Δεῖπνόν τις εἶχε λαμπρὸν ἐν πόλει θύσας.ὁ κύων δʼ ὁ τούτου κυνὶ φίλῳ συναντήσαςἐλθεῖν πρὸς αὐτὸν ἐπὶ τὸ δεῖπνον ἠρώτα.κἀκεῖνος ἦλθε· τὸν δὲ τοῦ σκέλους ἄραςὁ μάγειρος ἐκτὸς ἐξέριψε τοῦ τοίχουἐς τὴν ἄγυιαν. τῶν κυνῶν δʼ ἐρωτώντων[*](40, 1e ═ 111, 5 | 3e cf. 127, 10 || 41, 1 cf. 28, 9 (111, 8) || 42, 1e ═ 181, 3 | 2e ═ 105, 2 | 3me ═ 97, 3 | 4me ═ 119, 4)[*](minoribus supra descriptos, ad v. 2 coll. 21, 5. 93, 6; in exitu ἢ σῆς τυχεῖν μεσιτείης F. W. Hoch p. 31 coll. 93, 8, sed plura exciderunt || Post v. 4 unius v. spat. vacuum atque in parte sinistra λε m. rec.)[*](40 B 25 P 20, V Fur. 353 p. 144 || 3 πράττω A || 4 τάχʼ ὄπισθέ A, τί τοῦτο; τὰ ἐξόπισθέν (τὰ ὄπισθέν B) μου ἔμπροσθέν μου νῦν ὁρῶ διερχόμενα B V, unde corr. Db Fx | ’κβαίνει (═ ἐμῶ τὸν ὄνθον)? cf. 34, 8. 11 || Post v. 6 duorum vv. spat. vac. A.)[*](41 Pr 216 p. 60/379 St., cf. infra p. 201 || 2 μήκους A, corr. Bss || 1. 2 decurtati, cf. Pr || [3. 4] Eb)[*](42 B 27 MP1 16, P 21; F 22, Ac Cor. 129, 3 Suid. || 2 δʼ ὁ A, δὲ vulgo || 3 αὐτὸν A Suid. s. ἐρωτῶ σε, cf. ἠρώτα (. . . ἀντὶ τοῦ παρεκάλει) || 5 ἐξέρριψε A || 6 ἀγυιὰν A)42
ὅπως ἐδείπνησʼ, εἶπε·, „πῶς γὰρ ἂν κρεῖττον,ὃς οὐδὲ ποίην ἀναλύειν με γινώσκω;“Ὅτι τοῖς μὴ λόγῳ τοῖς πράγμασιν ἐγχειροῦσιν ἕπεται πολλάκις τὸ κακῶς ἐν αὐτοῖς πάσχειν.
[*](f. 16a) | Ἔλαφος κεράστης ὑπὸ τὸ καῦμα διψήσας |Ἔλαφος (θέρει ποτʼ) εὔκερως ἀχαιΐνης[*](1a)ποίης κορεσθεὶς, ἣ(ν νάπαισι γ)ῆ φύει,[*](1b)λίμνης ὕδωρ ἔπινεν ἡσυχαζούσης. ἐκεῖ δʼ ἑαυτοῦ τὴν σκιὴν θεωρήσαςχηλῆς μὲν ἕνεκα καὶ ποδῶν ἐλυπήθη,ἐπὶ τοῖς δὲ κέρασιν ὡς καλοῖς ἄγαν ηὔχει. παρῆν δὲ Νέμεσις, ἣ τὰ γαῦρα πημαίνει.κυνηγέτας γὰρ ἄνδρας εἶδεν ἐξαίφνης[*](42, 7 εἶπε· del. ν A κρεῖττον, ο ex ω A || 8 ποίαν A m. pr., ποῖ ἂν m. rec. | με A, γε? Cr τοιαῦτα ὅτι οὐδὲ τὴν ὁδὸν οἶδα, ὅθεν ἐξῆλθον (═ ἀνέλυον?) B, sim. Ac; de infinitivo in sententia interrogativa cf. Lob. Phryn. p. 772, Knoell Bodl. p. 71, Cr ann. 245 || 6—8 del. Rth fabulae acumine misere obtuso; de sententia cf. Theocr. II 85, Plaut. Rud. 811. 591 ni istunc invitassitis . . . donec qua domum abeat nesciat. || ln marg. sup. m. 3 ἀρχὴ τοῦ ε)[*](43 B 34 P1 23, P 27 M 20, Steph. p. 48; Tab. cer. 12 VI vo; Dos. 1, Aphth. 18; myth. p. 215; tetr. I 14; 6 Suid. || Initium decurtatum, ut in fab. 65. 73. 83, T testatur, ex qua elicui v 1a 1b; 1a ἔλαφος (ποδώκης) Wl, sed cf. Aphth. | αχαικ - - - - - - - - - η-κορεσ | θείσῃ - - - - - - - - - - νφυειν(?)λι Hss, sed litterae quaedam incerae, cf. praef. || 3 δὲ αὐτοῦ A, κακειδεαυτου T: κἀκεῖ δʼ ἑαυτοῦ? | σκιὰν A, σκιαν vel σκειην T || 4 ἕνεκα ut videtur A (Eb), ενεκε T; εἴδει Gb | ελυπειτο T || Post v. 4 excidisse versum suspic. Fb, quo expressa fuerint haec paraphrastae verba: ὡς λεπτοὺς καὶ ἀσθενεῖς ὄντας, sed T facit cum A || 5 επιτοιςδεκερασιναυτου T, τοῖς κέρασι δʼ Bgk Db | post καλοῖς commate interp. A m. pr. | in fine εκαυχατο glossema T; sequitur epimythium (v. 16 sqq.) || Vv. 6— 10 non leguntur in T | νέμεσις A, Νέμ. Cr | ἣ τὰ γαῦρα πημαίνει A (ποιμαίνει Sd); ἣ τὰ γῆς ἐποπτεύει· ἢ ἄλλως ἣ τἄδικ᾿ ἐποπτεύει Suid. s. νέμεσις: illud ft. praeferendum, cf. Amm. Marc. XIV 11, 25 omnia despectare terrena (Nemesin))43
ὁμοῦ σαγήναις καὶ σκύλαξιν εὐρίνοις,ἰδὼν δʼ ἔφευγε, δίψαν οὐδέπω παύσας,καὶ μακρὸν ἐπέρα πεδίον ἴχνεσιν κούφοις. ἐπεὶ δὲ δὴ σύνδενδρον ἦλθεν εἰς ὕλην,κέρατα θάμνοις ἐμπλακέὶς ἐθηρεύθη,καὶ ταῦτʼ ἔφη· „δύστηνος ὡς διεψεύσθην·οἱ γὰρ πόδες μʼ ἔσῳζον, οἷς ἐπῃδούμην,τὰ κέρατα δὲ προὔδωκεν, οἷς ἐγαυρούμην.“ περὶ τῶν σεαυτοῦ πραγμάτων ὅταν κρίνῃς, μηδὲν βέβαιον ὑπολάβῃς προγινώσκων, μηδʼ αὖτʼ ἀπογνῷς, μηδʼ ἀπελπίσῃς· οὕτω σφάλλουσιν ἡμᾶς ἐνίοθʼ αἱ πεποιθήσεις.
