Περὶ ὀρθογραφίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ ὀρθογραφίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

ἀπερείϲια: τὸ ρει δίφθογγον ἐκ τοῦ ἄπειροϲ ἀπειρέϲια καὶ καθ’ ὑπερβιβαϲμὸν ἀπερείϲιοϲ καὶ ἀπερείϲια.

Ἀπεϲάντειοϲ ἤμελλεν εἶναι ὥϲπερ ΑἰαϲΑἰάντειοϲ, ἀλλὰ λέγεται Ζεὺϲ Ἀπεϲάντιοϲ.

ἀπινύϲϲων ἀπινύτωϲ ἔχων.

ἀπόδειξιϲ: τὸ δει δίφθογγοϲ. Ἡρόδοτοϲ γὰρ ἀπόδεξιϲ ἐν ὑπομνήματι αὐτοῦ.

ἀπώλεια: τὰ παρὰ τὸ ὀλῶ διὰ τῆϲ ει διφθόγγου γράφεται καὶ ἐκτείνει τὸ ο εἰϲ ω, ἀπώλεια, ἐξώλεια.

Ἀργέννουϲα νῆϲοϲ παρὰ τὸ Ἀργεννὸν ἀκρωτήριον, ἀφ’ οὗ ἀργεννόειϲ καὶ κατὰ ϲυναίρεϲιν ἀργεννοὺϲ καὶ Ἀργέννουϲα. Ἀνδροτίων ἐν τῷ τετάρτῳ τῆϲ Ἀτθίδοϲ διὰ τοῦ ι.

Ἀργεῖοϲ: ει.

Ἀργειφόντηϲ cf. fr. 46.

ἄργιλοϲ ἡ ϲμηκὶϲ γῆ.

[*](1.1 E. M. 113, 5 (E. Οr. 27, 23). ct. Arc. 41, 8 et 27, Choer. Orth 173. 26.)[*](1.6 Choer. 178, 30. 1.8 II.Pr. Ξ 168. 1. 10 Choer. 175, 32. 1.19 Choer. 178, 2. — pro πέρα scripsi πέρρα cf. Ahrens de dial. Aeol. 59. 1, 18 Choer. 180, 26, Ep. Cr. 1 22, 26, An. Par. III 309, 17. Hes s. vv. 1. 20 Choer.Dict. 39, 15 et St. B. 1. 22 Hes. Schol ad Il. Ο 10: Ἀριϲτοφάνηϲ κῆρ ἀπινύϲκων. ὁ δὲ Ἀρίϲταρχοϲ καὶ ἐν Ὀδυϲϲείᾳ διὰ δύο ϲϲ (5, 342) cf. Lob. Rhem. 248.)[*](1. 23 Choer. 176, 12. 1. 25 Choer. 178, 30, 180, 19. 1. 27 St. B. cf. Lob. Proll. 188, qui adnotat ἀργεννόειϲ nihil allud esse atque ἀργινόειϲ, unde Ἀργίνουϲα. 1. 30 cf. can. gen. περὶ ποϲ. 288, 12 et 284, 15, II Pr. φ 467 et. B 269. Stephanus secutus est sententiam, quae in Schol. ad II. Φ 467 adiicitur: τὸ Ἀργεῖοϲ οὐκ ἀπὸ οὐδετέρου παρῆκται, ἄλλωϲ τε καὶ ἔχει δύο ϲύμφωνα· dicit enim 113, 4 τὸ ἐθνικὸν παϲῶν (sc urbium Ἄργοϲ dictarunm) Ἀργεῖοϲ οὐ παρὰ τὸ Ἄργοϲ οὐδέτερον (ἦν γὰρ διὰ τοῦ ῑ), ἀλλὰ παρὰ τὸν Ἄργον τὸν κτίϲτην. ct. Lob. ad Ai. p. 119. 1. 32 Hes. Ἄργιλοϲ πόλιϲ Θρᾴκηϲ, Ἄργιλα πόλιϲ Καρίαϲ)
478

ἀργίλοφοι; λαπάραι κωδίων.

Ἀργύννιον ἱερὸν Ἀφροδίτηϲ ἐν Βοιωτίᾳ. Ἀριϲτοφάνηϲ δὲ Ἀργύννειον διὰ διφθόγγου.

