De materia medica

108 κίσηριν δὲ προκριτέον τὴν κούφην ἄγαν καὶ [*](5 SIM. schol. Nic. l. s. eup. I 128 (157) — Pl. 177. eup. I 119 (153) — 7 Pl. 177. eup. II 122. 126 (321. 322) — 9 eup. II 56 (267) — 11 Zop. (Orib. II 574). eup. II 27 (237) — 12 Pl. 177. eup. I 235 (217) — schol. Nic. l. s. — 14 eup. I 209 (203) — 15 eup. I 66 (126).) [*](16 SIM. Th. lap. 19 sq. Pl. XXXVI 155 sq. (e S. N.), unde Isid. XVI 3, 7.) [*](16 EXC. Orib. XIII s. v. (κίσηριν — χρῶ, Θεόφραστος — ζέσιν), cf. Orib. V 80 (D.); Gal. XII 221.) [*](2 fort. ᾠῷ ῥοφητῷ coll. D. eup. II 31 (242) 3 ἔτι δὲ μαὶ E 4 τερμινθίνη ῥειτίνη E μιχθὲν Di σὺν — ῥητίνῃ (υ. 6) om. QDl, mg. add. H2 cf. D. eup. I 128 (157) θεῖον ἄπυρον σὺν ὄξει ἢ τερεβινθίνῃ ῥητίνῃ ἀναλημφθέν (sc. λέπραν θεραπεύει) 5 μὲν om. E (at ποιεῖ in ras.) 6 δὲ (pr.) om. LADi σκορπιοπλήκτας A σὺν ὄξει — παραιτεῖται om. A, mg. add. A2 καταχριόμενον E: καὶ Di: om. cett., correxi ex E coll. D. eup. II 126 σκορπίου θαλασσίου πληγὴν ἰᾶται θεῖον ἄπυρον σὺν ὄξει ἀνατριβόμενον 7 δρακοντίου θαλασσίου καὶ σκορπίου πληγὴν ἰᾶται Di θαλαττίου ad σκορπίου quoque pertinet 8 ante κνησμοὺς mg. add. τρόμους καὶ A2: post κνησμοὺς mg. add. (cum??) καὶ πόνους E 9 δὲ om. PF 10 ἐπιπαττόμενον E τῷ ποτῷ] τῷ μετώπῳ HADi, at cf. D. eup. II 56 θείου ἀπύρου κοχλιάριον ἐπιπασσόμενον ὕδατι καὶ ῥοφούμενον 11 πρὸς (alt.) om. EQDi ἱδρῶτα PQ 12 καταπλασσόμενον O, at cf. D. eup. II 27 ἵστησι δὲ ἱδρῶτας ἐπὶ τῶν διαφορουμένων καταπασσόμενα γῆ Σαμία . . . θεῖον ἄπυρον post καταπασσόμενον deest cod. P ποδαγρικοῖς . . . συμβάλλεται Di 13 χρισθὲν HA ὠφελεῖ om. E πρὸς δυσηκοίαν E διὰ — ὑποθυμιώμενον om. L 14 ὑποθυμιώμενον om. αἱμορραγίαν QDi 15 σμύρνῃ] μέλιτι LQ (corr, H2), at cf. D, eup. I 66 θεῖον ἄπυρον σὺν σμύρνῃ καὶ οἴνῳ καὶ λιβάνῳ καὶ πίσσῃ καταχριόμενον (sc. θλάσεις τῶν ὠτίων ἰᾶται)) [*](16 num. cap. ψοβ´ Q: ψση Di: ρι𝔮 E tit. περὶ κισσήρεως QDi κίσηριν E: κίσσηριν reliqui ἄγαν om. Orib.: ante κούφην transpos. QDi)

καυστέον δὲ οὕτως· λαβὼν αὐτῆς ὁπόσον ἂν θέλῃς διαπύροις ἔγκρυψον ἄνθραξιν· ὡς δʼ ἂν ἐκπυρωθῇ, ἀνελόμενος σβέσον οἴνῳ εὐώδει καὶ πάλιν πυρώσας σβέσον· τὸ δὲ τρίτον διʼ ἑαυτῆς ἔασον ψυγῆναι καὶ ἀπόθου καὶ χρῶ.