Ἐνέμοντο ταῦροι τρεῖς ἀεὶ μετʼ ἀλλήλων.λέων δὲ τούτους συλλαβεῖν ἐφεδρεύων,[*](43, 13i cf. 34, 8)[*](43, 10 ἴχνεσι A, corr. Bss 13 „τί ταῦτ᾿ “ Eb, κἀνταῦθ’ Bgk, cf. 34, 8 | ὡς ipse A || 15 οἷς ἐκαυχώμην paraphr. || 16—19 legit T, del. Lm, cf. 107, 17; ἐνίοθ’ αἱ alienum ab arte Babriana || 18 μὴ (corr. in ή) τʼ αὐ ἀ. μὴ δʼ A, corr. Lm Baiter | post ἀπελπίσηισ. interpunxit A m. pr. || Exitum decurtatum versibus barbaris expressit T (addidi accentus): τὸν δʼ οἱ πόδες μὲν οἶς τὸ πρόσθεν ἠθύμει 14a διέσωζον. ὡς δʼ ἦλθεν εἰς μέσας ὕλας 11a ὄζοις τὰ κέρατα συμπλακεὶς ἐθηρεύθη 12a προὔδωκεν δὲ αὐτὸν οἷς ἄγαν πεπιστεύκει. 15a ἄνθρωπος [ὢ]ν βέβαια μὴ δόκει κρίνειν 16. 17 μηδʼ ἀπογνῷς ταῦτα· σφάλλουσι γὰρ ἡμᾶς ἐνίοτε αἱ πεποιθήσεις 19 15a προδωκενδε Tab. || 16. 17 κρεινειν T | μηδαποπνοις legit Hesseling || 19 ημασα| ινιοτε (ενιοτε Hss) T | πεποιθησις T || Praeterea epimythii frustulum versui 5 adhaesit: . . . κρεινεινμηδαπογνοισ. ουτωσφα | λουσιημασαινιοτε, cf. Philo. LIII 234. 238)[*](44 B 36 P1 27, P 28; Aphth. 16 Fur. 207 (Cor. p. 296. 401); tetr. I 11; Avian. 10, cf. Themist. XXII p. 278 d | Fabula decurtata?)44
ὁμοῦ μὲν αὐτοὺς οὐκ ἔδοξε νικήσειν,[*](f. 16b)λόγοις δʼ ὑπούλοις διαβολαῖς τε συγκρούωνἐχθροὺς ἐποίει, χωρίσας δʼ ἀπʼ ἀλλήλων ἕκαστον αὐτῶν ἔσχε ῥᾳδίην θοίνην.ὅταν μάλιστα ζῆν θέλῃς ἀκινδύνως, ἐχθροῖς ἀπίστει, τοὺς φίλους δʼ ἀεὶ τήρει.
Ἔνιφεν ὁ Ζεύς· αἰπόλος δέ τις φεύγωνεἰς ἄντρον εἰσήλαυνε τῶν ἀοικήτωντὰς αἶγας ἁδρῇ χιόνι λευκανθιζούσας.εὑρὼν δʼ ἐκεῖ τάχιον εἰσδεδυκυίαςαἶγας κερούχους ἀγρίας πολὺ πλείους ὧν αὐτὸς ἦγε, μείζονάς τε καὶ κρείσσους,ταῖς μὲν φέρων ἔβαλλε θαλλὸν ἐξ ὕλης,τὰς δʼ ἰδίας ἀφῆκε μακρὰ λιμώττειν.ὡς δʼ ᾐθρίησε, τὰς μὲν εὗρε τεθνώσας,[*](44, 5e ═ 102, 6 | 6e cf. 132, 10 || 45, 3e ═ 22, 9)[*](44, 3 μὲν ὄντας Sdl duce Aphth. || 4 sq. διαβολαῖς ἐποίει Nck, sed cf. Aphth. tetr. || 6 ῥαιδίαν A || 7. 8 Eb, ═ epim. (prom.) B (in fine τοῖς φίλοις δὲ πίστευε καὶ συντήρει) || V. 5 sq. a leonis persona alienos decurtatos esse crederem, nisi cum BP facerent Aphth. et Avianus: Themistis bene volpem producit discordias serentem, ut fab. 95 || Fol. 16b et 17 in margine superiore m. rec. s. XV/XVΙ litteris evanidis scripta correctoris ni fallor exclamatio 16b παν κυροῦ π κωνσταν ἔσχε ὄμοι 17a ἐν τὲς πρὸς τὸν κύριον ἐντεύξεσιν τῶ παναθλίω θεοδώρω υμαρ (═ ἁμαρτωλῷ Eb))[*](45 B 37 P1 25, F 26 Au Pr 6; tetr. II 14 || 1 ἔνειφεν A || 3 ἄκρη A, ἁδρῇ Db; num ἄκρα? cf. Schneider, Callim. p. 371 || 8 τὰς δʼ ἰδίας A (anacl. _ U+02D8 ═ U+02D8 _? cf. 107, 10), τὰς ἰδίας δὲ ἀφεὶς etiam BP1; ἐνδίους Hecker Schn; 〈ἄρʼ〉 ἰ. Sd Eb, δὲ τιθασοὺς Bgk, δʼ ἡμέρας Ellis, alii aliud | ἀφῆκεν ἄκρα Eb, sed cf. μακρὰ κλαίειν sim. Aristoph. Vesp. 584. Plut. 612. Eccl. 425 | λιμώσσειν? || 9 ἠθρίασε A, ᾐθρίαζε Mk; cf. 92, 8. 120, 7)45
αἳ δʼ οὐκ ἔμειναν, ἀλλʼ ὀρῶν ἀβοσκήτων ἀνέμβατον δρυμῶνα ποσσὶν ἠρεύνων.ὁ δʼ αἰπόλος γελαστὸς ἦλθεν εἰς οἴκουςαἰγῶν ἔρημος· ἐλπίσας δὲ τὰ κρείσσωοὐκ ὤνατ’ οὐδʼ ὧν αὐτὸς εἶχεν ἐκ πρώτης.Ὁ μῦθος ἡμᾶς ἐκδιδάσκει μηδαμῶς τῶν οἰκείων ἀμελεῖν, μάλιστα κέρδους ἕνεκα ἀμφιβόλου ὑπάρχοντος.
