Περὶ ὀρθογραφίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ ὀρθογραφίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

ἀναρριχᾶϲθαι: παρὰ τὸ ἄρριχοϲ ὁ κόφινοϲ, εὺρίϲκεταικαὶ χωρὶϲ τῆϲ αν ϲυλλαβῆϲ παρ’ Ἱππώνακτι ἀριχῶμαι.

[*](1. 1 Choer. 172, 12. 1. 4 Hes. 1. 5 St. B. s. Ἀλμοργόϲ et Arc. 47, 17.)[*](1. 7 Hes. 1. 8 Choer. 176, 24. Ahrens de dial. Aeol. 51 not. 4. 1. 10 Hes. et Arc. 15, 27 , ex quo accentum perversum ἀμφικτύονεϲ restituιι. In E. M. 90, 51 ἀμφικτιών καὶ τροπῇ τοῦ ι εἰϲ ῦ ἀμφικτυών ὡϲ τριφάλεια τρυφάλεια Orus explicat, qui ab Herodiano petivisso videtur. 1. 11 Hes s. v. 1. 13 cf. can. gen. E. M. 92, 1 et 42. 1. 14 E. Gud. 49, 39 Choer. 173, 16 διὰ τοῦ ῖ γράφεται. κατᾶ τὴν παράδοϲιν. γράφεται δὲ διὰ τοῦ ἱ, ὅτι τὰ εἰϲ τη λήγοντα κτλ. 1. St. B. et Herod. in Schol. ad Apoll. Α 54, Ἄμβρυϲϲοϲ habet Theogn, 73. 1. 21 Hes., alii ἀνάκαιον vel ἀνάκειον E. M. 98, 30: ἀνάκαιόν τι δεϲμωτήριον παρὰ τοῖϲ Βοιωτοῖϲ οὕτω καλούμενον ὡϲ καὶ παρὰ τοῖϲ Κυπρίοιϲ ὁ κέραμοϲ. ἀξιοῦϲι δέ τινεϲ ἀνάκειον γράφεϲθαι, ὅπερ ἐϲτὶ τὸ Διοϲκουρεῖον, ἄνακεϲ γὰρ οἱ Διόϲκουροι. cf. Schmidt ad Hes. s. v. l. 22 Choer. 178, 23. 1. 23 St. Β.)[*](1. 26 Hes., Lob. Proll. 396 hoc et νηρίτηϲ per ει scribi anotat fortasse non ob aliam causam quam ut iota longum esse indicetur. 1. 27 Βerod. περὶ παθῶν fr. 707 in E.M. 99, 14. Hes. ἀναριχᾶϲθαι ἀναβαίνειν cum simplici ρ scriptum est, sed postea ἀρριχᾶϲθαι. — De scripturae vocabuli ἄρριχοϲ inconstantia cf. Lob. Preli. 337: nihil tam fuxum et instabile quam nomen corbis cophinique ἄρριχοϲ, quod non solum ἀρίϲκοϲ dicitur Hes., sed etiam mutata vocali ὕριχοϲ et ὑρίϲκοϲ additoque sigma ϲὐριχοϲ et ϲυρίϲκοϲ.)

476

ἀναρροιβδεῖ: ἀναρροφεῖ.

ἄνδειρον. ἄκρον ἢ τὰ χείλη τῶν ποταμῶν. γράφεται καὶ ἄνδηρον.

ἀνδρεία ἰϲχύϲ. ει.

ἀνδρείκελοϲ διὰ τῆϲ ει διφθόγγου. τὰ γὰρ παρὰ τὸ εἴκελοϲ, ὅπερ διφορεῖται κατὰ γραφήν, ϲυντιθέμενοϲ δίφθογγον ἔχει.

ἀνδρειφόντηϲ: ἀπὸ τῆϲ ἀνδρί δοτικϲ καὶ τοῦ φένω τὸ φονεύω. ἀλλ’ ἐγράφη ἆν διὰ τοῦ ῑ ἀλλὰ γράφεται δρει δίφθογγοϲ. καὶ γίνεται παρὰ τὴν ἀνδρόϲ γενικὴν ἀνδροφόντηϲ καὶ τροπῇ τοῦ ο εἰϲ ε ἀνδρεφόντηϲ καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ ι ἀνδρειφόντηϲ.

