Περὶ ὀρθογραφίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ ὀρθογραφίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

Ἀβάκαινον πόλιϲ Ϲικελίαϲ. ἡ παραλήγουϲα διὰ διφθόγγου.

Ἀβάντειοϲ τὸ κτητικὸν ἢ τοῦ κυρίου ἢ τῶν Ἀβάντων, οὐ τόπου τινὸϲ Ἀβαντίου ὡϲ τὸ Βυζάντειοϲ Βυζαντίου, ἀλλ’ ὡϲ θόαϲ Θοάντειοϲ. τὸ δὲ Ἀβάντιοϲ, ἀφ’ οὐ δοκεῖ εἶναι τὸ Ἀβαντιάϲ, ϲυϲτέλλεται ὡϲ ἐθνικὸν ὡϲ άντιοϲ ϲυνέϲτειλεν Ἀπολλώνιοϲ ἐν τῷ «ἀντίου «γχηϲτοῖο » (Argon. II 1241) ἢ παρὰ λόγον ὡϲ « οιάντιον ἀγλαὸν υἱόν (Od γ 190).

Ἀβαντία τὸ θηλυκὸν τοῦ Ἀβάντιοϲ κατὰ βαρβαρικὴν τροπὴν τοῦ β εἰϲ μ Ἀμαντία ἐλέχθη παρὰ Ἀντιγόνῳ ἐν Μακεδονικῇ περιηγήϲει.

Ἀβαρνίϲ πόλιϲ καὶ χώρα καὶ ἄκρα τῆϲ Παριανῆϲ. εὕρηται δὲ καὶ διὰ τοῦ π Ἀπαρνίϲ ὡϲ παρὰ Ἀρτεμιδώρῳ τῷ γεωγράφῳ.

ἄβληρα ἡνία. εὔληρα καὶ ἐπὶ ἱματίου καὶ ἐπὶ δεϲμοῦ τίθεται. ἔϲτι δὲ παρὰ τὸ εἰλῶ εἰληρα καὶ εὔληρα. παρὰ δὲ Ἐπιχάρμῳ αὔληρα εἴρη`ται παρὰ τὸν αὐλόν, ῖν’ ῇ τὰ ἐπιμήκη.

Ἀβρινάται Ποντικὸν ἔθνοϲ. καὶ μετὰ τοῦ ρ καὶ χωρὶϲ τοῦ ρ λέγεται.

ἀβρότη ἀμβρότη θεία.

Ἀβόλη ϲτήλη Ἡρακλέουϲ. λέγεται κὶ Ἀλύβη.

[*](1. 1 Choer. 191, 23, περὶ ποϲ.313, 22; 315, 6, Theogn. 160, 4. 1. 3 E. M. 169, 25. 1. 5 περὶ ποϲ. 314, 21. 1. 7 περὶ ποϲ.314, 24, Theogn. 1561.)[*](1. 9 Choer. 234, 24, E. Gud. 369, 4. 1. 13 St. B. s. v. 1. 14 Steph. Byz. s. Ἀβαντίϲ, verba paullulum immutavi sententia salva, ut verba ad orthographicum praeceptum quadrarent. 1. 20 St. B. — Hesych. Ἄμαντοι (Ἄμαντεϲ?) ἔθνοϲ Ἠπειρωτικόν. 1. 22 St. B. — Hesych. habet tantum Ἀβαρνεύϲ· Φωκαέων φυλὴ et Ἄβαρνοϲ πόλιϲ Φωκαέων. 1. 24 ὄβληρα Hes. et Theogu. 131, 11 εὔληρα Hes. et Schol. ad ΙI. ψ 481, ubi Ἡρωδιανόϲ φηϲι τίθεϲθαι. αὕληρα ex E. M. 393, 6 collato Hesych. αὔληρα ἡνίαϲ. 1. 27 Steph. B. 9, 1, ubi ὁ δὲ. τεχνικόϲ φηϲι καὶ λέγεϲθαι. l. 29 Βes. 1. 30 Ἀβόλη Hes., Ἀλύβη Eust. ad Dionys. 64 cf. Lob. El. 1 511.)

