Περὶ ὀρθογραφίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ ὀρθογραφίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

Αλἰανῖτιϲ Ναβαταίων χώρα· διὰ διφθόγγου. Ϲοφοκλῆϲ δὲ Αἰαντία γράφει δίχα τοῦ ν.

Αἴγειοϲ: τὸ γει δίφθογγοϲ ὡϲ μέροϲ ϲώματοϲ. Αίγαῖοϲ «Αίγαῖον πέλαγοϲ» Αἰγαῖοϲ πόντοϲ παρὰ τὴν Αἰγᾶν τῆϲ Αἰολίδοϲ ἄκραν.

Αἴγειρα πόλιϲ Ἀχαῖαϲ. ει δίφθογγοϲ.

αἴγειροϲ. cf. fr. 16, sic ctiam Hos.

Αἴγινα ὄνομα πόλεωϲ. τὸ γι ἰῶτα. τὰ διὰ τοῦ ινα διὰ τοῦ γράφεται χωρὶϲ τοῦ πεῖνα καὶ τοῦ τέρεινα ἡ ἁπαλή οἷον Βέμβινα Καμάρινα Βέλβινα ὄνομα πόλεωϲ, Ἄρπινα ὄνομα ἵππου, ὅπερ τινὲϲ διὰ δύο νν γράφουϲι, Καμάρινα λίμνη δυϲώδηϲ ὡϲ καὶ ἡ χρῆϲιϲ δηλοῖ «μὴ κίνει Καμάριναν» — οὕτω καὶ Αῖγινω

ἄδηλοϲ: ι.

ἀΐδιοϲ: διὰ τοῦ ῑ.

αἰδοῖοϲ καὶ αἰδῷοϲ ϲὺν τῷ ι. τὰ γὰρ ἀπὸ τῶν εἰϲ ωϲ διὰ τοῦ ωδϲ παραγωγὰ ϲὺν τῷ ι γράφεται καὶ προπεριϲπᾶται Μίνωϲ Μινῷοϲ, ρωϲ ἡρῷοϲ, πάτρωϲ πατρῷοϲ, ἠώϲ ἠῷοϲ καὶ αἰδώϲ αἰδῷοϲ.

[*](κοθόλου λέγων εΑἰζἡν κτλ.», sod alteram scripturam ei ignotam fuisse non credibile est. Αἰζὴν etiam ap. Arc. 8, 25 et Mon.16, 4 exstat, cf. Lob.Parall. 191. 1. 1 St. B., Hes. 1. 2 St. B. 1. 4 Theogn. 32, 17. ef. E. M. 23, 38 Hes. sine ῑ scribit. 1. 6 Hes. 1. 7 St. B. 1. 10 Hes. et Theogn. 165, 4 1. 11 Theogn. 157, 26. in E. M. 25, 13 ut videtur a Choerobosco traditur haec adverbia cum scribi, quamvis non deberent, quum eandem scripturar atque adverbia in θεν servarent. 1. 12 St. B. 1. 14 St. B., Arc. 87, 12 et. E. M. 26, 30. 1. 16 locum Stephani intactum reliqui, coniecturaa virorum doctorum videas ap. Meinekium. 1. 18 prior pars sumpta est ex E. M. 28, 35 αἴγειοϲ: τὸ γει δίφθογγον ὡϲ μέροϲ ϲώματοϲ. τὸ Δωρικὸν αἰγαῖοϲ οἱ γὰρ Δωριεῖϲ τὸ ει αι λέγουϲι. τὸ γὰρ κύπειρον κύπαιρον λέγουϲι· τὸ δὲ αἴγειον αἰγαῖον πέλαγοϲ. posterior de Αἰγαῖοϲ ex St. B s. Αἰγά. 1. 20 St. B. cf. E. M. 28, 53 ἔϲτι δὲ τὸ Ἄργιρον (scr. Αἴτρον) ὄνομα πόλεωϲ τινὲϲ δὲ ὡϲ καὶ ὁ Χοιροβοϲκὸϲ εἰϲ τὸ ἀκτῖνα διὰ τῆϲ ει διφθόγγου γράφουϲιν αὐτό. 1 22 E. M. 27, 9 coll. Theogn. 100, 31. Choer. 171, 8. Hes. 1. 27 Hes. E. M. 41, 44. 1. 28 Choer. 175, 3. Hes. 1. 29 αἰδοῖοϲ Hes., αἰδῷοϲ Choer. ἐν τῷ περὶ ποϲότητοϲ in E. M.)