Ἀνεμώρεια πόλιϲ Φωκίδοϲ ἡ νῦν Ἀνεμώλεια. μηρὸϲ (Β 421) καὶ Λυκόφρων (v. 1073).

ἄνεῳ μετὰ τοῦ ῑ ἔϲτι γὰρ εὐθεῖα τῶν πληθυντικῶν οἱ ἄνεῳ «κτίπτ’ ἄνεῳ ἐγένεcθε» (Β 322).

ἀνηρείψαντο οἱ θεοὶ ἀπὸ τῆϲ γῆϲ ἀνήρπαϲαν. δίφθογγοϲ τὸ ρει. ἀνερέψαντο γάρ. ἔϲτιν ἔρα ἡ γῆ, ἐκ τούτου γίνεται ἐρέπτω τὸ εἰϲ γῆν καταβάλλειν καὶ ἀνερέπτω καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ ι ἀνερείπτω καὶ ἐξ αὐτοῦ ἀνηρείψαντο.

ἄνθιμοϲ. τὸ θι ι· παρὰ γὰρ τὸ ἄνθοϲ γέγονεν ἄνθιμοϲ.

ἀνθρωπίϲκοϲ διὰ τοῦ ι. πάντα γὰρ εἰϲ ϲκοϲ ὑποκοριϲτικά κτλ.

ἀνία. διὰ τοῦ ι ἀπὸ τοῦ ἰάω τὸ θεραπεύω. ἡ γὰρ ἀνία ἐϲτέρηται τῆϲ θεραπείαϲ.

ἀνόκαιον ὑπερῷον: γράφεται καὶ ἀνώγεων.

ἀντήρειϲ ϲημαίνει πᾶν εἰϲ ὃ ἐπερείδεταί τιϲ. οὐχ εὕρηται δὲ εὐθεῖα ἐν χρήϲει. αἱ δὲ ἄλλαι πτώϲειϲ τὴν κλίϲιν ὡϲ ἀπὸ ὀξυτόνου εἰϲ ιϲ ληγούϲηϲ εὐθείαϲ ἔχουϲιν. ὥϲπερ γὰρ ἀϲπίϲ ἀϲπίδοϲ καὶ ϲανίϲ ϲανίδοϲ, οὕτω καὶ ἀντήρειϲ ἀντηρίδοϲ ὡϲ παρ’ Εὐριπίδῃ «κρήμνη ϲεαυτὴν ἐκ μέϲηϲ ἀντηρίδοϲ ».

