De materia medica

Dioscurides Pedianus

Dioscurides Pedianus. De materia medica, Volumes 1-3. Wellmann, Max, editor. Berlin: Weidmann, 1907-1914.

76 ὁ δὲ κεκαυμένος χαλκός ἐστι καλὸς ὁ ἐρυθρὸς καὶ ἐν τῇ τρίψει κινναβαρίζων, ὁ δὲ μέλας πλεῖον ἢ δεῖ κέκαυται. σκευάζεται δʼ ἐκ τῶν ναυτίλων ἥλων συντιθεμένων ἐν ὠμῇ κύθρᾳ, ὑποπασσομένου θείου μετὰ ἁλῶν ἴσων καὶ ἐπιπασσομένου ἐναλλάξ· πωμασθεῖσα δὲ ἡ κύθρα καὶ περιπλασθεῖσα πηλῷ κεραμεικῷ δίδοται εἰς κάμινον, ἄχρι ἂν οὗ τελείως ὀπτηθῇ.

οἱ δὲ ἀντὶ τοῦ θείου στυπτηρίαν παρεμπάσσουσιν· ἔνιοι δὲ 2 δίχα τοῦ θείου καὶ τῶν ἁλῶν συνθέντες ἐν χύτρᾳ καίουσιν ἐφ᾿ ἱκανὰς ἡμέρας. οἱ δὲ τῷ θείῳ μόνῳ χρῶνται, ἀπασβολοῦνται μέντοι. ἄλλοι δὲ χρίοντες τούς ἥλους σχιστῇ στυπτηρίᾳ μετὰ θείου καὶ ὄξους καίουσιν ἐν ὠμῇ χύτρᾳ. ἄλλοι δὲ ἐν χαλκῇ χύτρᾳ ὄξει καταρραίνοντες αὐτοὺς οὕτως ὀπτῶσι· μετὰ δὲ τὸ καῆναι πάλιν τὸ αὐτὸ ποιοῦσιν ἐπὶ τρίς, ἔπειτα ἀποτίθενται. πρωτεύει δὲ ὁ ἐν Μέμφιδι καιόμενος, ἔπειτα ὁ ἐν Κύπρῳ.

δύναται δὲ στύφειν, ξηραίνειν, λεπτύνειν, καταστέλλειν, 3 ἐπισπᾶσθαι, ἀνακαθαίρειν ἕλκη καὶ ἀπουλοῦν, σμήχειν τὰ ἐν [*](3 SIM. Pl. XXXIV 105 sq. (e S. N.).) [*](3 EXC. Orib. XIII s. v. χαλκός (χαλκός — ὀπτηθῇ, κινεῖ — μέντοι), cf. Orib. Syn. II 56 (V 83); Gal. XII 242 (unde Aet. II 79. Paul. Aeg. VII 3 s. v.); Ps. Gal. simpl. ad Pat. s. v. aes ustum.) [*](17 SIM. Pl. XXXIV 105 sq. Zop. (Orib. II 587. 553. 578. 554. 578) D. eup. I 33. 34 (109) I 200 (197) — Pl. XXXIV 107.) [*](1 κόλλαν ταυρείαν Orib. ὑγροπίσσῃ Orib. 2 καίουσιν Orib A2(in mg.)Dl: σκευάζουσιν reliqui post καίουσιν add. χρῆσις δὲ πάντων τῶν εἰρημένων πεποίηται εἰς τὰ ἀντισπόδια Di, mg. A2) [*](3 num. cap. ψβ´ O: ψμβ Di: οθ E tit. περὶ τοῦ κεκαυμένον χαλκοῦ HADi χαλκὸς κεκαυμένος καλός ἐστιν Orib.: χαλκὸς κεκαυμένος· ἐστι καλὸς E ὁ (alt.) om. HA 4 πλεῖον POrib.E: πλέον reliqui, fort. ἐπὶ πλεῖον 5 δὲ καὶ Orib. ναυτύλων Orib.: ναυλυτῶν OE (ν. del. et τῶν λελυμένων πλοίων superscr. H2): αὐλητῶν A: ἥλων τῶν λελυμένων πλοίων (mg. add. τὸ ῥασούχτην) Di: correxi 6 ἐπιπλασσομένου Orib.: ὑποπασσομένων Di μεθʼ ἁλῶν E: καὶ ἀλῶν Di ἐπιπασσομένων Di 7 δὲ Di: τε reliqui περιχρισθεῖσα Orib.EDi: ὑποχρισθεῖσα vulgo κεραμικῷ πηλῷ Orib. 8 ἄχρι ἂν οὗ PE: ἄχριε ἂν οὗ Orib.: ἄχρι οὗ ἂν F: ἄχρις ἂν HA: ἄχρις οὗ Di 9 post θείου add. καὶ τῶν ἁλῶν DiA (superscr. H2), at cf. Dl multi vero pro sulfur stipterias mittunt, Pl. aliqui alumen pro sulpure addunt παρεμπλάσσουσιν ODi 10 συντιθέντες E 11 μόνον τῶ θείω E ἀπασβουλονται P 12 στυπτηρία σχιστῆ E 18 ἄλλοι] οἱ E δὲ om. PF 15 τρίς] τρεῖς EA, cf. Act. 10, 16; 11, 10 εἶτα E 16 ἔπειθ᾿ ὁ E: ἔπειτα δὲ A 17 στύφειν] φειν (in conf. vers.) P 18 καὶ om. vulgo ἐπουλοῦν Q)