δύναμιν δὲ ἔχει στυπτικήν τε καὶ σμηκτικὴν οὔλων καὶ 2 ἀποκαθαρτικὴν τῶν ἐπισκοτούντων ταῖς κόραις μετὰ τοῦ θερμαίνειν, πληρωτικήν τε ἑλκῶν καὶ κατουλωτικήν, ἔτι δὲ καὶ κατασταλτικὴν ὑπεροχῶν καὶ σμηκτικὴν ὀδόντων λεία καὶ σώματος εἰς ψίλωσιν τριχῶν. Θεόφραστος (h. pl. IX 17, 3) δὲ ἱστορεῖ, ἐὰν εἰς ζέοντα οἴνου πίθον καθῇ τις κίσηριν, παύεσθαι παραχρῆμα τὴν ζέσιν.

109 τῶν δὲ ἁλῶν ἐνεργέστατον μέν ἐστι τὸ ὀρυκτόν. τούτου δὲ κοινῶς μὲν τὸ λευκὸν ἄλιθον καὶ διαφανές, πυκνόν τε καὶ ὁμαλὸν τῇ συγκρίσει· ἰδίως δὲ τὸ ἀμμωνιακὸν τῷ γένει, σχιστόν τε καὶ εὐθείας τὰς διαφύσεις ἔχον. τοῦ δὲ θαλασσίου τὸ πυκνὸν παραλημπτέον καὶ λευκὸν καὶ ὁμαλόν. κάλλιστον δὲ ἐν Κύπρῳ καὶ Σαλαμῖνι τῆς Κύπρου γίνεται καὶ ἐν [*](7 SIM. Pl. l. s. 155. Cels. V 5. 12 —  D. eup. I 76 (132). Pl. 156 — eup. I 45 (114) I 102. 101 (144).) [*](14 SIM. Pl. XXXI 73 sq. 98 sq.) [*](14 EXC. Orib. XIII s. v. (ἁλῶν — διαφύσεις ἔχον, καυστέον — κατακαῇ), Gal. XII 210. Aet. II 43.) [*](1 τε (alt.) om. Di 2 λεπτήν (ευκ superscr.) H: λεπτικήν A (λευκήν superscr. A2) 3 οὕτω HADi 4 ἕως διαπυρωθῇ· ἀνελ. E σβέσον ἀνελόμενος Q 5 τὸ δὲ — δύναμιν δὲ om. mg. add. Di (alt. m.) τρίτον δὲ H post τρίτον haec habet Di ἀνελόμενος αὐτὴν καθʼ ἑαυτὴν ἔα ψυγῆναι καὶ ἀποθέμενος χρῶ 6 ἐάσας ψυγῆναι ἀπόθου Orib. 7 τε addidi ex EDi καὶ σμηκτικὴν om. LQ, superscr. H2: post οὔλων inser. A, at cf. Dl virtus est ei . . . purgatoria οὔλων καὶ ὀδόντων E καὶ (aIt.) om. Di 9 ἑλκῶν τε πληρωτικήν Di post καὶ (aIt.) add. ἐλκῶν E 10 λείαν E καὶ ἐσχαρωτικὴν σώματος καὶ εἰς ψίλωσιν τριχῶν ἐπιτήδειον Di: καὶ ἐσχαρωτικὴν καὶ μετὰ σώματος εἰς ψ. τρ. ἐπιτήδειος A μετὰ σώματος FH (post καὶ superscr. ἐσχαρωτικήν, post ψίλωσιν add. ἐπιτήδειος H2) 12 ζέοντά τις Di οἴνου τις ἐμβάλῃ πίθον Orib. τις καεῖσαν κίσηριν βάλη E 13 ξέσιν τοῦ οἴνου Di) [*](14 num. cap. ψογ´ Q: ψοθ Di: ριζ E tit. περὶ ἁλῶν QDi ἐνεργέστερον Di μὲν om. Orib. E τοῦ δὲ κοινοῦ corr. Orib. (pr. m.) 15 λευκὸν καὶ addidi ex Orib. coll. Pl. l. s. 85. 86 ad medicinae usus antiqui Tarentinum maxime laudabant . . . suavissimus omnium Tarentinus atque candidissimus est: post ἄλιθον add. Di, post διαφανές A, superscr. H2 17 εὔσχιστόν Di: ///σχιστόν E2, aliter Pl. 79 similis est colore alumini quod schiston iston vocant τε] δὲ LQE2 (in ras.) 19 ἐν Σαλαμῖνι E ἐν (alt.) om. Di)

