De materia medica

Dioscurides Pedianus

Dioscurides Pedianus. De materia medica, Volumes 1-3. Wellmann, Max, editor. Berlin: Weidmann, 1907-1914.

ἐὰν δὲ ὠπτημένης χρεία ὑπάρῃ, 2 λαβὼν ἐρεβινθιαῖα μεγέθη τῆς γῆς δὸς εἰς ἀγγεῖον κεραμεοῦν κατατετρημένον, πωμάσας τε τὸ στόμα ἐπιμελῶς ἔνθες εἰς διαπύρους [*](1 SIM. Pl. XXXVI 140. D. eup. I 141 (164).) [*](1 EXC. Gal. XII 206. Paul Aeg. VII 3 s. λίθος.) [*](4 SIM. Gal. XII 168 (unde Aet. II 1 sq. Paul Aeg. VII 3 s. v.).) [*](4 EXC. Orib. XIII s. v. (γῆ — χρησιμευοὑσης).) [*](8 SlM. Pl. XXXV 38. 192. 193.) [*](8 EXC. Orib. XIII s. v. γῆ (τῆς μὲν — κολλητικήν); cf. Gal. XII 188 (unde Paul. Aeg VII 3 s. v.).) [*](1 num. cap. ωιγ H: ωιδ F: ωκα Di. ρνζ E tit περὶ λίθου γεώδους HDi 2 ταῖς κόραις τῶν ὀφθαλμῶν E: τοῖς (τοὺς Q) ὀφθαλμοῖς QDi καταχρισθεῖσα Q 3 φλεγμονὰς παύει E) [*](4 num. cap. ωιδ΄ Q: ωκβ Di: ρνη E tit. περὶ τῆς γῆς HDi δὲ om Orib.Di εἶς] κατὰ Orib. 5 καὶ om. Di 6 ἄλλη addidi ex Or.) [*](8 num. cap. ωιε΄ Q: ωκχ Di: cap. cum intecedenti coni. E tit. περὶ ἐρετριάδος γῆς HDi τις om. Orib.EDi 9 ἀρίστη δ᾿ ἡ σποδεοιδὴς οὖσα Orib. 10 χαλκωμάτιον Orib.E 11 ἐπιφέρουσα Orib. 12 ἢ om. Orib.E οὕτω HDi ὅ θέλεις Orib. 13 καθ᾿ ἡμέραν coni, Marc. τε om. Orib. 14 ὑγρὸν] ἐλαφρὸν Orib.: ras. c. 13 litt. (ἐλαφρὸν ἢ ὑγρὸν?) inser. ὑγρὸν E2: ὑγρὸν ἐλαφρῶς Di ἀπώθησον Q (ω ex ρ corr. H2) 15 ἡμέραν Orib.E (ν in ras.) Di: ἡμέρας cett. 16 λέαινε ἐν ἡλίω ὡς τροχίσκους ἀνάπλασσε Orib.: λέανον ἐν ἡλίω καὶ τροχίσκους ἀνάπλασαι (ι in ras.) E: ξήρανον ἐν ἡλίῳ ὡς τροχίσκους ἀναπλάσας Di 17 ὡς δυνατόν Di, om. 0r. εἴη om. EDi δὲ καὶ Di ᾖ χρεία Orib. 18 ἐρεβκθυυ Orib. κεραμεοῦν ἄγγεῖον E 19 τε] δε Q)

104
ἄνθρακας καὶ ῥίπιζε συνεχῶς· ὅταν δὲ σποδῷ αἰθαλώδει μᾶλλον ἐμφερὴς γένηται τὴν χρόαν, ἀνελόμενος ἀπόθου.

δύναμιν δὲ ἔχει στυπτικὴν καὶ ψυκτικήν, κούφως μαλακτικήν, κοιλωμάτων πληρωτικήν, ἐναίμων κολλητικήν.

153 τῆς δὲ Σαμίας γῆς τὴν ἄγαν λευκὴν προκριτέον καὶ ἐλαφρὰν καὶ ἐν τῷ θιγεῖν τῇ γλώσση κρατουμένην ἐχεκόλλως, ἔτι δὲ εὔχυτον καὶ μαλακὴν καὶ εὐθρυβῆ, οἵα ἐστίν, ἥν τινες κολλούριον καλοῦσιν. ἔστι δὲ αὐτῆς δύο εἴδη· τό τε προειρημένον καὶ ὁ καλούμενος ἀστήρ, πλακώδης ὢν καὶ πυκνὸς ὡς ἀκόνη.

