Περὶ ὀρθογραφίας

ζῴδιον ϲὺν τῷ ι, ἐπειδὴ εὕρηται καὶ κατὰ διάϲταϲιν. Ἄρατοϲ «ζωΐδιον δέ ἑ κύκλον ἐπίκληϲιν καλέουϲιν » (Phaen. 343). ἢ ἐπειδή ἐϲτι ζῷον ζῴου, ὅπερ ἔχει προϲγεγραμμένον τὸ ἰῶτα· καὶ ἐπειδὴ ἡ τελευταία ϲυλλαβὴ τῆϲ γενικῆϲ τῶν πρωτοτύπων ἀπὸ φωνήεντοϲ ἄρχεται, γίνεται ζωΐδιον τοῦ ι ἀπὸ τοῦ πρωτοτύπου ὄντοϲ.