2 δύναμιν δὲ ἔχουσι κοινῶς οἱ προειρημένοι ἅλες ὄντες πολύχρηστοι στυπτικήν τε καὶ σμηκτικὴν καὶ ἀποκαθαρτικὴν καὶ διαχυτικήν, ἔτι δὲ κατασταλτικὴν καὶ ἐσχαρωτικήν, τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον διαφέροντες. εἰσὶ δὲ καὶ σηπεδόνων ἐφεκτικοὶ καὶ σμήξεσι ψωρικαῖς μείγνυνται· στέλλουσι καὶ τὰς ἐν ὀφθαλμοῖς ὑπεροχὰς καὶ πτερύγια τήκουσι, καὶ τὰς ἄλλας δὲ ὑπερσαρκώσεις, κλυσμοῖς τε εὔθετοι καὶ κόπου λυτήριοι σὺν ἐλαίῳ συγχριόμενοι καὶ πρὸς τὰ οἰδήματα τῶν ὑδρωπικῶν, πυρία τε ἡ διʼ αὐτῶν ἐν σακκίοις πραυντικὴ ἀλγημάτων.

3 καὶ κνησμοὺς δὲ παύουσι μετʼ ἐλαίου καὶ ὄξους συγχριόμενοι παρὰ πυρί, ἄχρι ἂν ἱδρώσωσιν· ὁμοίως καὶ λέπρας καὶ λειχῆνας καὶ ψώρας συναγχικούς τε κουφίζουσι σὺν μέλιτι καὶ ὄξει καὶ ἐλαίῳ διαχριόμενοι. πρὸς δὲ παρίσθμια καὶ κιονίδας σὺν μέλιτι καὶ ἄφθας καὶ οὔλων πλάδον, καὶ πρὸς φαγεδαίνας σὺν ἀλφίτῳ κεκαυμένοι καταπλάσσονται.

σὺν 5 σταφίδι δὲ ἢ στέατι βοείῳ ἢ μέλιτι δοθιῆνας διαφοροῦσι καὶ ὄρχεων οἰδήματα, σὺν ὀριγάνῳ δὲ καὶ ζύμη θᾶττον δοθιῆνας πεπαίνουσι, καὶ κροκοδειλοδήκτοις δὲ βοηθοῦσιν ἐνδεθέντες εἰς ὀθόνιον λεῖοι καὶ βαφέντες ἐν ὄξει στυφομένων τῶν μερῶν τοῖς ἐνδέσμοις, θηριοδήκτοις τε βοηθοῦσι, καὶ πρὸς ὑπώπια προσώπου σὺν μέλιτι, καὶ πρὸς ὀποῦ μήκωνος πόσιν καὶ πρὸς μύκητας ἐν ὀξυμέλιτι πινόμενοι.

πρὸς στρέμματα δὲ σὺν ἀλεύρῳ 6 καὶ μέλιτι, πρὸς δὲ πυρίκαυτα σὺν ἐλαίῳ ἐπιτεθέντες οὐκ ἐῶσι φλυκταινοῦσθαι, ποδαγρικοῖς τε ὁμοίως ἐπιτίθενται, πρὸς ὠταλγίας τε σὺν ὄξει, ἐρυσιπέλατά τε καὶ ἕρπητας ἴσχουσι μετ᾿ ὄξους καταπλασθέντες ἢ καταχρισθέντες σὺν ὑσσώπῳ.

καυστέον δὲ αὐτοὺς εἰς ὀστράκινον ἀγγεῖον ἐμβαλόντας καὶ ἐπιμελῶς πωμάσαντας, ἵνα μὴ ἐξάλλωνται, ἀνθρακιᾷ τε ἐγκρύψαντας ἄχρις ἐκπυρώσεως.

