Περὶ ὀρθογραφίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ ὀρθογραφίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

Ἄϊροϲ: ῑ.

[*](29, 28, Arc.42, 24. 1.1 Herod. περὶ παθῶν fr.179 in E. M.41,44, Hes., Lehre ad Herod. p. 457. 1. 2 E. M. 32, 10 ubi qui citatur teclm1cns est Herodianus. Hes. 1. 9 St. B. et E. M. s. v. 1. 12 St. B. 47, 4. Hes. s. v., alii Αἴθυκεϲ scripsisse videntur, ut uppuret ex Choer. Dict. 80, 16, ubi τὰ εἰϲ υξ διϲύλλαβα φύϲει μακρᾷ παραληγόμενα ἁπλᾶ μὴ ὄντα θηλυκὰ διὰ τοῦ κ κλίνονται οἰον αῖθυξ αἰθυκοϲ ὁ εὐκίνητοϲ παρὰ τὸ αἰθύϲϲω. ἔϲτι δὲ ὄνομα ἔθνουϲ καὶ κύριον. Lehrsius ad Dichr. p. 347 suspicatur hoc gentile Αἴθυκεϲ confusum esse a Choerob. cum Αἶθικεϲ, quamquam non negat hoc etiam recte habere posse. Similis vocalium ι et ῦ variatio reperitur in Ἀλλόβριγεϲ et Ἀλλόβρυγεϲ. Fortasse sic Herodiani in Orthogr. adnotamentum processit: Αῖθιξ διὰ τοῦ ι τὸ ἐθνικόν, αθυξ ὁ εὐκίνητοϲ παρὰ τὸ αἰθύϲϲω διᾶ τοῦ ῦ, τινὲϲ δὲ καὶ τὸ ἐθνικὸν διὰ τοῦ ῦ γράφουϲιν. 1. 14 Mon. 12, 27, ad quem locum Lehrsius citat Ep. Hom. 278: εἰϲ ϲα ἔχομεν τῇ ου διφθόγγῳ παραληγόμενα ὑπὲρ δύο ϲυλλαβᾶϲ καὶ μετὰ διϲϲοῦ τοῦ ϲ διϲύλλαβα δὲ οὐκ ἔχομεν ὅμοιον τῷ μοῦϲα et significari αἰθουϲϲα ἔμπουϲϲα Ϲυράκουϲα opinatur. 1. 17 Hes., scribitur etiam σίκλον et εἶκλον Hes. 1. 18 Choer. 170, 10, ΙI. Pr. Ο 709, Hes. 1.81 St. B., Choer.178, 18. 1.23 St.B.s. v. 1.25 Choer.176,4. 1.27 Choer.179.17. 1.30 Hes., E.M.488,16.)
471

αἴϲθηϲιϲ: αἰϲθητήριον, αἰϲθητόϲ καὶ αἰϲθάνομαι καὶ ὅϲα ὅμοια διὰ τῆϲ αι διφθόγγου. τὸ δὲ ἐϲθήϲ καὶ ἔϲθημα διὰ τοῦ ε.

αἰϲχίων. διὰ τοῦ ι γράφεται. τὰ γὰρ εἰϲ ων καθαρὰ ϲυγκριτικὰ οὐ παραλήγεται τὴν ει δίφθογγον κτλ.

αἶϲχοϲ. διὰ τῆϲ αι διφθόγγου.

ἀΐτηϲ. διὰ τοῦ ι γράφεται. πάντα γὰρ διὰ τοῦ ιτῆζ διὰ τοῦ ι γράφεται κατὰ τὸν κανόνα τοῦ Ἀϲκαλωνίτηϲ.

ἀτιαϲ: τὰϲ ἐρωτικάϲ· διὰ τοῦ ι. ὥϲπερ γὰρ ἀπὸ τοῦ ὁ δεϲπότηϲ ἀρϲενικοῦ γίνεται ἡ δεϲπότιϲ διὰ τοῦ ι, οὕτω καὶ ἀπὸ τοῦ ἀΐηϲ ἡ ἀῖτιϲ ἀῖτιδοϲ καὶ ἐντεῦθεν ἀΐτιαϲ.

Ἀκαδήμεια γυμνάϲιον Ἀθήνηϲιν. κέκληται ἀπὸ Ἀκαδήμου. γράφεται καὶ διὰ τοῦ ϲ Ἐκαδήμεια.

ἀκακαλλίϲ καὶ κακαλίϲ.

ἀκαλαρείτηϲ τὸ ρει δίφθογγοϲ. δεῖ γὰρ γινώϲκειν, ὅτι πάντα τὰ παρὰ τὸ ῥέειν διὰ τῆϲ ει διφθόγγου γράφεται οἰον εὐρείτηϲ, βαθυῥείτηϲ. οὕτωϲ οὖν ἀκαλαρείτηϲ. ϲημαίνει τὸ ἡϲύχωϲ ῥέον.

Ἀκαμάντιον πόλιϲ τῆϲ μεγάληϲ Φρυγίαϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀκαμάντιοϲ ὡϲ Βυζάντιοϲ, τὸ δὲ κτητικὸν τοῦ Ἀκάμαντοϲ διὰ τῆϲ ει διφθόγγου. ἀκέραιοϲ: αι παρὰ τὸ κέραϲ.

ἀκηδία: ι. Ἀπολλώνιοϲ δὲ ὁ τὰ Ἀργοναυτικὰ τὸ δεῖ δίφθογγον γράφει μὴ δέ μ’ ἀκηδείῃϲιν ἀφορμηθῆτε λιπόντεϲ » (Β 219).,

ἀκηδίλωτον. ῑ.

Ἀκιδαλίνη: ῑ ἔϲτι δὲ ὄνομα κρήνηϲ παρὰ τὸ Ἀκίϲ Ἀκίδοϲ.

ἀκονιτί: ι.

Ἀκραγαντῖνοϲ: διὰ τοῦ ι μακροῦ. τὰ γάρ διὰ τοῦ ινοϲ κτλ.

ἀκρατία καὶ ἀκραϲία. ι ἡ παράδοϲιϲ.

ἀκρίβεια: διὰ τῆϲ ει διφθόγγου ὁμοίωϲ τῷ ἀπέχθεια, ἀναίδεια, ἐντρέχεια.

ἀκριβήϲ: διὰ τοῦ ί γράφεται. ὥὑϲπερ ἀπὸ τοῦ Ἀφροδύτη γίνεται Ἀλφροδίτη τροπῇ τοῦ υ εἰϲ ι, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ἀπὸ τοῦ ἀκρυβήϲ γίνεται ἀκριβήϲ διὰ τοῦ ῖ. καὶ γὰρ τὸν ἀκριβῆ οὐδεὶϲ δύναται κρύψαι ἡ λαθεῖν τι.

ἀκροθίνιον ἀπαρχὴ τῶν θινῶν. ῑ.