Περὶ ὀρθογραφίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ ὀρθογραφίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

ἀμείνων: διὰ τῆϲ ει διφθόγγου (παρὰ τὸ μείων καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ ν καὶ πάλιν παρὰ τὸ μένω γέγονεν ἀμένων καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ ι ἀμείνων ὁ μὴ μένων, ἀλλ’ ὑπὸ πάντων αἰρόμενοϲ).

ἀμέλεια δίφθογγοϲ παρὰ τὸ ἀμελήϲ.

ἀμιναῖον: δι’ ἑνὸϲ ν τὸν οἰνον λέγει· ἡ γὰρ Πευκετία Ἀμιναία λέγεται.

ἀμίξαι τὸ οὐρῆϲαι καὶ ὀμίξαι.

Ἀμμωνία ἡ μεϲόγειοϲ Λιβύη. ὁ οἰκήτωρ Ἀλμμνιοϲ· ταῦτα διὰ τοῦ ι. τὸ δὲ Ἀμμώνειον διὰ διφθόγγου ὡϲ Δημήτρειον καὶ Ἀπολλώνειον.

ἀμνίον: τὸ αἱματοδόχον ἀγγεῖον. παρὰ τὸ αἷμα αἱμνίον καὶ. ἀμνίον. ζηνόδοτοϲ δὲ ἐν ταῖϲ ἀπὸ τοῦ δ γλώϲϲαιϲ τίθηϲι τὴν λέξιν κτλ.

[*](1. 1 Choer. 179, 4 et 15. 1. 2 Hes. s. ἄμακιϲ ct ἁματίϲ. 1. 3 Hes. cf. Ahrens de dial. Dor. p. 85 et supra Ἄμαντοι i. q. Ἄβαντεϲ. 1. 4 Hes., E.M 7e, 39. 1. 5 St. B. 1. 7 II. Pr. ε 656 (E M. 78, 20) cf. Φ 162. Hes. consueta commixtione diphthongi ει cum η ἁμαρτει. Dicitur etiam ὁμαρτῇ Hes. Similiter variant ἁμαρτῶ et ὁμαρτῶ, de qmbus agit E.M.623, 20. 1.11 St. B.)[*](1. 13 E. M. 79, 32 et 145, 14 Hes. s. ἁματροχίαϲ, quod Schmidt. oxytonos scribere debuit, et ἁματροχιαί. ef. Mfeinek. ad Celim. p. 153 l. St B. 1. 21 Choer. 175, 29. 1. 23 Choer.176, 6, E. M. 82, 43. E. Orion 18, 12 priorem tantum habet originationea. 1. 26 Choer. 179, 3. 1. 27 Hes. 1," sd 0d. γ 444. Eustath. 1476, 40, E. M. 84, 40. Hes. suis locis habet αἱμνίον ἁμνίον et δάμνια De Zenodoti glossis cf. Düntser de Zenodoti studiis p. 29.)
475

Ἀμνιϲόϲ ὁ ποταμόϲ διὰ τοῦ ι γράφεται. τὰ γὰρ εἰϲ ιϲδϲ τριϲύλλαβα ἐπὶ ποταμῶν διὰ τοῦ ῖ γράφεται οἷον Ἀμνιϲόϲ, Κηφιϲόϲ, Ἰλιϲόϲ.

ἀμορβεύων ἀκολουθῶν. ὁμορβεῖν ἀκολουθεῖν.

Ἀμοργόϲ νῆϲοϲ μία τῶν Κυκλάδων. λέγεται καὶ Ἄμολγοϲ πρὸπαροξυτόνωϲ. ἀμόρξαι ἀποψῆϲαι καὶ ὀμόρξαι.

ἀμφιειμένοι: ἐνδεδυμένοι. διὰ τῆϲ ει διφθόγγου. εὕρηται γὰρ παρὰ τοῖϲ Αἰολεῦϲι καὶ χωρὶϲ τοῦ ι οἱον ἀμφιεμμένοι.

ἀμφικτυόνεϲ οἱ περίοικοι Δελφῶν.

ἀμφίϲβαινα εἶδοϲ ὄφεωϲ μακροκέφαλον. λέγεται δὲ καὶ διὰ τοῦ μ ἀμφίϲμαινα.

Ἄμφιοϲ Ἀμφίων.

Ἀμφιτρίτη ἡ θάλαϲϲα· ἀμφιτρίτη δὲ ἡ πέτρα ἢ ποταμόϲ. εἴρηται παρὰ τὸ ῥεῖν ἢ παρὰ τὸ τρεῖν. φόβον γὰρ ἐμποιεῖ τοῖϲ πλέουϲιν, ὥϲ φηϲι Δίδυμοϲ. ὤφειλε διὰ τῆϲ ει γράφεϲθαι εἴτε παρὰ τὸ ῥεῖν εἴτε’ παρὰ τὸ τρεῖν. ὑπεβλήθη δὲ κανόνι τῶν εἰϲ τη θηλυκῶν καὶ διὰ τοῦ ι γράφεται.

Ἄμφρυϲοϲ πόλιϲ Φωκίδοϲ. τινὲϲ δὲ διὰ τοῦ β φαϲίν. γράφεται καὶ διὰ δύο ϲϲ.

ἀναγκαῖον: τὸ δεϲμωτήριον, ἀνάκειον τὸ Διοϲκουρεῖον.

ἀναιδήϲ. τὸ ναι δίφθογγοϲ καὶ ἀναίδεια διὰ διφθόγγου τὸ δει.

Ἀνακτόριον Ἀκαρνανίαϲ πόλιϲ. τὸ ἐθνικὸν Ἀνακτόριοϲ καὶ Ἀνακτορία ἡ γῆ. Ϲοφοκλῆϲ δέ φηϲι διὰ τῆϲ ει Ἀνακτόρειον τῆϲδ’ ἐπώνυμον χθονόϲα.

ἀναρίτηϲ ζῶον κοχλιῶδεϲ. ι.