἄζυμ’ ἔδεσθε, καὶ θεῷ λατρεύσετε,τὰ πρωτότευκτα ζῷα θύοντες θεῶ,ὅσ’ ἂν τέκωσι παρθένοι πρώτως τέκνατἀρσενικὰ, διανοίγοντα μήτρας μητέρων.v.1.p.512
καὶ πάλιν περὶ τῆς αὐτῆς ταύτης ἐορτῆς φηςὶν ἐπεξεργαζόενον ἀκριβέστερον εἰρηκέναι
ἀωδρῶν Ἑβραίων τοῦδε τοῦ μηνός λαβώνκατὰ συγγενείας πρόβατα καὶ μόσκους βοῶνἄμωμα δεκάτῃ· καὶ φυλαχθήτω μέχριτετράς ἐριλάμψει δεκάδι, καὶ πρὸς ἑσπέρανθύσαντες, ὀπτὰ πάντα σὺν τοῖς ἔνδοθενοὔτω φάγεσθε ταῦτα· περιεζωσμένοι,καὶ κοῖλα ποσςὶν ὑποδέδεσθε, καὶ χερὶβακτηρίαν ἔχοντες. ἐν σπουδῇ τε γαρ βασιλεὺς κελεύσει πάντας ἐκβαλεῖν κθονός·κεκλήσεται δὲ πᾶς. ὄταν θύσητε δὲ,δεσμην λαβόντες χερςὶν ὐσσώπου κόμςεἰς εἶμα βάψαι, καὶ θιγεῖν σταθμῶν δυοῖν,ὄπως παρέλθῃ θάωατος Ἑβραίων ἄπο.ταύτην δ’ ἐορτήν δεσπότῃ τηρήσετε,ἔφθ’ ἡμέρας ἄζυμα· κοὐ βρωθήσεταιξύμη. κακῶν γὰρ τῶνδ’ ἀραλλαγήσεται,καὶ τοῦδε μηνὸς ἔξοδον διδῖ θεός·ἀρκή δὲ μηνῶν καὶ κρόνων οὖτος πέλει.” πάλιν μεθ’ ἔτερα ἐπιλέγει “Φηδὶ δὲ καὶ Ἑξεκιῆλος ἐν τῷ δράματι τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἐξαγωγὴ, παρεισάγων ἄγγελον λέγοντα τήν τε τῶν Ἑβραίων διάθεσιν καὶ τὴν τῶν Αἰγυπτίων φθορὰν οὔτως
ὡς γὰρ σὺν ὄχλῳ τῷδ’ ἀφώρμησεν δόμωνβασιλευς Φαραὼ μυρίων ὄπλων μέτα,ἴππου τε τάσης καρμάτων τετραόρων,καὶ προστάταισι καὶ παραστάταις ομοῦ,ἦν φρικτὸς ἀνδρῶν ἐκτεταγμένων ὄχλος. πεζοὶ μὲν ἐν μέσοισι καὶ φαλαγγικοὶδιεκδρομὰς ἔχοντες ἄρμασιν τόπους·ἱππεῖς δ’ ἔταξε, τοὺς μὲν ἐξ εὐωνύμωνἐκ δεξιῶν δὲ ράντας Αἰγύπτου δτρατοῦ.τὸν πάντας δ’ ἀριθμὸν ἠρόμην ἐγὼ στρατοῦ·μυριάδες ἦσαν ἑκατον τὐανδρου μεώ.v.1.p.513
ἐπεὶ δ’ Ἐβραίων οὑμὸς ἤντησεν στρατὸς,οἱ μὲν παρ’ ἀκτὴν πλησίον βεβλημένοιἐρυθρὰς θαλάσσης ἤσαν ἠθροισμένοι ·οἱ μὲν τέκνοισι νηπίοις δίδουν βορὰν,ὁμοῦ τε καὶ δάμαρσιν, ἔμπονοι κόπῳ ·κτήνη τε πολλὰ, καὶ δόμων ἀποσκευὴ,αὐτοὶ δ’ ἄνοπλοι πάντες εἰς μάχην χέραςἰδόντες ἡμᾶς ἠλάλαξαν ἔνδακρυνφωνὴν, πρὸς αἰθέρα τ’ ἐτάθησαν ἀθρόοι,θεὸν πατρῷον. ἦν πολὺς δ’ ἀνδρῶν ὄχλος.ἡμᾶς δὲ χάρμα πάντας εἶχεν ἐν μέρει.ἔπειθ’ ὑπ’ αὐτοὺς θήκαμεν παρεμβολὴν,Βεελζεφών τις κλῄζεται πόλις βροτοῖς.ἐπεὶ δὲ Τιτᾶν ἥλιος δυσμαῖς προσῆν,ἐπέσχομεν, θέλοντες ὄρθριον μάχην,πεποιθότες λαοῖσι καὶ φρικτοῖς ὅπλοις.ἔπειτα θείων ἄρχεται τεραστίωνθαυμάστ’ ἰδέσθαι. καί τις ἐξαίφνης μέγαςστῦλος νεφώδης ἐστάθη πρὸ γῆς μέγας.παρεμβολῆς ἡμῶν τε χἐβραίων μέσος.κἄπειθ’ ὁ κείνων ἡγεμὼν Μώσης, λαβὼνῥάβδον θεοῦ, τῇ δὴ πρὶν Αἰγύπτῳ κακὰσημεῖα καὶ τεράστι' ἐξεμήσατο ’ἔτυψ’ ἐρυθρᾶς νῶτα κἄσχισεν μέσονβάθος θαλάσσης · οἱ δὲ σύμπαντεςὤρουσαν ὠκεῖς ἁλμυρᾶς δι’ ἀτραποῦ.