De materia medica

Dioscurides Pedianus

Dioscurides Pedianus. De materia medica, Volumes 1-3. Wellmann, Max, editor. Berlin: Weidmann, 1907-1914.

δολοῦται δὲ πᾶς ὀπὸς πρὸ τοῦ 3 ξηρανθῆναι σαγαπηνοῦ μειγνυμένου ἢ ἀλεύρου ἐρεγμίνου, ὅπερ διακρίνεται τῇ γεύσει καὶ τῇ ὀσμῇ καὶ τῇ ὄψει καὶ τῇ διέσει. ἔνιοι δὲ τὸν μὲν καυλὸν σίλφιον ἐκάλεσαν, τὴν δὲ ῥίζαν μαγύδαριν, τὰ δὲ φύλλα μάσπετα. πρακτικώτατος δέ ἐστιν ὁ ὀπός, εἶτα τὰ φύλλα, εἶτα δκαυλός.

ἐστι δὲ φυσώδης καὶ δριμύς, ἀλωπεκίας θεραπεύων σὺν οἴνῳ καὶ πεπέρει καὶ ὄξει καταχριόμενος, ὀξυδερκίας τε ποιητικὸς καὶ ἀρχομένης ὑποχύσεως διασκεδαστικὸς σὺν μέλιτι ἐγχριόμενος, πρὸς ὀδονταλγίας τε ἐντίθεται εἰς τὰ βρώματα καὶ

περιτίθεται σὺν λιβανωτῷ ἐγχρισθεὶς εἰς ὀθόνιον· καὶ διακλύζεται 4 δὲ σὺν ὑσσώπῳ καὶ σύκοις ἀφεψημένοις ἐν ὀξυκράτῳ· καὶ ἐπὶ λυσσοδήκτων δὲ ὠφελεῖ ἐπιτιθέμενος τοῖς τραύμασι καὶ ἐπὶ τῶν ἰοβόλων ζῴων πάντων καὶ τῶν φαρμακωδῶν τοξευμάτων ἐγχριόμενος καὶ πινόμενος, ἐπὶ δὲ σκορπιοπλήκτων ἐλαίῳ διεθεὶς περιαλείφεται καὶ ἐπὶ γαγγραινουμένων προκατασχασθέντων ἐνίεται, πρός τε ἄνθρακας μετὰ πηγάνου καὶ νίτρου καὶ μέλιτος ἢ καθ᾿  ἑαυτόν, ἥλους τε καὶ τύλους αἴρει προπεριχαραχθέντας συμμαλαχθεὶς κηρωτῇ ἢ σύκων ξηρῶν τῷ ἐντός. θεραπεύει καὶ λειχῆνας προσφάτους σὺν ὄξει, σαρκώματα δὲ [*](4 SIM.: Pl. XIX 40. XX 100 — Pl. XX 104 D. eup. I 95 (141) — eup. I 41 (112)— Pl. 106 eup. I 71 (129) — eup. I 69 (127) — Pl. 103 eup. II 113 (314) — Nic Th. 85. 697 (ex Apollod.) Scrib. Larg. 165 Pl. 103 — Pl. 103 eup. II 140 (329) — Pl. 103 — eup. I 201 (198) — Pl. 103 eup. I 199 (196) — Pl. 101. 103 eup. I 175 (184) — eup. I 159 (176) — Pl. 104 — Pl. 104 eup. I 86 (137) — Scrib. Larg. 67 Pl. 105.) [*](1 δι᾿  ὅλου τοῦ σώματος Orib.: δι᾿  ὅλου καὶ| καθ᾿  ὅλου τοῦ σώματος E (corr. E2) 2 τὸ στόμα μηδὲ FHDi εἰ om. Orib. πρὸς ὀλίγον Orib. μηδιακὸς Orib. 3 om. Orib.E 4 ὀπὸς πᾶς E 5 ἢ ἀλεύρου ἐρεγμίνου om. Di ἐρεγμήνου E: ἐρεγμένου Orib.: μιγνυμένου V ἅπερ Orib.E 6 διακρίνει FH 7 καυλόν] χυλὸν Orib. (corr. O2) 8 πρακτικώτερος E 10 ἀλωπεκίας τε E 12 post ἐγχριόμενος marg. add. καὶ ἐσθιόμενος E2 14 ἐγχρισθεὶς] ἐνδεθεὶς non recte coni. Sarac. cf. D. eup. I 71 (129) σὺν δὲ θείφ καὶ λιβανωτῷ ἐν ὀθονίῳ ἔγχριστος περιτίθεται (sc. ὀπὸς σιλφίου) 15 δὲ om. HDi ἀφεψόμενος E ἐν E: σὺν reliqui 16 λυσσοδήκτοις FH 17 ἐπὶ om. V ζῴων om, E φαρμακευτῶν (superscr. κωδων E2) E 18 σκορπίων P: σκορπίω V 19 προκατασχεθέντων HDi post προκατασχασθέντων interpunxit E 20 ἐνίεται καὶ πρὸς E (τε post πρὸς eras. E2) 21 προσπερικαθαρθέντας E (σ eras. E2) 22 προμαλαχθείς FH)

96
καὶ πώλυπας μετὰ χαλκάνθου ἢ ἰοῦ διαχριόμενος ἐπὶ ἡμέρας τινάς· ἐπισπῶ δὲ τὰς ἐξοχὰς σαρκολαβίδι.