ὀφθαλμοῖς, τήκειν τὰ ὑπερσαρκοῦντα, νομὰς ἰστάνειν· κινεῖ δὲ καὶ ἐμέτους μετὰ ὑδρομέλιτος ποθεὶς ἢ ἐκλειχθεὶς σύν μέλιτι ἢ διακλυζόμενος. πλύνεται δὲ ὡς ἡ καδμεία τετράκις τῆς ἡμέρας ἀλλασσομένου τοῦ ὕδατος, ἄχρι μηδεμία ἐφίστηται λάμπη.

καὶ ἡ σκωρία δὲ αὐτοῦ ὡσαύτως πλυνομένη τὴν αὐτὴν ἔχει 5 δύναμιν, ἀσθενεστέραν μέντοι.

77 χαλκοῦ δὲ ἄνθος, ὅ τινες τῶν παλαιῶν ἥλων ψῆγμα ἐκάλεσαν, ἄριστόν ἐστι τὸ εὔθρυπτον καὶ κατάπυρρον ἐν τῷ λεαίνεσθαι, κεγχροειδές τε τῷ ῥυθμῷ καὶ βαρὺ καὶ μέσως στίλβον, ἔτι δὲ ῥινημάτων χαλκοῦ ἀμέτοχον, οἷς δολοῦται· ἀπελέγχεται δὲ πλατυνομένων αὐτῶν ταῖς τῶν ὀδόντων ἐπερείσεσι.

2 γίνεται δὲ οὕτως· ὅταν ἐν ταῖς μεταλλικαῖς χώναις τακεὶς ὁ χαλκὸς εἰς τὰς δεξαμενὰς καταρρυῇ διὰ τῶν ἠθμῶν τῶν διηκόντων σωλήνων, διακαθαίροντες τὴν ἀκαθαρσίαν οἱ πρὸς τούτοις ὄντες ὕδωρ ἐπιχέουσιν ἀκραιφνέστατον αὐτῷ, ψύξαι προαιρούμενοι· ὑπὸ τῆς οὖν αἰφνιδίου πυκνώσεως καὶ συναγωγῆς ὡσπερεὶ ἐκπτύεται καὶ ἐπανθεῖ τὸ προειρημένον.