[*](f. 17a) Ἔλαφος καθʼ ὕλην γυῖα κοῦφα ναρκήσαςἔκειτο πεδίων ἐν χλόῃ βαθυσχοίνῳ,ἐξ ἧς ἑτοίμην χιλὸν εἶχε πεινήσας.ἤρχοντο δʼ ἀγέλαι ποικίλων ἐκεῖ ζῴωνἐπισκοπούντων· ἦν γὰρ ἀβλαβὴς γείτων. ἐλθὼν δʼ ἕκαστος τῆς πόης τʼ ἀποτρώγωνᾔει πρὸς ὕλας οὐδʼ ἐπῇεν εἰ θνῄσκει·ἔλαφος δὲ λιμῷ κοὐ νόσῳ κατεσκλήκει,μή πω κορώνην δευτέρην ἀναπλήσας,ὃς εἰ φίλους οὐκ ἔσχε, κἂν γεγηράκει. [*](46, 6e cf. 117, 7 | 10e ═ 103, 2)[*](45, 11 ποσσὶν ipse A || 12—14 Rth, 13. 14 suspectaverat Eb, sed 12 sq. expressit B*, cf. praef. || 12 γελάσας A, γελαστὸς Bt, cf. 80, 4; στενακτὸς Bgk, αἰπόλοις γελάσματʼ Piccolos; ὁ δὲ αἰ. γελάσας (!) εἰς τὸν οἶκον ἦλθε κενός B P1 || 13 τὰς κρείσσους A, corr. Bgk, cf. 73. 79 || Epim. Augustanae fab. 6 aptius)[*](46 cf. Syntip. 20 Fur. 337, Cor. 377 || 2 βαθυσχίνῳ O. Scbneider, sed cf. 3, 4 || 3 ἑτοῖμον Fx || 4 ζώων A || 6 πόαστʼ A || 7 ὕλας ὁ δὲ πεινίηι (unde fecit in A ὁ δέ γε πρὸς πείνης Menas) θνήισκει A; ὥστʼ ἀχηνίῃ θν. Piccol., ὃ δʼ ὑπʼ ἀχηνίης θν. Bgk, οὐδʼ ἐπήι᾿ εἰ θν. Gb, οὐδʼ ἐπῇεν εἰ θν. Rth, sim. Eb olim; ὁ δὲ πένης (τάλας) κατεσκλήκει caeteris omissis Lm Bgk Eb, ὁ δὲ νεηνίης θν. [8] Nck Schenkl; v. 7 extr. si interpolatoris est, suppl. fere τοῦ νοσοῦντος ἀμνήμων vel τὸν νοσοῦντʼ ἐῶν χαίρειν || 8 καὶ οὐ A m. pr., corr. Min. in cod. || 9 cf. Hes. fr. 183 Rz., Arat. 1022, Iuv. 14, 25 | δευτέραν A)46
46a --- Ὁ μῦθος τοῦτο λέγει, δεῖν τὰ ὁπωσοῦν ἐπιόντα δεινὰ λόγοις ἐξευμαρίζειν ἠπίοις, καὶ τὸ τούτων ὀχληρὸν ἀποπαύειν.
Ἐν τοῖς παλαιοῖς ἦν ἀνὴρ ὑπεργήρως,εἶχεν δὲ πολλοὺς παῖδας· οἷς ἐπισκήπτων(ἔμελλε γὰρ δὴ τὸν βίον τελευτήσειν)ἐκέλευσε λεπτῶν, εἴ τις ἔστι που, ῥάβδωνδεσμὴν ἐνεγκεῖν. ἧκέ τις φέρων ταύτην.„πειρᾶσθε δή μοι, τέκνα, σὺν βίῃ πάσῃῥάβδους κατᾶξαι δεδεμένας σὺν ἀλλήλαις·οἳ δʼ οὐ γὰρ ἠδύναντο· „κατὰ μίαν τοίνυνπειρᾶσθʼ.“ ἑκάστης δʼ εὐχερῶς καταγείσης,[*](f. 17b)„ὦ παῖδες, οὕτως“ εἶπεν, „ἢν μὲν ἀλλήλοις ὁμοφρονῆτε πάντες, οὐδʼ ἂν εἷς ὕμαςβλάψαι δύναιτο, κἂν μέγιστον ἰσχύῃ·[*](47, 3e cf. 95, 35)[*](46a Epimythium (cf. 60) ad fab. 46 non pertinet; excidit fabula. Syntip. 49 (Cor. 352), lgn. tetrast. I 24 huc rettulit Eb. similis etiam Nevel. 158 (Cor. 155 Hl 30) || Epim. τούτω A)[*](47 B 38 F 52 (Cor. p. 358. 171); de Sciluro narrat Plut. de garrul. 17 p. 511 C (apophth. p. 174 F), cf. etiam Plut. Sert. 16 (Hor. ep. lI 1, 46) || 1 ὑπεργήρως A m. pr., acc. del. super ε acc. add. m. r. || 2 εἶχεν ipse A || 4 ἐκέλευσε A, ἐκέλευε vulgo | ἐστί A || 5 δεσμὴν A m. pr., δέσ- m. r., cf. Lobeck paral. p. 396 | ἧκά A m. pr., α in ε m. r. || 8 μίαν A, μίην plerique, sed cf. praef. || 9 πειρᾶσθαι A m. pr., corr. m. rec. || 10 ante οὕτως et post εἶπεν interpunxit A | ἂν A, corr. Eb || 11 ὑμᾶς A)47
ἢν δ ἄλλος ἄλλου χωρὶς ἦτε τὴν γνώμην,πείσεσθʼ ἕκαστος ταὐτὰ τῇ μιᾖ ῥάβδῳ.“φιλαδελφία μέγιστον ἀγαθὸν ἀνθρώποις, ἣ καὶ ταπεινοὺς ὄντας ἦρεν εἰς ὕψος. Ὁ μῦθος ἡμᾶς ἐκδιδάσκει ὅσον τὸ τῆς ὁμονοίας καλόν, καὶ τί πάλιν τὸ ἐπιζήμιον τοῖς μηδαμῶς ταύτην κεκτημένοις.