τινὲς δὲ τοὺς ὀρυκτοὺς σταιτὶ 7 περιπλάσαντες ἀνθράκων ὑποτεθέντων ἐῶσιν, ἄχρι ἂν τὸ σταῖς κατακαῇ. ἔνεστι δὲ καὶ τοὺς κοινοὺς ἅλας τὸν τρόπον τοῦτον [*](2 SIM. Pl. l. s. D. eup. I 105 (146) I 150 (171) — 4 eup. I 144 (166) — 9 eup. II 147 (330) 160 (336) — 10 eup. I 226 (210) — 12 eup. I 178 (187) 235 (215) I 57 (120).) [*](1 σκολοπένδρης corr. E2: σκολοπένδραις LE: σκολοπένδρας Di: σκολοπένδραν Q post σκολ. add. δῆγμα Di σὺν μέλιτι καὶ ὄξει Spr. καὶ (alt.) om. Di πρὸς δὲ σφηκῶν καὶ Di: πρὸς σφῆκας καὶ E 2 τενθρηδόνων L: τερθρηδόνα Q: τερηδόνας EDi καὶ πρὸς ψ. Di: πρὸς ψ. δὲ E 3 θύμους] θύμια L τε καὶ φύματα om. LQE, at cf. D. eup. I 150. 151 (171) ἄμα στέατι E: σὺν στέατι Di 4 στέατι βοείῳ ἢ om. LQ (στ. ὑείφ superscr. H2): βοείῳ ἢ μέλιτι om. E βοείῳ scripsi, ὑείῳ ADiH2, cf. Pl. 101 furunculos . . . emendat cum passa uva . . et sebo bubulo, D. eup. I 144 (166) ἁλες σὺν στέατι βοείῳ καὶ σταφίδι, cf. Dl διαφθείρουσι L 5 δὲ addidi e Di, τε E δοθιῆνας addidi ex EDi, mg. add. A2, cf. Pl. l. s. 101 6 δὲ om. QDi ἐνδεθέντες EDi: ἐντεθέντες LQ: ἐντιθέντες A δὲ εἰς EA 7 λεῖοι] λινοῦν E βαπτόμενοι εἰς Di: βαπτοκένοις εἰς E στυφομένων ἢ δρυπτομένων E 8 τε om. LFE προσώπου om. E 9 νὺν ὀξυμ. QDi 11 πρὸς πυρίκαυτα δὲ Di 12 ἐπιτεθέντες E 13 ὠταλγίαν (comp. scr.) Di τε (alt.)] δὲ E 14 καταχρισθέντες ἢ καταπλασθέντες E 15 ἐμβάλλοντες ἐπιμελῶς καὶ πωμάσαντες E 16 ἐξέλωνται L 17 ἄχρι πυρώσεως Q: ἄχρι ἂν ἐκπυρωθῶσιν Orib.E στέατι EA2 (σταιτί superscr. E2): στακτῇ L 18 εἰς ἄνθρακας ὑποτιθέντες Di: ἄνθραξιν ὑποτεθέντες H: ὑποτεθέντες ἄνθραξιν A: ἐπ᾿ ἄνθρακας ἐγκρύβουσιν Orib. ἐῶσιν om. L ἄχρις ἂν Orib.HADi στέαρ E (σταίς superscr. E2) 19 τοῦτον τὸν τρόπον HADi: τοῦτον τὸν τρόπον τοῦτον F)

112 ἄνθος δὲ ἁλὸς καταρρεῖ μὲν τῷ Νείλῳ ποταμῷ. ἐφίσταται δὲ λίμναις τισί. παραλημπτέον δὲ τὸ κροκίζον τῇ χρόᾳ, ὑποδυσῶδες ὥσπερ γάρος, ἐνίοτε δὲ καὶ δυσωδέστερον μᾶλλον, καὶ τῇ γεύσει δηκτικώτατον καὶ ὑπολίπαρον· τὸ δὲ ἔμμιλτον ἢ θρόμβους ἔχον φαῦλον ἡγητέον· ἔτι τὸ ἀκέραιον ἐλαίῳ συνανίεται μόνῳ, τὸ δὲ δεδολωμένον ἐκ μέρους καὶ ὕδατι.

