De materia medica

146 ἀολθαία, ἣν ἔνιοι ἐβίσκον καλοῦσι, μολόχης ἐστὶν [*](145 RV: λογχῖτις ἑτέρα τραχεῖα· οἱ δὲ λογχῖτιν τραχεῖαν, Ῥωμαῖοι λογγίνα, οἱ δὲ καλαβρίνα.) [*](9 SIM.: D. εup. I 162 (177) — Pl. XXVI 76 eup. II 61 (272).) [*](9 EXC.: Orib. XI s. v. (λογχῖτις — ἐσχισμένα); Gal. XII 33, Ps. Ap. 57) [*](13 SIM.: [Theophr.] h. pl. IX 18, l. 15, 5 Pl. XX 29. 222. 229 e S. N. et I. B.) cf. schol. Nic. Th. 89 Erot. s. v. ῥίζη ἀλθαίας (e S. N.).) [*](13 EXC.: Orib. XI s. v. (ἀλθαία — ἔνδοθεν), cf. Gal. XI 867 s. v. ἐβί- σκον), unde Aet. I (s. v. ἐβίσκος ἢ ἀλθαία) et Paul. Aeg. VII 3 (s. v. ἀλθαία ἢ ἐβίσοκς) Ps. Ap. 39, Pa. Orib. I 23 ~ A. Mai VII 454 (ex Ps. Ap. et D. lat). Isid. XVII 9, 75. Hes. s. v. ἀλθαία.) [*](2 πειλίσκοις ἢ καὶ πελεκίσκοις E (corr, E2) προσώποις CE κεχη- νόσι] κεχρημένοι F: κεχηνόσι μὲν CDi 3 μέλανα om. RDi: μέλαινα PFH ἀπ᾿ αὐτῶν RFHADi ἔχει O: προέχει ἢ ἐξέχει E (corr. E2) 4 τὸ κάτω χείλει P: τὸ κάτω χεῖλος FHDi γλωτταρίονα Orib. τὸ om. ROrib.E ὥσπερ λόγχη R 5 προκαρπίλοις libri: corr. Marc.: ἐν περικαρπίοις λόγχῃ ὁμοίοις τριγώνοις male coni. Spr. cf. al. l. s. λογχίτιδος τῆς μὲν τὸ σπέρμα τρίγοννον ἐχούσης ἐοικὸς λόγχῃ κατὰ τὸ σχῆμα ὅθεν] ἔνθεν P ὅθεν — ἠξιώθη om. Orib. 6 ἠξιώθη καὶ λογχίτης προσηγόρευται E ἡ ῥίζα (dittogr.) Orib.E: ἡ δὲ ῥίζα R: ῥίζα δὲ AHDi ἐνίκμοις Orib.EODi: ἐνίγμοις R: nasci- tur in sitientibus Pl.: nascitur locis asperis et siccis Dl 7 χωρίοις Orib. 8 οὑν] ἐν E) [*](9 num. cap. υνθ O: ρν E: om. DiDl tit. περὶ λογχίτιδος F: περὶ ἑτέ- ρας AH: περὶ ἑτέρας λογχίτιδος Di τραχεία ad insequ. trahit Dl post τραχεῖα syn. e R add. Di: marg. HG ὅμοια ἀνίησιν Orib. 11 ἔχουσι O τὰ φύλλα om. RDi cf. Gal l. s. 12 πινόμενα Gal.) [*](13 num. cap. υξ 0: υξα Di: ρνα E tit. περὶ ἀλθαίας FHADi de R cf. D. III 147 ἀλθαία ἢ ιβισκος Orib. post ἀλθαία syn. e R add. Di ἐβίσκον OGal. l. s. D. eup. I 215 (206): ἰβίσκον E (in ras.) Di Erot. s. v.: hibis- cum Pl. μαλάχης Orib.EHADi cf. Pl. pastinacae simile hibiscum, guod molo- chen agrian uocant) [*](14 C fol. 214r: N 113 15 λογίνα N: λογγίνα reliqui)