Ἀργυννίϲ ἡ Ἀφροδίτη. λέγεται καὶ Ἀργουνίϲ.

ἀργυρίδιον: διὰ τοῦ ι τὸ ρι ἐκ τοῦ ἄργυροϲ ἀργύριον ἀργυρίδιον.

ἀργυροδίνηϲ παρὰ τὸ δίνη ἡ ϲυϲτροφή. διὰ τοῦ ι γράφεται διὰ τὸν χαρακτῆρα τῶν διὰ τοῦ ινη καὶ πάλιν οἱ Αἰολεῖϲ δίναϲ λέγουϲι καὶ οὐ δέννοϲ. ἐὰν γὰρ δέννοϲ, διὰ τῆϲ ει διφθόγγου ἤμελλε γράφεϲθαι, ἀλλὰ δίναϲ λέγουϲιν ἤγουν διὰ τοῦ ι. διὰ τοῦτο καὶ τὸ παρ’ αὐτὸ ἀργυροδίνηϲ διὰ τοῦ ι γράφεται. Καὶ ἄλλωϲ δὲ τὰ διὰ τοῦ ινηϲ ἀποϲτρέφεται τὴν ει δίφθογγον.

Ἀρδέα κατοικία τῆϲ Ἰταλίαϲ. ἔϲτι καὶ πόλιϲ Ἰλλυρίαϲ διὰ τοῦ ι.

Ἀρίων: τὸ κύριον ὄνομα διὰ τοῦ ι γράφεται κατὰ διαϲτολὴν τῶν ϲυγκριτικῶν, τὸ δὲ Ἄρειοϲ ἀπὸ τοῦ Ἄρεωϲ γεγονὸϲ ἤγουν τοῦ ϲημαίνοντοϲ τὸν ἀνδρεῖον διὰ τῆϲ ει διφθόγγου γράφεται.

ἀρειά ἡ ἀπειλή διὰ τῆϲ ει διφθόγγου καὶ ὀξύνεται, ἐπὶ δὲ φυτοῦ ἀρία καὶ παροξύνεται. ἀριϲτοκεία: τὸ κε δίφθογγοϲ. ἐκ τοῦ ἀριϲτοκεύϲ ἀρϲενικοῦ. Ἀρμένη κώμη Παφλαγονίαϲ Μένιπποϲ ἐν περίπλῳ. παρὰ δὲ ενοφξντι ἐν Ἀναβάϲεωϲ Ϛ (α 9) Ἁρμήνην διὰ τοῦ η. ὰρμονία. ῑ. ἀπὸ γὰρ τοῦ ἅρμῶν ἅρμονοϲ ὰρμονία. ἁρμῷ: ἁρμόϲ ἁρμοῦ ἁρμῷ. αὕτη ἡ δοτικὴ μετῆλθεν εἰϲ ἐπιρρηματικὴν ϲημαϲίαν καὶ ἐφύλαξε τὴν αὐτοῦ γραφὴν οἰον ἁρμῷ. παρὰ δὲ τοῖϲ Ϲυρακουϲίοιϲ ἁρμοῖ λέγεται. ἀρνειόϲ τὸ ὲῖ δίφθογγοϲ διὰ τὸ ἀρνεόϲκαὶ ἄλλωϲ, ὥϲπερ ἀπὸ τοῦ ἀδελφόϲ γίνεται ἀδελφειόϲ κατὰ πλεοναϲμὸν τῆϲ ει διφθόγγου οὕτω καὶ ἀρνόϲ ἀρνειόϲ.

ἀρνεῖοϲ ὁ μὴν προπεριϲπώμενον ει: τὰ γὰρ διὰ τοῦ ειοϲ τριϲύλλαβα πρὸ μιᾶϲ ἔχοντα τὸν τόνον κτλ.

ἄρνειοϲ ὁ πούϲ προπαροξύτονον καὶ διὰ τῆϲ ει διφθόγγου γράφεται· τὰ γὰρ διὰ τοῦ ειοϲ ϲημαίνοντα μέροϲ ϲωματικὸν κτλ.