Ἐν ὁδῷ τις Ἑρμῆς τετράγωνος εἱστήκει,λίθων δʼ ὑπʼ αὐτῷ σωρὸς ἦν. κύων τούτῳεἶπεν προσελθών „χαῖρε πρῶτον, Ἑρμεία·ἔπειτ’ ἀλεῖψαι βούλομαί σε, μηδʼ οὕτωθεὸν παρελθεῖν· καὶ θεὸν παλαιστρίτην.“ ὁ δʼ εἶπεν „ἤν μου τοῦτό μὴ ’πιλιχμήσῃςτοὔλαιον ἐλθών, μηδέ μοι προσουρήσῃς,χάριν εἴσομαί σοι· καὶ πλέον με μὴ τίμα.Ὅτι τοῖς κακοῖς ἀρκεῖ τέως, οὐκ ἄλλως πως δυναμένοις τὰ βελτίω δρᾶσαι, κἂν τῶν συνήθων αὐτῶν αἰτιῶν ἀργῆσαι.
Εκάθευδε νύκτωρ ἐργάτης ὑπʼ ἀγνοίης[*](f. 18a)φρέατος ἐγγύς. τῆς Τύχης δʼ ἐπιστάσηςἔδοξʼ ἀκούειν „οὗτος, οὐκ ἐγερθήσῃ,[*](47, 15me ═ 85, 19)[*](47, 14 μιᾶι A || [15. 16] Lm || 15 μέγʼ A, μέγιστον coll. 85, 19 Lm, possis μέγʼ ἀ. ἐστιν; sed haud scio an ι α interpolator admiserit || 16 ἦρεν ipse A || Epim. Ὁ μυ A)[*](48 cf. Macar. prov. IV 10 || 3 εἶπε A, corr. Bss || 6 ἂν μου, μου in μὴ corr. A. m. pr.; μοι Fx, servavi μου | ’πιλιχμήσηισ A, ’πολιχμήσῃς ═ ἀπολ. (Il. Φ 123) Bgk Rth || Epim. οὐ καλῶσ πῶσ A, em. Bss | δράσαι A | In epimythio choliamborum vestigia (τὰ βελτίω δρᾶσαι, κἂν τῶν συνήθων αἰτιῶν ἀπαργῆσαι) observavit Bss)[*](49 B 33 M 36 P1 22, P 26; F 62 (cf. Cor. p. 252. 387 sq.) || 1 ἀγνοίας A || 2 τύχησ A || 3 οὗτοσ, -οσ ex -ωσ m. pr. A)48
μή σου πεσόντος αἰτίη παῤ ἀνθρώποιςἐγὼ λέγωμαι καὶ κακὴν λάβω φήμην; ἐμοὶ γὰρ ἐγκαλοῦσι πάντα συλλήβδην,ὅσ᾿ ἂν παῤ αὑτοῦ δυστυχῇ τις ἢ πίπτῃ.“Ἔλεγχος τῶν εἱμαρμένην δοξαζόντων καὶ ἀνάγκῃ τὰ τῆς ἡμῶν ἐξουσίας ὑποβαλλόντων καὶ μὴ τῷ αὐτεξουσίῳ εἰς δέον κεχρημένων.
Ἔφευγ᾿ ἀλώπηξ, τῆς δʼ ὄπισθε φευγούσηςκυνηγὸς ἐτρόχαζεν. ἣ δʼ ἐκεκμήκει,δρυτόμον δʼ ἰδοῦσα „πρὸς θεῶν σε σωτήρων,κρύψον με ταύταις αἷς ἔκοψας αἰγείροις,καὶ τῷ κυνηγῷ“ φησί „μή με μηνύσῃς.“ ὃ δʼ οὐ προδώσειν ὤμνυ᾿ ἣ δʼ ἀπεκρύφθη.ἦλθεν κυνηγός, καὶ τὸν ἄνδρʼ ἐπηρώτα,μὴ τῇδʼ ἀλώπηξ καταδέδυκεν ἢ φεύγει.„οὐκ εἶδον“ εἶπε, τῷ δὲ δακτύλῳ νεύωντὸν τόπον ἐδείκνυʼ οὗ πανοῦργος ἐκρύφθη. ὃ δʼ οὐκ ἐπισχών, τῷ λόγῳ δὲ πιστεύσας,παρῆλθε. θερμοῦ δʼ ἐκφυγοῦσα κινδύνου[*](49, 4e ═ 12, 14. 31, 10 || 50, 4e cf. 84, 4 | 5me ═ 3, 8; cf. 72, 18. 92, 10 | 7e ═ 95, 53. 103, 12 | 8ie ═ 95, 54)[*](49, 4 σοῦ Eb | σοὐμπεσόντος Hl | αἰτία A || 5 γένωμαι Nb || 6. 7 om. B*, del. Kn || 7 αὐτοῦ A m. pr., corr. m. rec. | πταίῃ Db, cf. 111, 21; πίτνειν (πίπτειν) eadem fere ratione adhibuerunt Plato Phaed. p. 100 E., Aristoph. Eq. 540, Eurip. Alc. 626 alii)[*](50 B 41 P1 27 M 23, Ac Cor. 127, F 10 (Cor. p. 319), cf. Maxim. Tyr. I 3, 1 || 3 σωτῆρα A, corr. Bt Fx Lm || 6 ὁδʼ— ἡδʼ ut solet A, acc. add. m. r. | ὤμνυ A || 8 ἢ τῇδ᾿ O. Schneider; nihil mutandum, cf. l. sim. supra adscriptum || 10 ἐδείκνυ A || 11 οὐχὶ προσχὼν Hartung, cf. 26, 5; τῷ δὲ δακτύλῳ μὴ προσχὼν BP1)49
[*](f. 18b)κερδὼ παχείης ἐξέκυπτεν αἰγείρου,σεσηρὸς αἰκάλλουσα. τῇ δʼ ὁ πρεσβύτης,ζωαγρίους μοι χάριτας‘ εἶπεν ,ὀφλήσεις.‘ | ,ἐρρυσάμην σε‘ φησίν· ,ἀλλά μου μνήσκου.‘|„πῶς οὐκ ἄν“ εἶπεν ,,ὧν γε μάρτυς εἱστήκειν;ἔρρωσο τοίνυν, καὶ τὸν Ὅρκον οὐ φεύξῃφωνῇ με σῴσας, δακτύλῳ δʼ ἀποκτείνας.“σοφὸν τὸ θεῖον κἀπλάνητον· οὐδʼ ἄν τις λαθεῖν ἐπιορκῶν προσδοκᾷ, Δίκην φεύγει. Εὐκαίρως ὁ μῦθος ῥηθήσεται πρὸς ἐκείνους τοὺς χρηστὰ μὲν ἐπαγγελλομένους, δόλια δὲ καὶ φαῦλα ἐργαζομένους.