[*](7 SIM. Pl. XXXIV 107 sq. (e S. N.).)[*](7 EXC. Orib. XIII s. v. (χαλκοῦ — ἐπερείσεσι), cf. Gal. XII 242 (unde Aet. II 80. Paul. Aeg. VII 3 s. v); Isid. XVI 20, 13 (e D.); Ps. Gal. simpl. s. v. chalcanthum.)[*](1 ἱστάνειν P: ἱστᾶν reliqui, cf. Blass Gr. d. N. T. 50; Meisterhans Gr. d. att. I.3 177 2 μεθʼ ὑδρομέλιτος Orib. 3 διαχριόμενος libri, corr. Marc. ὥσπερ Orib. E (ὡς Orib. V 83) 4 ἄχρις HA 5 πλύνεται ὡσαύτως· δύναμιν δὲ ἔχει τὴν αὐτὴν (τὴν αὐτὴν ἔχει E) πλὴν ὅτι ἀσθενέστερον ἐνεργεῖ Orib.E πλυναμένη A)[*](7 num. cap. ψμα´ O: ψμγ Di: π E tit. περὶ ἄνθους χαλκοῦ HADi δὲ om. Orib.A ἥλων Di, mg. add. A2, superscr. H2: om. reliqui ψῆγμα POrib.EHA: ψίγμα F: psima Dl: ψύγμα coni. Salm. l. s. 759 8 καλοῦσιν Orib. ἄριστον δὲ E (δὲ del. E2) εὔθραυστον HA (θρυπτον superscr. A2) κατάπυρρον HA2 (κατάπορρον A): καπυρὸν Orib.E: κατάξηρον PF Ps. Gal. (ex glossa voci καπυρὸν superscr. ort.): utilis vero qui in tritura fragilis est et rufus Dl, cf. Pl. l. s. 107 9 ῥυθμῷ] ῥυθμῶ ἢ τῶ ῥωομένω E (corr. E2): rotundum Ps. Gal.: colore bonu habet (sic) Dl: Sar. suspectum, at cf. D. V 118 post ῥυθμῷ c. 8 litt. del. E2: καὶ βραχὺ add. Di, superscr. H2 μέσον Q: mediocriter limpidus Dl: aliquatenus splendidum Ps. Gal. ἐνστίλβον E post στίλβον add. καὶ ἐπιστύφον Di 10 ῥινισμάτων Q ἐλέγχεται Di 11 δὲ om. add. E2 τῇ τῶν ὀδόντων ἐπερείσει Orib.E 12 ταῖς om. HADi 13 διαρέη E τῶν ἠθμῶν] ἠθμοῖς (post σωλήνων colloc.) E: glossam delevi 14 διακαθάραντες E 15 ἐπιχέουσιν αὐτῷ E 16 προσαιρούμενοι Q ὑπὸ οὖν QDi)

στύφει δὲ καὶ τοῦτο καὶ καταστέλλει τὰς ὑπεροχὰς καὶ 3 σμήχει τὰ ταῖς κόραις ἐπισκοτοῦντα, δάκνον ἱκανῶς. ἐστι δὲ καὶ πάχους ἀγωγὸν τετρωβόλου πλῆθος διδόμενον· ἐκτήκει δὲ καὶ τὰ ἐν μυκτῆρσι σαρκώματα καὶ ἐν δακτυλίῳ, καὶ ἐξανθήματα σὺν οἴνῳ στέλλει, καὶ πρὸς δυσκωφίας χρονίους τὸ λευκὸν ἐμφυσᾶται διὰ σίφωνος λεῖον στέλλει δὲ καὶ κιονίδας καὶ παρίσθμια λεῖον σὺν μέλιτι προσαπτόμενον.

78 λεπὶς δὲ ἡ μὲν ἐκ τῶν Κυπρίων μετάλλων παχεῖα, καλουμένη δὲ ἡλῖτις, καλή· φαύλη δὲ ἡ ἐκ τοῦ λευκοῦ χαλκοῦ, λεπτὴ καὶ ἀσθενὴς ὑπάρχουσα, ἣν ἀποδοκιμάζομεν, ἐγκρίνοντες τὴν παχεῖαν καὶ ἔγκιρρον καὶ ὄξους ἐπιρραινομένου ἰουμένην. δύναμιν δὲ ἔχει στυπτικήν, σταλτικήν, λεπτυντικήν, σηπτικήν, νομῶν ἐφεκτικήν, ἀπουλωτικήν· πινομένη δὲ μετὰ μελικράτου ὕδωρ ἄγει.