2 ποιεῖ δὲ πρὸς τὰ κακοήθη καὶ φαγεδαινικὰ ἕλκη καὶ νομὰς [*](4 SIM. Pl. XXXI 74. 105 (e S. N.).) [*](4 EXC. Orib. XIII s. v. (ἁλος — ἁλσίν), cf. Gal. XII 374 (unde Aet. II 46) Paul. Aeg. VII 3 s. v.) [*](6 SIM. Pl. XXXI 97 (e S. N.). D. eup. II 52 (265), cf. Gal. XII 877: (unde Aet. II 151).) [*](10 SIM. Pl. XXXI 90sq. (e S. N.).) [*](10 EXC. Orib. XIII s. v. (ἄνθος — φαῦλον), cf. Gal. XII 374 (unde Aet. II 45, Paul. Aeg. VII 3 s. v.).) [*](1 ἀποκαύσας E: ἀποκλείσας F ὕδατι ἅπαξ ἢ δὶς E 2 ἔμβαλλε E: ἔμβαλε (ut videtur) reliqui) [*](4 num. cap. ψοδ΄ Q: ψπ Di: ριη E tit. περὶ ἄχνης ἁλός QDi ἐπίψημα LQDi: ἐφίζημα E: ἀφίζημα Orib.: ἐπίψηγμα Spr. ἀφρώδους DiH2A 5 πετρωδῶν LQ: πετρῶν E δύναμιν ἔχον Orib.L: δ. δὲ ἔχει EQDi post ἁλσὶν add. virtutes medicas muriae (καὶ ἐνέργειαν στ. cf. v. 6) A, mg. add. (cum σ) H2) [*](6 num. cap. ψοε΄ Q: ψπα Di: om. E tit. περὶ ἅλμης Q: om. Di (spat. rel.) καὶ ἡ ἅλμη δὲ E τοῖς ἁλσὶν ἔχει Di: ἐνέργειαν ἔχει Q τοῖς ἁλσὶ post ἐνέργειαν coll. A στυπτικήν et λεπτυντικήν om. QDi, at cf. Dl stiptica, smictica et leptintica est, cf. D. V 109. Pl. 97 muria . . . spissat, mordet, extenuat, siccat 7 καὶ νομὴν] κατὰ νομὴν (om. ἔχ.) EDi, dissentit D. eup. l. s. 8 ἐσχιακῶν LH: ἰσχιαδικῶν EFA: ἰσχιαδικοῖς χρονίοις Di: corr. τὰς om. Di 9 χρήσιμος Q) [*](10 num. cap. φο𝔮΄ Q: ψπα Di: ριθ E tit. περὶ ἄνθους ἁλός QDi ἁλὸς δὲ (om. Orib.) ἄνθος DiOrib. ἐν addidi 11 ἐν λίμναις Orib. 12 ὑποδυσωδέστερον EHADiOrib. (verbis perturbatis) ἔνιοι (τε add. E2) εὐωδέστερον μᾶλλον /// (4 litt. del. E2) τῆ γεύση E 13 δηκτίκώτατον Orib.L: δηκτικώτερον reliqui 14 ἔμμιλτρον Orib.H: μίλτρον A (ἔμμιλτον superscr. A2) ἔτε] ἔστν τε (τε om. F) Q 15 συνίεται A. μόνον EDi, de re cf. Pl, l. s. τὸ δεδολωμένον δὲ Di ὕδατος QDi 16 πρὸς δὲ τὰ κ. κ. φ. ἕλκη ποιεῖ A τὰ φαγεδαινικὰ E πρὸς νομὰς Q)

113 νίτρον δὲ προκριτέον τὸ κοῦφον καὶ ῥοδωπὸν ἢ λευκὸν τὴν χρόαν, κατατετρημένον, οἱονεὶ σπογγῶδες· τοιοῦτον δέ ἐστι τὸ ἐκ τῶν Βρυγῶν.