Ἐν τῷ ποτʼ οἴκῳ πρόβατον εἶχέ τις χήρη,θέλουσα δʼ αὐτοῦ τὸν πόκον λαβεῖν μείζωἔκειρʼ ἀτέχνως, τῆς τε σαρκὸς οὐ πόρρωτὸν μαλλὸν ἐψάλιζεν, ὥστε τιτρώσκειν.ἀλγοῦν δὲ πρόβατον εἶπε „μή με λυμαίνου· πόσην γὰρ ὁλκὴν τοὐμὸν αἷμα προσθήσει;ἀλλʼ εἰ κρεῶν, δέσποινα, τῶν ἐμῶν χρῄζις,[*](50, 14e ═ 98, 2; cf. 22, 2 || 51, 3e ═ 136, 13; cf. 105, 3 | 7 sqq. cf. 21, 6 sqq.)[*](50, 13 παχείας A || 14 ἀκἅλλουσα A, corr. Bss || 16 om. B. del. Eb Bgk || 16.18 sedem verborum ἐρρυσάμην σε et ἔρρωσο τοίνυν permutavit M. Schmmidt M. Rhen. XXVI 200 || 17 εἱστήκειν· A, m. pr., ν erasa, εἱστήκη M. Schmidt, cf. Philol. XVII 326 extr. 19 μʼ ἔσωσας — ἀπέκτεινας A, corr. Ah || 20. 21 Lm || 20 καὶ ἀπλάνητον A, corr. Bss || 21 φεύγειν (ν expunxit m. r.?) A, corr. Ah || Versus 20 exitus aque anapaestus v. 21 interpolatorem produnt || Epim. Ὁ μυ A)[*](51 B 39 M 22 P1 26 || 1 τῴ Hm Lm | χήρα A || 3 ἔκιῤεν A m. pr., voluit ἔκειρʼ (Eb) | ἀτεχνῶς A Rth, cf. 75, 1 4 || 5 μοι A m. pr.)50
ἔστιν μάγειρος, ὅς με συντόμως θύσει·εἰ δʼ εἰρίων πόκου τε κοὐ κρεῶν χρῄζεις,πάλιν ἔστι κουρεύς, ὃς κερεῖ με καὶ σώσει [*](f. 19a)Πρὸς τοὺς μετὰ ἀπειρίας τοῖς πράγμασιν ἐγχειροῦντας, ἐξ ἧς οὐ τοσοῦτον τὸ κέρδος ὅση βλάβη προσγίνετοι.
Εἰς ἄστυ τετράκυκλον ἄρρενες ταῦροιἅμαξαν ὤμοις εἷλκον· ἣ δʼ ἐτετρίγει.καὶ τὸν βοώτην θυμὸς εἶχε, τῇ δʼ οὕτωςἐγγὺς προσελθὼν εἶπεν ὡς ἀκουσθῆναι·„ὦ παγκάκιστον κτημάτων, τί δὴ κρώζεις ἄλλων ὑπʼ ὤμοις φερομένη σιωπώντων;“κακοῦ πρὸς ἀνδρός ἐστι μακρὸν οἰμώζειν ἄλλων πονούντων, αὐτὸς ὡσπερεὶ κάμνων. Ὁ μῦθος τοῦτο λέγει, μηδαμῶς ἐν τοῖς πράγμασιν ἄλλων πονουμένων ἄλλους ἀδίκως οἰμώζειν καὶ πόνους ἀλλοτρίους ἑαυτοῖς ἐπιγράφειν.