τινὲς δὲ φυρῶντες αὐτὴν μετὰ ἀλεύρου 2 [*](1 Cels. V — D. eup. I 41 (113) — Ruf. (Orib. II 124) — Pl. l. s. 109 eup. I 219 (208) — eup. I 64 (125) Pl. l. s. — eup. I 86 (137) Pl. l. s. — eup. I 85 (136) Pl. l. s.) [*](8 SIM. Pl. XXXIV 107 sq. (e S. N.).) [*](8 EXC. Orib. XIII s. v. (λεπὶς — ἰουμένην); Gal. XII 223 (unde Aet. II 59. Paul. Aeg. VII 3 s. v.), Ps. Gal. simpl. s. v. lepis.) [*](12 SIM. Cels. V 6. 7. 8 — Zop. (Orib. II 579) D. eup. I 200 (196) — Cels. V 5 Pl. l. s. 109 Ruf. (Orib. II 124 Zop. (Orib. II 555) — eup. I 46 (114).) [*](3 ad rem cf. Ruf. (Orib. II 124) τετραβόλου F: τετροβόλου E: τετραωβόλου ADi πλῆθος] βάρους E (υ del. E2) 4 ἐν addidi δακτυλίῳ PE (compend. scr. Q): δακτύλια A: δακτυλίων Di, cf. Pl. XXXIV 109 lavantur . . . ad eosdem usuus, et amplius narium carnosa vitia, item sedis (sic corrige) καὶ (tert.) om. Di 5 δυσκώφους Di 6 ἐυφυσσᾶται H, ad rem cf. D. eup. I 64 (125)) [*](8 num. cap. ψμβ´ O: ψμδ Dι: πᾱ E tit. περὶ λεπίδος HADi χαλκοῦ λεπίς· ἡ μὲν Orib.: λεπίδες δὲ ἡ μὲν E fort. Κυπριακῶν coll. D, V 79 μετάλλων] χαλκουργικῶν ἥλων Di: χαλκουργηματικῶν ἥλων A2) (superscr.): bona est, qui ex acutis (ἥλοις?) cyprinis fit, quae et pacia dicitur aut elitis Dl ἡ παχεῖα Orib. παχεῖα om. HA (superscr. A2) 9 ἡλῖτις] ἡλίτης ἢ πλακίτην E (ἢ πλ. del E2), at cf. Gal. l. s. ὀνομάζουσι δὲ τινες καὶ ἡλῖτιν λεπίδα λευκοῦ] λεπτοῦ Dl: φαύλου Di: λευκοῦ καὶ φαύλου χαλκοῦ E: ἐκ τοῦ φαύλου ἢ mg. add. A2: fit ex candido aere squama longe Cypria inefficacior Pl post χαλκοῦ add. ἢ ἐκ τοῦ λευκοῦ Di 10 ἐκκρίνοντες F 12 στυπτικήν om. Q: virtus est ei stiptica Dl κατασταλτικήν HA (κατα superscr. F) λεπτυντικήν, σταλτικήν E: λεπτυντικήν om. Di σηπτικήν (στυπτικήν superscr. A2) A 13 νομῶν ἐφεκτικήν, σηπτικήν Di ἐπουλωτικήν Q 14 post ἄγει mg. add. διδομένου τριόβολον ἢ ⋖ ᾱῑ ἢ τὸ πολὺ ⋖ β· ἐπιπινέτω δὲ καὶ ὀλιγον ὄξος ἢ ἐπιροφήτω διὰ τὸ μὴ ἐμεθῆναι E2)

ἐν καταποτίῳ διδόασι. μείγνυται δὲ καὶ ταῖς ὀφθαλμικαῖς δυνάμεσι, ξηραίνουσα τὰ ῥεύματα καὶ βλέφαρα τραχέα ἀποτήκουσα.