470

ἀζηλοϲ. ἄδηλοϲ.

αἰζηόϲ. οὐκ ἔχει τὸ ῑ προϲγεγραμμένον. Ἀπολλώνιοϲ μὲν ὁ Ἀρχιβίου ϲὺν τῷ ῑ οἶδεν αὐτὸ λέγων γεγονέναι ἐκ τοῦ αἰζήϊοϲ. ἀλλ’ εἰ ἦν ἀπὸ τοῦ αἰζήϊοϲ, οὐκ ὤφειλεν ὀξύνεϲθαι, ἀλλὰ προπεριϲπᾶϲθαι. ἡ γὰρ ὀξεῖα καὶ βαρεῖα εἰϲ περιϲπωμένην ϲυνέρχονται οἷον Ἀχελώϊοϲ Ἀχελῷοϲ, ὑπερώϊον ὑπερῷον. ὥϲπερ οὖν ἀπὸ τοῦ Αἰτωλόϲ γίνεται Αἰτώλιοϲ κατὰ παραγωγὴν τοῦ αὐτοῦ ϲημαινομένου φυλαττομένου καὶ. ἀπὸ τοῦ κάπροϲ κάπριοϲ, οὕτω καὶ ἀπὸ τοῦ αἰζηόϲ αἰζήϊοϲ.

Αἰθάλη ἐκαλεῖτο ἡ Λῆμνοϲ ῖϲωϲ ἀπὸ τῶν αἰθαλῶν ἀναδεδομένων ἐκ τῶν Ἡφαίϲτου κρατήρων. Αἰθαλίτηϲ τὸ ἐθνικόν, ἀπὸ δὲ τοῦ Αίθά`λεια Αἰθαλείτηϲ ὡϲ ζελείτηϲ.

ΑΤθικεϲ ὡϲ Κίλικεϲ ἔθνοϲ ἐν Θετταλίᾳ οἰκοῦν ἐν τῷ Πίνδῳ ὄρει (Β 744).

αἴθουϲα. ἔχει διϲϲὸν μὲν τὸ ϲ ἐπὶ τοῦ προϲηγορικοῦ, ἐπὶ δὲ τοῦ κυρίου κατά τιναϲ ἕν, λέγω δὲ ὅτε ϲημαίνει θυγατέρα Ποϲειδῶνοϲ καὶ Ἀλκυόνηϲ.

αἶκνον δεῖπνον.

ἄϊκεϲ αἱ ὁρμαὶ διὰ τοῦ ῖ γράφεται. ἐγένετο γὰρ παρὰ τὸ ἀΐϲϲω ἄξ. καὶ πάλιν τὰ εἰϲ ξ λήγοντα ἀποϲτρέφεται τὴν ει δίφθογγον οἰον πέρδιξ μάϲτιξ θρίξ· οὕτωϲ οὖν καὶ ἄξ.

Αἰλία πόλιϲ Παλαιϲτίνηϲ. τὸ αι δίφθογγον, τὸ λι ι κατὰ παράδοϲιν.

Ανεια τόποϲ Θράκηϲ ἀπὸ Αἰνείου· Αἰνία διὰ τοῦ ι πόλιϲ Περραιβῶν.

Αλἰνείαϲ: διὰ τῆϲ ει διφθόγγου τὸ νει. εῦρηται γὰρ καὶ Αίνέαϲ λεγόμενον καὶ προϲθέϲει τοῦ ι Αίνείαϲ.

αἰπεινόϲ. διὰ τῆϲ ει διφθόγγου. τὰ γὰρ εἰϲ νοϲ ὀξύτονα παρώνυμα μὴ ἐπὶ καιροῦ λαμβανόμενα ἀποϲτρέφεται τὴν διὰ τοῦ ι μόνου γραφήν.