[*](51, 9e cf. 63, 10 || 52, 4im ═ 130, 4)[*](51, 8 μάγειρος ἔσται, ὅς B || 9 εἰ δὲ ἐρίου καὶ πόκου B σὺ κοὐ Bgk, utique planius || 10 πάλιν — ἔστω B, πάρεστι Fx | σώσει AB, σῴσει plerique || Epilm. τὸ om. B)[*](52 B 32 M 37 P1 21; A 45 F 39; tetr III 10. Cf. Arist. Vesp. 1400 sqq. || 1 ἄρρενες A, ‘viriles’, robusti, cf. Anth. P. XI 20 Soph. fr. 480; ἀτρέμας (-μές, -μείς) vel ἠρέμας Cr olim, sim. Gb Rth || 2 ἥδʼ (acc m. r.) A || 3 βοώτης ═ βοηλάτης cf. Arat. 92 εἶλε Lm, cf. 18, 12 | εἷλ᾿, ἔφη δʼ οὕτως del. v. 4 Eb Gb Rth, perperam; neque cur de ‘mira verborum copiaʼ queratur Zachar. p. 29 intellego || 5 κράζεις paraphr. || 6 ἄλλων ἐπʼ A, corr. Cr ann. 246 51, nam ἐπ᾿ ὤμοις coll. v. 2 ‘prorsus mirumʼ (Eb); ἄλλων ὑπʼ ═ ἄλλων ὕπο, cf. 95, 2 | Cf. Arist. Vesp. 1426. Philogelos 48 Eb || 7. 8 Lm, cf. 81, 5 || 8 πονούντων (et 10 πονουμ.) ipse A | ὡσείπερ αὐτὸς κάμνων A, corr. Hm || Epim. ‘aut ἄλλους delendum aut δεῖν suppl.ʼ Eb)51
Εἰς λύκον ἀλώπηξ ἐμπεσοῦσα δειλαίηζωγρεῖν ἐδεῖτο, μηδὲ γραῦν ἀποκτείνειν.ὃ δʼ „ἢν λόγους μοι τρεῖς ἀληθινὸς εἴπῃς,ἐγώ σε νὴ τὸν Πᾶνα“ φησί „ζωγρήσω.“ἣ δʼ „εἴθε μέν μοι πρῶτα μὴ συνηντήκεις· ἔπειτα δʼ, εἴθε τυφλὸς ὢν ὑπηντήκεις·τρίτον δʼ ἐπʼ αὐτοῖς“ εἶπε „μὴ σύ γʼ εἰς ὥραςἵκοιο, μὴ δή μοι πάλιν συναντήσῃς.“Ὅτι πολλάκις αἱ περιστάσεις πεφύκασι καὶ παρὰ γνώμην τὰ [*](f. 19b)σιγῆς ἄξια εἰς τοὐμφανὲς ἄγειν.
Εὐνοῦχος ἦλθε πρὸς θύτην ὑπὲρ παίδωνσκεψόμενος. ὁ θύτης δʼ ἁγνὸν ἧπαρ ἁπλώσας„ὅταν μέν“ εἶπε „ταῦτʼ ἴδω, πατὴρ γίνῃ,ὅταν δὲ τὴν σὴν ὄψιν, οὐδʼ ἀνὴρ φαίνῃ.“Πρὸς τοὺς τὰς εὐχὰς ὑπὲρ τῶν οὐ δεόντων ποιουμένους ἢ καὶ ἄλλως μὴ δυναμένων γενέσθαι.
[*](53, 4e ═ 107, 16 | 7 im cf. prooem. I 3 sq. || 54, 2e 95, 2. 74, 3 | 7 sq. e ═ 101, 7 sq.)[*](53 B 31 P 25 P1 20 tetr. lI 5 ?; cf. Cr p. 208, ann. p. 246 || 1 δηλαίη A || 3 ἂν A || 3. 5 ὁδʼ— ἡδʼ A m. pr., 6δʼ ἥδʼ m. rec. || 4 φησὶ νὴ τὸν πᾶνα A, corr. Ah Fx || 5 σοι συνηντήκειν ex B Bgk || 6 ἔπειτα· εἴθε A, suppl. Bss 6 Bgk, exprimit BP om. P || 7 εἶπε A (Rth), εἴθε Lm || 8 μὴ δέ A, μὴ δὴ Eb μή πως Bgk | πάλιν ἐμοὶ Ah | συναντήσηισ (ι del.) A, καὶ πάλιν συναντήσῃς μοι B)[*](54, 1 ἦλθεν A, ν erasa || 2 χρησόμενος Nck Mél. IV 192 ἀγνοεῖν παραπλώσασ, A, corr. Lm, ἀρνὸς ἧ. ἁ. Ah || 3 ὅτʼ ἂ ut solet A | ε??ιπεταῦτʼ ductu perpetuo, quod A ante Eb εἷπι αὐτʼ legebatur; an θῦμʼ || Epim. εἰ καὶ A, corr. Bss | ὅλως μὴ Eb)52
Ἕνα βοῦν τις εἶχε, τὴν ὄνον δὲ συζεύξαςἠροτρία, πτωχῶς μέν, ἀλλʼ ἀναγκαίως.ἐπεὶ δὲ τοὖργον ἐτετέλεστο καὶ λύεινἔμελλεν αὐτούς, ἥ τʼ ὄνος διηρώτατὸν βοῦν „τίς ἄξει τῷ γέροντι τὰ σκεύη;“ ὁ δὲ βοῦς πρὸς αὐτὴν εἶπεν „ὅσπερ εἰώθει.“ Εὐτεκνίης ἔπαθλα πᾶσι τοῖς ζῴοιςὁ Ζεὺς ἔθηκε, πάντα δʼ ἔβλεπεν κρίνων.ἦλθεν δὲ καὶ πίθηκος ὡς καλὸν μήτηρπίθωνα γυμνὸν σιμὸν ἠρμένη κόλποις.γέλως δʼ ἐπʼ αὐτῷ τοῖς θεοῖς ἐκινήθη. ἣ δʼ εἶπεν οὕτω· ,,Ζεὺς μὲν οἶδε τὴν νίκην,ἐμοὶ δὲ πάντων οὗτός ἐστι καλλίων.“[*](f. 20a)ὁ λόγος δοκεῖ μοι πᾶσι τοῦτο σημαίνειν, τὸν αὐτὸς αὐτοῦ πᾶς τις εὐπρεπῆ κρίνει.