3 πλύνεται δὲ οὕτως· καθάρας τῆς ξηρᾶς λεπίδος ἡμιμναῖον βάλε εἰς θυίαν μεθʼ ὕδατος διαυγοῦς, καὶ συναναταράξας τῇ χειρὶ ἐπιμελῶς, ἄχρι ἂν ὑποστῇ ἡ λεπίς, ἀφαίρει τὰ ἐφεστῶτα, ἀποχέας τε τὸ ὕδωρ ἐπίχει ὀμβρίου ὕδατος κύαθον ἕνα, πλατείᾳ τε τῇ χειρὶ τρῖβε εὐτόνως πρὸς τῇ θυίᾳ οἱονεὶ ἀποψώχων.

4 ὅταν δὲ ἄρξηται ἀνιέναι τινὰ γλισχρότητα, κατὰ μικρὸν ὕδωρ προσεπίχει ἄχρι κυάθων ἓξ τρίβων συντόνως, ἀναλαβών τε τὴν λεπίδα τῇ χειρὶ ὡς πρὸς τὸ πλευρὸν τῆς θυίας τρῖβε εὐτόνως, καὶ ἐξιπώσας ἀνελοῦ τὸ ἀπορρυὲν εἰς πυξίδα ἐρυθροῦ χαλκοῦ· τοῦτο γάρ ἐστι τὸ ὥσπερ ἄνθος τῆς λεπίδος καὶ εὔτονον τῇ δυνάμει καὶ εὐθετοῦν εἰς τὰ ὀφθαλμικά, τὸ δὲ λοιπὸν ἄτονον.

καὶ τὸ καταλειφθὲν δὲ ὁμοίως πλύνων ἀναιροῦ, ἄχρι ἂν μηδεμίαν γλισχρότητα ἀποκρίνῃ, τὸ δὲ λοιπὸν δεῖ σκεπάσαντα ὀθονίῳ ἐᾶσαι ἀκίνητον ἐπὶ δύο ἡμέρας, εἶτα ἀποχέαντα τὸ ἐφεστηκὸς ὕδωρ καὶ ξηράναντα ἀποτίθεσθαι εἰς πυξίδα. ἔνιοι δὲ καὶ ταύτην πλύνουσιν ὡς τὴν καδμείαν καὶ ἀποτίθενται.

[*](4 EXC. Orib. XIII s. v. (πλύνεται — ἀποτίθενται))[*](1 καταποτίοις E 2 ξηραίνει γὰρ Di τὰ addidi ex EDi ῥεύματα E: τραύματα (ex τὰ ῥεύμ. ort.) P: φάρμακα Q (ῥεὐματα corr. H2, τὰ ῥεύματα superscr. A2): quia rheuma abstinet Dl ἀποτήκτουσα P: ἀποτίκτουσα F 4 οὕτω HA ξηρᾶς τῆς λεπίδσς Orib. ἡμίμναιον E 5 βάλλε F μετὰ Orib. συνανταράξας E: συναταράξας Orib.: συνταράξας reliqui 6 ἄχρι ἂν P: ἄχρι οὗ ἂν FC: ἄχρις ἂν οὗ Orib.: ἄχρις οὗ HDi: ἄχρις ἂν A ὑφεστῶτα HADi 7 κύαθον ἕνα POrib.E: κύ. (comp. scr.) ᾱ HADi: κύ. (comp. scr.) ἕνα F: κοτύλην α´ Di: cotila una Dl 8 καὶ πλατείᾳ E (τε del. E2) πρὸς] ἐν QDi θυίῃ P 9 ἀποψώχων Q (ψύχων superscr. A2); ἀποψωδων P: ἀποψύχων (o superscr.) Orib.: ἀποψύχων reliqui, cf. Luc. 6, 1 ἐπὰν Di τινὰ om. A 10 παρεπίχει Orib. κυ. (c. scr.) 𝔮´ HDi: κοτύλων ἕξ Orib. εὐτόνως Orib.DiH2 11 ἀναλαμβάνων Orib.E ὡς om. Orib. 12 ἀπορρέον Orib.E 13 τὸ om. Orib. ὡσπερεὶ Orib. τῆς om. mg. add. E2 14 εὐτονοῦν HADi εἰς] πρὸς E 16 ἄτοπον Ald. καὶ] εἶτα πάλιν Orib. τὸ περιλειπόμενον Orib.: τὸ καταληφθὲν A δὲ om. Orib.A πάλιν ὀμοίως E 16 μέχρις HADi ἂν om. Orib. 17 δὲ] τε E δεήσει Orib. σκεπάσαντα δεῖ QDi post ὀθονίῳ add. τὸ πλύμα Orib.E ἡμέρας δύο Orib. 18 ἀποχέας Orib.: ἀπόχεε(ας superscr.) E: ἀποχέοντα PF (com. scr.): ἀποχέαντας HADi ἀφεστηκός FA ξηράνας Orib.: ξηράναντας Di 19 ἀπόθου Orib. πλύναντες (om. καὶ) QDi ὡς] εἰς Q (corr. H2))