2 δύναμιν δὲ ἔχει καὶ καῦσιν καὶ πλύσιν ἐμφερῆ Ἐρετριάδι. ἰστησι καὶ αἵματος ἀναγωγήν, καὶ ῥοικαῖς δίδοται γυναιξὶ σὺν βαλαυστίῳ, καὶ ὄρχεων καὶ μαστῶν φλεγμονὰς καταχριομένη σὺν ὕδατι καὶ ῥοδίνῳ στέλλει καὶ ἱδρῶτας, καὶ θηριοδήκτοις καὶ θανασίμοις ἀρήγει πινομένη σὺν οἴνῳ.

154 εὑρίσκεται δέ τις ἐν τῇ Σαμίᾳ γῇ λίθος, ᾧ οἱ χρυσοχόοι χρῶνται πρὸς τὸ λεαίνειν καὶ στιλβοῦν· διαφέρει δὲ ὁ λευκὸς καὶ στιβαρός.

δύναμιν δὲ ἔχει στυπτικήν, ψυκτικήν, ὠφελῶν στομαχικοὺς [*](5 SIM. Th. ap. 63, Pl. XXXV 191 unde Isid XVI 1, 7).) [*](5 EXC. Orib. XIII s. v. γῆ (τῆς δὲ — ἱδρῶτας); cf. Gal. XII 178 (unde Aet. II 6. Paul. Aeg. VII 3 s. v. γῆ).) [*](11 SIM. Pl. 1. s. D. eup. II 30 (240) 82 (293) I 141 (164) II 27 (237) 115 (316).) [*](16 SIM. Pl. XXXVI 152 (e S. N.).) [*](16 EXC. Orib. XIII s. v. λίθος (εὑρίσκεται — στιβαρός).) [*](19 SIM. Pl. 1. s. D. eup. II 9 (230) II 93 (298).) [*](1 ἡ σποδὸς αἰθαλωθῇ ἤτοι ἀερώδης μᾶλλον γένηται HDi (ἤτοι ἀερώδης superscr. H2) ἀερώδει Orib. 3 καὶ — μαλακτικήν om. Or. Di: καὶ φυκτικήν om. E 4 τε καὶ κοιλ. EDi: καὶ κοιλ. F) [*](5 num. cap. ωι𝔮΄ Q: ωκδ Di: ρνθ E tit. περὶ σαμίας γῆς: HDi γῆς om. H 6 κἂν Orib. θίγειν libri γλώττῃ Orib.E ἐχέκολλον E) [*](7 ἔτι τε Orib.Di εὔχυτον E: εὔχυλον Orib.DiQ: spargens se super carta Dl: ἔγχυλον Salm. Exerc. Pl. 257 8 κολλούριον E: κολούριον Orib.: κολλύριον reliqui ἐκάλεσαν καὶ καλοῦσιν Di δὲ Orib.: γὰρ reliqui 11 τῇ addidi ex Orib. 12 καὶ (pr.)] δὲ HEDi 14 post ῥοδίνῳ add. παύει vulgo, post ῥοδίνῳ dist. QOrib. 15 σὺν ὕδατι πινομένη HDi: omnibus venenis accepta cum vino occurrit Dl) [*](16 num. cap. ωιζ΄ Q: ωκδ Di, om. E tit. περὶ (τοῦ add. H) λίθου τοῦ εὑρισκομένου ἐν τῇ σαμίᾳ HDi] 19 post στυπτικὴν del. καὶ E2 ψυκτικήν om. E, at cf. Dl virtus est illi frigida et stiptica ὠφελῶν E2 (ῶν in ras.))

105
ἐν ποτῷ ἀμβλεῖς τε τοῖς αἰσθητηρίοις· ποιεῖ καὶ πρὸς τὰ ἐν ὀφθαλμοῖς ῥεύματα καὶ ἕλκη σὴν γάλακτι. δοκεῖ δὲ καὶ ὠκυτόκιος εἶναι καὶ φυλακτήριος τῶν συνειληφυιῶν περιαπτόμενος.

155 καὶ τῆς Χίας δὲ τὴν λευκὴν καὶ ὑπότεφρον παραλημπτέον καὶ τῇ Σαμίᾳ ἐμφερῆ. πλακώδης δέ ἐστι καὶ λεπτή, τοῖς τε σχήμασι τῆς ἀναπλάσεως διαφέρουσα.

δύναμιν δὲ τὴν αὐτὴν ἔχει τῇ Σαμίᾳ. τετανὸν δὲ καὶ στίλβον, ἔτι δὲ εὔχρουν τὸ πρόσωπον καὶ ὅλον τὸ σῶμα ἀποτελεῖ, σμήχει δὲ ἀντὶ νίτρου ἐν βαλανείῳ.

τὰ δὲ αὐτὰ καὶ ἡ Σελινουσία γῆ ποιεῖ, ἀρίστη δέ ἐστιν 2 ἡ ἄγαν λευκὴ καὶ στίλβουσα, εὐθρυβής τε καὶ ταχέως χυλουμένη, ἐπειδὰν ὑγρὸν λάβη.