Dialexeis

Τί τοίνυν ἀγαθὸν σωμάτων; ὑγίεια. Κακόν; νόσος ἄν μὲν ἡ ὑγίεια, πολλαὶ δὲ αἱ νόσοι.

Τί ἐν μουσικῇ τὸ ἀγαθόν; ἁρμονία· ἕν μὲν τὸ ἡρμοσμένον, πολλὴ δὲ [*](2 πολυμερὲς καὶ πολύφωνον vi. or. 7. 2 d || 3. 4 τέχνην παντο- δαπήν sq. vi. or. 28. 1 e || 6 μουσικὴν sq. cf. Plat. symp. 187 a vi. etiam or. 37. 7 a et or. 14. 8 f ||14. 15 ἄρμα εὐθύνεται sq vi. simil. or 41. 5 g ἐπιθεὶς sq. || 17 συνθήματι ἐνί sq. vi. simil. or. 13. d et 6 e) [*](9 〈ὁ〉 ὁμολογήσας (chorus est, si concinit sq .’) Hob. εἰς] εἶς Dav (Duebn.) ὁμοφωνίᾳ Dav. (Duebn .) ὁμοφωνίαν ἕν τι ἐστί φ α(θ) || 18 πλήθους φύσιν Merkl (Duebn .) πλῆθος φεῦγον Combes πλήθους τύρβην Meiser πλῆθος καὶ φυγή Orelli || 19 ἀγαθὸν (ον in ras .) R! ἀγαθῶν M | ὑγεία MN α(δ) 20 ἡ (ante ὑγεία) om ς(δ ∠°) || 21 ἁρμονία 〈τί κακόν; ἀναρ- μοστία·〉 ἕν Heins. cum φ (‘item quod est musicae bonum harmonia Quod malum dissonautiaʼ σ2) || 21. p. 454. 1 δὲ ἡ ἀναρμοστία (δὲ ἡ in ras ex δὲ ἀν) R! )

Καὶ ἐν χορῷ ἕν μὲν ἡ ὁμολογία, παντοδαπὸν δὲ ἡ διαφωνία·

καὶ ἐν τριήρει ὁ μὲν αὐλὸς ἕν, πολλὴ δὲ ἡ ἀπείθεια·

καὶ ἐν ἄρματι, ἡνιόχου τέχνη, ἓν μὲν τοῦτο, παντοδαπὸν δὲ ἡ ἀτεχνία.