Περὶ ὀρθογραφίας
Aelius Herodianus
Aelius Herodianus, Περὶ ὀρθογραφίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868
ἀγινεῖν: τὸ γ ι ἀπὸ τοῦ ἄγω ἀγνῶ καὶ κατὰ πλεοναϲμὸν τοῦ ι μακροῦ γίνεται ἀγινῶ.
ἅγιοϲ: διὰ τοῦ ῑ· ἐκ γὰρ τοῦ ἅγοϲ γέγονεν ἅγιοϲ.
ἀγκυλοχείληϲ: ει. παρὰ γὰρ τὸ χεῖλοϲ.
ἀγλαῖα. ἀπὸ τοῦ ἀγλαόϲ ἀγλαῖα.
[*](1. 1 Ἀϲβυϲταῖοι Hes., Ἀϲβύϲται St. B. s. v., Ἀϲβύται Herod. περὶ μον.11, 20. 3 Hes. et St. B. 621, 1. διὰ δύο ϲϲ ipsc addidi, quia ob hanc causam in Orthographia vocem memoratam esse arbitror. l. 4 Choer. Ortt. 180, 29. Hes. . 9 Hes. cf. l1. Pr. Κ 281 εὐκλεῖαϲ. Lob. Εl. 11 54. l.10 Ηerod. in E.M 226, 49, Hes. 1. 13 διὰ δύο μμ ipse aldidi, reliqua ex St B., Hesych. etiam. duplex μ habet. 1. 14 Steph. B. s. v., Ἡρωδιανὸϲ δ’ ἐν τῷ περὶ ϲυντάξεωϲ ϲτοιχείων ἐγκρίνει τὴν διὰ τοῦ κ γραφὴν κτλ., pro quibus scripsi κρείττων δὲ κτλ. 1. Βes. 1. 20 Choer. Ortt. 179, . 1. 22 Steph. Β. et Hes., ap. quem Schmidt s. Ἀγελή restituere vult Ἀγγελή. 1. 23 Choer. 275, 21. 1. 26 Bos. 1. 27 Choer. 168, 31. Hes. ἀγεινεῖν, quia scriptura nihil aliud nisi productio vocalis significatur 1. 29 Choer. 182, 5. 1. 30 HIes. collat. E. 5 11, 15 τινέϲ φαϲι, ὅτι ἀπὸ τοῦ χηλὴ, 5 ϲημαίνει τὸν ὄνυχα, γίνεται κατὰ τρο πὴν Βοιωτῶν τοῦ η εἰϲ ει δίφθογγον. κακῶϲ δὲ λέγουϲιν κτλ. cf. ἀγκυλόχειλοϲ. in libro περὶ ποϲότητοϲ 291, 20. 1. 31 Choer 180, 28.)Ἄγλαυροϲ θυγάτηρ Κέκροποϲ. λέγεται καὶ Ἄγραυλοϲ ὅθεν Ἀγραυλὴ δῆμοϲ.
Ἀγρίαι ἔθνοϲ Παιονίαϲ. παρὰ Πολυβίῳ δὲ διὰ τοῦ α λέγονται καὶ Ἀγραῖοι τετραϲυλλάβωϲ καὶ Ἀγριεῖϲ, ὡϲ Θεόπομποϲ, καὶ Ἀγριᾶνεϲ.
ἀγρεῖοϲ ὁ ἀγροῖκοϲ διὰ τῆϲ εἰ διφθόγγου τῷ λόγῳ τοῦ ἀρνεῖοϲ. ἄγριοϲ δὲ ὁ ἀνήμεροϲ διὰ τοῦ ῑ.
Ἀγχίϲηϲ. διὰ τοῦ ῖ τὸ χι. τὰ παρὰ τὸ ἄγχι καὶ ἔρι καὶ ἀρί καὶ τὴν ἀμφί καὶ ἀντί καὶ ἐπί πρόθεϲιν διὰ τοῦ ῑ γράφεται· ἀρίδηλοϲ, ἐριβρεμέτηϲ, ἀμφίρρυτοϲ, ἀντίθεοϲ, ἀγχίθεοϲ, Ἀγχίϲηϲ, ἀτχίμαχοϲ· τὸ γὰρ ἀγχέμαχοϲ ἐτράπη διὰ εὐφωνίαν τὸ ι εἰϲ ε τὰ δὲ παρὰ τὸ ἄγχι ϲύνθετά εἰϲι χωρὶϲ τοῦ Ἀγχίϲηϲ. ἀπὸ γὰρ τοῦ ἄγχι παρήχθη καί ἐϲτιν ἁπλοῦν. ἄλλωϲ· τὰ διὰ τοῦ ιϲηϲ διὰ τοῦ ι γράφεται κτλ.