Ἑρμῆς ἅμαξαν ψευσμάτων τε πληρώσαςἀπάτης τε πολλῆς καὶ πανουργίης πάσης[*](55, 2e cf. 15, 4. 130, 6 | 6im cf. 64, 7 | 7e cf. 16, 9 || 56, 1 im ═ 120, 3 | 5m cf. 31, 21 | 6 cf. 72, 15 || 57, 2me ═ 95, 52)[*](55 V 173 (p. 678 Kn.) ═ Fur. 371; fluxit e proverbiis, cf. Zenob. volg. 254 p. 70, Bodl. 393, Macer. 675 infra p. 248 || 3 τετέλεστο A, corr. Bss || 4 ἡ τʼ m. p., ἥτʼ m. r. A, ἡ etiam V; εἶτʼ Lm Eb Rth; v. 6 δὲ apodoticum, cf. 31, 16 || 5 τῶ γηπόνω V || 6 ὁ δὲ πρὸς V, ὅδε πρὸς Gb | ὅσπερ, ο ex ω corr. m. pr. A || Post V, 6 duorum vv. spat. vacuum A)[*](56 Avian. 14; cf. Epicharm. 43 p. 270 L. || 2 ἔβλεπε A 3 καλὴ μηρ A, καλοῦ Bss, καλὸν (ad πίθωνα) Sd Cr || 4 πιθῶνα A, corr. Bss | σιμὸν, ι ex η A m. pr. || 6 οἱ δὲ μὲν m. pr. A, corr. m. r. || [8. 9] Lm || 9 τὸν αὐτὸσ αὐτοῦ A, cf. Krügeri Gr. § 51, 2. 13; αὐτὸς τὸν Eb, γόνον τὸν Nb, alii aliud)[*](57 B 40, V Fur. p. 142. Cf Hes. fr. 45 Rz. (Cr p. 141), Plato Prot. 322 c || 2 πανουργίας A)53
ἤλαυνε διὰ γῆς, ἄλλο φῦλον ἐξ ἄλλουσχεδίην ἀμείβων καὶ μέρος τι τῶν ὤνωννέμων ἑκάστῳ μικρόν. ὡς δὲ τῷ χώρῳ τῷ τῶν Ἀράβων ἐπῆλθε καὶ διεξῄει,λέγουσιν αὐτοῦ συντριβεῖσαν ἐξαίφνηςἐπισταθῆναι τὴν ἅμαξαν. οἳ δʼ ὥσπερπολύτιμον ἁρπάζοντες ἐμπόρου φόρτον,ἐκένωσαν αὐτὴν οὐδʼ ἀφῆκαν εἰς ἄλλους ἔτι προελθεῖν, καίπερ ὄντας, ἀνθρώπους.ἐντεῦθεν Ἄραβές εἰσιν, ὡς ἐπειράθην,ψεῦσταί τε καὶ γόητες, ὧν ἐπὶ γλώσσηςοὐδὲν κάθηται ῥῆμα τῆς ἀληθείης. Ζλεὺς ἐν πίθῳ τὰ χρηστὰ πάντα συλλέξαςἔθηκεν αὐτὸν πωμάσας παρʼ ἀνθρώπῳ.[*](57, 3me ═ 72, 11 | 12e 96, 4. 134, 16 | 14e cf. 75, 20. 95, 99. 81, 4. 83, 4)[*](57, 4 σχέδην Bgk Hm | τῶν (═ἀνθρώπων) A, corr. Eb; ὤνων ═ ὠνίων singulare, δώρων Fx, ὄντων Nck || 5 ἐκάστω A || 6 τῶν τότʼ Ἀ. Sd Eb, τῶν Ἀραβίων Db; in nomine proprio anapaestum admisi || 7. 8. 9 Rth, συντρίβει τὴν ἅμαξαν κενὴν φορτίων etiam V; λέγεται ἐξαίφνης συντριβῆναι τὴν ἅμαξαν. οἱ δὲ ὥσπερ π. φόρτον τὰ ἐξ αὐτῆς ἁρπάσαντες B || 11 sq. οὐκ ἀφῆκαν εἰς ἄλλους ἄ. προελθεῖν rel. om. B, οἱ δὲ εἰς ἄλλους τόπους οὐκ εἴασαν ὁδεῦσαι V, ubi sequitur οὐδὲ τὰ κοινὰ τοῖς ἀνθρώποις ἐπιτελεῖν δυνάμενοι ═ F 19; excidit igitur exite et astrologi fabella (infra p. 273) || 11 προσελθεῖν A, corr. Bss, cf. B | καὶ περιόντας Ah, γειτνιῶντας vel γῆν πολοῦντας Fx, ἀντερῶντας M. Schmidt (Jen. L.-Ζ. 1876, 81) καὶ περᾶν πρόσω ῥώπους Bgk, cf. prol. || 11 Nck || 12 ἐπειρήθην? cf. 106, 4. 29, 1. 30, 5. 46, 9. 74, 15. 103, 2. 62, 1 || 14 ἀληθείας A || 12. 14 ═ prom. B || Post v. 14 duorum versuum spat. acuum; f. 20a in mg. sup. ἀρχὴ του ζ (seq. litterae evanidae) m. 3, iterum ἀ. τ. ζ in mg. sin. m. 2)[*](58 Harleianus 3521 (Tyrwhitti) f. 17a, B 44. Cf. Cr p. 210 || 1 χριστὰ A m. pr., corr. m. r. | συγκλείσας B)54
ὁ δʼ ἀκρατὴς ἄνθρωπος εἰδέναι σπεύδωντί ποτʼ ἦν ἐν αὐτῷ, καὶ τὸ πῶμα κινήσας,[*](f. 20b)διῆκʼ ἀπελθεῖν αὐτὰ πρὸς θεῶν οἴκους, κἀκεῖ πέτεσθαι τῆς τε γῆς ἄνω φεύγειν.μόνη δʼ ἔμεινεν ἐλπίς, ἣν κατειλήφειτεθὲν τὸ πῶμα. τοιγὰρ ἐλπὶς ἀνθρώποιςμόνη σύνεστι, τῶν πεφευγότων ἥμαςἀγαθῶν ἕκαστον ἐγγυωμένη δώσειν. Ζεὺς καὶ Ποσειδῶν, φασί, καὶ τρίτη τούτοιςἤριζ’ Ἀθηνᾶ, τίς καλόν τι ποιήσει.ποιεῖ μὲν ὁ Ζεύς ἐκπρεπέστατον ζῴωνἄνθρωπον, ἡ δὲ Παλλὰς οἶκον ἀνθρώποις,ὁ δʼ αὖ Ποσειδῶν ταῦρον. ᾑρέθη τούτοις κριτὴς ὁ Μῶμος· ἔτι γὰρ ἐν θεοῖς ᾤκει.