Περὶ ὀρθογραφίας
Aelius Herodianus
Aelius Herodianus, Περὶ ὀρθογραφίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868
ζωγράφοϲ: οὐκ ἔχει τὸ ι προϲγεγραμμένον· ἔϲτι γὰρ ζῷον ζῴου ζῳογράφοϲ. καὶ ἐπειδὴ οὐδέποτε μεταξὺ τοῦ ι ὄντοϲ ἢ τοῦ υ ἢ ϲυμφώνου κρᾶϲιϲ γίνεται, ἀλλὰ πρῶτον ἀποβάλλει αὐτὸ καὶ οὕτω γίνεται ἡ κρᾶϲιϲ, βελτίονα βελτίω, τῷ ἐμῷ τὠμῷ, τοῦ ἀνθρώπου τἀνθρώπου [*](etiam in E. M. 408, 29. l. 1 Choer. 215, 17, E. M. 410, 14, Ep. Cr. I 181, 12. Hes. habet ζειά et ζιά. l. 4 Choer. 215, 20, E. M. 410, 13, Ep Cr. I 181, 15. Hes. Verisimile est Herodianum omnes a Choerobosco prolatas originationes proposuisse, sed reliquis ita fere ut in Ep. Cr. l. c. ἄμεινον δὲ οὕτωϲ extremo loco positam antehabuisse nam expositio haec de compositis a tertia persona. congruit cum Herod. ap. Theogn. II 81. l. 12 Choer. 215, 14, E. M. 410, 20. Hes. habet ζειρά et ζιραί. l. 15 St. B. l. 18 Hes. Ahrens de dial. Aeol. p. 239. l. Choer. 215, 10, Hes. l. 21 St. B., qui addit Ἀρκάδιοϲ δὲ διὰ διφθόγγου γράφει. l. 24 Choer. 215, 27, E. M. 411, 33, ubi additur: εὕρηται δὲ καὶ διὰ τοῦ ι ϲυνεϲταλμένου, accentum posui ex canone ap. Theogn. 128, 9. Hes. ζητρεῖον. l. 25 Hes., ἔϲτι ὁ ζελάϲ τοῦ ζελά (οὕτω δὲ λέγεται κατὰ Θρᾷκαϲ ὁ οἶνοϲ). Choer. Dict. 124, 11; ὁ ζήλαϲ τοῦ ζήλα. οὕτω δὲ λέγεται κατὰ Θρᾷκαϲ ὁ οἷνοϲ. Cobeti excerpta ex cod. Marian. 489. ζειλά· τὸν οἶνον οἱ Θρᾷκεϲ. Phot. 51, 22.) [*](l. 26 Choer. 316, 1. l. 27 Choer. 216, 2, Hes. l. 28 E. M. 413, 51 cf. Lob, El. I. 444, qui quamquam iure hanc causam non veram esse contendit, tamen collata Il. Pr. Ϲ 458 hoc adnotamentum Herodiano non abiudicem.)