ὄδδην ( 203) Νικίαϲ διὰ δύο δδ γράφει διὰ τὸ μέτρον ὁμοίωϲ τῷ «κύον ἀδδεέϲ » (Ιl. Φ 481) καὶ ψιλοῖ. Ἀρίϲταρχοϲ δὲ δι’ ἑνὸϲ δ καὶ βραχέωϲ καὶ ψιλῶϲ.
ἀδελφειόϲ. ει.
ἀδήριτοϲ: διὰ τοῦ ι ἔϲτι δῆριϲ δηριῶ ὥϲπερ κόνιϲ κονίω καὶ μῆιϲ μητιῶ. τούτου τοῦ δηριῶ ὁ παθητικὸϲ παρακείμενοϲ δεδήριμαι δεδήριϲαι δεδήριται διὰ τοῦ ι καὶ λοιπὸν ἐκεῖθεν ἀδήριτοϲ διὰ τοῦ ι. καὶ ἄλλωϲ τὰ διὰ τοῦ ιτοϲ ἀποϲτρέφεται τὴν ει δίφθογγον.
Ἅιδηϲ παρὰ τὸ ἀῖδηϲ καὶ μένει τὸ ι προϲγεγραμμένον.
Ἀδραμύτειον πόλιϲ τῆϲ κατὰ Κάικον Μυϲίαϲ. ἡ γραφὴ διχῶϲ, διὰ τοῦ ι καὶ διὰ τοῦ δ καὶ διὰ διφθόγγου καὶ διὰ τοῦ ι κααὶ δι’ ἑνὸϲ τ καὶ διὰ δύο. ἀλλὰ δι’ ἑνὸϲ τ, ὅταν ἔχῃ δίφθογγον, καὶ διὰ δύο τὸ ι μόνωϲ. κέκληται ἀπὸ Ἀδραμύτου κτίϲτου, ὡϲ Ἀριϲτοτέληϲ ἐν πόλιτείαιϲ καὶ ἄλλοι. τινὲϲ δὲ ἀπὸ Ἕρμωνοϲ τοῦ Λυδῶν βαϲιλέωϲ. τὸν γὰρ Ἕρμωνα Λυδοὶ Ἄδραμυν καλοῦϲι Φρυγιϲτί. οὐ δύναται δέ, ὡϲ Ἡρωδιανόϲ, διὰ τὸ μὴ ἔχειν τὸ τὸ Ἄδραμυϲ. — λέγεται δὲ καὶ Ἀδραμύττιον διὰ τοῦ ι, ὡϲ Κρατῖνοϲ.
ἀδράνεια: ει. παρὰ τὸ ἀδρανήϲ.
Ἀδράνη πόλιϲ Θράκηϲ, ὡϲ Θεόπομποϲ, Τολόβιοϲ δὲ διὰ τοῦ ῆ Ἀδρήνη.
Ἀδράϲτεια πόλιϲ ἀπὸ Ἀδράϲτου βαϲιλέωϲ, ὅϲ καὶ πρῶτοϲ ἱδρύϲατο τὸ Νεμέϲεωϲ ἱερόν. λέγεται καὶ Ἀδρήϲτεια.
ἀδράφαξιϲ εἶδοϲ λαχάνου, γράφεται δὲ καὶ ἀτράφαξυϲ.
[*](1. 1 Hes. Ἄγλαυροϲ, St. B. Ἄγραυλοϲ, unde composui quae dedi. 1. 3 St. B. 1. 5 Choer. 175, 5, περὶ ποϲ 284, 9, St. B. 22, 8, E. M. 13, 22. 1. 7 E. M. 14, 50 coll. Choer. Ortt. 170, 1, unde illud haustum est. l. 13 ll. Pr. ε 203. Βos.: ὄδδην τοῦ ἑνὸϲ δ πλεονάζοντοϲ. 1. 16 Choer. 174, 31 cf. ἀρνειόϲ. 1. 17 Choer. 170, 4. 1. 21 Choer. 180, 12, E.M.17. 20; 42, 26.Hes 1. 22 St. B., Hes. habet Ἀδραμύτιον Ἕρμωνοϲ. 1. 30 Choer. 179, 8. 1. 31 St. B. 1. 33 St. B. habet Ἀδράϲτεια, Hes. Ἀδρήϲτεια, et iure Schmidt. sp. cum Ἀδραϲτία ἡ Νέμεϲιϲ in Ἀδράϲτεια mutandum arbitratur. 1. 35 ἀδράφαξιϲ Hes., ἀτράφαξυϲ Arcad. 92, 3.)Ἀδρηϲτίνη: διὰ τοῦ η τὸ δρη. τὸ ῑ. τὰ γὰρ διὰ τοῦ ινη κτλ.
Ἀδρίαϲ. ῑ τὰ διὰ τοῦ ιαϲ κτλ.