κἀκεῖνος, ὡς πέφυκε πάντας ἐχθραίνων,πρῶτον μὲν εὐθὺς ἔψεγεν τὸ τοῦ ταύρου,τῶν ὀμμάτων τὰ κέρατα μὴ κάτω κεῖσθαι,ὡς ἂν βλέπων ἔτυπτε· τοῦ δέ γʼ ἀνθρώπου. μὴ σχεῖν θυρωτὰ μηδʼ ἀνοικτὰ τὰ στήθη,[*](58, 5e ═ 72, 2 | 6e cf. 65, 6 | 7e ═ 70, 3 | 8m ═ 63, 10 || 59, 2e ═ 130, 2 | 3me cf. 13, 7. 64, 5 (114, 3. 66, 1 sq.))[*](58, 5 πάντα δὲ ἐπετάσθησαν πρὸς τοὺς θεοὺς B rell. om. 6 Eb Kn Rth, νέμεσθαι Bgk, κἄνω πέτεσθαι γῆς πρόσω Mähly; sed cf. 65, 6. 8, 2 || δὲ corr. in τε H || 7 κατειλήφεν, acc. εν in ει corr. H || 8 ἀνοις A || 9 ἡμᾶς A)[*](59 B 43; longius absunt Nev. 193 A 100, cf. Cr p. 211 || 1 ’ν τούτοις? || 3 ζῶιον A, corr. Db, cf. locos similes s. s. || 4 ἀνοις A || 5 ἠρέθη A || 7 ἐχθραίνειν? Schnw || 9 τὰ Eb p. Xl, obs 5, cf. 84, 1 || 10 ὡς ἂν cf. Krügeri Gr. § 54, 8, 4e 8 | κἀνθρώπου sine causa Rth)55
ὡς ἂν βλέποιτο τῷ πέλας τι βουλεύοι·τῆς οἰκίης δέ, μὴ τροχοὺς σιδηρείουςἐν τοῖς θεμελίοις γεγονέναι, τόπους τʼ ἄλλουςσυνεξαμείβειν δεσπόταισιν ἐκδήμοις, καὶ τὸν πονηρὸν γείτονʼ ὥσθʼ ὑπεκφεύγειν[*](15a)τί οὖν ὁ μῦθός φησιν ἐν διηγήσει; πειρῶ τι ποιεῖν, τὸν φοθόνον δὲ μὴ κρίνειν ἀρεστὸν ἀπλῶς οὐδέν ἐστι τῷ μώμῳ.
Ζωμοῦ χύτρῃ μῦς ἐμπεσὼν ἀπωμάστῳκαὶ τῷ λίπει πνιγόμενος ἐκπνέων τʼ ἤδη„βέβρωκά“ φησίν „καὶ πέπωκα καὶ πάσηςτρυφῆς πέπλησμαι· καιρός ἐστι μοι θνῄσκειν.“τότʼ ἂν λίχνος γένοιο μῦς ἐν ἀνθρώποις, ἐὰν τὸ καταβλάπτον ἡδὺ μὴ παραιτήσῃ. Ὅτι τὰ ἐπερχόμενα κατὰ ἀνάγκην κακὰ εἰώθάν τινες τοιούτοις ἐξομαλίζειν λόγοις.
[*](60, 2e ═ 17, 5. 93, 6 | 5e ═ 66, 4. 87, 6)[*](59, 12 βλέποτο τὸ m. pr. ν add. m. r. A, corr. Cr (cf. 59,5), βλέποι τις τὸν Bgk, βλέποι τὸ τοῦ π. Gb Rth || 13 οἰκίας A || 14 θεμέθλοις, θεμείλοις ? Fx | δʼ ἄλλους A, corr. Gb Cr, δʼ del. Bss || 15 ἵνα καὶ τοῖς δεσπόταις συνεξεδήμει καὶ γείτονα πονηρὸν ἐξέφευγεν B (sim. Nev Au), unde coll. Philem 114 Philol. XLVI 629 restitui 15a; ὡς τὸν πονηρὸν γείτονʼ ἦν ἂν ἐκφεύγειν Lm. Quod addunt Au Nev καὶ ὁ Ζεὺς . . τοῦ Ὀλύμπου αὐτὸν ἐξέβαλεν, aut fIuxit e v. 6, aut ad exitum spectat nunc oppressum, cf. lulian. Ep. 59, 16 p. 445 D. || 16—18 Eb || 17 μὴ φθ. δʼ ἔα κρ. Eb, σὺν φθόνῳ δὲ μὴ κρίνειν vel τὸν φθ. δʼ ἔα χαίρειν Nck)[*](60 cf. F 117 || 1 ζωμῶι A | χύτῤα A | μυῖα F, cf. Luc. musc. enc. 4, Aristoph. Daet. fr. 203 K.; at μυῖʼ ἐμπεσοῦσʼ scribi non potest propter v. 2, cf. etiam Callim. fr. 201, Eust. ρ 455 p. 1828, 17 μῦς ἐν ἅλμῃ (Cr. quaest. Herond. p. 459) || 2 sq. ἀλλʼ ἔγωγε καὶ βέβρωκα καὶ πέπωκα καὶ λέλουμαι κτλ. F 3 φησί edd. || 4 τροφης (sic) A, corr. Bss | cf. app. prov. I 77 || 5. 6 Lm | τότε A m. pr, corr. m rec. || 6 ἂν τὸ Bss || Epim. ἔιωθάν A m. pr., -ασίν m. rec., cf. 71 epim. | ἐξομαλίζειν, ο ex ω m. pr. A | ἀρχὴ τοῦ η A m. 2 in mg.)56
Ἤιει κυνηγὸς ἐξ ὄρους κυνηγήσας,ᾔει δὲ γριπεὺς κύρτον ἰχθύων πλήσας.καί πως συνηβόλησαν οἱ δύʼ ἀλλήλοις,χὠ μὲν κυνηγὸς ἰχθύων ἁλιπλώων,θήρην δʼ ὁ γριπεὺς ᾑρέτιζεν ἀγρείην, τά τʼ εἶχον ἀντέδωκαν. εἶτα τὴν θήρηνἤμειβον ἀεί, δεῖπνα δʼ εἶχον ἡδίω,ἕως τις αὐτοῖς εἶπεν „ἀλλὰ καὶ τούτωντὸ χρηστὸν ἐξολεῖτε τῇ συνηθείῃ,πάλιν δʼ ἕκαστος ἃ πρὶν εἶχε ζητήσει.“ [*](f. 21b)Ὅτι πᾶς δυσάρεστος, τοῦ παρόντος ἡδέος μικρόν τι ἀπολαύσας, εὐθὺς τὴν ἐπιθυμίαν ἐφʼ ἕτερον τρέπει.