ἡμεῖς δ’ ἐπ’ αὐτῆς ᾠχόμεσθα συντόμωςκατ’ ἴχνος αὐτῶν· νυκτὸς εἰσεκύρσαμενβοηδρομοῦντες · ἁρμάτων δ’ ἄφνωοὐκ ἐστρέφοντο, δέσμιοι δ’ ὣς ἥρμοσαν.ἀπ’ οὐρανοῦ δὲ φέγγος ὡς πυρὸς μέγαὤφθη τι ἡμῖν· ὡς μὲν εἰκάζειν, παρὴναὐτοῖς ἀρωγὸς ὁ θεός. ὡς δ’ ἤδη πέρανἤσαν θαλάσσης, κῦμα δ’ ἐρροίβδει μέγασύνεγγυς ἡμῶν· καί τις ἠλάλαξ’ ἰδὼν,φεύγωμεν οἴκοι πρόσθεν ὑψίστου χέρας·οἶς μὲν γάρ ἐστ’ ἀρωγὸς, ἡμῖν δ’ ἀθλίοιςv.1.p.514
ὄλεθρον ἕρδει· καὶ συνεκλύσθη πόροςἐρυθρᾶς θαλάσσης καὶ στρατὸν διώλεσε.”καὶ πάλιν μετ’ ὀλίγα ’’ Ἐκεῖθεν ἦλθον ἡμέρας τρεῖς, ὡς αὐτός τε ὁ Δημήτριος λέγει καὶ συμφώνως τούτῳ ἡ ἱερὰ βίβλος. μὴ ἔχοντα δὲ ὕδωρ ἐκεῖ γλυκὺ, ἀλλὰ πικρὸν , τοῦ θεοῦ εἰπόντος ξύλον τι ἐμβαλεῖν εἰς τὴν πηγὴν, καὶ γενέσθαι γλυκὺ τὸ ὕδωρ. ἐκεῖθεν δὲ εἰς ’Eλεὶμ ἐλθεῖν, καὶ εὑρεῖν ἐκεῖ δώδεκα μὲν πηγὰς ὑδάτων, ἑβδομήκοντα δὲ στελέχη φοινίκων. περὶ τούτων καὶ τοῦ φανέντος ὀρνέου Ἐζεκιῆλος ἐν τῇ Ἐξαγωγῇ παρεισάγει τινὰ λέγοντα τῷ Μώσῃ περὶ μὲν τῶν φοινίκων καὶ τῶν δώδεκα πηγῶν οὕτως
κράτιστε Μωσῆ, πρόσχες, οἷον εὕρομεντόπον πρὸς αὐτῇ τῇδέ γ’ εὐαεῖ νάπῃ.ἔστιν γὰρ, ὡς που καὶ σὺ τυγχάνεις ὄρων,ἐκεῖ. τόθεν δὲ φέγγος ἐξέλαμψέ νιν,κατ’ εὐφρόνην σημεῖον ὡς στῦλος πυρός.ἐνταῦθα λειμῶν’ εὕρομεν κατάσκιον,ὑγράς τε λιβάδας · δαψιλὴς χῶρος βαθὺς,πηγὰς ἀφύσσων δώδεκ’ ἐκ μιᾶς πέτρας ·στελέχη δ’ ἐρυμνὰ πολλὰ φοινίκων πέλειἔγκαρπα, δεκάκις ἑπτὰ, καὶ ἐπίρρυτοςπέφυκε χλοίη θρέμμασιν χορτάσματα. εἶτα ὑποβὰς περὶ τοῦ φανέντος ὀρνέου διεξέρχεται
ἕτερον δὲ πρὸς τοῖσδ’ εἴδομεν ζῷον ξένον,θαυμαστὸν, οἷον οὐδέπω ὥρακέ τις.διπλοῦν γὰρ ἤν τὸ μῆκος ἀετοῦ σχεδὸν,πτεροῖσι ποικίλοισιν ἠδὲ χρώμασι.στῆθος μὲν αὐτοῦ πορφυροῦν ἐφαίνετο,σκέλη δὲ μιλτόχρωτα, καὶ κατ’ αὐχένακροκωτίνοις μαλλοῖσιν εὐτρεπίζετο.κάρα δὲ κοττοῖς ἡμέροις παρεμφερὲς,καὶ μηλίνῃ μὲν τῇ κόρῃ προσέβλεπεκύκλῳ· κόρη δὲ κόκκος ὡς ἐφαίνετο·v.1.p.515
φωνὴν δὲ πάντων εἶχεν ἐκπρεπεστάτην.βασκλεὺς δὲ πάντων ὀρνέων ἐφαίνετο,ως ἠν νοῆσαι. πάντα γὰρ τὰ πτήν’ ὁμοῦὄπισθεν αὐτοῦ δειλιῶντ’ ἐπέσσυτο,αὐτὸς δὲ πρόσθεν, ταῦρος ὣς γαυρούμενος,ἔβαινε κραιπνὸν βῆμα βαστάζων ποδός.’ καὶ μετὰ βραχέα
‘‘ Ἐπιζητεῖν δέ τινα πῶς οἱ Ἰσραηλῖται ὅπλα ἔσχον ἄνοπλοι ἐξελθόντες. ἔφασαν γὰρ τριῶν ἡμερῶν ὁδὸν ἐξελθόντας καὶ θυσιάσαντας πάλιν ἀνακάμψειν. φαίνεται οὖν τοὺς μὴ κατακλυσθέντας τοῖς ἐκείνων ὅπλοις χρήσασθαι.’