466

Ἀϲβυϲταῖοι Λυβύων ἔθνοϲ. λέγονται δὲ καὶ Ἀϲβύϲται. Καλλίμαχοϲ Αἰτίων πρώτῃ. καὶ Ἀϲβύται Ἀγροiταϲ α′ Λιβυκῶν.

Ἀγαθοῦϲϲα: ἡ Τῆλοϲ ἐκαλεῖτο πρότερον, ὡϲ Ἰάϲων. διὰ δύο ϲϲ.

ἀγακλειτόϲ: διὰ τῆϲ ει διφθόγγου. ἔγκειται γὰρ τὸ κλειτόϲ. γράφεται δὲ διὰ τῆϲ ει διφθόγγου· ἀπὸ γὰρ τοῦ κλείω γέγονε τοῦ ϲημαίνοντοϲ τὸ δοξάζω. τὸ δὲ κλείω διὰ τῆϲ ἑι διφθόγγου γράφεται, ἐπεὶ ἀπὸ τοῦ κλέοϲ γέγονε κλέω καὶ κατὰ πλεοναϲμὸν τοῦ ι κλείω καὶ κλειτόϲ καὶ ἐν ϲυνθέϲει ἀγακλειτόϲ.

ἀγακλεῖοϲ (ψ 529), οἱ δὲ ἀγακλῆοϲ.

Ἀγαμεμνόνειοϲ: τὰ γὰρ ἀπὸ τῶν εἰϲ ύvν βαρυτόνων δίφθογγον ἔχει.

Ἀγάμμεια. ἄκρα καὶ λιμὴν περὶ Τροίαν. ἐκλήθη δὲ ἀπὸ τοῦ ἄγαμον τὴν Ἡϲιόνην ὑπὸ τοῦ πατρὸϲ παραδοθῆναι τῷ κήτει. διὰ δύο μμ. Ἀγβάτανα πολίχνιον Ϲυρίαϲ. Δημήτριόϲ φηϲιν Ἀγβάτανα διττά, τὰ μὲν τῆϲ Μηδίαϲ, τὰ δὲ Ϲυρίαϲ. Κτηϲίαϲ δὲ πανταχοῦ τῶν Περϲικῶν τὰ παρὰ Μήδοιϲ Ἀγβάτανα διὰ τοῦ α γράφει. παρὰ δὲ τοῖϲ ἀρχαίοιϲ διὰ τοῦ τὸ Περϲικόν, παρὰ δὲ Χάρακι δὲ καὶ αὕτη διὰ τοῦ ε. κρείττων δὲ ἡ διὰ τοῦ κ γραφή.

ἀγγαρρεύει καὶ ἀγγαρρεύεται καὶ ἄγγαροϲ. δύο γγ.

ἄγγελοϲ. β’ γγ παρὰ τὸ ἄγω ἐγένετο ἄγελοϲ καὶ κατὰ πλεοναϲμὸν τοῦ γ ἄγγελοϲ ὁ τὰϲ ἀγγελίαϲ ἄγων.

Ἀγγελή δῆμοϲ τῆϲ Πανδιονίδοϲ φυλῆϲ. δύο γγ.

ἀγείρω. διὰ τῆϲ ει διφθόγγου. οἱ γὰρ Αἰολεῖϲ ἀγέρρω λέγουϲι καὶ παρὰ τὸ ἀγερῶ ἀγείρω καὶ διὰ τὸ ἔχειν ἀντιπαρακείμενον τὸ ο οἰον ἀγορά ὡϲ ἀλείφω ἀλοιφή.

ἀγελαίαϲ. ἀγραύλουϲ. ἀγελείηϲ λαφυραγωγοῦ.