Περὶ παρωνύμων

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ παρωνύμων, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

Arcad. 10, 24: τὰ ἀπὸ ϲυνθέτων εἰϲ οϲ παραχθέντα κατὰ τοῦ αὐτοῦ ϲημαινομένου βαρύνεται ἄπειροϲ ἀπείρων, ἀγκύλοϲ ἀγκύλων.

[*](1.7 ef. Steph. B. s. Καβειρία· ἔϲτι ἡ μὲν Καβειρίϲ παρὰ τὸ Κόβειροϲ, ἡ δὲ Καβειριάϲ παρὰ τὸ Καβείριοϲ. l. 17 Apollonius patronymicum Ἀφαρητιάδαι et Pindarus Ἀφαρητίδαι proferunt a nominativo Ἀφάρηϲ Ἀφάρήτοϲ. De eo patronymico variae fuerunt senentiae: ap. Favorin. 130, 24 Ἀφαρητιάδαο: ἀπὸ τοῦ Φέρηϲ Φέρητοϲ γίνεται Φερητιάδηϲ καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ α καὶ τροπῇ τοῦ ε εἰϲ α Ἀφαρητιάδηϲ, ap. Steph. Βyz. p. 658, 3 Φαραί, πόλιϲ Μεϲϲήνηϲ, ὅθεν ἦϲαν οἱ Ἀφαρητιάδαι. De nominum ab Ἄρηϲ compositiuone haec Lobeck. in Proll. 270 not. 37 adnotat: quod de primo et secundo qui dici potuerit non intelligo neque decernam utrum ille ἀπὸ τῆϲ ἀρῆϲ (γενικῆϲ) scripserit an τῆϲ Ἄρηϲ (εὐθείαϲ).)[*](l. 25 prior pars est Herodiani in Epim. Cr. 1 73, altera inde a κανὼν γάρ ἐϲτιν exstat etiam in Anecd. Ox. IV p. 329.)
851

Theogn. 28, 16: τὰ εἰϲ ων παραγωγὰ ὑπὲρ δύο ϲυλλαβὰϲ ἐκ πρωτοτύπου φωνῆϲ ἔχοντα τὴν ει δίφθογγον ταύτην φυλάττει καὶ ἐπὶ τοῦ παραγωγοῦ, Καδμεῖοϲ Καδμείων, Βακχεῖοϲ Βακχείων, Ἀργεῖοϲ Ἀργείων.

Theogn. 29, 22: τὰ εἰϲ ων παρώνυμα μὴ κοινωνοῦντα θηλυκῷ γένει κατὰ τὴν φωνὴν διὰ τοῦ ω κλίνεται, Φίλων, Ἀγάθων, Μελίτων, Νίκων. πρόϲκειται «μὴ κοινωνοῦντα κτλ.» διὰ τὸ ἄπειροϲ ἀπείρων, ἀϲχήμων, εὐϲχήμων, λευχίμων, μελανείμων, χαιρήμων, p. 31, 21 κατάπυγοϲ καταπύγων, ἔγκυμοϲ ἐγκύμων.

Theogn. 30, 22: Ἅβρων Ἄβρωνοϲ παρώνυμον.

Theogn. 32, 30: Κελάδων παρώνυμον ἀπὸ τοῦ κέλαδοϲ; 33, 1 κόρυδοϲ Κορύδων, κίναδοϲ Κινάδων; 33, 18 καύϲων καύϲωνοϲ παρώνυμον (sc. ἀπὸ τοῦ καῦϲοϲ); 35, 4 Τίμων Ϲίμων παρώνυμα.

Περὶ τῶν εἰϲ ρ.

An. Ox. IV 329, 19: τὸ ἐτήρ παρὰ τὸ ἔτοϲ Ϲοφοκλῆϲ

  • ἐτῆραϲ ἀμνοὺϲ θεοῖϲ ἔρεξ’ ἐπακτίοιϲ.
    • γράφεται καὶ εὔειραϲ.

    Περὶ τῶν εἰϲ ηϲ.

    Choer. 47, 14: τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ η θηλυκῶν εἰϲ ηϲ γινόμενα βαρύτονα μὴ ἔχοντα οὐδέτερον εἰϲ εϲ εἰϲ τὴν ου δίφθογγον ἔχει τὴν γενικὴν οἷον λέϲχη Λέϲχηϲ, ἀράχνη ἀράχνηϲ, κόμη ἀκειροκόμηϲ, δίκη ἑλλανοδίκηϲ, γυνή ὁ μιϲογύνηϲ, χαίτη κυανοχαίτηϲ, τέχνη κλυτοτέχνηϲ, κόμη Κόμηϲ, γύη γύηϲ. τὸ δὲ Εὐτυχήϲ Εὐτυχοῦϲ παρὰ τὸ τύχη ἐϲτὶν ὀξύτονον, τὸ δὲ τανυήκηϲ τανυήκουϲ παρὰ τὸ ἄκη ἔχει οὐδέτερον εἰϲ εϲ.

    Choer. 51, 9: τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ οϲ εἰϲ ηϲ γινόμενα βαρύτονα εἴτε ἁπλᾶ εἶτε παραϲύνθετα εἰϲ τὴν ου δίφθογγον ἔχει τὴν γενικὴν οἷον Ἄραξοϲ Ἀράξηϲ Ἀράξου, Λάπιθοϲ Λαπίθηϲ, εἴϲπνηλοϲ εἰϲπνήληϲ, ἑπτάπουϲ ἑπτάποδοϲ ἑπταπόδηϲ, εὔπατριϲ εὐπάτριδοϲ εὐπατρίδηϲ, Οἰδίπουϲ Οίδίποδοϲ Οἰδιπόδηϲ.