[*](1. 1 Hes. Βerodian. in E. M. 99, 9. 1. 2 ἄνδειρον habet Arc. 123, 3, ἄνδηρον Hes. et E.M. 101,39 ubi pro ἄνω εἰναι τῶν δειρῶν τουτέϲτι τῶν διύγρων scribendum est διερῶν. Sic diversam scripturam concinnandum arbitratus sum.)[*](1. 3 Hes. περὶ ποϲ. 306, 17, E. M. 461 , 54 cf. can. gen. 1. 4 περὶ ποϲ. 284, 29, Ep. Cr. I 156, 6, Hes. habet ἀνδρείκελον et ἁνδρίκελον. 1. 6 E. M. 102, 14, Choer. 178, 9 cf. fr 48. Hes. ἀνδριφόντηϲ babet. 1. 10 St. B. Hes.)[*](1.12 E.M. 105, 17, Schol. ad Od. β 240, Hes. 1. 14 Choer. 176, 1, E. M. 107, 57. Bes. ἀνερίψαντο et ἀνηρείψατο cf. r. 31. 1. 18 Choer. 182, 9.)[*](1. 19 Choer. 176, 20. 1. 20 Chor. 169, 1, Herod. in Ep. Cr. 1 83. 1. 22 Hes. Choer. 182, 7 ἀνώγειον παρὰ τὸ ἄνω καὶ γέα et ibid. 31 ἀνώγαιον scriptum est. An. Ox. II 338, 11 ἀνώγεων: τὸ γε ψιλόν τὰ παρὰ τὸ γέα ϲυντιθέμενα διὰ τοῦ ε ψιλοῦ γράφεται γεωμέτρηϲ, γεώλοφοϲ, οὕτω καὶ ἀνώγεων.)[*](1. 23 E. M. 112, 19, Ep.Cr.1 283, 28, An. Par.III 296,18, Choer. Ep. in Psalm.60,6. Hesvϲbins babet ἀντηρίδεϲ τὰ ἀντερείδοντα ξύλα λίθινα καταϲκευάϲματα. In libello περὶ ποϲ. 296, 2 ἀντήρειϲ ἀντήρειδοϲ cum κατάκλειϲ κατάκλειδοϲ componitur ut exemptum ab eo canone, quo vocabula, in quorum genetivo ε non provenit ut in χαρίειϲ χαρίεντοϲ, per ιϲ exhibenda esse praescribitur. Choer. Ortb. 173, 21 ἀντήρειϲ διὰ τῆϲ ει διφθόγγου εἰϲ ὃ ἐπερείδεταί τιϲ. τοῦτο δὲ κατὰ τὴν παράδοϲιν διὰ τῆϲ ει διφθόγγου γράφεται. His locis comparatis Herodiani sententiam E. M. et Ep. Ϲr. accuratius repraesentare videntur. cf. Lob. Parall. 232.)

477

ἀντίοϲ: παρὰ τὸ ἀντῶ ῥῆμα βαρύτονον γίνεται, ἀντῶ περιϲπώμενον, ἀφ’ οὗ ἄντην ἐπίρρημα καὶ ἀντίοϲ, ὅθεν καὶ διὰ τοῦ ι γράφεται. τὰ παρὰ ἐπιρρημάτων γινόμενα διὰ τοῦ ιοϲ προπαροξύνεται καὶ διὰ τοῦ ι γράφεται οἷον ἶφι ἶφιοϲ, πρωΐ πρώϊοϲ. οὕτω καὶ ἄντην ἀντίοϲ. κατὰ τόνον μόνον ῆμαρτε καὶ οὐ κατὰ γραφήν.

ἀνώγειοϲ: πάντα τὰ παρὰ τὸ γέα διὰ τῆϲ ει διφθόγγου γράφεται κτλ.

ἀνῷγεν: πρόϲκειται τῷ ω τὸ ι. ἀπὸ γὰρ θέματοϲ τοῦ ἀνοίγω πέπτωκεν.

ἀπείλω καὶ ἀπειλή: διὰ τῆϲ ει διφθόγγου. οἱ γὰρ Αἰολεῖϲ διὰ τοῦ ε ἐκφέρουϲιν αὐτὰ οἷον ἀπέλλω, ἀπέλλη ὥϲπερ κείρω κερῶ.

ἄπειροϲ: εἴτε ἐπὶ τοῦ ἀμαθοῦϲ εἴτε ἐπὶ τοῦ μεγάλου διὰ διφθόγγου γράφεται. ἐπὶ μὲν τοῦ ἀμαθοῦϲ ἐκ τοῦ πεῖρα γέγονε ἄπειροϲ οἰον ὁ ἐϲτερημένοϲ τῆϲ πείραϲ. τὸ δὲ πεῖρα διὰ διφθόγγου γράφεται, οἱ γὰρ Αἰολεῖϲ πέρρα λέγουϲιν· ἐπὶ δὲ τοῦ μεγάλου καὶ αὐτὸ διὰ τῆϲ ει διφθόγγου, ὅτι ἀπὸ τοῦ πέραϲ γέγονε ἄπεροϲ καὶ κατὰ πλεοναϲμὸν τοῦ ι ἄπειροϲ οἱονεὶ ὁ μὴ ἔχων πέραϲ.