λεπίδος δὲ στομώματος δύναμίς ἐστιν ἡ αὐτὴ τῇ τοῦ χαλκοῦ λεπίδι, καὶ πλύσις καὶ ἀπόθεσις ὁμοία, ἐν μέντοι τῷ τὴν κοιλίαν καθαίρειν λείπεται τῆς τοῦ χαλκοῦ.

79 ἰὸν δὲ τὸν ξυστὸν οὕτως σκευαστέον· εἰς πιθάκνην ἢ ἄλλο ὅμοιον ἀγγεῖον ἐγχέας δριμύτατον ὄξος ἐπικατάστρεψον χαλκοῦν ἀγγεῖον· καλὸν μέν, εἰ καμαροειδὲς εἴη, εἰ δὲ μή γε, ἰσόπεδον· ἔστω δὲ ἐσμηγμένον καὶ διαπνοὴν μηδεμίαν ἔχον· διὰ δὲ ἡμερῶν δέκα ἀναιρούμενος τὸ πῶμα ἀπόξυε τὸν ἐπιτρέχοντα ἰόν. ἢ λεπίδα ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ ποιήσας χαλκοῦ ἐγκρέμασον εἰς τὸ αὐτὸ ἀγγεῖον, ἵνα μὴ ψαύσῃ τοῦ ὄξους, καὶ διὰ τῶν ἴσων ἡμερῶν ἀπόξυε.

ἢ εἰς τὰ στέμφυλα μὴ πρόσφατα ὄντα, ὀξίζοντα 2 ἐγκρύψας μᾶζαν ἢ λεπίδα μίαν ἢ καὶ πλείονας ὡσαύτως ἀναστρέφου. ἔνεστι δὲ καὶ ἐκ ῥινημάτων ποιῆσαι ἢ λεπίδων, αἷς περιεχόμενα τὰ χρυσᾶ πέταλα ἐλαύνεται, ἐάν τις αὐτὰ ἐπιρραίνων ὄξει ἀνακινῇ τρὶς ἢ τετράκις τῆς ἡμέρας, ἄχρι ἂν παντελῶς ἰωθῇ.