ἀφρὸς δὲ νίτρου ἄριστος μὲν εἶναι δοκεῖ ὁ κουφότατος καὶ πλακώδης, εὔθρυπτός τε καὶ ἐμπόρφυρος καὶ ἀφρώδης, ἔτι δὲ δηκτικός, οἷός ἐστιν ὁ ἐκ Φιλαδελφίας κομιζόμενος τῆς ἐν Λυδίᾳ· δευτερεύει δὲ ὁ Αἰγύπτιος, γεννᾶται δὲ καὶ ἐν Μαγνησίᾳ τῆς Καρίας.

δύναμιν δὲ ἔχει καὶ καῦσιν οὗτός τε καὶ τὸ νίτρον ἁλσὶν ἐμφερῆ· 2 ἐκ περισσοῦ δὲ τὸ νίτρον καὶ στρόφους παύει λεανθὲν μετὰ κυμίνου καὶ ποθὲν μετὰ ὑδρομέλιτος ἢ μετὰ ἑψήματος ἤ τινος τῶν διαφορεῖν δυναμένων πνεύματα, οἷον πηγάνου ἢ ἀνήθου. [*](1 SIM. Pl. l. s. 92. D. eup. II 24 (236).) [*](8 SIM. Pl. XXXI 114. 109 sq. unde [sid. XVI 2, v.8). D. eup. II 40 (255).) [*](8 EXC. Pap. Lugd. II 247 (νίτρον — κατατετρημένον); Orib. XIII s. v. (νίτρον — ἐμφερῆ, ἔνιοι — ἐκπυρωθῇ); cf. Orib. V 81 (D.), Gal. XII 225. 212 (unde Aet. II 50. Paul. Aeg. VII 3 s. v); Ps. Gal. simpl. s aphronitrum.) [*](1 καὶ ὦτα (om. τε) Di πρὸς ἀμβλυωπίας E καὶ τὰς ρὐλὰς Di 2 τε addidi ex E post οὐλὰς add. αἰρει DiA, superscr. H2 καὶ ῥεὑματα καὶ λευκώμτα E 3 χρῆσιν E (χρῶσιν superscr. E2) καὶ (pr.) om. E 4 καὶ (pr.) om. Di 5 δέ om. Di καὶ (alt.) om. E 6 λευκασμόν Di, capillos tenuat Dl) [*](8 num. cap. φοζ΄ Q: ψπβ Di: E tit περὶ νίτρον QDi δὲ om. Di 9 τῇ χρώᾳ pap. καὶ κατατετρημένον E post κατατ. transit L (lacuna signata) ad cap. 115 σπογγῶδές τι Di τοιοῦτο Orib. 10 Βρυγῶν scripsi: βουνῶν AH2Di: βιήτων (ut videtur) H: βίκων FE: νήσων Orib.: ex beυio Dl: optimum compisumque in Clitis (sic) Macedoniae Pl. l. s. 107 post βουνῶν add. δύναμιν δὲ ἔχει μετασυγκριτικήν ADi 11 nov. cap. (ψπγ Di: ρκα E) cum titulo περὶ ἀφροῦ νίτρου inc. EDi ἀφρὸς νίτρου ἢ ἀφρόνιτρον E μὲν addidi e Di 12 καὶ (teri.)] ἢ DiAH2: om. Orib., at cf. Orib. V 81 13 ἔτι τε E οἶος om. HA 14 ὁ δὲ αίγύπτιος ἐν δευτέρᾳ τάσσεται χώρᾳ Orib. καὶ om. Q κατὰ μαγνησίαν Orib. 16 καὶ (alt.) om. Di τοῖς ἁλσὶν E 18 ἐψήματος libri, fort. ἀφεψήματός τινος coll. D. eup. II 40 (255) νίτρον ἢ ἀφρόνιτρον μετὰ πηγάνου ἢ κυμίνου ἢ ἀφινθίου ἀποζέματος 19 οἶον] ὡς Di ἢ om. HA)