συμμαλαχθεῖσα δὲ ἑφθή, 2 ὡς εἴρηται, στέατι ὑείῳ ἡ χηνείῳ καὶ τερεβινθίνῃ πρὸς ὑστέρας φλεγμονάς καὶ μύσεις ἐν προσθέματι ποιεῖ· καὶ τὸ ἀφέψημα δὲ αὐτῆς τὰ αὐτὰ ποιεῖ, ἄγον καὶ τὰ καλούμενα λοχεῖα. τὸ δὲ τῆς ῥίζης ἀφέψημα πινόμενον σύν οἴνῳ ὠφελεῖ δυσουποῦντας, [*](146 RV: ἀλθαία· οἱ δὲ ἀλθίσκον οἱ δὲ μαλάχη ἀγρία, Ῥωμαῖοι ἐβίσκουμ.) [*](4 SIM.: [Theophr.] l. s. Pl. XX 230 D. eup. I 162 (177) — Pl. 229 Scrib. Larg. 80. 82 Alex. Trall. II 106 (ed. Puschm.) — Scrib. Larg. l. s. Pl. l. s. eup. I 154 (172) — Scrib. Larg. 82 Pl. 229 — eup. I 215 (206) — eup. II 71 (285) — eup. II 112 (311) — Ruf. 444 eup. II 111 (309) — Pl. 230 eup. II 48 (260) — Cela. IV s1 (157) D.) Pl. 230 eup. II 237 (219).) [*](1 εἶδος ἀγρίας Orib. ἔχει δὲ Orib.E: folia habens rotunda Dl: pro ἔγχνοα habent ODi (e marg. alieno loco in textum recepta vocem ἔγχνοα extru- serunt) τὰ φύλλα Orib. κυκλαμίνου Orib.: συκάμινος ἢ κυκλάμινος E (corr. E2): κυκλάμινος reliqui 2 ἔγχλοα (ν superscr. O2) Orib. ἔνωχρα E ἄνθος δὲ E δὲ (pr.) om. Orib. τρίπηχυν Orib.: δίπηχυν Di: asta duobus cubitis longa Dl (alt.) om. Orib. 4 ἢ (alt.)] καὶ HADiDl 5 μύτην PV κοπεῖα (sic) P: κοπί V: ποθεῖσα FH (corr. H): κοπεῖσα ἢ ποθέω E (corr. E2) χοιράδας παρωτίδας E: χοιράδας om. Di 6 φλεγ- μονάς addidi coll. Dl ani dolorem mitigat: D. eup. l. s. φλεγμονὰς δὲ τὰς τοῦ δακτυλίου ὠφελεῖ (sc. ἀλθαίας ῥίζα) δακτύλιον PV: δακτυλίων FHDiE (δακτύλιον corr. E2): correxi 7 συστάσεις E (corr. E2) γὰρ om. E καὶ] ἢ E 8 καὶ (pr.) om. E: ἢ Di 9 ὑείῳ ἢ om. OE at cf. Dl elixa uero et trita addita absungia porcina aut anserina cf. D. eup. II 71 (285) καὶ] ἢ Do τερυινθίνη E: τερεβε θω V 10 φλεγμονὴν PV 11 τὰ αὐτὰ P: τὸ αὐτὸ reliqui: elixatura haec omnia facere nouit Dl λοχεῖα RVFE: λόχια reliqui 12 σὺν οἴνῳ πινόμενον FHADi: πινόμ. ἐν οἴνῳ E τοὺς δυσου- ροῦνταε E) [*](13 C fol. 17: om. N ἀλθὲα C οἱ δὲ μαλάχη ἀγρία om. Di cf. (Theophr.] IX 15, 5 Pl. XX 29 Pelag. ed. Ihm 160 14 ἔνιοι δὲ ἰβίοκον καλοῦσι Di: ἐβίσκουμ C: Romani ibiscum dicunt Ps. Ap. (L1V) cf. Scrib. Larg. 80. 82 (ebiscum) 160 (hibiscum). Pl. Sec. ed. Ros. 121)

3 ὁ δὲ καρπὸς χλωρός τε καὶ ξηρὸς λεῖος καταχρισθεὶς σύν ὄξει ἐν ἡλίῳ σμηκτικός ἐστιν ἀλφῶν, μετʼ ὀξελαίου δὲ σύγχρισμα προφυλακτικὸν ἰοβόλων· ποιεῖ δὲ καὶ πρὸς δυσεντερίαν, ὰἵματος ἀναγωγήν, διάρροιαν. τὸ δὲ ἀφέψημα τοῦ σπέρματος πινόμενον καὶ πρὸς μελισσῶν καὶ τῶν λεπτῶν θηρίων πληγάς πάντων ἐν ὀξυδράτῳ ποθὲν ἡ ἐν οἴνῳ· καὶ τὰ φύλλα δὲ μετʼ ἐλαίου ὀλίγου καταπλάσσεται ἐπὶ τῶν δηγμάτων καὶ ἐπὶ πυρικαύτων. πήγνυσι δὲ ἡ ῥίζα καὶ ὕδωρ μιγεῖσα λεία καὶ συνεξαιθριασθεῖσα.