γεννᾶσθαι δέ φασιν ἰὸν καὶ ἐν τοῖς Κυπριακοῖς μετάλλοις, 3 τὸν μὲν λίθοις τισὶν ἐπανθοῦντα τῶν ἐχόντων τὸν χαλκόν, τὸν δέ ἔκ τινος σπηλαίου στάζοντα ἐν τοῖς ὑπὸ κύνα καύμασι· καὶ [*](1 SIM. Pl. XXXIV 108 (e S. N.).) [*](1 EXC. Orib. XIII s. v. χαλκός (λεπίδος — χαλκοῦ), cf. Gal. XII 223.) [*](4 SIM. Th. lap. 57; Pl. XXXIV 110 sq. (e S. N.), unde Isid. XVI 20, 14 cf. Vitr. VII 12.) [*](4 EXC. Orib. XIII s. v. (ἰὸν — ἐπιτρέχοντα ἴον, γεννᾶσθαι — χρόαν), cf. Gal. XII 218 (unde Aet. II 55. Paul. Aeg. VII 3 s. v.), Ps. Gal. simpl. s. v. aerugo.) [*](1 nov. cap. incip. E (πβ), Di (ψμε), Dl: mg. add. λεπὶς στομώματος P tit. περὶ λεπίδος στομώματος Di λεπὶς στομώματος· δύναμις E ἡ om. O τῇ om. Orib.: τῆς τοῦ χαλκοῦ λεπίδος E 2 ὁμοίως E 3 καθάραι E) [*](4 num. cap. ψμγ´ O: ψμ𝔮 Di: πγ E xit. περὶ ἰοῦ φυστοῦ HADi τὸν om. HADi οὕτω HADi σκεύαζε E 5 ἤ ἄλλο τι Orib.: ἤ τι ἄλλο E ὅμοιον] ἐοικὸς Orib.E 6 ἀγγεῖον] κῦτος Orib. εἴη addidi ex E γε om. Orib.HA 7 κἂν ἐπίπεδον Orib.E ἐσφιγμένον (φι in ras.) E2 τε καὶ Orib.E μηδεμίαν διαπνοὴν Orib. 8 δὲ om. E δέκα] ῑ EA 9 ἀπὸ om. HA (mg. add. A2) 10 αὐτὸ addidi ex E ψαύσει P: ψαύῃ E 11 τὰ om. Di κὴ om. Di ὄντα EDi (del. E2): om. reliqui 13 ἀνάστρεφε Di ἔστιν E ῥινισμάτων Q 14 αὐτὰς E 15 τῆς addidi ex E ἡμέρας om. QDi ἄχρι ἂν PLF: ἄχρις ἂν HEDi: om. ADi 17 γίγνεσθαι E τοῦτον τὸν ἰὸν Di 18 τὸν (pr.)] τῶν Q ἐν λίθοις (ἐν dittogr.) E τῶν om. HADi ἔχουσι Spr. τὸν (tert.)] τῶν H (corr. H2) 19 καύμασιν· τὸν μὲν Orib.)

τὸν μὲν ὀλίγον τε καὶ κάλλιστον εἶναι, τὸν δὲ ἐκ τοῦ σπηλαίου δαψιλῆ μὲν ἐπιρρεῖν καὶ εὔχρουν, φαῦλον δὲ ὑπάρχειν διὰ τὸ πολλοῖς ἀναμεμεῖχθαι λιθώδεσι.

4 δολοῦται δὲ καὶ ἄλλοις πολλοῖς μισγομένοις, μᾶλλον δὲ τούτοις· τινὲς μὲν γὰρ κισήρει, οἱ δὲ μαρμάρῳ, ἄλλοι δὲ χαλκάνθῳ κυκῶσιν αὐτόν. καταλημψόμεθα δὲ τὴν μὲν κίσηριν καὶ τὸ μάρμαρον διὰ τοῦ νοτίσαι τὸν ἀντίχειρα τῆς εὐωνύμου χειρὸς καὶ τῷ ἑτέρῳ προστρίβειν τοῦ ἰοῦ τι μέρος· συμβαίνει γὰρ τὸν μὲν διαχεῖσθαι, τὸ δὲ ἀπὸ τῆς κισήρεως καὶ μαρμάρου μένειν ἀδιάχυτον καὶ τέλος ἀπολευκαίνεσθαι τῇ ἐπὶ πλεῖον παρατρίψει καὶ τῇ τοῦ ὑγροῦ παραπλοκῇ.