    Arcad. 27, 1: τὰ εἰϲ τηϲ ἀρϲενικὰ παρώνυμα ὑπὲρ δύο ϲυλλαβὰϲ βραχείᾳ παραληγόμενα βαρύνεται ἀγρότηϲ, δημότηϲ καὶ τὰ δὲ φύϲει μακρᾷ παραληγόμενα κομήτηϲ, πεδήτηϲ, πλανήτηϲ, ἀλήτηϲ, ὑπηνήτηϲ, κορυνήτηϲ, νικήτηϲ κτλ., πολίτηϲ, τεμενίτηϲ, εὐρρείτηϲ, βαθυρρείτηϲ, πρεϲβύτηϲ, Ἀρχύτηϲ.

    Arc. 27, 17: τὰ εἰϲ ηϲ κύρια ἀπὸ τῶν εἰϲ οϲ οὐδετέρων ϲύνθετα βαρύνεται, Δημοϲθένηϲ, Διογένηϲ καὶ τὰ ἔχοντα η ἐν τῇ παραληγούϲῃ ἀπὸ διϲυλλάβου ϲυνήθηϲ, κακοήθηϲ. τὰ δὲ μὴ τοιαῦτα ἐπίθετα ὀξύνεται, εὐγενήϲ, ἀγενήϲ, εὐμενήϲ, εὐτυχήϲ.

    [*](1. 18 cf. St. B. s. Ἀνιαράκη πόλιϲ πρὸϲ τῇ Καϲπίᾳ θαλάϲϲῃ. τὸ ἐθνικὸν Ἀνιαράκηϲ ὡϲ λέϲχη Λέϲχηϲ καὶ ἀράχνη ἀράχνηϲ. l. 24 cf. St. B. s. Ἀϲκάλων: λέγεται Ἄϲκαλοϲ καὶ ἐξ αὐτοῦ Ἀϲκάληϲ, ὡϲ δάμαλοϲ «δαμάληϲ ἔρωϲ» (Anacreon. frg 2), Ἄραξοϲ Ἀράξηϲ ὡϲ ἀπὸ τοῦ χαράξω χάραξοϲ χαρόξηϲ, Λάπιθοϲ Λαπίθηϲ.)
    852

    Arc. 27, 22: τὰ εἰϲ ηϲ παρὰ τὸ ἔτοϲ καὶ ἔργον ὀξύνεται διετήϲ, τριετήϲ, λεπτουργήϲ, Ναξιουργήϲ.

    Arc. 27, 24: τὰ εἰϲ ηϲ ἀπὸ τῶν εἰϲ υϲ ὀξυτόνων μὲν ὀξύνεται, βριθύϲ ἐμβριθήϲ, βαρύϲ ἀβαρήϲ, βαρυτόνων δὲ βαρύνεται πῆχοϲ τριπήχηϲ, τετραπήχηϲ.

    Ε. Μ. 435, 43: τὰ διὰ τοῦ ηθηc ϲόνθετα παρώνυμα βαρύνεται οἷον ἤθοϲ εὐήθηϲ, ϲυνήθηϲ, κακοήθηϲ, ἀληθήϲ φιλαλήθηϲ, παναλήθηϲ.

    Περὶ τῶν εἰϲ ιϲ.

    Epim. Cr. I 224, 31: τὰ εἰϲ ιϲ παρώνυμα ὀξύνεται, δρυμόϲ Δρυμίϲ, λόγοϲ Λογίϲ, φορμόϲ φορμίϲ, Κάδμοϲ Καδμίϲ· τὸ ἄϲιϲ ἀντιπίπτει, ὑπόκειται γὰρ ἑτέρῳ κανόνι· τὰ ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ γένουϲ παραλαμβανόμενα καὶ ταὐτὰ ϲημαίνοντα ὁμοτονεῖ φήμη φῆμιϲ, ἄϲη ἄϲιϲ.

    Arc. 28, 24: τὰ εἰϲ ιϲ πατρωνυμικὰ ἢ τύπον ἔχοντα πατρωνυμικῶν ὀξύνεται Πριαμίϲ, Τανταλίϲ, Τυνδαρίϲ.

    Arc. 29, 13: τὰ εἰϲ βιϲ ὑπερδιϲύλλαβα παρώνυμα ὀξύνεται Νιοβίϲ, Λυκαμβίϲ, Περραιβίϲ. ϲεϲημείωται τὸ κάνναβιϲ.

    Arc. 31, 19: τὸ κάβαλλιϲ ἐπιθετικὸν παρώνυμον ἀπὸ τῶν εἰϲ ηϲ βαρύνεται τῶν ἄλλων εἰϲ αλλιϲ ὑπὲρ δύο ϲυλλαβὰϲ ὀξυνομένων.

    Arc. 31, 24: τὰ εἰϲ λιϲ παρώνυμα τῷ ω ἢ διφθόγγῳ παραληγόμενα ὀξύνεται, Πακτωλίϲ, Αἰτωλίϲ, Ἰουλίϲ.

    Arc. 32, 27: τὰ παρώνυμα εἰϲ ξιϲ ὀξύνεται ἅμαξα ἁμαξίϲ, πύξοϲ πυξίϲ, ὄξοϲ ὀξίϲ.

    Arc. 33, 16: τὰ εἰϲ ιϲ διϲύλλαβα ὑποκοριϲτικὰ ἢ πατρωνυμικῆϲ ἐννοίαϲ ἐχόμενα ὀξύνεται, Τευκρίϲ, χειρίϲ. — Dichr. 299, 12: καρίϲ παρὰ τὸ κάρη.