3 σὺν ὕδατι δὲ ἢ οἴνῳ ἐγχεόμενον ἐμπνευματώσεις τε καὶ ἢχους ὤτων ἰᾶται καὶ πυορροίας· καθαίρει δὲ καὶ ῥύπον σὺν ὄξει ἐγχεόμενον, κυνοδήκτους τε ἰᾶται σὺν στέατι ὀνείῳ ἢ ὑείῳ· ἀναστομοῖ δὲ καὶ δοθιῆνας ἀναλημφθὲν τερμινθίνῃ ῥητίνῃ. μετὰ σύκων δὲ ὑδρωπικῶν ἐστι κατάπλασμα, σὺν μέλιτι δὲ ἐγχριόμενον ὀξυδερκές, καὶ πρὸς μύκητας σὺν ὀξυκράτῳ ποθὲν ἁρμόζει, πρὸς δὲ βουπρήστεις σὺν ὕδατι, πρὸς

4 ταύρειον δὲ αἷμα σὺν σιλφίῳ· ἀτροφοῦσί τε χρήσιμον κατάπλασμα, παρακμάζουσί τε ὀπισθοτονικοῖς πάθεσι σὺν κηρωτῇ καὶ στρέμμασι· μείγνυται καὶ ἄρτῳ ὠφελίμως ἐπὶ τῶν τὴν γλῶτταν παραλελυμένων.

ἔν ιοι δὲ καίουσι τά προειρημένα ἐπ ἄνθρακας πεπυρωμένους ἀπερεισόμενοι, προυποκειμένου καινοῦ ὀστράκου, ἕως ἂν ἐκπυρωθῇ.

114 τρύγα δὲ παραλημπτέον μάλιστα μὲν τὴν ἀπὸ οἴνου παλαιοῦ Ἰταλικοῦ, εἰ δὲ μή γε, καὶ ἀπὸ ἄλλου ὁμοίου· ἡ δὲ ἀπὸ ὄξους ἐπιτέταται τῇ δυνάμει.

καυσιέον δὲ ὡς ἀλκυόνιον προεξηραμμένην ἐπιμελῶς. [*](1 Pl. XXXI 122. D. eup II 24 (236) — Zop. (Orib. II 588) Cels. V 12 Pl. 115 sq. — Pl. 122 eup. I 131 (160) — Pl. 117 eup. I 63 (125) — Pl. 118 eup. II 65 (280) — Pl. 117 eup. I 41 (112) — Nic. Al. 532: Pl. 119 — Nic. Al. 327 Pl. 120 D. eup. II 154 (335) — Pl. 122 eup. I 226 (211) — Pl. 120.) [*](17 SIM. Pl. XXIII 64 (e S. N.).) [*](17 EXC. Orib. XIII s. v. (τρύγα — πομφόλυξ); cf. Orib. V 83 (D.) cf. Gal. II 137.) [*](2 καὶ ἐπισπαστικαῖς post ἐμπλάστροις transpos. E 3 post ἐμπλάστροις add. καὶ λεπτυντικαῖς Di, mg. A2 post δὲ add. θερμῷ Di, post οἴνῳ AH2 (mg.) πνευματώσεις QE 4 τε om, Di 5 κυνόδηκτά τε E 6 ὀνείῳ] αἰγείῳ cod Matt.: ὑείῳ στέατι ἢ ταυρείῳ E, fort. ὀνείῳ ἢ delendum coll. Dl absungiae porcinae mixta στομοῖ EDi καὶ om. Q 8 σὺν ὀξυκράτῳ post ἁρμόζει coll. A 9 δὲ om. E βουπρίστην E: βουπρῆστας Di πρὸς δὲ ταύρειον E 10 ἀτροχοῦσι] τρέμουσίν τε ἢ καὶ στροφουμένοις E, at cf. Pl, 122 solia nitri prosunt atrophis ἔνπλασμά τε E 12 καὶ ἄρτῳ om. E τὴν om. EQ, ad rem cf. Pl. 1. s 120 15 ὀστράκου καινοῦ E 16 πυρωθῇ Orib.) [*](17 num. cap. ψοη΄ Q: ψπδ Di: ρκβ E tit. περὶ τρυγός QDi δὲ om. Orib. μὲν om. Orib.DiE (add. E2) οἴνου οὔσαν ἰταλικοῦ καὶ παλαιοῦ Orib. 18 ἰταλικοῦ παλαιοῦ E γε om. Di καὶ] κἂν Orib.EDi ἀπὸ om. Q post ἄλλου add. οἴνου Di δὲ (alt.)] γὰρ Orib.EDi 20 προεξηραμένην libri, correxi)