De materia medica
Dioscurides Pedianus
Dioscurides Pedianus. De materia medica, Volumes 1-3. Wellmann, Max, editor. Berlin: Weidmann, 1907-1914.
23 ἄγχουσα· ἣν ἔνιοι κάλυκα, οἱ δὲ ὀνοκλείαν καλοῦσι.
[*](23 RV: ἄγχουσα· οἱ δὲ κατάγχουσα, οἱ δὲ Λιβυκή, οἱ δὲ ἀρχιβδέλλιον, οἱ δὲ Ἀλκιβιάδειον, οἱ δὲ ὀνοχειλές, οἱ δὲ πορφυρίς, οἱ δὲ Μέδουσα, οἱ δὲ κάλυξ, οἱ δὲ ὀνοκλείαν, Ἄφροι βουινεσάθ.)[*](1 SIM.: D. eup. I 166. 167 (179) — eup. I 147 (168) — eup. II 34 (247) — eup. I 237 (218) — eup. II 112 (311) — eup. II 48 (260) — eup. I 61 (272).)[*](10 SIM.: Theophr. h. pl. VII 8, 3. 9, 3 Nic. Th. 838 Pl. XXVII 59 XXII 48 (e S. N.).)[*](10 EXC.: Orib. XI s. v. (ἄγχουσα — τόποις); Gal. XI 811 (unde Aet. I s. v. Paul. Aeg. VII 3 s. v.); Ps. D. de h. f. 60; Isid. XVII 9, 69, Hes. s. v. ἄγχουσα.)[*](1 ὑπόλευκος, ἐνίοτε δὲ καὶ πυρρά C: ὑπόλευκος ἢ καὶ πυρρά N 2 καὶ σπόλοπας om. RE: καὶ ὀστᾶ om. reliqui: correxi coll. Dl ossa confracta excludit, omni corpori infixa evocat: D. eup. I 166 (179) ἀνάγει δʼ ὀστᾶ . . . ἰρις σὺν χαλκάνθῳ καὶ κενταυρίῳ eup. I 167 ἀκίδας δὲ καὶ σκόλοπας ἕλκει . . . ἴρεως ῥίζα 3 μετὰ βίας N: ἀπὸ βίας C: μετὰ εὐτονίας E αὐτῷ RE χαλκάνθου R μέρος τρίτον HADi 4 κενταυρίας RE μέρος πέμπτον HADi τοῦ αὐτάρκους addidi: μέλιτος τὸ αὐτάρκουν (ν in ras.) E cf. Dl addito ei florem esusti . . . et melle sufficienter 6 τὰ σπάσματα E: σπάσματα καὶ RE 7 ἰσχιάδας τε καὶ RDi στραγγουρίας καὶ RDi 8 τεθαλασσιομένου P: τεθαλασσωμένη F: τεθλασμένη reliqui cf. Dl radix eiusu fluxum ventris stringit cum dulcore et aqua maritima accepta οὐρητικώτερος A τριώβολον δραγμῆς E (corr. E2))[*](10 num. cap. υʕε PFH: υʕδ (δ corr. in ε) A: υʕϚ Di: κγ E tit περὶ ἀγχούσης FHADi post ἄγχουσα syn. e R add. Di: post ὀνοκλείαν A: mg. H2 ὀνόκλειαν Orib.: ὀνοκλήαν E: rhinocliam (haud recte) Pl. 11 C fol. 70r: N 16 ἄνχουσα R δὲ (pr.)] μὲν HADi κατάρχουσα R: κατάρχουσαν reliqui: corr. Sarac. λιβυκήν CHADi 12 ἀρχιβέλλιον RDi: ἀρχιβέλιον HA: correxi: archebion Pl. XXII 51 ἀλκιβιάδιον C: ἀλκειβιάδιον N: ἀλκιβάδιον HA (ἀλκιβιάδιον superscr. A2) cf. D. IV 24. 27 ὀνοχη C: ὀνόκηλλος N: ὀνόχειλος DiH: ὀνόχυλος (superscr. ὀνοχη A2) A: correxi cf. Theophr. h. pl. VII 10, 3 D. IV 24 13 μήδουσα CNDi: μύδουσα AH: correxi (propter radicis colorem subsanguineum) σάλιξ A: σάλυξ reliqui: correxi ὀνοκλείαν] ΝωΝΕΑΝ (sic) RDi: νόνεαν HA: correxi 14 βουινεσάθ libri cf. Löw l. s. 405)φύλλα θρίδακι τῇ ὀξυφύλλῳ παραπλήσια, δασέα, τραχέα, μέλανα, πολλά, πανταχόθεν τῆς ῥίζης προσπεπλασμένα τῇ γῇ, ἀκανθώδη· ἡ δὲ ῥίζα δακτύλου πάχος, τὴν χρόαν ὕφαιμος ἐν τῳ θέρει γινομένη καὶ βάπτουσα τὰς χεῖρας· φύεται ἐν εὐγείοις τόποις.
2 ἐστι δὲ ἡ ῥίζα στυπτική, ποιοῦσα πρὸς κατακαύματα καὶ παλαιὰ ἕλκη ἐναφεψομένη κηρῷ καὶ ἐλαίῳ· ἐρυσιπέλατα δὲ σὺν ἀλφίτῳ καταπλασθεῖσα θεραπεύει, καὶ ἀλφοὺς | καὶ λέπρας σὺν ὄξει καταπλασσομένη, προστιθεμένη δὲ καὶ ἔμβρυα κατασπᾷ· τὸ δὲ ἀφέψημα αὐτῆς δίδοται καὶ ἰκτερικοῖς, νεφριτικοῖς, σπληνικοῖς πυρέσσουσι μετὰ μελικράτου, ἀπυρέτοις δὲ μετʼ οἴνου. τὰ δὲ φύλλα κοιλίαν ἵστησι μετʼ οἴνου πινόμενα. χρῶνται δὲ καὶ οἱ μυρεψοὶ τῇ δίζῃ πρὸς τάς στύψεις τῶν μύρων.